1 O kent ki, insan doluydu, Nasil da tek basina kaldi simdi! Büyüktü uluslar arasinda, Dul kadina döndü! Soyluydu iller arasinda, Angarya altina düstü!
2 Geceleyin aci aci agliyor, Yanaklarinda gözyasi; Avutan tek kisi bile yok Bunca oynasi arasinda. Dostlari ona hainlik etti, Düsman oldu.
3 Yahuda aci çekip agir kölelik ettikten sonra Sürgün edildi, Uluslarin arasinda oturuyor, Ama rahat bulamiyor. O sikintidayken ardina düsenler ona yetisti.
4 Siyon'a giden yollar yas tutuyor, Çünkü bayramlara gelen yok. Bütün kapilari issiz, kâhinleri* inliyor, Erden kizlari sikintida, kendisi de aci çekiyor.
5 Hasimlari basa geçti, düsmanlari rahat içinde. Çok isyan ettigi için RAB ona aci çektiriyor, Yavrulari hasimlarinin gözü önünde sürgüne gitti.
6 Siyon kizinin* bütün güzelligi uçtu, Önderleri otlak bulamayan geyiklere döndü, Dermanlari kesildi Kendilerini kovalayanlarin önünde.
7 Yerusalim sikinti içinde basibos dolasirken Eski günlerdeki varligini animsiyor. Halki hasminin eline düsüp de Yardimina kosan çikmayinca, Hasimlari haline bakip Yikilisina güldüler.
8 Yerusalim büyük günah isledi, Bu yüzden kirlendi. Ona saygi duyanlarin hepsi Simdi onu hor görüyor, Çünkü onu çiplak gördüler. O da inleyip öbür yana dönüyor.
9 Kirliligi eteklerindeydi, Sonunu düsünmedi; Bu yüzden düsüsü korkunç oldu, Avutani yok. "Ya RAB, düskün halimi gör, Çünkü düsmanim kazandi!"
10 Degerli her seyine düsman el uzatti. Tapinagina baska uluslarin girdigini gördü, Topluluguna girmesini yasakladigin uluslar.
11 Halki inleyip ekmek ariyor, Yeniden güçlerine kavusmak için Degerli neleri varsa ekmekle degistiler; "Bak da gör, ya RAB, ne kadar sefil oldum."
12 "Ey sizler, yoldan geçenler, Sizin için önemi yok mu bunun? Bakin da görün, basima gelen dert gibisi var mi? Öyle bir dert ki, RAB öfkesinin alevlendigi gün Basima yagdirdi onu. [1]
13 Ates saldi yukaridan, Kemiklerimin içine isledi ates; Ag serdi ayaklarima, Geri çevirdi beni; Mahvetti, baygin kaldim bütün gün.
14 Isyanlarim boyunduruga döndü, RAB'bin eliyle birbirine tutturulup Boynuma geçirildi, gücüm tükendi. Rab karsi duramadigim Insanlarin eline verdi beni.
15 Hiçe saydi beni savunan yigitleri, Gençlerimi kirip geçirmek için çagri yapti ordulara, Rab erden Yahuda kizini Üzüm sikma çukurunda çignedi adeta.
16 "Agliyorum bunlara, Gözlerimden yaslar bosaniyor; Çünkü beni avutan, Canimi tazeleyen benden uzak. Çocuklarim saskina döndü, Çünkü düsmanim üstün çikti."
17 Siyon ellerini açmis, Ama onu avutan yok. RAB Yakup soyuna karsi buyruk verdi, Komsulari ona hasim olsun, dedi. Yerusalim aralarinda paçavraya döndü.
18 "RAB haklidir, çünkü buyruguna karsi geldim. Simdi dinleyin, ey halklar, çektigim aciyi görün; Erden kizlarim, gençlerim sürgüne gitti.
19 Oynaslarimi çagirdim, Ama aldattilar beni. Yeniden güçlerine kavusmak için yiyecek ararken Kâhinlerimle önderlerim kentte can verdi. [2]
20 Gör, ya RAB, ne sikintilar çektigimi, Içim kaniyor, yüregim buruk, Çünkü çok asilik ettim; Disarida kiliç beni çocuklarimdan ayirmakta, Içerdeyse ölüm kol gezmekte.
21 Inledigimi duydular, Beni avutan olmadi. Bütün düsmanlarim basima gelen felaketi duydu, Sen yaptin diye sevinçten costular. Ilan ettigin günü getir, Onlar da benim gibi olsunlar.
22 Yaptiklari her kötülügü animsa, Isyanlarimdan ötürü bana ne yaptinsa onlara da yap; Çünkü sürekli inliyor, bayginlik geçiriyorum."