1 Rab öfkelenince Siyon kizini* nasil bulutla kapladi! Israil'in görkemini gökten yere firlatti, Öfkelendigi gün ayaginin taburesini animsamadi. [1]
2 Yakup soyunun yasadigi her yeri acimadan yuttu, Yahuda kizinin surlu kentlerini gazabiyla yikti, Yerle bir etti onlari, Kralligini ve önderlerini alçaltti.
3 Kizgin öfkesiyle Israil'in gücünü kökünden kesti, Düsmanin önünde sag elini onlarin üstünden çekti, Çevresini yiyip bitiren alevli ates gibi Yakup soyunu yakti.
4 Düsman gibi yayini gerdi, Hasim gibi sag elini kaldirdi, Göz zevkini oksayan herkesi öldürdü, Gazabini Siyon kizinin çadiri üstüne ates gibi döktü.
5 Rab adeta bir düsman olup Israil'i yuttu, Bütün saraylarini yutup surlu kentlerini yikti, Yahuda kizinin feryadini, figanini arsa çikardi.
6 Bahçe çardagini söker gibi kendi çardagini söküp atti, Bulusma yerini yok etti, RAB Siyon'da bayram ve Sabat* günlerini unutturdu, Siddetli öfkesi yüzünden krali da kâhini de reddetti.
7 Rab sunagini atti, Tapinagini terk etti; Siyon saraylarini çeviren surlari düsman eline birakti. Bayram gününde oldugu gibi, Düsman RAB'bin Tapinagi'nda sevinç çigliklari atti.
8 RAB Siyon kizinin surlarini yikmaya karar verdi, Ipi gerdi ve yikmaktan el çekmedi, Iç ve dis surlara yas tutturdu, Ikisinin de gücü tükendi.
9 Siyon'un kapilari yere batti, RAB kapi sürgülerini kirip yok etti, Kraliyla önderleri baska uluslarin arasinda kaldi, Kutsal Yasa uygulanmaz oldu, Peygamberlerine RAB'den görüm gelmiyor artik.
10 Siyon kizinin ileri gelenleri suskun, yere oturmus, Baslarina toprak saçip çul kusanmislar, Yerusalim'in erden kizlari yere egmis baslarini.
11 Gözlerim tükenmekte aglamaktan, Içim kaniyor; Halkimin yikimindan Yüregim sizliyor, Çünkü kent meydanlarinda çocuklarla bebekler bayilmakta.
12 Kent meydanlarinda yaralilar gibi bayilip Can çekisirken annelerinin bagrinda, "Ekmekle sarap nerede?" diye soruyorlar annelerine.
13 Senin için ne diyeyim? Ey Yerusalim kizi*, seni neye benzeteyim? Ey Siyon'un erden kizi, sana neyi örnek göstereyim de Seni avutayim? Sendeki gedik deniz kadar büyük, Kim sana sifa verebilir?
14 Peygamberlerin senin için bos ve anlamsiz görümler gördüler. Suçunu ortaya çikarsalardi, eski gönencine kavusabilirdin; Oysa seni ayartacak bos görümler gördüler.
15 Yoldan geçen herkes el çirparak seninle alay ediyor, Yerusalim kizina bas sallayip islik çalarak, "Bütün dünyanin sevinci, güzellik simgesi dedikleri kent bu mu?" diyorlar.
16 Düsmanlarinin hepsi seninle alay etti, Islik çalip dis gicirdatarak, "Onu yuttuk" diyorlar, "Iste bekledigimiz gün, sonunda gördük onu."
17 RAB düsündügünü yapti, Geçmiste söyledigi sözü yerine getirdi, Yikti, acimadi, Düsmani senin haline sevindirdi, Hasimlarini güçlü kildi.
18 Halk Rab'be yürekten feryat ediyor. Ey Siyon kizinin surlari, Gece gündüz gözyasin sel gibi aksin! Dinlenme, gözüne uyku girmesin!
19 Kalk, gece her nöbet basinda haykir, Rab'bin huzurunda yüregini su gibi dök! Her sokak basinda açliktan bayilan çocuklarinin basi için O'na ellerini aç.
20 "Bak, ya RAB, gör! Kime böyle yaptin? Kadinlar çocuklarini, sevgili yavrularini mi yesin? Kâhinle peygamber Rab'bin Tapinagi'nda mi öldürülsün?
21 Gençler, yaslilar sokaklarda, yerlerde yatiyor, Kiliçtan geçirildi erden kizlarimla gençlerim, Öfkelendigin gün öldürdün onlari, acimadan bogazladin.
22 Bir bayram günü davet eder gibi Beni dehsete düsürenleri davet ettin her yandan. RAB'bin öfkelendigi gün kaçip kurtulan, Sag kalan olmadi. Sevgiyle büyüttügüm çocuklarimi Düsmanim yok etti."