© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 123. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 125. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ |
124:0.1 Παρόλο που ο Ιησούς μπορεί να είχε περισσότερες ευκαιρίες για μόρφωση στην Αλεξάνδρεια από ότι στην Γαλιλαία, δεν θα μπορούσε όμως ,αν είχε τέτοιο θαυμάσιο περιβάλλον για να επιλύσει τα δικά του προβλήματα με την ελάχιστη εκπαιδευτική καθοδήγηση, και συγχρόνως να απολαμβάνει το μεγάλο πλεονέκτημα της συνεχούς επαφής με ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανδρών και γυναικών από όλες τις τάξεις από όλα τα μέρη του πολιτισμένου κόσμου. Αν είχε μείνει στην Αλεξάνδρεια, η μόρφωσή του θα κατευθυνόταν από Εβραίους και σε αποκλειστικά Εβραϊκές γραμμές. Στην Ναζαρέτ κατοχύρωσε μια εκπαίδευση και πήρε μια μόρφωση που τον προετοίμασε καλύτερα να καταλαβαίνει τους μη Εβραίους, και που του έδωσε μια καλύτερη και πιο ισορροπημένη ιδέα για τα προτερήματα των Ανατολικών, ή των Βαβυλωνιακών, και των Δυτικών, ή Ελληνικών, απόψεων της Εβραϊκής θεολογίας.
124:1.1 Παρόλο που δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς αρρώστησε ποτέ σοβαρά, πέρασε κάποιες ελαφρές παιδικές ασθένειες εκείνη την χρονιά, μαζί με τον αδερφό του και την μικρή του αδερφή.
124:1.2 Το σχολείο συνεχιζόταν και ήταν ακόμα ευνοημένο παιδί, και είχε μια εβδομάδα ελεύθερη κάθε μήνα, και συνέχισε να μοιράζει τον χρόνο του εξίσου ανάμεσα σε ταξιδάκια σε γειτονικές πόλεις με τον πατέρα του, σε επισκέψεις στο αγρόκτημα του θείου του νότια της Ναζαρέτ, και σε αλιευτικές εκδρομές στα Μάγδαλα.
124:1.3 Το πιο σοβαρό πρόβλημα που συνάντησε ποτέ στο σχολείο συνέβη κατά το τέλος του χειμώνα όταν ο Ιησούς τόλμησε να προκαλέσει τον σαζάνο για την διδασκαλία του ότι όλες οι απεικονίσεις, εικόνες, και ζωγραφιές ήταν στην φύση τους ειδωλολατρικά. Του Ιησού του άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζει τοπία αλλά και να πλάθει με τα χέρια του πολλά πράγματα από πηλό του αγγειοπλάστη. Όλα αυτά απαγορευόντουσαν αυστηρά από τον Ιουδαϊκό νόμο, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή είχε κατορθώσει να αφοπλίσει τις αντιρρήσεις των γονιών του σε τέτοιο βαθμό, που αυτοί του επέτρεψαν τελικά να συνεχίζει τέτοιες δραστηριότητες.
124:1.4 Αλλά προκλήθηκε ξανά πρόβλημα όταν ένας από τους πιο οπισθοδρομικούς μαθητές ανακάλυψε τον Ιησού να σχεδιάζει με κάρβουνο ένα σκίτσο του δασκάλου στο πάτωμα της τάξης. Βρισκόταν εκεί, ολοκάθαρο, και πολλοί από τους μεγαλύτερους ήρθαν και το είδαν πριν η επιτροπή πήγε και κάλεσε τον Ιωσήφ και απαίτησε να γίνει κάτι σχετικά με την αναρχία του μεγαλύτερου γιού του. Και παρόλο που αυτό δεν ήταν το πρώτο παράπονο που είχε γίνει στον Ιωσήφ και στην Μαρία για τις πράξεις του πολυμήχανου και ζωηρού παιδιού τους, αυτή όμως ήταν η πιο σοβαρή κατηγορία που του είχε αποταθεί ποτέ. Ο Ιησούς άκουγε τις κατηγορίες για τις καλλιτεχνικές του προσπάθειες για κάμποση ώρα, καθισμένος σε μια μεγάλη πέτρα ακριβώς έξω από την πίσω πόρτα. Απεχθανόταν που κατηγορούσαν τον πατέρα του για τις υποτιθέμενες αταξίες του¨ γι αυτό μπήκε μέσα άφοβα και αντιμετώπισε τους κατηγόρους του. Οι μεγάλοι αισθάνθηκαν αμηχανία. Μερικοί άρχισαν να βλέπουν το επεισόδιο από την αστεία του πλευρά, ενώ ένας ή δύο φάνηκαν να θεωρούν το παιδί ιερόσυλο αν όχι βλάσφημο. Ο Ιωσήφ ήταν σαστισμένος, η Μαρία εξαγριωμένη, αλλά ο Ιησούς επέμενε να τον ακούσουν. Είπε αυτό που είχε να πει, με θάρρος υπερασπίστηκε την άποψή του, και με τέλειο αυτοέλεγχο τους ανακοίνωσε ότι θα ακολουθούσε την απόφαση του πατέρα του σε αυτό το ζήτημα όπως και σε όλα τα άλλα. Και η επιτροπή των μεγάλων έφυγε σιωπηλά.
124:1.5 Η Μαρία προσπάθησε να επηρεάσει τον Ιωσήφ να επιτρέψει στον Ιησού να ασχολείται με τον πηλό στο σπίτι, με τον όρο να μην συνεχίσει αυτές τις αμφισβητήσιμες δραστηριότητες στο σχολείο, αλλά ο Ιωσήφ αισθανόταν υποχρεωμένος να αποφασίσει ότι θα έπρεπε να επικρατήσει η ραβινική ερμηνεία της δεύτερης εντολής. Και έτσι ο Ιησούς δεν θα ζωγράφιζε πια ούτε θα έφτιαχνε τίποτα που να μοιάζει σε κάτι ή σε κάποιον από εκείνη την ημέρα και για όσο διάστημα θα ζούσε κάτω από την πατρική στέγη. Αλλά δεν πείσθηκε για το άδικο της πράξης του, και το ότι έπρεπε να παρατήσει αυτό που τόσο του άρεσε να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του ήταν μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες της νεαρής του ηλικίας.
124:1.6 Στο τέλος του Ιουνίου, ο Ιησούς, μαζί με τον πατέρα του, ανέβηκε για πρώτη φορά στην κορυφή του Όρους Ταβώρ. Είχε καθαρή ατμόσφαιρα και η θέα ήταν υπέροχη. Φάνηκε τότε σε αυτό το εννιάχρονο παιδί ότι είχε μπροστά του ολόκληρο τον κόσμο εκτός από την Ινδία, την Αφρική, και την Ρώμη.
124:1.7 Η δεύτερη αδερφή του Ιησού, η Μάρθα, γεννήθηκε την νύχτα της Τρίτης, στις 13 Σεπτεμβρίου[1]. Τρεις εβδομάδες μετά τον ερχομό της Μάρθας, ο Ιωσήφ, που βρισκόταν σπίτι για λίγο, άρχισε να χτίζει μια προσθήκη στο σπίτι τους, ένας συνδυασμός εργαστηρίου και υπνοδωματίου. Ένας μικρός πάγκος κτίστηκε για τον Ιησού, και για πρώτη φορά είχε στην κατοχή του εργαλεία δικά του. Για πολλά χρόνια, και σε περίεργες ώρες, δούλευε σε αυτόν τον πάγκο και ειδικεύτηκε στην κατασκευή υποζυγίων.
