© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 109. Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 111. Ο ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ |
110:0.1 Το δώρο της ελευθερίας των ατελών υπάρξεων συνεπάγεται αναπόφευκτη τραγικότητα και είναι η φύση της τέλειας, προγονικής Θεότητας, συμπαντικά και στοργικά να μοιράζεται τα βάσανα αυτά, με τρυφερή συντροφικότητα[1].
110:0.2 Εξ όσων γνωρίζω πάνω στα θέματα ενός σύμπαντος, θεωρώ την αγάπη και την αφοσίωση ενός Προσαρμοστή της Σκέψης ως την ειλικρινέστερη θεία αγάπη σε ολόκληρη τη δημιουργία. Η αγάπη των Υιών στη λειτουργία τους επί των φυλών είναι μεγαλειώδης, η αφοσίωση, όμως, ενός Προσαρμοστή προς το άτομο είναι συγκινητικά υπέροχη, μοιάζει θεϊκά με την αγάπη του Πατέρα. Ο Πατέρας του Παραδείσου έχει φαινομενικά κρατήσει τη μορφή αυτή της προσωπικής επαφής με το καθένα πλάσμα του ξεχωριστά ως αποκλειστικό προνόμιο ως Δημιουργός. Και δεν υπάρχει τίποτε, σ’ ολόκληρο το σύμπαν των συμπάντων που να συγκρίνεται ακριβώς με τη θαυμάσια λειτουργία των απρόσωπων αυτών οντοτήτων, που τόσο συναρπαστικά ενοικούν τα πλάσματα των παιδιών των εξελικτικών πλανητών.
110:1.1 Οι Προσαρμοστές δεν πρέπει να θεωρούνται ως ζώντες στον υλικό εγκέφαλο των ανθρώπινων υπάρξεων. Δεν αποτελούν οργανικά μέρη των υλικών πλασμάτων των κόσμων. Ο Προσαρμοστής της Σκέψης μπορεί σωστότερα να θεωρηθεί ως ενοικών τον θνητό του ανθρώπου, παρά ως υπάρχων μέσα στα όρια ενός και μοναδικού υλικού οργάνου. Και, έμμεσα και απαρατήρητα ο Προσαρμοστής επικοινωνεί συνεχώς με το ανθρώπινο υποκείμενο, ειδικά κατά τη διάρκεια των εξαίσιων εκείνων εμπειριών της λατρευτικής επικοινωνίας του νου με το πνεύμα στο χώρο της υπερσυνείδησης.
110:1.2 Εύχομαι να μου ήταν δυνατόν να βοηθήσω τους εξελισσόμενους θνητούς να επιτύχουν μια μεγαλύτερη κατανόηση και να φθάσουν σε μία πληρέστερη εκτίμηση του ανιδιοτελούς και υπέροχου έργου των Προσαρμοστών που ζουν εντός τους, που είναι με τόση ευσέβεια πιστοί στην αποστολή της υπόθαλψης της πνευματικής ευημερίας του ανθρώπου. Οι Ελεγκτές αυτοί είναι ικανοί λειτουργοί στις ανώτερες φάσεις της ανθρώπινης διάνοιας. Είναι συνετοί και έμπειροι διαχειριστές του πνευματικού δυναμικού της ανθρώπινης νοημοσύνης. Οι ουράνιοι αυτοί αρωγοί είναι αφοσιωμένοι στο θαυμάσιο έργο του να σας καθοδηγούν με ασφάλεια προς τα μέσα και προς τα πάνω, στο ουράνιο λιμάνι της ευτυχίας. Οι δραστήριοι αυτοί εργάτες είναι επικεντρωμένοι στη μελλοντική προσωποποίηση του θριάμβου της θείας αλήθειας στην αιώνια ζωή σας. Είναι οι άγρυπνοι εργάτες που κατευθύνουν τον έχοντα συνείδηση του Θεού ανθρώπινο νου μακριά από τους υφάλους του κακού, ενώ επιδέξια καθοδηγούν την εξελισσόμενη ψυχή του ανθρώπου προς τους θείους λιμένες της τελειότητας σε μακρινές και αιώνιες ακτές. Οι Προσαρμοστές είναι οι γεμάτοι αγάπη ηγήτορες, οι αξιόπιστοι και σταθεροί οδηγοί σας μέσα στους σκοτεινούς και αβέβαιους λαβυρίνθους της σύντομης, γήινης διαδρομής σας. Είναι οι υπομονετικοί δάσκαλοι που με τόση συνέπεια παρακινούν τα υποκείμενά τους προς τους δρόμους της προοδευτικής τελειότητας. Είναι οι προσεκτικοί φρουροί των ανώτερων ιδιοτήτων του χαρακτήρα των πλασμάτων. Εύχομαι να μπορούσατε να τους αγαπήσετε περισσότερο, να συνεργασθείτε πληρέστερα μαζί τους και να τους περιβάλλετε με περισσότερη στοργή.
110:1.3 Αν και οι θείοι ένοικοι ασχολούνται κυρίως με την πνευματική σας προετοιμασία για το επόμενο στάδιο της αιώνιας ύπαρξης, ενδιαφέρονται επίσης βαθιά για την εγκόσμια ευημερία σας και τα πραγματικά επιτεύγματά σας επί της γης. Ενθουσιάζονται να συνεισφέρουν στην υγεία, την ευτυχία και την αληθινή σας ευδοκίμηση. Δεν είναι αδιάφοροι στην επιτυχία σας, σε όλα τα θέματα που αφορούν στην πρόοδο του πλανήτη και τα οποία δεν είναι επιζήμια για τη μέλλουσα ζωή σας της αιώνιας προόδου.
110:1.4 Οι Προσαρμοστές ενδιαφέρονται και ασχολούνται με τα καθημερινά σας έργα και τις πολύπλευρες λεπτομέρειες της ζωής σας, μέχρις ακριβώς του σημείου όπου αυτές επηρεάζουν τον καθορισμό των σημαντικών εγκόσμιων επιλογών και των ζωτικών πνευματικών αποφάσεών σας και, εξ αυτού, συνεισφέρουν στην επίλυση του προβλήματος της σωτηρίας της ψυχής σας και της αιώνιας προόδου σας. Ο Προσαρμοστής, ενώ είναι αδρανής όσον αφορά στην καθαρά εγκόσμια ευημερία σας, είναι με τρόπο θείο δραστήριος σχετικά με όλα τα θέματα του αιώνιου μέλλοντός σας.
110:1.5 Ο Προσαρμοστής παραμένει μαζί σας σε όλες τις συμφορές και σε κάθε αρρώστια που δεν καταστρέφει ολοκληρωτικά τη διάνοια. Πόσο βάναυσοι είναι, όμως, να βεβηλώνεται εσκεμμένα, ή με οποιοδήποτε τρόπο σκόπιμα να μολύνεται το φυσικό σώμα, το οποίο πρέπει να χρησιμεύει ως το γήινο σκήνωμα του θαυμάσιου αυτού δώρου του Θεού[2]. Όλα τα φυσικά δηλητήρια καθυστερούν σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες του Προσαρμοστή να εξάρει τον υλικό νου, ενώ τα διανοητικά δηλητήρια του φόβου, της οργής, του φθόνου, της ζήλιας, της υποψίας και της μισαλλοδοξίας με τον ίδιο τρόπο παρεμβαίνουν τρομακτικά στην πνευματική πρόοδο της εξελισσόμενης ψυχής.
110:1.6 Τώρα ζείτε την περίοδο της ερωτοτροπίας με τον Προσαρμοστή σας[3]. Και αν μόνο αποδειχθείτε πιστοί στην εμπιστοσύνη με την οποία σας περιέβαλε το θείο πνεύμα, που αναζητά το νου και την ψυχή σας για την αιώνια ένωση, θα ακολουθήσει, τελικά, η μοροντιανή αυτή ολότητα, η ουράνια αρμονία, ο κοσμικός αυτός συντονισμός, ο θείος εκείνος εναρμονισμός, η ουράνια αυτή συγχώνευση, η αιώνια εκείνη ανάμιξη της ταυτότητας, η μοναδικότητα της ύπαρξης που είναι τόσο τέλεια και τελική, ώστε ακόμη και οι πλέον έμπειρες προσωπικότητες ποτέ δεν μπορούν να διαχωρίσουν, ή να αναγνωρίσουν ως ξεχωριστές οντότητες τους δια της συγχώνευσης συντρόφους – το θνητό άνθρωπο και τον θείο Προσαρμοστή.
