1 Eyüp anlatmaya devam etti: [1]
2 "Hakkimi elimden alan Tanri'nin varligi hakki için, Bana aci çektiren Her Seye Gücü Yeten'in hakki için,
3 Içimde yasam belirtisi oldugu sürece, Tanri'nin solugu burnumda oldugu sürece,
4 Agzimdan kötü söz çikmayacak, Dilimden yalan dökülmeyecek.
5 Size asla hak vermeyecek, Son solugumu verene dek suçsuz oldugumu söyleyecegim.
6 Dogruluguma sarilacak, onu birakmayacagim, Yasadigim sürece vicdanim beni suçlamayacak.
7 "Düsmanlarim kötüler gibi, Bana saldiranlar haksizlar gibi cezalandirilsin.
8 Tanrisiz insanin umudu nedir Tanri onu yok ettiginde, canini aldiginda?
9 Basina sikinti geldiginde, Tanri feryadini duyar mi?
10 Her Seye Gücü Yeten'den zevk alir mi? Her zaman Tanri'ya yakarir mi?
11 "Tanri'nin gücünü size ögretecegim, Her Seye Gücü Yeten'in tasarisini gizlemeyecegim.
12 Aslinda siz, hepiniz gördünüz bunu, Öyleyse ne diye bos bos konusuyorsunuz?
13 "Kötünün Tanri'dan alacagi pay, Zorbanin Her Seye Gücü Yeten'den alacagi miras sudur:
14 Çocuklari ne kadar çok olursa olsun, kiliçla öldürülecek, Soyu yeterince ekmek bulamayacaktir.
15 Sag kalanlar hastaliktan ölüp gömülecek, Dul karilari aglamayacaktir.
16 Kötü insan kum gibi gümüs yigsa, Yiginla giysi biriktirse,
17 Onun biriktirdigini dogru insan giyecek, Gümüsü suçsuz paylasacak.
18 Evini güve kozasi gibi insa eder, Bekçinin kurdugu çardak gibi.
19 Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez, Gözlerini açtiginda hepsi yok olup gitmistir.
20 Dehset onu sel gibi basar, Kasirga gece kapar götürür.
21 Dogu rüzgari onu uçurup götürür, Yerinden silip süpürür.
22 Acimasizca üzerine eser, Elinden kaçmaya çalisirken.
23 Onunla alay ederek el çirpar, Yerinden islik çalar."