1 Ey Tanri, uluslar senin yurduna saldirdi, Kutsal tapinagini kirletti, Yerusalim'i tas yiginina çevirdi.
2 Kullarinin ölülerini yem olarak yirtici kuslara, Sadik kullarinin etini yabanil hayvanlara verdiler.
3 Kanlarini su gibi akittilar Yerusalim'in çevresine, Onlari gömecek kimse yok.
4 Komsularimiza yüzkarasi, Çevremizdekilere eglence ve oyuncak olduk.
5 Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi sürecek öfken, Alev gibi yanan kiskançligin?
6 Öfkeni seni tanimayan uluslarin, Adini anmayan ülkelerin üzerine dök.
7 Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, Yurdunu viraneye çevirdiler.
8 Atalarimizin suçlarini artik önümüze sürme, Sevecenligini hemen göster bize, Çünkü tükendikçe tükendik.
9 Yardim et bize yüce adin ugruna, ey bizi kurtaran Tanri, Kurtar bizi adin ugruna, bagisla günahlarimizi! [1]
10 Niçin uluslar, "Nerede onlarin Tanrisi?" diye konussun, Kullarinin dökülen kaninin öcünü alacagini bilsinler, Gözlerimizle bunu görelim!
11 Tutsaklarin iniltisi senin katina erissin, Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanlari.
12 Komsularimizin sana ettikleri hakareti Yedi kat iade et bagirlarina, ya Rab!
13 Bizler, kendi halkin, otlaginin koyunlari Sonsuza dek sükredecegiz sana, Kusaklar boyunca övgülerini dilimizden düsürmeyecegiz.