110:2.1 Όταν οι Προσαρμοστές της Σκέψης ενοικούν τις ανθρώπινες διάνοιες φέρουν μαζί τους τις πρότυπες διαδρομές και τις ιδανικές ζωές, όπως αυτές έχουν καθορισθεί και προαποφασισθεί από τους ίδιους και τους Εξατομικευμένους Προσαρμοστές του Ντιβίνινγκτον και οι οποίες έχουν πιστοποιηθεί από τον Εξατομικευμένο Προσαρμοστή της Ουράντια. Έτσι αρχίζουν το έργο τους, με ένα σαφές και προκαθορισμένο σχέδιο για τη διανοητική και πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπινων υποκειμένων τους, δεν είναι, όμως, υποχρεωτικό για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη να δεχθεί το σχέδιο αυτό. Είστε όλοι υποκείμενοι στο πεπρωμένο, αλλά δεν είναι προαποφασισμένο να αποδεχθείτε τον θείο αυτό προορισμό. Έχετε πλήρη ελευθερία να αρνηθείτε οποιοδήποτε μέρος, ή και ολόκληρο το πρόγραμμα των Προσαρμοστών της Σκέψης. Η αποστολή τους είναι να πραγματοποιήσουν τέτοιες αλλαγές στο νου και να κάνουν τέτοιες πνευματικές προσαρμογές, που μπορείτε εκούσια και έξυπνα να εγκρίνετε, ώστε εκείνοι, τελικά, να ασκήσουν μεγαλύτερη επίδραση πάνω στην κατευθυντήρια γραμμή της προσωπικότητας. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν σας εκμεταλλεύονται οι θείοι αυτοί Ελεγκτές, ούτε καθ’ οιονδήποτε τρόπο επηρεάζουν αυθαίρετα εσάς, ή τις επιλογές και τις αποφάσεις σας. Οι Προσαρμοστές σέβονται την ανεξαρτησία της προσωπικότητας. Υπηρετούν πάντα τη θέλησή σας.
110:2.2 Είναι επίμονοι, εφευρετικοί και τέλειοι στις μεθόδους εργασίας τους, αλλά δεν ασκούν ποτέ βία στην οικειοθελή ατομικότητα των ξενιστών τους. Ουδεμία ανθρώπινη ύπαρξη θα εξαγνισθεί ποτέ από έναν θείο Ελεγκτή παρά τη θέλησή τους[4]. Η σωτηρία είναι δώρο των Θεών, το οποίο πρέπει να γίνει επιθυμητό από τα πλάσματα του χρόνου[5]. Σε τελική ανάλυση, οτιδήποτε επιτύχει ο Προσαρμοστής εργαζόμενος για σας, οι καταγραφές θα δείξουν ότι ο μετασχηματισμός επιτελέσθηκε με τη συνεργική σας συναίνεση. Θα έχετε υπάρξει ένας εκούσιος συνεργάτης με τον Προσαρμοστή στην κατάκτηση κάθε βήματος του τρομακτικού μετασχηματισμού της ανελικτικής πορείας.
110:2.3 Ο Προσαρμοστής δεν προσπαθεί να ελέγξει τη σκέψη σας, αυτή καθ’ εαυτή, αλλά μάλλον να την εξαγνίσει, να την αιωνιοποιήσει. Ούτε οι άγγελοι, ούτε οι Προσαρμοστές είναι διατεθειμένοι να επηρεάσουν άμεσα την ανθρώπινη σκέψη. Αυτό αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της προσωπικότητάς σας. Οι Προσαρμοστές αφιερώνονται στο να βελτιώσουν, να τροποποιήσουν, να προσαρμόσουν και να συντονίσουν τη διαδικασία της σκέψης σας. Ιδιαίτερα, όμως, και ειδικότερα είναι αφοσιωμένοι στο έργο της δημιουργίας πνευματικών ισοδύναμων της πορείας σας, μοροντιανές εγγραφές του αληθούς, προοδεύοντος εαυτού σας, με το σκοπό της σωτηρίας.
110:2.4 Οι Προσαρμοστές εργάζονται στις σφαίρες των ανώτερων επιπέδων της ανθρώπινης διάνοιας, αδιάκοπα προσπαθώντας να δημιουργήσουν μοροντιανά αντίγραφα κάθε ιδέας της διάνοιας των θνητών. Ως εκ τούτου, υπάρχουν δύο πραγματικότητες οι οποίες προσκρούουν επί, και επικεντρώνονται στα κυκλώματα της ανθρώπινης διάνοιας: η μία, ένας θνητός εαυτός που εξελίχθηκε από τα αρχικά σχέδια των Φορέων της Ζωής, ή άλλη, μία αθάνατη οντότητα από τις υψηλές σφαίρες του Ντιβίνινγκτον, ένα ενοικούν δώρο από το Θεό. Ο θνητός εαυτός, ωστόσο, είναι επίσης και ένας ατομικός εαυτός. Διαθέτει προσωπικότητα.
110:2.5 Εσείς, ως πλάσμα με προσωπικότητα, έχετε νου και βούληση. Ο Προσαρμοστής, ως προ-ατομικό πλάσμα διαθέτει προ-νου και προ-βούληση. Αν ομοφωνήσετε τόσο απόλυτα προς το νου του Προσαρμοστή, ώστε να κοιτάζεστε στα μάτια, τότε οι διάνοιές σας θα γίνουν μία και θα λάβετε την ενίσχυση της διάνοιας του Προσαρμοστή[6]. Ακολούθως, αν η θέλησή σας επιτάξει και ενισχύσει την εκτέλεση των αποφάσεων αυτής της νέας, ή συνδυασμένης διάνοιας, η προ-ατομική βούληση του Προσαρμοστή κατακτά την έκφραση της προσωπικότητας δια της απόφασής σας και, όσον αφορά στο συγκεκριμένο αυτό σχέδιο, εσείς και ο Προσαρμοστής είσαστε ένα. Ο νους σας κατέκτησε τη θεία εναρμόνιση και η βούληση του Προσαρμοστή επέτυχε την έκφραση της προσωπικότητας.
110:2.6 Στο βαθμό που αυτή η ταυτοποίηση επιτυγχάνεται, προσεγγίζετε διανοητικά τη μοροντιανή τάξη της ύπαρξης. Η μοροντιανή διάνοια είναι όρος ο οποίος σημαίνει την ουσία και το σύνολο των συνεργαζόμενων διανοιών των αποκλινουσών υλικών και πνευματικών φύσεων. Η μοροντιανή διάνοια, ως εκ τούτου επάγεται ένα διττό νου στο τοπικό σύμπαν, κυβερνώμενο από μία μόνο βούληση. Και προκειμένου για τους θνητούς, τούτο είναι ένα θέλημα, ανθρώπινο στην προέλευση, που γίνεται θείο δια της ταυτοποίησης της θνητής διάνοιας του ανθρώπου με τη διανοητική ροπή του Θεού.
110:3.1 Οι Προσαρμοστές παίζουν το ιερό και μεγαλειώδες παιγνίδι των αιώνων. Λαμβάνουν μέρος σε ένα από τα υπέρτατα εγχειρήματα του χρόνου στο διάστημα. Και τόσο ευτυχείς είναι όταν η συνεργασία σας τους επιτρέπει να προσφέρουν βοήθεια στους σύντομους αγώνες σας στο χρόνο, καθώς συνεχίζουν να εκτελούν τα μεγαλύτερα έργα τους της αιωνιότητας. Συνήθως, όμως, όταν ο Προσαρμοστής σας προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί σας, το μήνυμα χάνεται στα υλικά ρεύματα των ενεργειακών χειμάρρων της ανθρώπινης διάνοιας. Μόνο περιστασιακά πιάνετε μία αντήχηση, μια αμυδρή και μακρινή ηχώ της θείας φωνής.
