1 Dinle, ey halkim, ögrettiklerimi, Kulak ver agzimdan çikan sözlere.
2 Özdeyislerle söze baslayacagim, Eski sirlari anlatacagim,
3 Duydugumuzu, bildigimizi, Atalarimizin bize anlattigini.
4 Torunlarindan bunlari gizlemeyecegiz; RAB'bin övgüye deger islerini, Gücünü, yaptigi harikalari Gelecek kusaga duyuracagiz.
5 RAB Yakup soyuna kosullar bildirdi, Israil'e yasa koydu. Bunlari çocuklarina ögretsinler diye Atalarimiza buyruk verdi.
6 Öyle ki, gelecek kusak, yeni dogacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarina anlatsinlar,
7 Tanri'ya güven duysunlar, Tanri'nin yaptiklarini unutmasinlar, O'nun buyruklarini yerine getirsinler;
8 Atalari gibi inatçi, baskaldirici, Yüregi kararsiz, Tanri'ya sadakatsiz bir kusak olmasinlar.
9 Oklarla, yaylarla kusanmis Efrayimogullari Savas günü sirtlarini döndüler.
10 Tanri'nin antlasmasina uymadilar, O'nun yasasina göre yasamayi reddettiler.
11 Unuttular O'nun islerini, Kendilerine gösterdigi harikalari.
12 Misir'da, Soan bölgesinde Tanri harikalar yapmisti atalarinin önünde.
13 Denizi yarip geçirmisti onlari, Bir duvar gibi ayakta tutmustu sulari.
14 Gündüz bulutla, Gece ates isigiyla onlara yol göstermisti.
15 Çölde kayalari yarmis, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmisti.
16 Kayadan akarsular fiskirtmis, Sulari irmak gibi akitmisti.
17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne baskaldirarak Günah islemeye devam ettiler. [1]
18 Canlarinin çektigi yiyecegi isteyerek Içlerinde Tanri'yi denediler.
19 "Tanri çölde sofra kurabilir mi?" diyerek, Tanri'ya karsi konustular.
20 "Bak, kayaya vurunca sular fiskirdi, Dereler tasti. Peki, ekmek de verebilir mi, Et saglayabilir mi halkina?"
21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ates püskürdü, Öfkesi tirmandi Israil'e karsi;
22 Çünkü Tanri'ya inanmiyorlardi, O'nun kurtariciligina güvenmiyorlardi.
23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarini açti göklerin;
24 Man* yagdirdi onlari beslemek için, Göksel tahil verdi onlara.
25 Meleklerin ekmegini yedi her biri, Doyasiya yiyecek gönderdi onlara.
26 Dogu rüzgarini estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarina yol gösterdi.
27 Toz gibi et yagdirdi baslarina, Deniz kumu kadar kus;
28 Ordugahlarinin ortasina, Konakladiklari yerin çevresine düsürdü.
29 Yediler, tika basa doydular, Isteklerini yerine getirdi Tanri.
30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha agizlari doluyken,
31 Tanri'nin öfkesi parladi üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi Israil yigitlerini.
32 Yine de günah islemeye devam ettiler, O'nun harikalarina inanmadilar.
33 Bu yüzden Tanri onlarin günlerini bosluk, Yillarini dehset içinde bitirdi.
34 Tanri onlari öldürdükçe O'na yönelmeye, Istekle O'nu yeniden aramaya basliyorlardi.
35 Tanri'nin kayalari oldugunu, Yüce Tanri'nin kurtaricilari oldugunu animsiyorlardi.
36 Oysa agizlariyla O'na yaltaklaniyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardi. [2]
37 O'na yürekten bagli degillerdi, Antlasmasina sadik kalmadilar.
38 Yine de Tanri sevecendi, Suçlarini bagisliyor, onlari yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabini göstermedi.
39 Onlarin yalnizca insan oldugunu animsadi, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40 Çölde kaç kez O'na baskaldirdilar, Issiz yerlerde O'nu gücendirdiler!
41 Defalarca denediler Tanri'yi, Incittiler Israil'in Kutsali'ni.
42 Animsamadilar O'nun güçlü elini, Kendilerini düsmandan kurtardigi günü,
43 Misir'da gösterdigi belirtileri, Soan bölgesinde yaptigi sasilasi isleri.
44 Misir'in kanallarini kana çevirdi, Sularini içemediler.
45 Gönderdigi at sinekleri yedi halki, Gönderdigi kurbagalar yok etti ülkeyi.
46 Ekinlerini tirtillara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47 Asmalarini doluyla, Yabanil incir agaçlarini iri dolu taneleriyle yok etti.
48 Büyükbas hayvanlarini kirgina, Küçükbas hayvanlarini yildirima teslim etti.
49 Üzerlerine kizgin öfkesini, Gazap, hisim, bela Ve bir alay kötülük melegi gönderdi.
50 Yol verdi öfkesine, Canlarini ölümden esirgemedi, Onlari salgin hastaligin pençesine düsürdü.
51 Misir'da bütün ilk doganlari, Ham'in çadirlarinda bütün ilk çocuklari vurdu.
52 Kendi halkini davar gibi götürdü, Çölde onlari bir sürü gibi güttü.
53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadilar; Düsmanlariniysa deniz yuttu.
54 Böylece onlari kendi kutsal topraklarinin sinirina, Sag elinin kazandigi daglik bölgeye getirdi.
55 Önlerinden uluslari kovdu, Mülk olarak topraklarini Israil oymaklari arasinda bölüstürdü. Halkini konutlarina yerlestirdi.
56 Ama onlar yüce Tanri'yi denediler, O'na baskaldirdilar, Kosullarina uymadilar.
57 Döneklik edip atalari gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çiktilar.
58 Puta taptiklari yerlerle O'nu kizdirdilar, Putlariyla O'nu kiskandirdilar.
59 Tanri bunlari duyunca çok öfkelendi, Israil'i büsbütün reddetti.
60 Insanlar arasinda kurdugu çadiri, ªilo'daki konutunu terk etti.
61 Kudretini tutsakliga, Görkemini düsman eline teslim etti.
62 Halkini kiliç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkindan çikardi.
63 Gençlerini ates yuttu, Kizlarina dügün türküsü söylenmez oldu.
64 Kâhinleri* kiliç altinda öldü, Dul kadinlari aglayamadi.
65 O zaman Rab uykudan uyanir gibi, ªarabin rehavetinden ayilan bir yigit gibi oldu.
66 Düsmanlarini püskürttü, Onlari sonsuz utanca bogdu.
67 Tanri Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymagini seçmedi;
68 Ancak Yahuda oymagini, Sevdigi Siyon Dagi'ni seçti.
69 Tapinagini doruklar gibi, Sonsuzluk için kurdugu yeryüzü gibi yapti.
70 Kulu Davut'u seçti, Onu koyun agilindan aldi.
71 Halki Yakup'u, kendi halki Israil'i gütmek için, Onu yavru kuzularin ardindan getirdi.
72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlik etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.