1 Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sikintili günlerde kendini gizliyorsun?
2 Kötüler gururla mazlumlari avliyor, Mazlumlar kötülerin kurdugu tuzaga düsüyor.
3 Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB'be lanet okur, O'nu hor görür. [2]
4 Kendini begenmis kötü insan Tanri'ya yönelmez, Hep, "Tanri yok!" diye düsünür. [1]
5 Kötülerin yollari her zaman basariya götürür. Öyle yücedir ki senin yargilarin, Kötüler anlayamaz, düsmanina burun kivirir.
6 Içinden, "Ben sarsilmam" der, "Hiçbir zaman sikintiya düsmem."
7 Agzi lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altinda kötülük ve fesat sakli.
8 Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.
9 Gizli yerlerde pusuya yatar Çaliliktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve agina düsürüp yakalar.
10 Kurbanlari çaresiz çöker, Saldiranin üstün gücü altinda ezilir.
11 Kötü insan içinden, "Tanri unuttu" der, "Örttü yüzünü, asla göremez."
12 Kalk, ya RAB, kaldir elini, ey Tanri! Mazlumlari unutma!
13 Neden kötü insan seni hor görsün, Içinden, "Tanri hesap sormaz" desin?
14 Oysa sen sikinti ve aci çekenleri görürsün, Yardim etmek için onlari izlersin; Çaresizler sana dayanir, Öksüzün yardimcisi sensin.
15 Kötünün, haksizin kolunu kir, Sormadik hesap kalmasin yaptigi kötülükten.
16 RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O'nun ülkesinden temizlenecek.
17 Mazlumlarin dilegini duyarsin, ya RAB, Yüreklendirirsin onlari, Kulagin hep üzerlerinde;
18 Öksüze, düsküne hakkini vermek için, Bir daha dehset saçmasin ölümlü insan.