110:3.2 Η επιτυχία του Προσαρμοστή σας στην προσπάθειά του να σας καθοδηγήσει στη διάρκεια της θνητής ζωής και να φέρει τη σωτηρία σας δεν εξαρτάται τόσο από τις θεωρητικές πεποιθήσεις σας, όσο από τις αποφάσεις σας, τη θεληματικότητά σας και τη σταθερή σας πίστη. Όλες αυτές οι κινήσεις της ανάπτυξης της προσωπικότητας γίνονται ισχυρές επιρροές που συνεπικουρούν στην πρόοδό σας, επειδή σας βοηθούν να συνεργασθείτε με τον Προσαρμοστή. Σας βοηθούν να σταματήσετε να αντιστέκεστε. Οι Προσαρμοστές της Σκέψης επιτυγχάνουν, ή φαινομενικά αποτυγχάνουν στις γήινες αποστολές τους μέχρι του σημείου, ακριβώς, όπου οι θνητοί επιτυγχάνουν, ή αποτυγχάνουν να συνεργασθούν με το σχέδιο δια του οποίου πρόκειται να προχωρήσουν στο ανελικτικό μονοπάτι της επίτευξης της τελειότητας. Το μυστικό της σωτηρίας είναι κλεισμένο στην υπέρτατη ανθρώπινη επιθυμία να μοιάσει ο άνθρωπος με το Θεό και στην σχετική μ’ αυτήν προθυμία να πράξει και να γίνει το κάθε ένα, αλλά και όλα τα πράγματα μαζί που είναι βασικά στην τελική επίτευξη της καταλυτικής αυτής επιθυμίας.
110:3.3 Όταν μιλούμε για την επιτυχία, ή την αποτυχία ενός Προσαρμοστή, μιλούμε σε σχέση με την ανθρώπινη σωτηρία. Οι Προσαρμοστές ουδέποτε αποτυγχάνουν. Είναι από θεία ουσία και πάντα αναδύονται θριαμβευτές σε κάθε ένα από τα εγχειρήματά τους.
110:3.4 Δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι τόσοι πολλοί από σας σπαταλάτε τόσο πολύ χρόνο και σκέψη στις απλές ασημαντότητες της ζωής, ενώ παραβλέπετε, σχεδόν απόλυτα, τις πιο βασικές πραγματικότητες της αιώνιας σπουδαιότητας, τα ίδια αυτά επιτεύγματα που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη μιας περισσότερο αρμονικής λειτουργικής ασυμφωνίας ανάμεσα σ’ εσάς και τον Προσαρμοστή σας. Ο μέγας στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η εναρμόνιση προς τη θεία φύση του ενοικούντος Προσαρμοστή. Το μέγα επίτευγμα της θνητής ζωής είναι η κατάκτηση μιας αληθούς και πλήρους κατανόησης καθοσίωσης, σύμφωνα με τις αιώνιες επιδιώξεις του θείου πνεύματος που περιμένει και εργάζεται μέσα στο νου σας. Ωστόσο, μία πιστή και αποφασιστική προσπάθεια να πραγματοποιηθεί το αιώνιο πεπρωμένο είναι απόλυτα συμβατή με μια ευφρόσυνη και χαρούμενη ζωή καθώς και με μια επιτυχημένη και χρηστή διαδρομή επί της γης. Η συνεργασία με τον Προσαρμοστή της Σκέψης δεν συνεπάγεται αυτοβασανισμό, ψεύτικη ευλάβεια, ή υποκριτική και επιδεικτική αυτοταπείνωση. Η ιδανική ζωή είναι μια γεμάτη αγάπη υπηρεσία μάλλον, παρά μια ύπαρξη γεμάτη φόβο για το μέλλον.
110:3.5 Η σύγχυση, το να νοιώθει κανείς μπερδεμένος, ακόμη και αποθαρρημένος, μερικές φορές, και παραζαλισμένος, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην αντίσταση στην καθοδήγηση του ενοικούντος Προσαρμοστή. Παρόμοιες διαθέσεις, μπορεί, ορισμένες φορές, να συνεπάγονται έλλειψη δραστήριας συνεργασίας με τον θείο Ελεγκτή και ίσως, εξ αυτού, κάπως καθυστερημένη πνευματική πρόοδο, ωστόσο, τέτοιες διανοητικές, συναισθηματικές δυσκολίες ουδόλως παρεμβαίνουν στην βέβαιη σωτηρία της ψυχής που γνωρίζει το Θεό. Η άγνοια από μόνη της δεν μπορεί να εμποδίσει τη σωτηρία. Ούτε οι οφειλόμενες στη σύγχυση αμφιβολίες μπορούν, ούτε η γεμάτη φόβο αβεβαιότητα. Μόνον η ενσυνείδητη αντίσταση στην καθοδήγηση του Προσαρμοστή μπορεί να εμποδίσει τη σωτηρία της εξελισσόμενης, αθάνατης ψυχής.
110:3.6 Δεν πρέπει να θεωρείτε τη συνεργασία με τον Προσαρμοστή σας ως μία ιδιαίτερα ενσυνείδητη διαδικασία, διότι δεν είναι. Τα κίνητρα, όμως και οι αποφάσεις σας, η γεμάτη πίστη αποφασιστικότητα και οι ανώτερες επιθυμίες σας, αληθινά συνιστούν πραγματική και δυναμική συνεργασία. Μπορείτε ενσυνείδητα να αυξήσετε την εναρμόνιση με τον Προσαρμοστή ως εξής:
110:3.7 1. Επιλέγοντας την ανταπόκριση στην θεία καθοδήγηση[7]. Βασίζοντας ειλικρινά την ανθρώπινη ζωή στην ανώτατη συνείδηση της αλήθειας, της ομορφιάς και της αγαθότητας και στη συνέχεια συντονίζοντας τις ιδιότητες αυτές του θείου μέσω της σύνεσης, της λατρείας, της πίστης και της αγάπης.
110:3.8 2. Αγαπώντας τον Θεό και επιθυμώντας να γίνετε σαν αυτόν – γνήσια αναγνώριση της θείας πατρικής του ιδιότητας και στοργική λατρεία του ουράνιου Πατέρα[8].
110:3.9 3. Αγαπώντας τους ανθρώπους και ειλικρινά επιθυμώντας να τους υπηρετήσετε – ολόψυχη αναγνώριση της αδελφοσύνης των ανθρώπων συμπληρούμενη με μία ευφυή και συνετή αφοσίωση σε κάθε ένα από τους θνητούς συντρόφους σας[9][10].
110:3.10 4. Ευφρόσυνη αποδοχή της ιδιότητας του κοσμικού πολίτη – έντιμη αναγνώριση των προοδευτικών σας υποχρεώσεων προς το Υπέρτατο Ον, επίγνωση της αλληλεξάρτησης του εξελικτικού ανθρώπου και της εξελισσόμενης Θεότητας. Τούτη είναι η γέννηση της κοσμικής ηθικής και η απαρχή της πραγμάτωσης του συμπαντικού καθήκοντος.
110:4.1 Οι Προσαρμοστές είναι ικανοί να λαμβάνουν το συνεχές ρεύμα των κοσμικών πληροφοριών οι οποίες εισέρχονται δια των κυρίαρχων κυκλωμάτων του χρόνου και του διαστήματος. Είναι σε πλήρη επαφή με την πνευματική ευφυΐα και ενέργεια των συμπάντων. Οι ανώτατοι, όμως, αυτοί ενοικούντες είναι ανίκανοι να μεταδώσουν μεγάλο μέρος του πλούτου αυτού της σοφίας και της αλήθειας στο νου των θνητών υποκειμένων τους εξ αιτίας της έλλειψης ομοιότητας στη φύση και της απουσίας ευαίσθητης αναγνώρισης.
110:4.2 Ο Προσαρμοστής της Σκέψης ασχολείται με μία διαρκή προσπάθεια να πνευματοποιήσει τη διάνοιά σας τόσο, ώστε να εξελιχθεί η μοροντιανή ψυχή σας. Εσείς οι ίδιοι ωστόσο δεν έχετε, κατά το πλείστον, επίγνωση της εσώτερης αυτής λειτουργίας. Είστε εντελώς ανίκανοι να διακρίνετε το προϊόν της δικής σας, υλικής ευφυΐας από εκείνο των από κοινού δραστηριοτήτων της ψυχής σας και του Προσαρμοστή.
110:4.3 Ορισμένες αιφνίδιες εμφανίσεις σκέψεων, συμπερασμάτων, καθώς και άλλων διανοητικών καταστάσεων είναι, ορισμένες φορές, το άμεσο, ή έμμεσο έργο του Προσαρμοστή. Πολύ συχνότερα, όμως, είναι η προβολή στην συνείδηση ιδεών οι οποίες έχουν ομαδοποιηθεί στα εν τω βάθει διανοητικά επίπεδα, φυσικά και καθημερινά περιστατικά φυσιολογικής και συνήθους ψυχικής λειτουργίας, εγγενούς στα κυκλώματα της εξελισσόμενης ζωώδους διάνοιας. (Σε αντίθεση με τις ασυνείδητες αυτές εκφάνσεις, οι αποκαλύψεις του Προσαρμοστή εμφανίζονται μέσω των χώρων της υπερσυνείδησης.)
