1 Ey Tanri, kulak ver duama, Sirt çevirme yalvarisima!
2 Dikkatini çevir, yanit ver bana. Düsüncelerim beni rahatsiz ediyor, saskinim
3 Düsman sesinden, kötünün baskisindan; Çünkü sikintiya sokuyorlar beni, Öfkeyle üstüme üstüme geliyorlar.
4 Yüregim sizliyor içimde, Ölüm dehseti çöktü üzerime.
5 Korku ve titreme sardi beni, Ürperti kapladi içimi.
6 "Keske güvercin gibi kanatlarim olsaydi!" Dedim kendi kendime, "Uçar, rahatlardim.
7 Uzaklara kaçar, Çöllerde konaklardim. *
8 Sert rüzgara, kasirgaya karsi Hemen bir barinak bulurdum."
9 Saskina çevir kötüleri, ya Rab, karistir dillerini, Çünkü kentte siddet ve çatisma görüyorum.
10 Gece gündüz kent surlari üzerinde dolasirlar, Haksizlik, fesat dolu kentin içi.
11 Yikicilik kentin göbeginde, Zorbalik, hile eksilmez meydanindan.
12 Beni asagilayan bir düsman olsaydi, Katlanabilirdim; Bana küstahlik eden bir hasim olsaydi, Gizlenebilirdim.
13 Ama sensin, bana denk, Yoldasim, yakin arkadasim.
14 Birlikte tatli tatli yarenlik eder, Toplulukla Tanri'nin evine giderdik.
15 Ölüm yakalasin düsmanlarimi ansizin, Diri diri ölüler diyarina insinler; Çünkü içleri ve evleri kötülük dolu.
16 Bense Tanri'ya seslenirim, RAB kurtarir beni.
17 Sabah, öglen, aksam kederimden feryat ederim, O isitir sesimi.
18 Bana karsi girisilen savastan Esenlikle kurtarir canimi, Sayisi çok da olsa karsitlarimin.
19 Öncesizlikten bu yana tahtinda oturan Tanri, Duyacak ve ezecek onlari. Çünkü hiç degismiyor Ve Tanri'dan korkmuyorlar.
20 Yoldasim dostlarina saldirarak Yaptigi antlasmayi bozdu.
21 Agzindan bal damlar, Ama yüreginde savas var. Sözleri yagdan yumusak, Ama yalin birer kiliçtir.
22 Yükünü RAB'be birak, O sana destek olur. Asla izin vermez Dogru insanin sarsilmasina. [1]
23 Ama sen, ey Tanri, ölüm çukuruna atacaksin kötüleri, Günlerinin yarisini görmeyecek katillerle hainler; Bense sana güveniyorum.