1 Eyüp söyle yanitladi:
2 "Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
3 On kez oldu beni asagiliyor, Hiç utanmadan saldiriyorsunuz.
4 Yanlis yola sapmissam, Bu benim suçum.
5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancimi bana karsi kullaniyorsaniz,
6 Bilin ki, Tanri bana haksizlik yapti, Beni agiyla kusatti.
7 "Iste, 'Zorbalik bu! diye haykiriyorum, ama yanit yok, Yardim için bagiriyorum, ama adalet yok.
8 Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarimi karanliga bogdu.
9 Üzerimden onurumu soydu, Basimdaki taci kaldirdi.
10 Her yandan yikti beni, tükendim, Umudumu bir agaç gibi kökünden söktü.
11 Öfkesi bana karsi alev alev yaniyor, Beni hasim sayiyor.
12 Ordulari üstüme üstüme geliyor, Bana karsi rampalar yapiyor, Çadirimin çevresinde ordugah kuruyorlar.
13 "Kardeslerimi benden uzaklastirdi, Tanidiklarim bana büsbütün yabancilasti. [1]
14 Akrabalarim ugramaz oldu, Yakin dostlarim beni unuttu.
15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabanci sayiyor, Garip oldum gözlerinde.
16 Kölemi çagiriyorum, yanitlamiyor, Dil döksem bile.
17 Solugum karimi tiksindiriyor, Kardeslerim benden igreniyor.
18 Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayaga kalksam benimle egleniyorlar.
19 Bütün yakin dostlarim benden igreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
20 Bir deri bir kemige döndüm, Ölümün esigine geldim.
21 "Ey dostlarim, aciyin bana, siz aciyin, Çünkü Tanri'nin eli vurdu bana. [2]
22 Neden Tanri gibi siz de beni kovaliyor, Etime doymuyorsunuz?
23 "Keske simdi sözlerim yazilsa, Kitaba geçseydi,
24 Demir kalemle, kursunla Sonsuza dek kalsin diye kayaya kazilsaydi!
25 Oysa ben kurtaricimin yasadigini, Sonunda yeryüzüne gelecegini biliyorum. [3]
26 Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanri'yi görecegim.
27 O'nu kendim görecegim, Kendi gözlerimle, baskasi degil. Yüregim bayiliyor bagrimda!
28 Eger, 'Sikintinin kökü onda oldugu için Onu kovalim diyorsaniz,
29 Kiliçtan korkmalisiniz, Çünkü kiliç cezasi öfkeli olur, O zaman adaletin var oldugunu göreceksiniz."