110:4.4 Εμπιστευθείτε όλα τα διανοητικά θέματα που βρίσκονται πέρα από το στάσιμο επίπεδο της συνείδησης στην εποπτεία των Προσαρμοστών. Σε εύθετο χρόνο, αν όχι στον κόσμο αυτό, τότε στους κόσμους-δώματα, θα κάνουν καλό απολογισμό της διαχείρισής τους και τελικά θα παρουσιάσουν τις έννοιες εκείνες και τις αξίες που εμπιστεύθηκαν στη φροντίδα και τη φύλαξή τους. Θα ξεθάψουν κάθε αξιόλογο θησαυρό της θνητής διάνοιας, αν σωθείτε.
110:4.5 Υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ του ανθρώπινου και του θείου, μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Οι φυλές της Ουράντια ελέγχονται ηλεκτρικά και χημικά σε τόσο μεγάλο βαθμό, μοιάζουν τόσο πολύ με τα ζώα στην καθημερινή συμπεριφορά τους, είναι τόσο συναισθηματικοί στις συνήθεις αντιδράσεις τους, ώστε καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο για τους Ελεγκτές να τους καθοδηγήσουν και να τους κατευθύνουν. Είστε τόσο στερημένοι από θαρραλέες αποφάσεις και καθοσιωμένη συνεργασία, ώστε οι ενοικούντες Προσαρμοστές σας θεωρούν σχεδόν αδύνατο να επικοινωνήσουν άμεσα με τον ανθρώπινο νου. Ακόμα και όταν γίνει γι’ αυτούς δυνατόν να στείλουν μία αναλαμπή καινούργιας αλήθειας στην εξελισσόμενη θνητή ψυχή, η πνευματική αυτή αποκάλυψη συχνά τυφλώνει τόσο πολύ το πλάσμα, ώστε να επισπεύδει ένα παροξυσμό φανατισμού, ή να γίνεται η απαρχή κάποιας άλλης διανοητικής διαταραχής της οποίας τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Πολλές καινούργιες θρησκείες και παράξενοι «ισμοί» έχουν γεννηθεί από τις ναυαγισμένες, ατελείς, παρανοημένες και διαστρεβλωμένες επικοινωνίες των Προσαρμοστών της Σκέψης.
110:4.6 Για πολλές χιλιάδες χρόνια, έτσι δείχνουν τα αρχεία της Τζερουζέμ, σε κάθε γενεά, ζουν όλο και λιγότερες υπάρξεις που να μπορούν με ασφάλεια να λειτουργήσουν με τους αυτενεργούς Προσαρμοστές. Τούτη είναι μία εικόνα τρομακτική και οι εποπτεύουσες προσωπικότητες της Σατάνια διάκεινται ευμενώς έναντι των προτάσεων ορισμένων από τους πιο άμεσους επόπτες του πλανήτη σας, οι οποίοι συνηγορούν υπέρ της έναρξης της εφαρμογής μέτρων σχεδιασμένων να υποθάλψουν και να διατηρήσουν τους ανώτερους πνευματικούς τύπους των φυλών της Ουράντια.
110:5.1 Μην συγχύζετε και συγχέετε την αποστολή και την επιρροή του Προσαρμοστή με αυτό που κοινώς αποκαλείται συνείδηση. Δεν συνδέονται άμεσα. Η συνείδηση είναι μια ανθρώπινη και καθαρά ψυχική αντίδραση. Δεν πρέπει να περιφρονείται, αλλά δεν είναι καθόλου η φωνή του Θεού στην ψυχή, ενώ θα μπορούσε πράγματι να είναι εκείνη του Προσαρμοστή, αν μία τέτοια φωνή μπορούσε να ακουστεί. Η συνείδηση, δίκαια, σας προτρέπει να πράττετε το σωστό. Αλλά ο Προσαρμοστής, επιπλέον, προσπαθεί να σας πει ποιο, πράγματι, είναι το σωστό. Δηλαδή όταν και όσο είστε ικανοί να αντιληφθείτε την καθοδήγηση του Ελεγκτή.
110:5.2 Οι ονειρικές εμπειρίες του ανθρώπου, η ακατάστατη και ασύνδετη εκείνη άσκηση της ασυντόνιστης κοιμώμενης διάνοιας παρέχουν επαρκείς αποδείξεις της αποτυχίας των Προσαρμοστών να εναρμονίσουν και να συνδέσουν τις αποκλίνουσες συνιστώσες της διάνοιας του ανθρώπου. Οι Προσαρμοστές απλά δεν μπορούν, στη διάρκεια μιας και μόνο ζωής, να συντονίσουν αυθαίρετα και να συγχρονίσουν δύο τέτοιους ανόμοιους και διαφορετικούς τύπους σκέψης, όπως είναι ο ανθρώπινος και ο θείος. Όταν το κάνουν, όπως πρέπει, ορισμένες φορές, τέτοιες ψυχές μεταφέρονται αμέσως στους κόσμους-δώματα, χωρίς να είναι απαραίτητο να περάσουν από την εμπειρία του θανάτου.
110:5.3 Κατά την περίοδοι του ύπνου ο Προσαρμοστής επιχειρεί να επιτύχει μόνον εκείνο το οποίο η βούληση της ενοικηθείσας προσωπικότητας έχει απολύτως εγκρίνει προηγούμενα με τις αποφάσεις και τις επιλογές που ελήφθησαν τις εποχές όπου η συνείδηση βρισκόταν σε πλήρη εγρήγορση και οι οποίες έχουν εξ αυτού τοποθετηθεί στους χώρους της υπερδιάνοιας, στον τόπο σύνδεσης της ανθρώπινης και της θείας συσχέτισης.
110:5.4 Ενώ οι θνητοί οικοδεσπότες τους κοιμούνται, οι Προσαρμοστές προσπαθούν να καταχωρήσουν τις δημιουργίες τους στα ανώτερα επίπεδα της υλικής διάνοιας και ορισμένα από τα αλλόκοτα όνειρά σας δείχνουν την αποτυχία τους να επιτύχουν ικανοποιητική επαφή. Οι παραλογισμοί της ζωής των ονείρων όχι μόνο επιβεβαιώνουν την πίεση συναισθημάτων που δεν εκφράσθηκαν, αλλά μαρτυρούν επίσης την φοβερή διαστρέβλωση της έκφρασης των πνευματικών απόψεων οι οποίες παρουσιάζονται από τους Προσαρμοστές. Τα πάθη σας, οι παρορμήσεις σας, καθώς και άλλες εγγενείς τάσεις μεταφέρονται στην εικόνα και υποκαθιστούν τις ανεκδήλωτες επιθυμίες τους για τα θεία μηνύματα, τα οποία οι ενοικούντες προσπαθούν να βάλουν στα ψυχικά αρχεία, κατά τη διάρκεια του ασύνειδου ύπνου.
110:5.5 Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αποδίδετε στους Προσαρμοστές το περιεχόμενο της ονειρικής σας ζωής. Οι Προσαρμοστές βεβαίως εργάζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά οι συνήθεις ονειρικές σας εμπειρίες είναι καθαρά φυσιολογικά και ψυχολογικά φαινόμενα. Επιπλέον, είναι παράτολμο να επιχειρείται η διαφοροποίηση της καταχώρησης των απόψεων των Προσαρμοστών, από την περισσότερο, ή λιγότερο συνεχή και ενσυνείδητη υποδοχή των επιταγών της θνητής συνείδησης. Αυτά είναι προβλήματα τα οποία πρέπει να επιλυθούν δια της ατομικής περίσκεψης και της προσωπικής απόφασης. Μια ανθρώπινη ύπαρξη, όμως, είναι καλύτερα να σφάλλει απορρίπτοντας την έκφραση του Προσαρμοστή, πιστεύοντας ότι είναι καθαρά ανθρώπινη εμπειρία, από το να σφάλλει από άγνοια, εξαίροντας μια αντίδραση της θνητής διάνοιας στη σφαίρα της θείας υπόστασης. Να θυμάστε, η επίδραση ενός Προσαρμοστή της Σκέψης είναι κατά το πλείστον, αν και όχι ολοκληρωτικά, μία υπερσυνείδητη εμπειρία.
110:5.6 Σε διάφορους βαθμούς, αλλά αυξανόμενα καθώς ανέρχεσθε τα κυκλώματα της ψυχής, κάποιες φορές άμεσα, αλλά συχνότερα έμμεσα, πραγματικά επικοινωνείτε με τους Προσαρμοστές σας. Είναι, όμως, επικίνδυνο να εμφορείσθε από την άποψη ότι κάθε καινούργια ιδέα, προερχόμενη από την ανθρώπινη διάνοια, είναι η επιταγή του Προσαρμοστή. Συχνότερα, σε υπάρξεις της κατηγορίας σας, εκείνο το οποίο αποδέχεστε ως τη φωνή του Προσαρμοστή είναι στην πραγματικότητα η εκδήλωση της ίδιας σας της διάνοιας. Αυτό είναι επικίνδυνο έδαφος και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη πρέπει να επιλύει τα προβλήματα αυτά μόνη της σύμφωνα με τη φυσική, ανθρώπινη σύνεση και την υπεράνω του ανθρώπινου ενόραση.
110:5.7 Ο Προσαρμοστής της ανθρώπινης ύπαρξης, δια της οποίας πραγματοποιείται η επικοινωνία του, απολαμβάνει μία τόσο ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων κυρίως εξ αιτίας της σχεδόν απόλυτης αδιαφορίας του συγκεκριμένου ανθρώπου προς οποιεσδήποτε εξωτερικές εκδηλώσεις της εσωτερικής παρουσίας του Προσαρμοστή. Είναι πράγματι καλοτυχία το ότι παραμένει συνειδητά εντελώς αδιάφορος για ολόκληρη τη διαδικασία. Διατηρεί έναν από τους πολύ έμπειρους Προσαρμοστές της εποχής και της γενεάς του και παρ’ όλα αυτά, η παθητική του αντίδραση και η αδρανής του αντιμετώπιση προς τα φαινόμενα που σχετίζονται με την παρουσία στο νου του αυτού του πολύπλευρου Προσαρμοστή, λέγεται από τον φρουρό του πεπρωμένου, ότι είναι μία σπάνια και γενναία αντίδραση. Και όλα αυτά συνιστούν ένα ευνοϊκό συντονισμό επιδράσεων, ευνοϊκό και προς τον Προσαρμοστή, στην ανώτερη σφαίρα δράσης, αλλά και στον ανθρώπινο σύντροφο, από την πλευρά της ευημερίας, της αποτελεσματικότητας και της ηρεμίας.
110:6.1 Το σύνολο της πραγμάτωσης της προσωπικότητας σ’ έναν υλικό κόσμο περικλείεται στη διαδοχική κατάκτηση των επτά ψυχικών κυκλωμάτων του ανθρώπινου δυναμικού. Η είσοδος στα επτά κυκλώματα σημειοδοτεί την απαρχή της λειτουργίας της ανθρώπινης προσωπικότητας. Η ολοκλήρωση του πρώτου κυκλώματος δηλοί τη σχετική ωριμότητα της θνητής ύπαρξης. Αν και η διάβαση από τα επτά κυκλώματα της κοσμικής ανάπτυξης δεν ισοδυναμεί με τη δια του Προσαρμοστή συγχώνευση, η κυριαρχία επί των κυκλωμάτων αυτών σημειοδοτεί την κατάκτηση των βαθμίδων εκείνων οι οποίες είναι προκαταρκτικές για την συγχώνευση με τον Προσαρμοστή.
110:6.2 Ο Προσαρμοστής είναι ο ισότιμος σύντροφός σας στην κατάκτηση των επτά κυκλωμάτων – το επίτευγμα της σχετικής ανθρώπινης ωριμότητας. Ο Προσαρμοστής ανελίσσεται στα κυκλώματα μαζί σας, από το έβδομο προς το πρώτο, αλλά προωθείται στην κατάσταση της υπεροχής αυτενέργειας εντελώς ανεξάρτητα από την δυναμική συνεργασία της ανθρώπινης διάνοιας.
110:6.3 Τα ψυχικά κυκλώματα δεν είναι αποκλειστικά διανοητικά, ούτε είναι εντελώς μοροντιανά. Έχουν σχέση με την κατάσταση της προσωπικότητας, τη διανοητική επίτευξη, την ψυχική ανάπτυξη και την εναρμόνιση με τον Προσαρμοστή. Η επιτυχής διάβαση από τα επίπεδα αυτά απαιτεί την αρμονική λειτουργία ολόκληρης της προσωπικότητας, όχι απλά μιας έκφανσής της. Η ανάπτυξη των μερών δεν ισούται με την πραγματική ωρίμανση του συνόλου. Τα μέρη πράγματι αναπτύσσονται ανάλογα με την επέκταση ολόκληρου του εαυτού – του συνόλου του εαυτού – υλικού, διανοητικού και πνευματικού.
110:6.4 Όταν η εξέλιξη της διανοητικής φύσης προχωρεί ταχύτερα από εκείνη της πνευματικής, μία τέτοια κατάσταση καθιστά την επικοινωνία με τον Προσαρμοστή δύσκολη αλλά και επικίνδυνη. Επιπλέον, η υπερ-πνευματική εξέλιξη τείνει να δημιουργεί μία φανατική και διαστρεβλωμένη ερμηνεία των πνευματικών οδηγιών του θείου ενοικούντος. Η έλλειψη πνευματικής ικανότητας καθιστά πολύ δύσκολη τη μετάδοση, σε μία τέτοια υλική διάνοια, της πνευματικής αλήθειας που βρίσκεται στην ανώτερη υπερσυνείδηση. Είναι στη διάνοια με την τέλεια ισορροπία, η οποία κατοικεί σ’ ένα σώμα με αγνή συμπεριφορά, με σταθεροποιημένη νευρική ενέργεια και ισορροπημένη χημική λειτουργία – όταν οι φυσικές, οι διανοητικές και οι πνευματικές δυνάμεις βρίσκονται σε μία τρισυπόστατη αρμονία ανάπτυξης – που το μέγιστο της διαφώτισης και της αλήθειας μπορεί να μεταδοθεί με τον ελάχιστο εγκόσμιο κίνδυνο, ή διακινδύνευση για την πραγματική ευημερία μιας τέτοιας ύπαρξης. Με μία τέτοια ισορροπημένη εξέλιξη πραγματικά ο άνθρωπος ανέρχεται τα κυκλώματα της πλανητικής προόδου ένα προς ένα, από το έβδομο στο πρώτο.
110:6.5 Οι Προσαρμοστές είναι πάντα κοντά σας και μέρος σας, αλλά σπάνια σας μιλούν άμεσα, όπως μία άλλη ύπαρξη. Από το ένα κύκλωμα στο άλλο, οι διανοητικές σας αποφάσεις, οι ηθικές σας επιλογές και η πνευματική σας ανάπτυξη προστίθενται στην ικανότητα του Προσαρμοστή να λειτουργήσει μέσα στο νου σας. Από το ένα κύκλωμα στο άλλο ανελίσσεσθε, με τον τρόπο αυτό, από τα ταπεινότερα στάδια της σχέσης με τον Προσαρμοστή και της διανοητικής εναρμόνισης, έτσι ώστε ο Προσαρμοστής γίνεται ολοένα περισσότερο ικανός να καταγράψει τις απεικονίσεις αυτές του πεπρωμένου με αυξημένη ζωηρότητα και βεβαιότητα στην εξελισσόμενη συνείδηση αυτής της διάνοιας-ψυχής που γνωρίζει το Θεό.
110:6.6 Κάθε απόφαση που λαμβάνετε, είτε δυσκολεύει, είτε διευκολύνει τη λειτουργία του Προσαρμοστή. Επιπλέον, οι ίδιες αυτές αποφάσεις καθορίζουν την πρόοδό σας στα κυκλώματα του ανθρώπινου επιτεύγματος. Είναι αλήθεια ότι η ανωτερότητα μιας απόφασης, η κρισιμότητά της1 έχουν πολύ μεγάλη σχέση με τη δραστικότητά της στην ολοκλήρωση2 των κυκλωμάτων. Ωστόσο, ο αριθμός των αποφάσεων, οι συχνές επαναλήψεις, οι σταθερές επαναλήψεις, είναι επίσης βασικές για την εθιστική βεβαιότητα παρόμοιων αντιδράσεων.
110:6.7 Είναι δύσκολο να καθορισθούν με ακρίβεια τα επτά επίπεδα της ανθρώπινης προόδου, για το όλο ότι τα επίπεδα αυτά είναι προσωπικά. Ποικίλουν για κάθε άτομο και προφανώς καθορίζονται από την ικανότητα ανάπτυξης κάθε ανθρώπινης ύπαρξης χωριστά. Η κατάκτηση των επιπέδων αυτών της κοσμικής εξέλιξης εκφράζεται με τρεις τρόπους:
110:6.8 1. Με την εναρμόνιση με τον Προσαρμοστή. Η εξαγνισμένη διάνοια προσεγγίζει τον Προσαρμοστή ανάλογα με το κύκλωμα που κατακτάται.
110:6.9 2. Με την εξέλιξη της ψυχής: Η εμφάνιση της μοροντιανής ψυχής καταδεικνύει την έκταση και το βάθος της κυριαρχίας επί του κυκλώματος
110:6.10 3. Την πραγματικότητα της προσωπικότητας. Ο βαθμός της πραγματικότητας της προσωπικότητας καθορίζεται άμεσα από την κατάκτηση του κυκλώματος. Τα άτομα γίνονται πιο πραγματικά καθώς ανέρχονται από το έβδομο στο πρώτο επίπεδο της ανθρώπινης υπόστασης.
110:6.11 Καθώς διασχίζονται τα κυκλώματα, το παιδί της υλικής εξέλιξης μεταβάλλεται αναπτυσσόμενο στον ώριμο άνθρωπο με το αθάνατο δυναμικό. Η ασαφής πραγματικότητα της εμβρυϊκής φύσης ενός ατόμου που διασχίζει το έβδομο κύκλωμα δίνει τη θέση της στην σαφέστερη εκδήλωση της αναδυόμενης μοροντιανής φύσης ενός πολίτη του τοπικού σύμπαντος.
110:6.12 Ενώ είναι αδύνατο να προσδιοριστούν ακριβώς τα επτά επίπεδα, ή ψυχικά κυκλώματα, της ανθρώπινης ανάπτυξης, είναι θεμιτό να αναφέρουμε το ελάχιστο και το μέγιστο όριο των σταδίων αυτών της πραγμάτωσης της ωριμότητας:
110:6.13 Το έβδομο κύκλωμα. Σο επίπεδο αυτό εισάγονται οι ανθρώπινες υπάρξεις όταν αναπτύξουν τη δύναμη της προσωπικής επιλογής, της ατομικής απόφασης, της ηθικής υπευθυνότητας, καθώς και την ικανότητα για την επίτευξη της πνευματικής ατομικότητας. Τούτο σημειοδοτεί την ενοποιημένη λειτουργία των επτά συνοδών διανοητικών πνευμάτων υπό την καθοδήγηση του πνεύματος της σοφίας, την πλαισίωση του θνητού πλάσματος από την επιρροή του Αγίου Πνεύματος και, στην Ουράντια, την πρώτη λειτουργία του Πνεύματος της Αλήθειας, μαζί με την αποδοχή ενός Προσαρμοστή της Σκέψης στην ανθρώπινη διάνοια. Η είσοδος στο έβδομο κύκλωμα καθιστά το θνητό πλάσμα έναν, πραγματικά, εν δυνάμει πολίτη του τοπικού σύμπαντος.
110:6.14 Το τρίτο κύκλωμα. Το έργο του Προσαρμοστή είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματικό αφού ο ανερχόμενος άνθρωπος κατακτήσει το τρίτο κύκλωμα και αποκτήσει έναν προσωπικό, σεραφικό φρουρό του πεπρωμένου. Ενώ δεν υπάρχει προφανής συνεννόηση μεταξύ του Προσαρμοστή και του σεραφικού φρουρού, πρέπει, παρά ταύτα, να παρατηρηθεί μία αλάνθαστη βελτίωση σε όλες τις φάσεις του κοσμικού επιτεύγματος και της πνευματικής ανάπτυξης, που ακολουθούν την ανάληψη υπηρεσίας από τον ατομικό σεραφικό συνοδό. Όταν το τρίτο κύκλωμα κατακτηθεί, ο Προσαρμοστής θα προσπαθήσει να «μοροντιοποιήσει»3 την ανθρώπινη διάνοια κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου της θνητής ζωής, ώστε να διασχίσει τα υπόλοιπα κυκλώματα και να φθάσει στο τελικό στάδιο της σύνδεσης θείου-ανθρώπινου, πριν ο φυσικός θάνατος διαλύσει την απαράμιλλη σχέση.
110:6.15 Το πρώτο κύκλωμα. Ο Προσαρμοστής δεν μπορεί, υπό κανονικές συνθήκες, να σας μιλήσει άμεσα και γρήγορα, μέχρις ότου φθάσετε στο πρώτο και τελικό κύκλωμα του προοδευτικού ανθρώπινου επιτεύγματος. Το επίπεδο αυτό αντιπροσωπεύει την ύψιστη δυνατή πραγμάτωση της σχέσης του διανοητικού Προσαρμοστή στην ανθρώπινη εμπειρία, πριν από την απελευθέρωση της εξελισσόμενης μοροντιανής ψυχής από την περιβολή του υλικού σώματος. Όσον αφορά στη διάνοια, τα συναισθήματα και την κοσμική ενόραση, η κατάκτηση αυτή του πρώτου ψυχικού κυκλώματος είναι η πλησιέστερη δυνατή προσέγγιση της υλικής διάνοιας και του πνευματικού Προσαρμοστή στην ανθρώπινη εμπειρία.
110:6.16 Ίσως τα ψυχικά αυτά κυκλώματα της προόδου των θνητών ήταν καλύτερα να ονομασθούν κοσμικά επίπεδα – ουσιαστική κατανόηση των εννοιών και πραγμάτωση των αξιών της προοδευτικής προσέγγισης της μοροντιανής συνείδησης της αρχικής σχέσης της εξελισσόμενης ψυχής με το αναδυόμενο Υπέρτατο Ον. Και είναι αυτή ακριβώς η σχέση εκείνη η οποία καθιστά για πάντα αδύνατο το να εξηγήσει κανείς τη σπουδαιότητα των κοσμικών κυκλωμάτων στον υλικό νου. Η κατάκτηση των κυκλωμάτων αυτών μόνο εν μέρει σχετίζονται με τη συνειδητοποίηση του Θεού. Ένα άτομο που διανύει το έβδομο, ή το έκτο κύκλωμα μπορεί να γνωρίσει το Θεό, σχεδόν τόσο πραγματικά – να αποκτήσει συνείδηση του ότι είναι υιός του Θεού - όσο το άτομο εκείνο που διανύει το δεύτερο, ή το πρώτο κύκλωμα, τέτοιες όμως υπάρξεις, που διανύουν κατώτερα κυκλώματα έχουν πολύ μικρότερη συνείδηση της εμπειρικής σχέσης με το Υπέρτατο Ον, του να είναι κανείς πολίτης του σύμπαντος. Η κατάκτηση των κοσμικών αυτών κυκλωμάτων θα γίνει μέρος της εμπειρίας των ανερχομένων στους κόσμους-δώματα, αν αποτύχουν στην επίτευξη αυτή πριν το φυσικό θάνατο.
110:6.17 Το κίνητρο της πίστης καθιστά εμπειρική την πλήρη συνειδητοποίηση της υϊκής σχέσης του ανθρώπου με το Θεό η δράση, όμως, η ολοκλήρωση των αποφάσεων, είναι βασική για την εξελικτική επίτευξη της συνειδητοποίησης της προοδευτικής συγγένειας με την κοσμική πραγματικότητα του Υπέρτατου Όντος. Η πίστη μετουσιώνει το δυνητικό σε ουσιαστικό στον πνευματικό κόσμο, το δυναμικό όμως καθίσταται ουσιαστικό στους πεπερασμένους χώρους του Υπέρτατου μόνο δια, και μέσω της πραγμάτωσης της εμπειρίας της επιλογής. Το να επιλέξει όμως κανείς να πράξει το θέλημα του Θεού ενώνει την πνευματική πίστη με τις υλικές αποφάσεις στη δράση της προσωπικότητας και έτσι παρέχει ένα πνευματικό υπομόχλιο για την περισσότερο αποτελεσματική λειτουργία της ανθρώπινης και υλικής ισχύος της έντονης επιθυμίας4 για το Θεό. Ένας τέτοιος σοφός συντονισμός των υλικών και των πνευματικών δυνάμεων αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τόσο την κοσμική συνειδητοποίηση του Υπέρτατου, όσο και την μοροντιανή κατανόηση των Θεοτήτων του Παραδείσου.
110:6.18 Η κυριαρχία επί των κοσμικών κυκλωμάτων σχετίζεται με την ποσοτική ανάπτυξη της μοροντιανής ψυχής, την κατανόηση των ανώτερων εννοιών. Η ποιοτική κατάσταση, όμως, της αθάνατης ψυχής είναι απόλυτα εξαρτώμενη από την κατάκτηση της ζώσας πίστης επί της Παραδείσιας – εν δυνάμει πραγματικής – έννοιας ότι ο θνητός άνθρωπος είναι υιός του αιώνιου Θεού. Για το λόγο αυτό το άτομο που διανύει το έβδομο κύκλωμα πηγαίνει στους κόσμους-δώματα, ώστε να επιτύχει περαιτέρω ποσοτική συναίσθηση της κοσμικής ανάπτυξης, όπως ακριβώς πράττει το άτομο που διανύει το δεύτερο, ή ακόμη και το πρώτο κύκλωμα.
110:6.19 Υπάρχει μία έμμεση, μόνο, σχέση μεταξύ της κατάκτησης των κοσμικών κυκλωμάτων και της ουσιαστικής, πνευματικής θρησκευτικής εμπειρίας. Τα επιτεύγματα αυτά είναι αντίστροφα και γι’ αυτό αμοιβαία ευεργετικά. Η αμιγώς πνευματική ανάπτυξη μπορεί να έχει μικρή σχέση με την υλική ευημερία επί του πλανήτη, η κατάκτηση όμως των κυκλωμάτων πάντα αυξάνει το δυναμικό της ανθρώπινης επιτυχίας και των επιτευγμάτων των θνητών.
110:6.20 Από το έβδομο στο τρίτο κύκλωμα λαμβάνει χώρα μια αυξημένη και ενοποιημένη δραστηριοποίηση των επτά συνοδών διανοητικών πνευμάτων στο έργο του απογαλακτισμού της ανθρώπινης διάνοιας από την εξάρτησή της από τις πραγματικότητες των μηχανισμών της υλικής ζωής, πριν από την διευρυμένη εισαγωγή της στα μοροντιανά επίπεδα εμπειρίας. Από το τρίτο κύκλωμα και μετά η επιρροή των συνοδών ελαττώνεται προοδευτικά.
110:6.21 Τα επτά κυκλώματα περιλαμβάνουν την ανθρώπινη εμπειρία η οποία εκτείνεται από το ανώτατο, καθαρά ζωώδες επίπεδο έως το κατώτερο σημείο ουσιαστικής επαφής με το μοροντιανό επίπεδο της αυτοσυνείδησης, ως εμπειρίας της προσωπικότητας. Η κυριαρχία του πρώτου κοσμικού επιπέδου καταδεικνύει την κατάκτηση της προ-μοροντιανής ωριμότητας των θνητών και σημειοδοτεί τον τερματισμό της από κοινού λειτουργίας των συνοδών διανοητικών πνευμάτων, ως αποκλειστικής επενέργειας επί της διανοητικής λειτουργίας στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Πέραν του πρώτου κυκλώματος, η διάνοια αποκτά ολοένα μεγαλύτερη συγγένεια προς την ευφυΐα του μοροντιανού σταδίου εξέλιξης, της από κοινού λειτουργίας της κοσμικής διάνοιας και του υπερσυνοδευτικού χαρίσματος του Δημιουργικού Πνεύματος ενός τοπικού σύμπαντος.
110:6.22 Οι σπουδαίες στιγμές στην ατομική πορεία των Προσαρμοστών είναι: Πρώτον, όταν το ανθρώπινο υποκείμενο εισβάλλει στο τρίτο ψυχικό κύκλωμα, διασφαλίζοντας, έτσι, την αυτενέργεια του Ελεγκτή, καθώς και τη διευρυμένη ακτίνα δράσης του (με την προϋπόθεση ότι ο ενοικών δεν ήταν ήδη αυτενεργός). Κατόπιν, όταν ο ανθρώπινος σύντροφος φθάσει στο πρώτο ψυχικό κύκλωμα – και μπορούν, ως εκ τούτου, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Και τέλος, όταν συγχωνευθούν τελικά και αιώνια.
110:7.1 Η κατάκτηση των επτά κοσμικών κυκλωμάτων δεν ισούται με τη δια του Προσαρμοστή συγχώνευση. Υπάρχουν πολλοί θνητοί που ζουν στην Ουράντια, οι οποίοι έφθασαν στα κυκλώματα αυτά. Η συγχώνευση, όμως, εξαρτάται από άλλα, ακόμη μεγαλύτερα και ανώτερα επιτεύγματα, από την επίτευξη μιας τελικής και ολοκληρωμένης εναρμόνισης της βούλησης του θνητού με το θέλημα του Θεού, όπως αυτό ενοικεί στον Προσαρμοστή της Σκέψης.
110:7.2 Όταν μία ανθρώπινη ύπαρξη ολοκληρώσει τα κυκλώματα της κοσμικής επίτευξης και, επιπλέον, όταν η τελική επιλογής της βούλησης του θνητού επιτρέψει στον Προσαρμοστή να ολοκληρώσει τη σύνδεση της ανθρώπινης ταυτότητας με την μοροντιανή ψυχή κατά τη διάρκεια της εξελικτικής και υλικής ζωής, τότε αυτός ο τελειοποιημένος σύνδεσμος της ψυχής και του Προσαρμοστή συνεχίζεται ανεξάρτητα στους κόσμους-δώματα και δημοσιοποιείται η οδηγία από την Ουβέρσα η οποία κατοχυρώνει την άμεση συγχώνευση του Προσαρμοστή και της μοροντιανής ψυχής. Η συγχώνευση αυτή κατά την διάρκεια της υλικής ζωής καταστρέφει ακαριαία το υλικό σώμα[11]. Οι ανθρώπινες υπάρξεις που μπορεί να παρευρεθούν σε ένα τέτοιο θέαμα, θα έβλεπαν μόνο τον μεταφερόμενο θνητό να εξαφανίζεται «στα άρματα της φωτιάς.»
110:7.3 Οι Περισσότεροι Προσαρμοστές οι οποίοι έχουν μεταφέρει τα υποκείμενά τους από την Ουράντια ήταν εξαιρετικά έμπειροι και καταγεγραμμένοι ως προηγούμενοι ενοικήσαντες σε πολυάριθμους θνητούς σε άλλες σφαίρες. Να θυμάστε, οι Προσαρμοστές αποκομίζουν πολύτιμη εμπειρία ως ενοικούντες σε πλανήτες της κατηγορίας των προσωρινών καθηκόντων. Δεν έπεται ότι οι Προσαρμοστές αποκομίζουν εμπειρίες για προηγμένο έργο μόνο στους θνητούς εκείνους που απέτυχαν να σωθούν.
110:7.4 Μετά τη θνητή συγχώνευση οι Προσαρμοστές μοιράζονται το πεπρωμένο και την εμπειρία σας. Είναι εσείς. Μετά τη συγχώνευση της αθάνατης μοροντιανής ψυχής και του συνδεδεμένου Προσαρμοστή, το σύνολο της εμπειρίας και των αξιών του ενός γίνονται, τελικά, κτήμα του άλλου, έτσι ώστε και οι δύο να αποτελούν ουσιαστικά μία οντότητα. Υπό μία έννοια, η καινούργια αυτή ύπαρξη έχει αιώνιο παρελθόν, αλλά και αιώνιο μέλλον. Όλα όσα ήταν κάποτε ανθρώπινα στη σωζόμενη ψυχή, καθώς και όλα όσα ήταν εμπειρικά θεία στον Προσαρμοστή, τώρα γίνονται ουσιαστικό κτήμα της καινούργιας και αιώνια ανερχόμενης συμπαντικής προσωπικότητας. Σε κάθε συμπαντικό επίπεδο, όμως, ο Προσαρμοστής μπορεί να χαρίσει στο καινούργιο πλάσμα μόνο τις ιδιότητες εκείνες οι οποίες είναι σημαντικές και αξιόλογες στο συγκεκριμένο επίπεδο. Μία απόλυτη ενότητα με τον θείο Προσαρμοστή, μία ολοκληρωμένη εξάντληση των ιδιοτήτων ενός Προσαρμοστή μπορεί να επιτευχθεί μόνο στην αιωνιότητα, μετά την τελική κατάκτηση του Πατέρα του Σύμπαντος, του Πατέρα των πνευμάτων, την αιώνια απαρχή αυτών των θείων δώρων.