124:1.8 Αυτός ο χειμώνας και ο επόμενος ήταν πιο κρύοι της Ναζαρέτ για πολλές δεκαετίες. Ο Ιησούς είχε δει χιόνι στα βουνά, και πολλές φορές είχε χιονίσει στην Ναζαρέτ, αλλά το χιόνι έμενε στο έδαφος μόνο για λίγο¨ αλλά δεν είχε ξαναδεί πάγο μέχρι αυτόν τον χειμώνα. Το γεγονός ότι το νερό μπορούσε να υπάρχει σαν στερεό, υγρό, και αέριο—πολλές φορές είχε σταθεί πάνω από τον ατμό που έβγαινε από τις κατσαρόλες που έβραζαν—έδωσε στον νεαρό πολλά να σκεφτεί για τον φυσικό κόσμο και την δομή του¨ και όμως η προσωπικότητα που περιλαμβανόταν μέσα σε αυτόν το αναπτυσσόμενο παιδί ήταν όλα αυτά, και ακόμα ο πραγματικός δημιουργός και οργανωτής των πάντων σε ένα απέραντο σύμπαν.
124:1.9 Το κλίμα της Ναζαρέτ δεν ήταν άγριο. Ο Ιανουάριος ήταν ο πιο κρύος μήνας, με μέση θερμοκρασία γύρω στους 50 βαθμούς Φαρενάϊτ. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, στους θερμότερους μήνες, η θερμοκρασία κυμαινόταν από 75 έως 90 βαθμούς. Από τα βουνά μέχρι τον Ιορδάνη και την κοιλάδα της Νεκράς Θάλασσας το κλίμα της Παλαιστίνης κυμαινόταν από το παγωμένο μέχρι το πολύ θερμό. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, ο Ιησούς ήταν προετοιμασμένος να ζει σε οποιοδήποτε από τα διαφορετικά κλίματα του κόσμου.
124:1.10 Ακόμα και στους πιο ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες έπνεε ένα δροσερό αεράκι από τα δυτικά από τις 10π.μ έως τις 10μ.μ . Αλλά που και που, σε όλη την Παλαιστίνη, φύσαγε ένας φοβερός καυτός άνεμος από την ανατολική έρημο. Αυτά τα καυτά ρεύματα συνήθως ερχόντουσαν τον Φεβρουάριο και Μάρτιο, κοντά στο τέλος της βροχερής περιόδου. Εκείνες τις ημέρες έριχνε κάτι ανανεωτικές βροχούλες από τον Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, αλλά όχι σταθερά. Υπήρχαν μόνο δύο εποχές στην Παλαιστίνη, καλοκαίρι και χειμώνας, η ξηρή και οι βροχερή εποχή. Τον Ιανουάριο τα λουλούδια άρχιζαν να ανθίζουν, και μέχρι το τέλος του Απρίλη όλη η γη ήταν ένας τεράστιος κήπος.
124:1.11 Τον Μάη αυτής της χρονιάς, στο αγρόκτημα του θείου του, ο Ιησούς βοήθησε για πρώτη φορά για την συγκομιδή των δημητριακών. Πριν γίνει δεκατριών, είχε καταφέρει να μάθει κάτι σχεδόν για όλα όσα έκαναν οι άνδρες ή οι γυναίκες γύρω από την Ναζαρέτ εκτός από την μεταλλουργία, και πέρασε αρκετούς μήνες σε ένα σιδηρουργείο όταν ήταν μεγαλύτερος, μετά από τον θάνατο του πατέρα του.
124:1.12 Όταν ελάφρωνε η δουλειά και τα ταξίδια των καραβανιών, ο Ιησούς έκανε κάποια ταξιδάκια αναψυχής ή επαγγελματικά με τον πατέρα του στην κοντινή Κανά, την Ενδώρ, και την Ναίν. Ακόμα και σε αυτήν την ηλικία επισκεπτόταν συχνά την Σέφορη, λίγα μίλια από την Ναζαρέτ προς τα βορειοδυτικά, που από το 4 π.Χ μέχρι περίπου το 25 μ.Χ ήταν η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας και μία από τις κατοικίες του Ηρώδη Αντίπα.
124:1.13 Ο Ιησούς συνέχισε να αναπτύσσεται σωματικά, νοητικά, κοινωνικά, και πνευματικά. Τα ταξιδάκια μακριά από το πατρικό του πρόσφεραν πολλά για να αποκτήσει μια καλύτερη και πλατύτερη κατανόηση της οικογένειάς του, και μέχρι τότε ακόμα και οι γονείς του είχαν αρχίσει να μαθαίνουν από αυτόν εκτός από το να τον διδάσκουν. Ο Ιησούς είχε πρωτότυπη σκέψη και ήταν ταλαντούχος δάσκαλος, ακόμα και στην νεανική του ηλικία. Βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τον ονομαζόμενο «προφορικό νόμο», αλλά πάντα επεδίωκε να προσαρμόζεται στις συνήθειες της οικογένειάς του. Τα πήγαινε αρκετά καλά με τα παιδιά της ηλικίας του, αλλά συχνά απογοητευόταν από το αργόστροφο μυαλό τους. Πριν γίνει δέκα χρονών, είχε γίνει αρχηγός μιας ομάδας επτά αγοριών που σχημάτισαν μια «κοινωνία για την προώθηση των επιτευγμάτων του ανδρισμού»—σωματικά, νοητικά, και θρησκευτικά. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά ο Ιησούς πέτυχε να εισάγει πολλά νέα παιχνίδια και διάφορες βελτιωμένες μεθόδους σωματικής ψυχαγωγίας.
124:2.1 Ήταν πέντε Ιουλίου, το πρώτο Σάββατο του μήνα, όταν ο Ιησούς, ενώ περπατούσε με τον πατέρα του στην εξοχή, εξέφρασε για πρώτη φορά αισθήματα και ιδέες που φανέρωναν ότι είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί την ασυνήθιστη φύση της αποστολής της ζωής του. Ο Ιωσήφ άκουσε προσεκτικά τις σοβαρές κουβέντες του παιδιού του αλλά έκανε πολύ λίγα σχόλια¨ δεν προθυμοποιήθηκε καμία πληροφορία. Την επομένη μέρα ο Ιησούς είχε μια μεγαλύτερη κουβέντα με την μητέρα του. Η Μαρία και αυτή άκουσε τα λόγια του παιδιού, αλλά ούτε και αυτή θέλησε να δώσει καμιά πληροφορία. Πέρασαν δύο χρόνια για να αναφέρει ξανά ο Ιησούς στους γονείς του κάτι σχετικά με την αυξανόμενη αποκάλυψη που συνέβαινε μέσα στην συνείδησή του για την φύση της προσωπικότητάς του και τον χαρακτήρα της αποστολής του στην γη.
124:2.2 Μπήκε στο προχωρημένο σχολείο της συναγωγής τον Αύγουστο. Στο σχολείο δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα με τις ερωτήσεις που ρωτούσε όλη την ώρα. Όλο και περισσότερο κρατούσε την Ναζαρέτ σε ένα συνεχή σαματά. Οι γονείς του απεχθανόντουσαν να του απαγορεύουν να ρωτά αυτές τις ανησυχητικές ερωτήσεις, και ο κύριος δάσκαλός του είχε παραξενευτεί πολύ από την περιέργεια του παιδιού, την διορατικότητά του, και την δίψα του για γνώση.
124:2.3 Οι φίλοι του Ιησού δεν έβλεπαν τίποτα υπερφυσικό στην συμπεριφορά του¨ στα πιο πολλά ο Ιησούς ήταν σαν αυτούς. Το ενδιαφέρον του για την μελέτη ήταν κάπως μεγαλύτερο από τον μέσο όρο αλλά όχι εντελώς ασυνήθιστο. Έκανε πράγματι περισσότερες ερωτήσεις στο σχολείο από ότι οι άλλοι συμμαθητές του.
124:2.4 Ίσως το πιο ασυνήθιστο και ξεχωριστό χαρακτηριστικό του ήταν η απροθυμία του να μάχεται για τα δικαιώματά του. Μιας και ήταν τόσο καλά αναπτυγμένος για την ηλικία του, φαινόταν παράξενο στους φίλους του ότι είχε την τάση να μην υπερασπίζεται τον εαυτό του ακόμα και όταν τον αδικούσαν ή τον χτυπούσαν. Όμως, δεν υπέφερε και πολύ από αυτό του το χαρακτηριστικό χάρη στη φιλία του με τον Ιακώβ, ένα γειτονόπουλό του, που ήταν μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο. Αυτός ήταν γιός του κατασκευαστή πέτρας, ενός συνεταίρου του Ιωσήφ. Ο Ιακώβ ήταν μεγάλος θαυμαστής του Ιησού και ανέλαβε προσωπικά να φροντίζει ότι κανένας δεν θα πείραζε τον Ιησού εκμεταλλευόμενος την αποστροφή του στον σωματικό ανταγωνισμό. Αρκετές φορές, μεγαλύτερα και άξεστα παιδιά επιτιθόντουσαν στον Ιησού, βασιζόμενοι στην υποτιθέμενη πραότητά του, αλλά πάντα θα χρειαζόταν να υποστούν άμεση και σίγουρη ανταπόδοση από τα χέρια του αυτό-διορισμένου υπερασπιστή και προστάτη του, του Ιακώβ του γιου του κατασκευαστή πέτρας.
124:2.5 Ο Ιησούς ήταν γενικά αποδεκτός ηγέτης των παιδιών της Ναζαρέτ που αναζητούσαν τα υψηλότερα ιδανικά των ημερών τους και της γενιάς τους. Ήταν στα αλήθεια αγαπητός από τους νεαρούς φίλους του, όχι μόνο επειδή ήταν δίκαιος, αλλά και επειδή είχε μια σπάνια κατανόηση και έδειχνε πραγματική αγάπη προς τους συντρόφους του, αλλά και διακριτικότητα.
124:2.6 Εκείνη την χρονιά άρχισε να δείχνει μια αξιοσημείωτη προτίμηση στην συντροφιά μεγαλύτερων ανθρώπων. Του άρεσε πολύ να κουβεντιάζει θέματα πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτικά, και θρησκευτικά με ωριμότερα μυαλά, και το βάθος της σκέψης του και η οξύτητα της αντίληψής του γοήτευαν τόσο τους ενήλικους συνομιλητές του που πάντα ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να τον επισκέπτονται. Μέχρι που έγινε υπεύθυνος για την φροντίδα του σπιτιού, οι γονείς του προσπαθούσαν διαρκώς να τον πείσουν να κάνει παρέα με παιδιά συνομήλικά του ή τουλάχιστον κοντά στην ηλικία του, παρά με άτομα μεγαλύτερα και με πολλές γνώσεις για τα οποία έδειχνε τέτοια προτίμηση.
124:2.7 Αργότερα εκείνη την χρονιά πήγε για ψάρεμα με τον θείο του για δυο μήνες στην Θάλασσα της Γαλιλαίας, και είχε πολύ επιτυχία. Πριν γίνει άνδρας είχε γίνει δεινός ψαράς.
124:2.8 Η σωματική του ανάπτυξη συνεχιζόταν¨ ήταν ένας προχωρημένος και προνομιούχος μαθητής στο σχολείο¨ τα πήγαινε αρκετά καλά στο σπίτι με τα μικρότερα αδέρφια του και τις αδερφές του, έχοντας το προτέρημα να είναι μεγαλύτερος κατά τριάμιση χρόνια από το μεγαλύτερο από τα αδέρφια του. Στην Ναζαρέτ οι περισσότεροι είχαν καλοί γνώμη γι αυτόν εκτός από τους γονείς κάποιων ανιαρών παιδιών, που συχνά έλεγαν ότι ο Ιησούς ήταν πολύ αναιδής, ότι του έλειπε η απαραίτητη ταπεινοφροσύνη και η νεανική επιφυλακτικότητα. Είχε μια τάση , που γινόταν όλο και μεγαλύτερη, να κατευθύνει τα παιχνίδια των νεαρών φίλων του σε πιο σοβαρά και στοχαστικά κανάλια. Ήταν γεννημένος δάσκαλος και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, ούτε ακόμα και όταν υποτίθεται ότι έπαιζε.
124:2.9 Ο Ιωσήφ από νωρίς άρχισε να συζητά με τον Ιησού για τις αντίξοες συνθήκες για το πως βγαίνουν τα προς το ζην, και του εξηγούσε τα προτερήματα της γεωργίας σε σχέση με την βιομηχανία και το εμπόριο. Η Γαλιλαία ήταν πιο όμορφη και πλούσια περιοχή από την Ιουδαία, και το κόστος ζωής ήταν κατά ένα τέταρτο χαμηλότερο από της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Ήταν μια επαρχία αγροτικών χωριών και ευημερούντων βιομηχανικών πόλεων, που περιλάμβανε περισσότερες από διακόσιες πόλεις με πληθυσμό άνω των πέντε χιλιάδων και τριάντα με άνω των δεκαπέντε χιλιάδων.
124:2.10 Όταν πήγε το πρώτο του ταξίδι με τον πατέρα του να δει την αλιευτική βιομηχανία της Γαλιλαίας, ο Ιησούς είχε ήδη αποφασίσει να γίνει ψαράς¨ αλλά η στενή συναναστροφή με το επάγγελμα του πατέρα του αργότερα τον επηρέασε να γίνει ξυλουργός, ενώ ακόμα αργότερα ένας συνδυασμός επιδράσεων τον έκανε να πάρει την τελική απόφαση να γίνει ο θρησκευτικός διδάσκαλος μιας νέας τάξης.
124:3.1 Όλη αυτή την χρονιά το παιδί συνέχισε να φεύγει από το σπίτι για ταξιδάκια με τον πατέρα του, αλλά επισκεπτόταν συχνά και το αγρόκτημα του θείου του και που και που πήγαινε στα Μάγδαλα για ψάρεμα με τον θείο του που έμενε κοντά σε εκείνη την πόλη.
124:3.2 Ο Ιωσήφ και η Μαρία συχνά έμπαιναν στον πειρασμό να δείξουν ιδιαίτερη εύνοια στον Ιησού ή να προδώσουν ότι γνώριζαν ότι ήταν το παιδί των ελπίδων, ένας «προορισμένος» υιός. Αλλά και οι δυο γονείς του ήταν πολύ προσεκτικοί και μυαλωμένοι σε όλα αυτά τα θέματα. Τις λίγες φορές που μπορεί με οποιοδήποτε τρόπο να τους ξέφευγε και να έδειχναν κάποια προτίμηση σε αυτόν, ακόμα και ελάχιστη, το παιδί γρήγορα αρνιόταν οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση.
124:3.3 Ο Ιησούς περνούσε πολύ χρόνο στο κατάστημα προμηθειών των καραβανιών, και κουβεντιάζοντας με τους ταξιδιώτες από όλα τα μέρη του κόσμου, απόκτησε τόσες πολλές πληροφορίες για τις διεθνείς υποθέσεις, που ήταν πολύ περίεργο για την ηλικία του. Αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που απολάμβανε το ελεύθερο παιχνίδι και την παιδική ανεμελιά. Από εκείνο τον καιρό άρχισαν να πολλαπλασιάζονται οι δυσκολίες και οι ευθύνες στην ζωή αυτού του νεαρού.
124:3.4 Την Τετάρτη το βράδυ, στις 24 Ιουνίου, το 5 μ.Χ., γεννήθηκε ο Ιούδας. Σε αυτήν την γέννα , στο έβδομο παιδί, υπήρξαν επιπλοκές[2]. Η Μαρία αρρώστησε τόσο σοβαρά για πολλές εβδομάδες που ο Ιωσήφ χρειάστηκε να μείνει στο σπίτι. Ο Ιησούς ήταν πολύ απασχολημένος με δουλειές του πατέρα του και με άλλα καθήκοντα που προέκυψαν από την σοβαρή ασθένεια της μητέρας του. Ποτέ ξανά δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην παιδιάστικη διάθεση των προηγούμενων χρόνων. Από τότε που αρρώστησε η μητέρα του—λίγο πριν γίνει έντεκα χρονών—υποχρεώθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του πρωτότοκου και όλα αυτά να γίνουν ένα ή δύο χρόνια πριν από το κανονικό.
124:3.5 Ο σαζάνος περνούσε ένα βράδυ κάθε βδομάδα με τον Ιησού, βοηθώντας τον να μάθει τις Εβραϊκές γραφές. Έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για την πρόοδο του υποσχόμενου μαθητή του¨ έτσι ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει με πολλούς τρόπους. Αυτός ο Ιουδαίος παιδαγωγός ασκούσε μεγάλη επιρροή σε αυτόν τον αναπτυσσόμενο νου, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί ο Ιησούς έδειχνε τέτοια αδιαφορία για όλες αυτές τις προτάσεις όσον αφορά για τις προοπτικές της συνέχισης των σπουδών στην Ιερουσαλήμ με τους πολυμαθείς ραβίνους.
124:3.6 Περίπου στα μέσα του Μάη πήγε μαζί με τον πατέρα του για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Σκυθόπολη, την κύρια Ελληνική πόλη της Δεκάπολης, της αρχαίας Εβραϊκής πόλης του Μπεθ-σιν. Στον δρόμο ο Ιωσήφ εξιστορούσε πολλή από την αρχαία ιστορία του Βασιλιά Σαούλ, τους Φιλισταίους, και τα επόμενα γεγονότα της ταραχώδους ιστορίας του Ισραήλ. Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από την καθαρή εμφάνιση και την καλή οργάνωση αυτής της υποτιθέμενης ειδωλολατρικής πόλης. Θαύμασε το ανοιχτό θέατρο και τον όμορφο μαρμάρινο ναό που ήταν αφιερωμένος στην λατρεία των «ειδωλολατρικών» θεών. Ο Ιωσήφ ενοχλήθηκε πολύ από τον ενθουσιασμό του γιού του και προσπάθησε να αντισταθμίσει αυτές τις ευνοϊκές εντυπώσεις εκθειάζοντας την ομορφιά και το μεγαλείο του Ιουδαϊκού ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς συχνά κοίταζε με περιέργεια αυτή την μεγαλοπρεπή Ελληνική πόλη, από τον λόφο της Ναζαρέτ και πολλές φορές είχε ρωτήσει για τα εκτεταμένα δημόσια έργα της και τα περίκομψα κτίρια, αλλά ο πατέρας του πάντα προσπαθούσε να αποφεύγει να απαντά αυτές τις ερωτήσεις. Τώρα όμως που ήταν μπροστά σε αυτές τις ομορφιές αυτής της ξένης πόλης, ο Ιωσήφ δεν μπορούσε πια να αγνοεί ευγενικά τις ερωτήσεις του Ιησού.
124:3.7 Έτυχε μάλιστα εκείνον τον καιρό να γίνονται οι ετήσιοι αγώνες και δημόσιες εκδηλώσεις σωματικής ανδρείας ανάμεσα στις Ελληνικές πόλεις της Δεκάπολης στο αμφιθέατρο της Σκυθόπολης, και ο Ιησούς επέμενε να τον πάει ο πατέρας του να παρακολουθήσει αυτούς τους αγώνες, και επέμενε τόσο πολύ που ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Το παιδί ενθουσιάστηκε με αυτά τα παιχνίδια και μπήκε με την καρδιά του στο πνεύμα των εκδηλώσεων σωματικής ανάπτυξης και αθλητικής επιδεξιότητας. Ο Ιωσήφ σοκαρίστηκε απερίγραπτα όταν είδε τον ενθουσιασμό του γιου όταν παρακολουθούσε αυτές τις εκδηλώσεις «ειδωλολατρικής» ματαιοδοξίας. Αφού τελείωσαν οι αγώνες, ο Ιωσήφ είχε την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του όταν άκουσε τον Ιησού να εκφράζει την έγκρισή του για όλα αυτά και να προτείνει ότι θα ήταν καλό για τους νέους της Ναζαρέτ αν μπορούσαν και αυτοί να ωφελούνται από τις ολοκληρωμένες υπαίθριες σωματικές δραστηριότητες. Ο Ιωσήφ του εξήγησε με ζήλο και για πολύ ώρα πόσο κακή ήταν η φύση αυτή των δραστηριοτήτων. Αλλά ήξερε καλά πως το παιδί δεν είχε πειστεί.
124:3.8 Η μόνη φορά ου ο Ιησούς είδε τον πατέρα του πραγματικά θυμωμένο μαζί του ήταν εκείνη την νύχτα στο δωμάτιό τους στο πανδοχείο όταν, καθώς συζητούσαν, το αγόρι λησμόνησε τις τάσεις της Εβραϊκής σκέψης, και πρότεινε όταν επέστρεφαν να εργαστούν για την κατασκευή ενός αμφιθεάτρου στην Ναζαρέτ. ¨Όταν ο Ιωσήφ άκουσε τον πρωτότοκό του να εκφράζει τέτοια μη Ιουδαϊκά συναισθήματα, ξέχασε την συνηθισμένη ήρεμη ιδιοσυγκρασία του και, αρπάζοντας τον Ιησού από τους ώμους, του είπε θυμωμένα, «Υιέ μου, ποτέ να μην σε ξανακούσω να προφέρεις τέτοιες κακές σκέψεις όσο ζεις». Ο Ιησούς στην αρχή ξαφνιάστηκε από το συναισθηματικό ξέσπασμα του πατέρα του¨ ποτέ ξανά δεν είχε αισθανθεί πάνω του την οργή του πατέρα του και εξεπλάγην και σοκαρίστηκε απερίγραπτα. Απάντησε μόνο, «Πολύ καλά, πατέρα μου, έτσι θα γίνει». Και ποτέ ξανά δεν ανάφερε ούτε στο ελάχιστο τους αγώνες και τις άλλες αθλητικές δραστηριότητες των Ελλήνων όσο ζούσε ο πατέρας του.
124:3.9 Αργότερα, ο Ιησούς είδε το Ελληνικό αμφιθέατρο στην Ιερουσαλήμ και έμαθε πόσο μισητά ήταν αυτά τα πράγματα για τους Ιουδαίους. Και όμως, σε όλη του την ζωή προσπαθούσε να εισάγει την ιδέα της ολοκληρωμένης ψυχαγωγίας στα προσωπικά του σχέδια και, όσο ήταν δυνατόν να επιτραπεί από τις Ιουδαϊκές συνήθειες, στο μεταγενέστερο πρόγραμμα κανονικών δραστηριοτήτων για τους δώδεκα αποστόλους του.
124:3.10 Στο τέλος αυτού του ενδέκατου χρόνου ο Ιησούς ήταν ένα ζωηρό, καλά αναπτυγμένο, με αρκετό χιούμορ ,με αρκετή νεανική ανεμελιά, αλλά μετά από εκείνη την χρονιά άρχισε να έχει όλο και πιο πολύ, περίεργες περιόδους βαθιάς περισυλλογής και σοβαρού διαλογισμού. Σκεφτόταν πολύ το πώς θα διεκπεραίωνε τις υποχρεώσεις του προς την οικογένειά του και την ίδια στιγμή να υπακούει στο κάλεσμα της αποστολής του στον κόσμο¨ είχε ήδη διαισθανθεί ότι η προσφορά του δεν θα έπρεπε να περιοριστεί στην βελτίωση μόνο του Ιουδαϊκού λαού.
124:4.1 Αυτός ο χρόνος της ζωής του Ιησού, ήταν γεμάτος γεγονότα. Συνέχισε να προοδεύει στο σχολείο και ήταν ακούραστος στην μελέτη της φύσης, ενώ όλο και περισσότερο επεδίωκε να μελετά και τις μεθόδους με τις οποίες οι άνθρωποι βγάζουν το ψωμί τους. Άρχισε να εργάζεται κανονικά στο ξυλουργείο του σπιτιού και του είχε επιτραπεί να διαχειρίζεται τα κέρδη του, διακανονισμός πολύ ασυνήθιστος για μια Ιουδαϊκή οικογένεια. Αυτή την χρονιά έμαθε επίσης πόσο συνετό ήταν αυτά τα θέματα να μένουν μυστικά μέσα στην οικογένεια. Είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί τον τρόπο με τον οποίο είχε δημιουργήσει πρόβλημα στο χωριό, και από δω και στο εξής έγινε διακριτικός και κάλυπτε όλα όσα μπορεί να τον έκαναν να θεωρηθεί διαφορετικός από τους συνανθρώπους του.
124:4.2 Όλη αυτήν την χρονιά πέρασε περιόδους αβεβαιότητας, αν όχι πραγματικής αμφιβολίας, όσον αφορά την φύση της αποστολής του. Ο φυσιολογικά αναπτυσσόμενος ανθρώπινος νους του δεν είχε ακόμα συλλάβει πλήρως την πραγματικότητα της δυαδικής φύσης του. Το γεγονός ότι είχε μια και μόνο προσωπικότητα έκανε πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει η συνείδησή του την διπλή προέλευση εκείνων των παραγόντων που συνέθεταν την φύση την συνδεδεμένη με εκείνη την ταυτόσημη προσωπικότητα.
124:4.3 Από εκείνη την στιγμή άρχισε να τα πηγαίνει ακόμα καλύτερα με τους αδερφούς του και με τις αδερφές του. Ήταν όλο και πιο ευγενικός, πάντα συμπονετικός και νοιαζόταν για την υγεία και την ευτυχία τους, και είχε πολύ καλές σχέσεις μαζί τους μέχρι την έναρξη της δημόσιας προσφοράς του. Πιο συγκεκριμένα: Τα πήγαινε υπέροχα με τον Ιάκωβο, την Μίριαμ, και τα δύο μικρότερα (ακόμα αγέννητα) παιδιά, τον Άμος και την Ρουθ. Πάντα τα πήγαινε αρκετά καλά με την Μάρθα. Ότι προβλήματα είχε στο σπίτι τα προκαλούσαν κατά μεγάλο μέρος οι εντάσεις με τον Ιωσήφ και την Ιουδίθ, ιδιαίτερα με αυτήν.
124:4.4 Ήταν δοκιμασία για τον Ιωσήφ και την Μαρία που ανέλαβαν να αναστήσουν αυτόν τον ανεπανάληπτο συνδυασμό θεϊκότητας και ανθρωπότητας, και τους αξίζει μεγάλος έπαινος για την πιστή και επιτυχή εκπλήρωση των γονικών τους καθηκόντων. Οι γονείς του Ιησού ,όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούσαν ότι κάτι υπεράνθρωπο κατοικούσε μέσα στον μεγαλύτερο υιό τους, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι ο το παιδί των υποσχέσεων ήταν αληθινά ο πραγματικός δημιουργός αυτού του τοπικού σύμπαντος των έμψυχων όντων και των άψυχων πραγμάτων. Ο Ιωσήφ και η Μαρία έζησαν και πέθαναν χωρίς ποτέ να μάθουν ότι ο υιός τους ο Ιησούς ήταν στα αλήθεια ο Συμπαντικός Δημιουργός ενσαρκωμένος σε θνητή σάρκα.
124:4.5 Εκείνο το χρόνο ο Ιησούς πρόσεξε περισσότερο από ποτέ την μουσική, και συνέχισε να διδάσκει στο σχολείο της οικογένειας για τους αδερφούς του και τις αδερφές του. Περίπου τότε συνειδητοποίησε έντονα την διαφορά απόψεων ανάμεσα στην Μαρία και τον Ιωσήφ, για την φύση της αποστολής του. Σκεφτόταν πολύ τις διαφορετικές γνώμες των γονιών του, ακούγοντας συχνά τις συζητήσεις τους όταν αυτοί νόμιζαν ότι κοιμόταν βαθιά. Όλο και περισσότερο έκλινε προς την άποψη του πατέρα του, έτσι η μητέρα του θα ήταν γραπτό να πληγωνόταν όταν αντιλαμβανόταν ότι το παιδί της σταδιακά απέρριπτε την καθοδήγησή της σε ζητήματα που αφορούσαν την σταδιοδρομία του στην ζωή. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, το ρήγμα κατανόησης ανάμεσά τους πλάταινε. Όλο και λιγότερο η Μαρία καταλάβαινε την σημασία της αποστολής του Ιησού, και όλο και περισσότερο αυτή η καλή μητέρα πληγωνόταν από την αποτυχία του αγαπημένου της υιού να εκπληρώσει τις κρυφές της προσδοκίες.
124:4.6 Ο Ιωσήφ πίστευε όλο και περισσότερο στην πνευματική φύση της αποστολής του Ιησού. Αλλά για άλλους και σημαντικότερους λόγους φαίνεται ατυχές ότι δεν μπόρεσε να ζήσει και να δει την δικαίωση της άποψής του για την επίγεια Παρουσία του Ιησού.
124:4.7 Εκείνη την τελευταία σχολική χρονιά, όταν έγινε δώδεκα χρονών, ο Ιησούς διαμαρτυρήθηκε στον πατέρα του για το Ιουδαϊκό έθιμο να αγγίζουν την άκρη της περγαμηνής που ήταν καρφωμένη στην κολόνα της πόρτας κάθε φορά που έμπαιναν, ή έβγαιναν ,από το σπίτι και μετά φιλούσαν το δάχτυλο που άγγιξε την περγαμηνή και σύμφωνα με το έθιμο έλεγαν, «Ο Κύριος θα προστατεύει την έξοδό μας και την είσοδό μας, από τώρα και στο εξής και για πάντα»[3]. Ο Ιωσήφ και η Μαρία πολλές φορές είχαν εξηγήσει στον Ιησού τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να φτιάχνει εικόνες ή να ζωγραφίζει, λέγοντάς του ότι τέτοια δημιουργήματα μπορεί να έχουν ειδωλολατρικούς σκοπούς[4]. Παρόλο που ο Ιησούς δεν κατάλαβε ποτέ αυτήν την απαγόρευση ενάντια στις εικόνες και τις απεικονίσεις, είχε έντονο το συναίσθημα της συνέπειας και γι αυτό υπόδειξε στον πατέρα του την ουσιαστική ειδωλολατρική φύση αυτής της εθιμοτυπικού προσκυνήματος στην περγαμηνή της κολόνας της πόρτας. Μετά από αυτήν την υπόδειξη του Ιησού, ο Ιωσήφ έβγαλε αυτήν την περγαμηνή.
124:4.8 Όσο περνούσε ο καιρός ο Ιησούς έκανε πολλές προσπάθειες να τροποποιήσει την θρησκευτική πρακτική όσον αφορά τα τυπικά, τις προσευχές και άλλα έθιμα. Στην Ναζαρέτ ήταν δυνατόν να γίνουν τέτοια πράγματα, γιατί η συναγωγή της βρισκόταν κάτω από την επιρροή μιας φιλελεύθερης σχολής ραβίνων, όπως για παράδειγμα, ο ξακουστός δάσκαλος της Ναζαρέτ, ο Ιωσής.
124:4.9 Όλη αυτή την χρονιά και τα επόμενα δύο χρόνια ο Ιησούς βασανιζόταν πολύ εξαιτίας της συνεχούς προσπάθειάς του να προσαρμόσει τις προσωπικές του απόψεις για τις θρησκευτικές συνήθειες και τις κοινωνικές χαρές στις εδραιωμένες πεποιθήσεις των γονέων του. Ήταν πολύ ταραγμένος εξαιτίας της σύγκρουσης που συνέβαινε ανάμεσα στην παρόρμησή του να είναι πιστός στις δικές του πεποιθήσεις και στις ενσυνείδητες νουθεσίες για υπακοή στους γονείς του¨ η μεγαλύτερή του σύγκρουση συνέβαινε ανάμεσα στις δύο σπουδαίες εντολές που κυριαρχούσαν στον νεαρό νου του. Η μια ήταν: « Να είσαι πιστός στις υπαγορεύσεις των υψηλότερων πεποιθήσεών σου για την αλήθεια και την δικαιοσύνη[5].» Η άλλη ήταν: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου γιατί σου έχουν δώσει την ζωή και σε έχουν μεγαλώσει με φροντίδες[6].» ¨Όμως ,ποτέ δεν απέφυγε την ευθύνη να κάνει τις απαραίτητες καθημερινές προσαρμογές ανάμεσα στον τομέα της πίστης στις δικές του προσωπικές πεποιθήσεις και στο καθήκον προς την οικογένειά του, και είχε την ικανοποίηση να πετυχαίνει ένα όλο και αρμονικότερο συνδυασμό από προσωπικές πεποιθήσεις και οικογενειακές υποχρεώσεις σε μια δεσπόζουσα αντίληψη ομαδικής αλληλεγγύης που να βασίζεται στην νομιμοφροσύνη, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα, και την αγάπη.
124:5.1 Αυτή την χρονιά το νεαρό παιδί από την Ναζαρέτ άφησε την παιδική του ηλικία για να μπει στην αρχή της ανδρικής ηλικίας¨ η φωνή του άρχισε να αλλάζει, και άλλα χαρακτηριστικά του μυαλού και του σώματος φανέρωναν την επερχόμενη αρρενωπότητα.
124:5.2 Την Κυριακή το βράδυ, στις 9 Ιανουαρίου, το 7 μ.Χ., γεννήθηκε ο μικρός αδερφός του ο Άμος. Η Ιουδίθ δεν ήταν καλά- καλά δύο χρονών, και η μικρή του αδερφή η Ρουθ δεν είχε γεννηθεί ακόμα¨ έτσι βλέπουμε ότι ο Ιησούς είχε μεγάλη οικογένεια και πολλά μικρότερα αδέρφια που έπρεπε να φροντίζει όταν ο πατέρας του είχε ένα θανατηφόρο ατύχημα την επόμενη χρονιά.
124:5.3 Περίπου ήταν στα μέσα του Φεβρουαρίου όταν ο Ιησούς επιβεβαιώθηκε και από ανθρώπινη άποψη ότι ήταν προορισμένος να επιτελέσει μια αποστολή στην γη, που ο σκοπός της θα ήταν ο διαφωτισμός των ανθρώπων και η θεία αποκάλυψη. Σοβαρές αποφάσεις, μαζί με μακροπρόθεσμα σχέδια, άρχισαν να σχηματίζονται στο μυαλού αυτού του νεαρού αγοριού, που ήταν, κατά την φαινόμενα ένα κοινός νεαρός Ιουδαίος από την Ναζαρέτ. Τα νοήμονα έμβια όντα ολόκληρου του Νέβαδον παρατηρούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον και έκπληξη όλα όσα γινόντουσαν, τότε που όλα αυτά άρχισαν να ξετυλίγονται στην σκέψη και στην δράση αυτού του έφηβου γιου του ξυλουργού.
124:5.4 Την πρώτη μέρα της εβδομάδας, στις 20 Μαρτίου, το 7 μ.Χ[7]., ο Ιησούς αποφοίτησε από το τοπικό σχολείο της συναγωγής της Ναζαρέτ. Αυτή ήταν σπουδαία μέρα στην ζωή όλων των φιλόδοξων Ιουδαϊκών οικογενειών, η μέρα που πρωτότοκος υιός έπαιρνε τον τίτλο του «υιού των εντολών» και του επάξιου πρωτότοκου του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ, ένα «παιδί του Ύψιστου» και υπηρέτης του Κυρίου όλης της γης.
124:5.5 Την Παρασκευή της προηγούμενης εβδομάδας, ο Ιωσήφ γύρισε από την Σέφορη, όπου ήταν υπεύθυνος των έργων σε ένα δημόσιο κτίριο, για να είναι παρών σε αυτήν την χαρμόσυνη περίσταση. Ο δάσκαλος του Ιησού πίστευε με βεβαιότητα ότι αυτός ο έξυπνος και επιμελής μαθητής του ήταν προορισμένος για σπουδαία καριέρα, κάποια σημαντική αποστολή. Οι πρεσβύτεροι, παρά όλα τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει οι αντικομφορμιστικές τάσεις του Ιησού, ήταν πολύ περήφανοι για τον νέο και είχαν ήδη αρχίσει να καταστρώνουν σχέδια που θα του έδιναν τα εφόδια να πάει στην Ιερουσαλήμ να συνεχίσει τις σπουδές του στις ξακουστές Εβραϊκές ακαδημίες.
124:5.6 Όταν ο Ιησούς άκουγε καμιά φορά να συζητιούνται αυτά τα σχέδια, γινόταν όλο και πιο σίγουρος ότι ποτέ δεν θα πήγαινε στην Ιερουσαλήμ να σπουδάσει με τους ραβίνους. Αλλά δεν του περνούσε από το μυαλό η τραγωδία, που θα συνέβαινε τόσο γρήγορα, που ούτως ή άλλως θα σιγούρευε την εγκατάλειψη όλων αυτών των σχεδίων για να αναλάβει την ευθύνη και την καθοδήγηση μιας μεγάλης οικογένειας, που αποτελείτο τότε από πέντε αδερφούς και τρεις αδερφές, εκτός από την μητέρα του και τον εαυτό του. Ο Ιησούς είχε μεγαλύτερη και περισσότερη εμπειρία στην ανατροφή της οικογένειας αυτής από τον πατέρα του τον Ιωσήφ¨ και πράγματι στάθηκε στο επίπεδο που όρισε ο ίδιος για τον εαυτό του: Να γίνει, δηλαδή, ένας σωστός, υπομονετικός, και αποτελεσματικός δάσκαλος με κατανόηση και μεγάλος αδερφός για αυτήν την οικογένεια—την οικογένειά του—που χτυπήθηκε από την δυστυχία και το πένθος τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα.
124:6.1 Ο Ιησούς, έχοντας τώρα μπει στο κατώφλι της πρώτης ανδρικής ηλικίας και έχοντας αποφοιτήσει και τυπικά από τα σχολεία της συναγωγής, είχε τα προσόντα να πάει με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ για να συμμετέχει μαζί τους στον εορτασμό του πρώτου του Πάσχα[8]. Η γιορτή του Πάσχα εκείνη την χρονιά, έπεφτε το Σάββατο, 9 Απριλίου, το 7 μ.Χ. Μια μεγάλη συντροφιά (103) ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν από την Ναζαρέτ νωρίς την Δευτέρα το πρωί, στις 4 Απριλίου, για την Ιερουσαλήμ. Ταξίδευαν νότια προς την Σαμάρια, αλλά μόλις έφτασαν στο Σεζρίλ, στράφηκαν προς τα ανατολικά, περνώντας γύρω από το Όρος Γκιλμπόα στην κοιλάδα του Ιορδάνη για να αποφύγουν να περάσουν μέσα από την Σαμάρια. Στον Ιωσήφ και στην Μαρία θα άρεσε να περνούσαν από την Σαμάρια από τον δρόμο του πηγαδιού του Ιακώβ και της Βέθελ, αλλά αφού στους Εβραίους δεν άρεσε να έρχονται σε επαφή με Σαμαρίτες, αποφάσισαν να πάνε μαζί με τους γείτονές τους μέσα από την κοιλάδα του Ιορδάνη.
124:6.2 Ο φοβερός Αρχέλαος είχε εκθρονιστεί, και δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα με το να πάρουν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Δώδεκα χρόνια είχαν περάσει από τότε που ο πρώτος Ηρώδης προσπάθησε να εξοντώσει το μωρό της Βηθλεέμ, και κανένας τώρα δεν θα σκεπτόταν να συνδέσει αυτήν την υπόθεση με τον άσημο νεαρό από την Ναζαρέτ.
124:6.3 Πριν φτάσουν στην διασταύρωση της Σεζρίλ, και καθώς το ταξίδι τους συνεχιζόταν, πολύ σύντομα, στα αριστερά ,πέρασαν από το αρχαίο χωριό του Σουνέμ, και ο Ιησούς άκουσε πάλι για την πιο όμορφη κοπέλα όλου του Ισραήλ που ζούσε κάποτε εκεί και για τα περίφημα έργα που είχε κάνει εκεί ο Ελισαίος. Περνώντας από το Σεζρίλ, οι γονείς του Ιησού του διηγήθηκαν τις πράξεις του Αχάμπ και της Ιεζάβελ και τα ανδραγαθήματα του Γιεχού. Περνώντας από το Όρος Γκιλμπόα, κουβέντιασαν πολύ για τον Σαούλ, που έδωσε τέλος στην ζωή του στις πλαγιές αυτού του βουνού, για τον βασιλιά Δαβίδ, και για ότι ήταν σχετικό με αυτό το ηρωικό σημείο.
124:6.4 Όταν έκαναν τον κύκλο από τους πρόποδες του Γκιλμπόα, οι προσκυνητές μπορούσαν να δουν την Ελληνική πόλη της Σκυθόπολης στα δεξιά τους. Είδαν από μακριά τα μαρμάρινα κτίρια αλλά δεν πήγαν κοντά στην μη Ιουδαϊκή αυτή πόλη μήπως και μολυνθούν και δεν μπορέσουν να συμμετέχουν στις ιερές τελετές του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Η Μαρία δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ούτε ο Ιωσήφ ούτε ο Ιησούς δεν μιλούσαν για την Σκυθόπολη. Δεν γνώριζε για την διαμάχη τους τον προηγούμενο χρόνο αφού ποτέ δεν της αποκάλυψαν το επεισόδιο αυτό.
124:6.5 Ο δρόμος τώρα οδηγούσε κατευθείαν στην τροπική κοιλάδα του Ιορδάνη, και ο Ιησούς σύντομα θα αντίκρυζε με θαυμασμό μπροστά του τον όλο στροφές ελικοειδή Ιορδάνη με τα αστραφτερά και κελαρυστά νερά του καθώς έρεε με κατεύθυνση προς την Νεκρά Θάλασσα. Έβγαλαν τα εξωτερικά τους ενδύματα όσο ταξίδευαν προς τα νότια σε αυτήν την τροπική κοιλάδα, και απολάμβαναν τα πλούσια χωράφια από δημητριακά καθώς και τις πανέμορφες ροδοδάφνες τις φορτωμένες με τους ροζ ανθούς τους, ενώ το ογκώδες Όρος Ερμών με την χιονισμένη κορυφή του έστεκε μακριά στον βορά κοιτώντας με μεγαλοπρέπεια την ιστορική κοιλάδα. Σε κάτι παραπάνω από τρεις ώρες αντίθετα της Σκυθόπολης συνάντησαν μια κελαρυστή πηγή, και εκεί κατασκήνωσαν για την νύχτα, κάτω από τον έναστρο ουρανό.
124:6.6 Την δεύτερη μέρα του ταξιδιού τους πέρασαν από εκεί που ο Ιαμπόκ, από την ανατολή χύνεται μέσα στον Ιορδάνη, και κοιτάζοντας ανατολικά προς τα επάνω σε αυτήν την ποταμίσια κοιλάδα, αφηγήθηκαν τις μέρες του Γεδεών, όταν οι Μιδιανίτες ξεχύθηκαν σε αυτήν την περιοχή για να καταλάβουν την χώρα. Προς το τέλος της δεύτερης μέρας του ταξιδιού κατασκήνωσαν κοντά στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού που βλέπει στην κοιλάδα του Ιορδάνη, το Όρος Σάρταμπα, του οποίου η κορυφή βρισκόταν κάτω από την κατοχή του Αλεξανδρινού φρουρίου όπου ο Ηρώδης είχε φυλακίσει μια από τις συζύγους του και είχε θάψει τους δύο στραγγαλισμένους του γιους.
124:6.7 Την Τρίτη μέρα πέρασαν από δύο χωριά που είχαν πρόσφατα κτιστεί από τον Ηρώδη και παρατήρησαν την ανώτερη αρχιτεκτονική τους και τους όμορφους φοινικόκηπους. Μέχρι το βράδυ έφτασαν στην Ιεριχώ, όπου ο Ιωσουά, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο Ιησούς, είχε κάνει τα ξακουστά του ανδραγαθήματα, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση.
124:6.8 Μέχρι την τέταρτη και τελευταία μέρα του ταξιδιού ο δρόμος ήταν μια ατέλειωτη πορεία προσκυνητών. Τώρα άρχισαν να ανεβαίνουν στους λόφους που οδηγούσαν προς την Ιερουσαλήμ. Όσο πλησίαζαν την κορυφή, μπορούσαν να βλέπουν από τον Ιορδάνη μέχρι βουνά πέρα από τον νότο πάνω από τα νωθρά νερά της Νεκράς Θάλασσας. Περίπου στα μισά του δρόμου για την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είδε για πρώτη φορά το Όρος των Ελαιών (ο τόπος που θα γινόταν τόσο μεγάλο μέρος της μετέπειτα ζωής του), και ο Ιωσήφ του υπόδειξε ότι η Αγία Πόλη βρισκόταν ακριβώς κάτω από εκείνα τα βουνά, και η καρδιά του παιδιού άρχισε να χτυπά δυνατά από προσμονή και χαρά που θα έβλεπε την πόλη και τον οίκο του ουράνιου Πατέρα του.
124:6.9 Στις ανατολικές πλαγιές του Όρους των Ελαιών σταμάτησαν για ανάπαυση στα όρια ενός μικρού χωριού που ονομαζόταν Βηθανία. Οι φιλόξενοι χωρικοί έσπευσαν να βοηθήσουν τους προσκυνητές, και έτυχε ο Ιωσήφ και η οικογένειά του να σταματήσουν στο σπίτι κάποιου Σίμωνα, που είχε τρία παιδιά περίπου της ίδιας ηλικίας με τον Ιησού—την Μαρία, την Μάρθα, και τον Λάζαρο. Προσκάλεσαν την οικογένεια από την Ναζαρέτ να περάσουν μέσα να δροσιστούν, και έτσι ξεκίνησε μια μακροχρόνια ισόβια φιλία ζωής ανάμεσα στις δύο οικογένειες.
124:6.10 Πολλές φορές αργότερα ,στον πολυτάραχο βίο του, ο Ιησούς σταμάτησε σε αυτήν την οικογένεια. Συνέχισαν βιαστικά το ταξίδι τους, και σύντομα στεκόντουσαν στο χείλος του βουνού, και ο Ιησούς είδε για πρώτη φορά (στην μνήμη του) την Αγία Πόλη, τα εξεζητημένα παλάτια, και τον εμπνευσμένο ναό του Πατέρα του. Ποτέ στην ζωή του ο Ιησούς δεν είχε αισθανθεί τέτοιο αγνό ανθρώπινο ρίγος, όσο τότε που στεκόταν εντελώς γοητευμένος, εκείνο το Απριλιάτικο απόγευμα στο Όρος των Ελαιών, ρουφώντας κυριολεκτικά την πρώτη του αυτή θέα της Ιερουσαλήμ. Και στα επόμενα χρόνια, σε αυτό το ίδιο σημείο στεκόταν και θρηνούσε πάνω από την πόλη που επρόκειτο να απορρίψει άλλον ένα προφήτη τον τελευταίο και σπουδαιότερο των ουράνιων δασκάλων της.
124:6.11 Αλλά συνέχισαν βιαστικά για την Ιερουσαλήμ. Τώρα ήταν Πέμπτη απόγευμα.. Μόλις έφτασαν στην πόλη, πέρασαν από τον ναό, και ο Ιησούς δεν είχε ποτέ του ξαναδεί τέτοια κοσμοσυρροή. Διαλογίστηκε βαθιά για το πώς όλοι αυτοί οι Εβραίοι είχαν μαζευτεί εκεί από τα πέρατα του κόσμου.
124:6.12 Σύντομα έφτασαν στο μέρος που είχαν προγραμματίσει να μείνουν την εβδομάδα του Πάσχα, το μεγάλο σπίτι ενός εύπορου συγγενή της Μαρίας, κάποιου που γνώριζε κάτι για την πρώτη ιστορία του Ιωάννη και του Ιησού, από τον Ζαχαρία. Την επόμενη μέρα, την μέρα της προετοιμασίας, ετοιμαζόντουσαν για τον σωστό εορτασμό του Σαββάτου του Πάσχα.
124:6.13 Ενώ όλη η Ιερουσαλήμ ήταν ανάστατη για τις προετοιμασίες του Πάσχα, ο Ιωσήφ βρήκε χρόνο να πάρει τον γιό του για μια επίσκεψη στην ακαδημία όπου είχε κανονιστεί να συνεχίσει τις σπουδές του μετά από δυο χρόνια, μόλις έφτανε στην απαιτούμενη ηλικία των δεκαπέντε. Ο Ιωσήφ παραξενεύτηκε πολύ όταν παρατήρησε την αδιαφορία του Ιησού για όλα αυτά τα τόσο καλο-οργανωμένα σχέδια.
124:6.14 Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από τον ναό και όλες τις υπηρεσίες του και τις άλλες δραστηριότητες. Για πρώτη φορά από τότε που ήταν τεσσάρων χρονών, ήταν τόσο απασχολημένος με τις δικές του σκέψεις, ώστε δεν έκανε πολλές ερωτήσεις. Έκανε όμως, κάποιες ενοχλητικές ερωτήσεις στον πατέρα του, (όπως είχε κάνει και σε προηγούμενες περιπτώσεις) όπως γιατί ο ουράνιος Πατέρας απαιτούσε την σφαγή τόσων πολλών αθώων και αβοήθητων ζώων. Και ο πατέρας του κατάλαβε καλά από την έκφραση του προσώπου του παιδιού ότι οι απαντήσεις του και οι εξηγήσεις του δεν ικανοποίησαν καθόλου την βαθιά σκέψη του παιδιού του.
124:6.15 Την μέρα πριν το Σάββατο του Πάσχα, από τον θνητό νου του Ιησού πλημμύρισαν κύματα πνευματικών οραμάτων και γέμισαν η ανθρώπινη καρδιά του ξεχείλισε από πραγματική λύπη και τρυφερότητα για τους πνευματικά τυφλούς και ηθικά αδαείς ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί για τον εορτασμό της αρχαίας εορτής του Πάσχα. Αυτή ήταν μια από τις πιο παράξενες μέρες που πέρασε ενσαρκωμένος ο Υιός του θεού¨ και την νύχτα, για πρώτη φορά στην επίγεια ζωή του, του παρουσιάστηκε ένας εντεταλμένος αγγελιαφόρος από το Σάλβινκτον, σταλμένος από τον Εμμανουήλ, ο οποίος του είπε: «Η ώρα έφτασε. Είναι ώρα να ξεκινήσεις το έργο του Πατέρα σου»[9].
124:6.16 Και έτσι, πριν ακόμα κατέβουν οι βαριές οικογενειακές ευθύνες στους νεανικούς ώμους του, τώρα έφτασε και ο ουράνιος αγγελιαφόρος για να υπενθυμίσει σε αυτό το παιδί, που δεν ήταν καλά- καλά δεκατριών ετών, ότι έφτασε η ώρα να αρχίσει να αναλαμβάνει τις ευθύνες ενός σύμπαντος. Αυτή ήταν η πρώτη πράξη μιας μεγάλης σειράς γεγονότων που έφτασε στο αποκορύφωμά της με την συμπλήρωση της παρουσίας του Υιού στην Ουράντια και την επιστροφή «της διακυβέρνησης ενός σύμπαντος στους ανθρώπινους – θεϊκούς ώμους του[10].»
124:6.17 Όσο περνούσε ο καιρός, το μυστήριο της ενσάρκωσης γινόταν, για όλους εμάς, όλο και πιο ανεξιχνίαστο. Μετά δυσκολίας αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο νεαρός από την Ναζαρέτ ήτα ο δημιουργός όλου του Νέβαδον. Ούτε τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πως το πνεύμα αυτού του Δημιουργού Υιού και το πνεύμα του Παραδείσιου Πατέρα του συνδέονται με τις ψυχές του ανθρώπινου είδους. Με το πέρασμα του χρόνου, βλέπαμε ότι το ανθρώπινο μυαλό του όλο και περισσότερο διέκρινε ότι, ενώ ζούσε την ζωή της σάρκας, πνευματικά στους ώμους του βρισκόταν η ευθύνη ενός σύμπαντος.
124:6.18 Έτσι λήγει η σταδιοδρομία του νεαρού παιδιού από την Ναζαρέτ, και αρχίζει η ιστορία εκείνου του εφήβου—που όλο και περισσότερο αναγνώριζε την θεανθρώπινη ταυτότητά του—που τώρα αρχίζει την ενατένιση της εγκόσμιας ζωής του καθώς αγωνίζεται να ενσωματώσει τους διευρυμένους σκοπούς της ζωής του με τις επιθυμίες των γονέων του και τις υποχρεώσεις του προς την οικογένειά του και την κοινωνία των ημερών και της εποχής του.
| Εγγραφο 123. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 125. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ |