1 Yüksek sesle Tanri'ya yakariyorum, Haykiriyorum beni duysun diye.
2 Sikintili günümde Rab'be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarim, Gönlüm avunmaz bir türlü.
3 Tanri'yi animsayinca inlerim, Düsündükçe içim daralir. *
4 Açik tutuyorsun göz kapaklarimi, Sikintidan konusamiyorum.
5 Geçmis günleri, Yillar öncesini düsünüyorum.
6 Gece ilahilerimi anacagim, Kendi kendimle konusacagim, Inceden inceye soracagim:
7 "Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?
8 Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli degil mi artik?
9 Tanri unuttu mu acimayi? Sevecenliginin yerini öfke mi aldi?"
10 Sonra kendi kendime, "Iste benim derdim bu!" dedim, "Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artik."
11 RAB'bin islerini anacagim, Evet, geçmisteki harikalarini anacagim.
12 Yaptiklari üzerinde derin derin düsünecegim, Bütün islerinin üzerinde dikkatle duracagim.
13 Ey Tanri, yolun kutsaldir! Hangi ilah Tanri kadar uludur?
14 Harikalar yaratan Tanri sensin, Halklar arasinda gücünü gösterdin.
15 Güçlü bileginle kendi halkini, Yakup ve Yusuf ogullarini kurtardin.
16 Sular seni görünce, ey Tanri, Sular seni görünce çalkalandi, Enginler titredi.
17 Bulutlar suyunu bosaltti, Gökler gürledi, Her yanda oklarin uçustu.
18 Kasirgada gürleyisin duyuldu, ªimsekler dünyayi aydinlatti, Yer titreyip sarsildi.
19 Kendine denizde, Derin sularda yollar açtin, Ama ayak izlerin belli degildi. [1]
20 Musa ve Harun'un eliyle Halkini bir sürü gibi güttün.