110:7.5 Όταν η εξελισσόμενη ψυχή και ο θείος Προσαρμοστής τελικά και αιώνια συγχωνευθούν, ο καθένας αποκομίζει όλες τις εμπειρικές ιδιότητες του άλλου. Αυτή η συντονισμένη προσωπικότητα διαθέτει το σύνολο της εμπειρικής μνήμης της σωτηρίας που κάποτε διατηρούνταν στην προγονική θνητή διάνοια και που τώρα κατοικούν στη μοροντιανή ψυχή, ενώ επιπλέον αυτών, αυτός ο εν δυνάμει τελικιστής αγκαλιάζει το σύνολο της εμπειρικής μνήμης του Προσαρμοστή, σε όλες τις θνητές ενσωματώσεις, όλων των εποχών. Θα χρειασθεί, ωστόσο, μία αιωνιότητα στο μέλλον για να χαρίσει, κάποτε, ο Προσαρμοστής ολοκληρωτικά στην συντροφική προσωπικότητα τις έννοιες και τις αξίες τις οποίες ο θείος Ελεγκτής μεταφέρει από την αιωνιότητα του παρελθόντος.
110:7.6 Για το μεγαλύτερο, όμως, μέρος των Ουραντιανών, ο Προσαρμοστής πρέπει υπομονετικά να περιμένει την άφιξη της δια του θανάτου απελευθέρωσης. Πρέπει να περιμένει την αποδέσμευση της αναδυόμενης ψυχής από την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία των ενεργειακών προτύπων και των χημικών δυνάμεων, των εγγενών στην υλική κατηγορία της υπόστασής σας. Η κύρια δυσκολία που βιώνετε στην επικοινωνία με τους Προσαρμοστές σας συνίσταται σ’ αυτήν ακριβώς την εγγενή υλική φύση. Έτσι, λίγοι θνητοί μπορούν πραγματικά να σκεφθούν. Δεν αναπτύσσεστε πνευματικά και δεν πειθαρχείτε το νου σας στο σημείο του ευεργετικού συνδέσμου με τους θείους Προσαρμοστές. Το αυτί της ανθρώπινης διάνοιας είναι σχεδόν κωφό στις πνευματικές εκκλήσεις τις οποίες ο Προσαρμοστής μεταφέρει από τα πολυσήμαντα μηνύματα των συμπαντικών εκπομπών της αγάπης που εκπορεύονται από τον Πατέρα του ελέους. Ο Προσαρμοστής θεωρεί σχεδόν αδύνατο να καταγράψει τις εμπνευσμένες αυτές πνευματικές οδηγίες σε μία ζωώδη διάνοια, που τόσο απόλυτα κυβερνάται από τις χημικές και ηλεκτρικές δυνάμεις, τις εγγενείς στην υλική σας φύση.
110:7.7 Οι Προσαρμοστές απολαμβάνουν να επικοινωνούν με την ανθρώπινη διάνοια. Πρέπει, όμως, να είναι υπομονετικοί σ’ όλη τη διάρκεια της σιωπηλής τους παραμονής, κατά την οποία είναι ανίκανοι να διαπεράσουν την ζωώδη αντίσταση και να επικοινωνήσουν άμεσα μαζί σας. Όσο υψηλότερα ανέρχονται οι Προσαρμοστές της Σκέψης στην κλίμακα της υπηρεσίας, τόσο περισσότερο αποτελεσματικοί γίνονται. Ποτέ, ωστόσο, δεν μπορούν να σας χαιρετήσουν, ως υλικά πλάσματα, με την ίδια πλήρη, φιλική και εκδηλωτική τρυφερότητα που θα το κάνουν, όταν τους ξεχωρίσετε διανοητικά στους κόσμους-δώματα.
110:7.8 Κατά τη διάρκεια της θνητής ζωής το σώμα και ο νους σας χωρίζουν από τον Προσαρμοστή σας και εμποδίζουν την ελεύθερη επικοινωνία. Μετά θάνατον, μετά την αιώνια συγχώνευση, εσείς και ο Προσαρμοστής είστε ένα – δεν είστε ευδιάκριτοι ως ξεχωριστές υπάρξεις – και ως εκ τούτου δεν υπάρχει ανάγκη για επικοινωνία, όπως την εννοείτε.
110:7.9 Ενώ η φωνή του Προσαρμοστή βρίσκεται πάντα εντός σας, οι περισσότεροι από εσάς σπάνια θα την ακούσετε στη διάρκεια της ζωής σας. Οι ανθρώπινες υπάρξεις κάτω από το τρίτο και δεύτερο κύκλωμα της επίτευξης σπάνια ακούν την άμεση φωνή του Προσαρμοστή, εκτός από τις στιγμές της υπέρτατης επιθυμίας, σε μία υπέρτατη κατάσταση και μετά από μία υπέρτατη απόφαση.
110:7.10 Κατά τη δημιουργία και τη διακοπή μιας επαφής μεταξύ της θνητής διάνοιας ενός έφεδρου του πεπρωμένου και των πλανητικών εποπτών, ορισμένες φορές ο ενοικών Προσαρμοστής βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε καθίσταται δυνατόν το να μεταδώσει ένα μήνυμα στο θνητό σύντροφο. Όχι πριν πολύ καιρό, στην Ουράντια, ένα τέτοιο μήνυμα μεταδόθηκε από έναν αυτενεργούντα Προσαρμοστή στον ανθρώπινο σύντροφό του, ένα μέλος του εφεδρικού σώματος του πεπρωμένου. Το μήνυμα αυτό άρχιζες με αυτές τις λέξεις: «Και τώρα, χωρίς ζημία και κίνδυνο για το υποκείμενο της αγωνιώδους αφοσίωσής μου και χωρίς πρόθεση να τον επιτιμήσω πολύ, ή να τον αποθαρρύνω, για μένα, καταγράφω την έκκλησή μου αυτή προς αυτόν.» Μετά ακολούθησε μία πολύ συγκινητική και ικετευτική παραίνεση. Μεταξύ άλλων, ο Προσαρμοστής παρακαλούσε «να μου δώσει, με μεγαλύτερη πίστη, την ειλικρινή του συνεργασία, με περισσότερη χαρά να υπομείνει το έργο της θέσης μου, με περισσότερη πίστη να ολοκληρώσει το πρόγραμμα που του έφτιαξα, με περισσότερη υπομονή να περάσει τις δοκιμασίες που επέλεξα, με περισσότερη επιμονή και χαρά να βαδίσει το δρόμο που διάλεξα, περισσότερο ταπεινά να δεχθεί την αναγνώριση που μπορεί να προστεθεί, ως αποτέλεσμα των διαρκών προσπαθειών μου – έτσι μεταδίδω την παραίνεσή μου στον άνθρωπο τον οποίο ενοικώ. Σ’ αυτόν εναποθέτω την υπέρτατη αφοσίωση και στοργή ενός θείου πνεύματος. Και λέω ακόμα στο αγαπημένο μου υποκείμενο ότι θα λειτουργήσω με σύνεση και δύναμη μέχρι το τέλος, μέχρις ότου τελειώσει και ο τελευταίος αγώνας του επί της γης. Θα είμαι αντάξιος της ευθύνης μου ως προσωπικότητα. Και τον παροτρύνω να σωθεί, να μην με απογοητεύσει, να μην μου στερήσει το έπαθλο του υπομονετικού και έντονου αγώνα μου. Από την ανθρώπινη θέληση εξαρτάται η κατάκτηση της προσωπικότητάς μας. Από το ένα κύκλωμα στο άλλο με υπομονή ανέβασα την ανθρώπινη αυτή διάνοια και έχω τη μαρτυρία ότι επέτυχα την έγκριση του ανώτερου του είδους μου. Από το ένα κύκλωμα στο άλλο πηγαίνω προς την κρίση. Περιμένω με χαρά και δίχως φόβο για το μέλλον το προσκλητήριο του πεπρωμένου. Είμαι έτοιμος να υποταχθώ απόλυτα στην κρίση των Αρχαίων των Ημερών.»
110:7.11 [Παρουσιάσθηκε από έναν Μοναχικό Αγγελιαφόρο του Όρβοντον.]
| Εγγραφο 109. Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 111. Ο ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ |