© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 145. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 147. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ-ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ |
146:0.1 Η πρώτη δημόσια περιοδεία για κήρυγμα στη Γαλιλαία, άρχισε την Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 28 μ.Χ. και συνεχίστηκε για δυο μήνες περίπου, λήγοντας με την επιστροφή στην Καπερναούμ, στις 17 Μαρτίου. Σ’ αυτή την περιοδεία ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοι, βοηθούμενοι από τους πρώην αποστόλους του Ιωάννη, κήρυτταν το ευαγγέλιο και βάφτιζαν πιστούς στη Ριμμών, Ιωταπάτα, Ραμά, Ζαβουλών, Ιρόν, Γισχάλα, Χοραζίν, Μαδών, Κανά, Ναΐν και Ενδώρ. Σ’ αυτές τις πόλεις παρέμειναν και κήρυξαν ενώ σε πολλές άλλες μικρότερες κήρυτταν το ευαγγέλιο της βασιλείας διερχόμενοι από αυτές.
146:0.2 Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς επέτρεπε στους συντρόφους του να κηρύττουν χωρίς περιορισμό. Σ’ αυτή την περιοδεία τούς είπε να προσέξουν τρεις μόνο περιπτώσεις. Τους υπέδειξε να μείνουν μακριά από τη Ναζαρέτ και να είναι διακριτικοί καθώς θα περνούσαν από την Καπερναούμ και την Τιβεριάδα. Ήταν πηγή μεγάλης ικανοποίησης για τους αποστόλους να αισθάνονται τελικά ελεύθεροι να κηρύττουν χωρίς περιορισμό και γι αυτό στρώθηκαν στη δουλειά κηρύττοντας το ευαγγέλιο, φροντίζοντας τους άρρωστους και βαφτίζοντας πιστούς με πολλή θέρμη και χαρά.
¶ 1. ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΡΙΜΜΩΝ
146:1.1 Η μικρή πόλη της Ριμμών ήταν πρώτα αφιερωμένη στη λατρεία ενός βαβυλώνιου θεού του αέρα, τον Ραμμάν. Πολλές από τις πρώτες βαβυλωνιακές και αργότερα ζωροαστρικές διδασκαλίες είχαν ενσωματωθεί στην πίστη των κατοίκων της Ριμμών. Έτσι ο Ιησούς και οι εικοσιτέσσερις αφιέρωσαν πολύ από το χρόνο τους στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσουν τη διαφορά μεταξύ αυτών των παλαιότερων πίστεων και του νέου ευαγγελίου της βασιλείας[1]. Ο Πέτρος έβγαλε εδώ μια από τις σπουδαιότερες ομιλίες της πρώτης φάσης της σταδιοδρομίας του, με θέμα «Ο Ααρών και ο Χρυσός Μόσχος».
146:1.2 Παρόλο που πολλοί από τους κατοίκους της Ριμμών πίστεψαν στη διδασκαλία του Ιησού, εν τούτοις προξένησαν μεγάλη αναστάτωση στ’ αδέλφια τους σε μεθεπόμενα χρόνια. Είναι δύσκολο να μετατρέψεις τους λάτρεις της φύσης σε πλήρη μέλη της λατρείας του πνευματικού ιδεώδους εντός του μικρού διαστήματος μιας μόνης ζωής.
146:1.3 Πολλές από τις καλύτερες βαβυλωνιακές και περσικές ιδέες του φωτός και του σκότους, του καλού και του κακού, του πρόσκαιρου και του αιώνιου, αργότερα ενσωματώθηκαν στις θεωρίες του λεγόμενου Χριστιανισμού και ο συνυπολογισμός τους κατέστησε τη χριστιανική διδασκαλία περισσότερο αποδεκτή από τους λαούς της Εγγύς Ανατολής. Κατά παρόμοιο τρόπο, αργότερα, ο Φίλων υιοθέτησε στην εβραϊκή θεολογία, συνδυασμό πολλών από τις θεωρίες του Πλάτωνα για το ιδεατό πνεύμα ή την αόρατη μορφή όλων των ορατών και υλικών πραγμάτων, και έκανε έτσι τη χριστιανική διδασκαλία του Παύλου πολύ περισσότερο αποδεκτή από τους δυτικούς Έλληνες.
146:1.4 Ήταν στη Ριμμών που ο Τοδάν άκουσε για πρώτη φορά το ευαγγέλιο της βασιλείας και αργότερα μετέφερε αυτό το μήνυμα στη Μεσοποταμία και πέραν αυτής. Ήταν μεταξύ των πρώτων που κήρυξαν τα καλά νέα σε εκείνους που κατοικούσαν πέρα από τον Ευφράτη.
¶ 2. ΣΤΗΝ ΙΩΤΑΠΑΤΑ
146:2.1 Ενώ οι απλοί άνθρωποι της Ιωταπάτα άκουσαν τον Ιησού και τους αποστόλους με ευχαρίστηση και πολλοί δέχτηκαν το ευαγγέλιο της βασιλείας, ήταν η ομιλία του Ιησού στους εικοσιτέσσερις, το δεύτερο βράδυ της παραμονής τους σε αυτή τη μικρή πόλη, που κάνει ξεχωριστή την αποστολή στην Ιωταπάτα. Ο Ναθαναήλ είχε μπερδέψει στο μυαλό του τη διδασκαλία του Κυρίου σχετικά με την προσευχή, τις ευχαριστίες και τη λατρεία και σαν απάντηση στην ερώτησή του, ο Ιησούς μίλησε επί πολύ εξηγώντας περαιτέρω τη διδασκαλία του. Συνοψίζοντας σε σύγχρονη γλώσσα, αυτή η ομιλία μπορεί να παρουσιαστεί ότι έδωσε έμφαση στα ακόλουθα σημεία:
146:2.2 1. Η συνειδητή και επίμονη πρόθεση της καρδιάς του ανθρώπου για αμαρτία καταστρέφει σταδιακά τη σχέση προσευχής της ανθρώπινης ψυχής και του πνεύματος, που φέρνει σε επικοινωνία μεταξύ τους τον άνθρωπο και το Δημιουργό του[2]. Φυσιολογικά ο Θεός ακούει τις παρακλήσεις του παιδιού του, αλλά όταν η ανθρώπινη καρδιά ηθελημένα και επίμονα παρέχει καταφύγιο στα σχέδια της αμαρτίας, τότε σταδιακά ακολουθεί η απώλεια της προσωπικής επικοινωνίας μεταξύ του γήινου παιδιού και του ουράνιου Πατέρα του.
146:2.3 2. Η προσευχή, που δεν συμφωνεί με τους γνωστούς και επαληθευμένους νόμους του Θεού, είναι βδέλυγμα για τις Ουράνιες Θεότητες. Αν ο άνθρωπος δεν ακούει τους Θεούς, καθώς αυτοί μιλάνε στα δημιουργήματά τους μέσα από τους νόμους του πνεύματος, του μυαλού και της ύλης, η πράξη μια τέτοιας ηθελημένης και συνειδητής περιφρόνησης από το δημιούργημα αποστρέφει τα αυτιά των πνευματικών οντοτήτων και δεν ακούνε τις εκκλήσεις τέτοιων παράνομων και ανυπάκουων θνητών. Ο Ιησούς ανέφερε ένα εδάφιο από τον προφήτη Ζαχαρία: «Αλλά αρνήθηκαν να δώσουν προσοχή και απέσυραν τον ώμο τους και έκλεισαν τα αυτιά τους ώστε να μην ακούν. Ναι, έκαναν τις καρδιές τους σκληρές σαν πέτρα, από φόβο μήπως υπακούσουν στο νόμο μου και στα λόγια που τους έστειλα με το πνεύμα μου δια μέσου των προφητών. Συνεπώς, τα αποτελέσματα της κακής σκέψης τους θα πέσουν σαν μεγάλη οργή πάνω στα ένοχα κεφάλια τους[3]. Και έτσι συνέβη ώστε εκλιπαρούσαν για έλεος αλλά δεν υπήρχε αυτί ανοιχτό για να ακούσει»[4]. Και μετά ο Ιησούς τους ανέφερε την παροιμία του σοφού άνδρα που έλεγε: «Αυτός που αποστρέφει το αυτί του για να μην ακούσει το θεϊκό νόμο, και η προσευχή του θα είναι βδέλυγμα».
146:2.4 3. Κρατώντας ανοιχτό τον αγωγό για την επικοινωνία Θεού-ανθρώπου, οι θνητοί κάνουν αμέσως προσιτό το ποτάμι της θεϊκής φροντίδας που ρέει πάντα στα δημιουργήματα όλων των κόσμων. Όταν ο άνθρωπος ακούει το πνεύμα του Θεού να μιλάει μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, σε μια τέτοια εμπειρία είναι αυταπόδεικτο το γεγονός ότι ο Θεός ταυτοχρόνως ακούει την προσευχή του ανθρώπου. Ακόμα και η συγχώρεση των αμαρτιών δρα κατά τον ίδιο αλάνθαστο τρόπο[5]. Ο Πατέρας στον ουρανό σάς έχει ήδη συγχωρέσει πριν καν σκεφτείτε να του το ζητήσετε, αλλά τέτοια συγχώρεση δεν είναι διαθέσιμη στην θρησκευτική σας εμπειρία, έως ότου συγχωρήσετε και εσείς το συνάνθρωπό σας. Η συγχώρεση του Θεού στην πράξη δεν καθορίζεται από τη δική σας συγγνώμη προς τον συνάνθρωπό σας, αλλά σαν εμπειρία λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό το γεγονός του συγχρονισμού της θεϊκής και της ανθρώπινης συγγνώμης ομολογήθηκε και συνδέθηκε με την προσευχή που ο Ιησούς δίδαξε στους αποστόλους .
146:2.5 4. Υπάρχει ένας βασικός κανόνας δικαιοσύνης στο σύμπαν όπου το έλεος είναι ανίσχυρο στην απάτη. Οι ανιδιοτελείς δόξες του Παραδείσου δεν είναι δυνατόν να γίνουν δεκτές από ένα επιμελώς εγωιστικό δημιούργημα μέσα στην επικράτεια του χρόνου και του χώρου. Ακόμα και η άπειρη αγάπη του Θεού δεν μπορεί να επιβάλει τη σωτηρία της αιώνιας ζωής πάνω σ’ ένα δημιούργημα που δεν επιλέγει να ζήσει αιώνια. Το έλεος μπορεί να φανερωθεί σε μεγάλη έκταση, αλλά, πάνω απ’ όλα, υπάρχουν εντολές δικαιοσύνης τις οποίες ακόμα και η αγάπη σε συνδυασμό με το έλεος δεν μπορούν να καταργήσουν αποτελεσματικά. Πάλι ο Ιησούς ανέφερε εδάφια από τις εβραϊκές Γραφές: «Σας κάλεσα και αρνηθήκατε να ακούσετε, άπλωσα το χέρι μου αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Αψηφήσατε όλες τις συμβουλές μου και απορρίψατε τις μομφές μου και εξαιτίας αυτής της επαναστατικής τακτικής έγινε αναπόφευκτο ότι θα με καλείτε και δεν θα παίρνετε απάντηση. Έχοντας απορρίψει την οδό της ζωής, μπορεί να με ψάχνετε με επιμονή τον καιρό που θα υποφέρετε, αλλά δεν θα με βρίσκετε»[6].
146:2.6 5. Αυτοί που θα δεχτούν έλεος πρέπει να δείξουν έλεος[7]. Μη κρίνετε για να μη κριθείτε. Με το πνεύμα που εσείς κρίνετε τους άλλους θα κριθείτε και σεις. Το έλεος δεν καταργεί τελείως την δικαιοσύνη του σύμπαντος[8]. Στο τέλος θα αποδειχθεί η αλήθεια: «Όποιος κλείνει τ’ αυτιά του στις κραυγές των φτωχών, κάποια μέρα και αυτός θα φωνάξει για βοήθεια και κανείς δεν θα τον ακούσει». Η εντιμότητα κάθε προσευχής είναι η βεβαιότητα ότι εισακούστηκε. Η πνευματική σοφία και η παγκόσμια συνέπεια κάθε παράκλησης είναι αυτές που καθορίζουν το χρόνο, τον τρόπο και το βαθμό της απάντησης. Ένας σοφός πατέρας δεν απαντάει κατά γράμμα στις ανόητες προσευχές των αμόρφωτων και άπειρων παιδιών του, μολονότι τα παιδιά μπορεί να απολαύσουν μεγάλη χαρά και πραγματική ικανοποίηση ψυχής από την πραγματοποίηση τέτοιων παράλογων προσευχών.
146:2.7 6. Όταν έχεις αφιερωθεί ολόψυχα στο να κάνεις το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό, η απάντηση σε όλες τις προσευχές σου θα ακολουθήσει, επειδή η οι προσευχές σου θα είναι σε πλήρη συμφωνία με το θέλημα του Πατέρα και το θέλημα του Πατέρα εκδηλώνεται πάντοτε σε όλο το τεράστιο σύμπαν[9]. Ό,τι επιθυμεί το αληθινό παιδί ΕΙΝΑΙ και το θέλημα του Πατέρα. Μια τέτοια προσευχή δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και κανένα άλλο είδος παράκλησης δεν μπορεί να απαντηθεί ολοκληρωτικά.
146:2.8 7. Η κραυγή του ενάρετου είναι η πιστή ενέργεια του παιδιού του Θεού που ανοίγει την πόρτα της πλούσιας περιοχής του Πατέρα, όπου φυλάσσονται η καλοσύνη, η αλήθεια και το έλεος και αυτά τα καλά δώρα περιμένουν από καιρό το παιδί να πλησιάσει και να τα οικειοποιηθεί προσωπικά. Η προσευχή δεν αλλάζει τη θεϊκή στάση προς τον άνθρωπο, αλλά αλλάζει τη στάση του ανθρώπου προς τον αμετάβλητο Πατέρα. Το κίνητρο της προσευχής τής δίνει το δικαίωμα να φτάσει στο θεϊκό αυτί, όχι η κοινωνική, οικονομική ή η θρησκευτική ιδιότητα αυτού που προσεύχεται.
146:2.9 8. Η προσευχή δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για να αποφύγει κανείς την βραδύτητα του χρόνου ή να ξεπεράσει το μειονέκτημα του χώρου. Η προσευχή δεν έχει οριστεί σαν μια τεχνική για να μεγαλώσει κανείς τον εαυτό του ή για να κερδίσει άδικα πλεονεκτήματα εις βάρος του συνανθρώπου του. Μια ολοκληρωτικά εγωιστική ψυχή δεν μπορεί να προσευχηθεί με την αληθινή έννοια της λέξης. Είπε ο Ιησούς: «Αφήστε την μεγαλύτερή σας απόλαυση στη διάθεση του Θεού και αυτός θα σας δώσει με βεβαιότητα τις ειλικρινείς επιθυμίες της καρδιάς σας»[10]. «Αφιερώστε τη ζωή σας στον Κύριο[11]. Εμπιστευθείτε τον και αυτός θα πράξει»[12]. «Γιατί ο Θεός ακούει την κραυγή αυτού που έχει ανάγκη και λαμβάνει υπόψη την προσευχή του φτωχού».
146:2.10 9. «Έχω έρθει εδώ από τον Πατέρα μου, αν, επομένως, αμφιβάλετε ποτέ ως προς το τι θα έπρεπε να ζητήσετε από τον Πατέρα, ζητήστε το στο όνομά μου και εγώ θα παρουσιάσω την προσευχή σας σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες σας και σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα μου». Φυλαχτείτε από το μεγάλο κίνδυνο να γίνετε εγωκεντρικοί στις προσευχές σας. Αποφεύγετε να προσεύχεστε πολύ για τον εαυτό σας, προσευχηθείτε περισσότερο για την πνευματική πρόοδο των αδελφών σας. Αποφύγετε υλιστικές προσευχές[13]. Να προσεύχεστε εν πνεύματι και για την αφθονία των δώρων του πνεύματος.
146:2.11 10. Όταν προσεύχεστε για τον άρρωστο και τον πονεμένο, μην περιμένετε οι προσευχές σας να υποκαταστήσουν τη στοργική και λογική φροντίδα για τις ανάγκες αυτών των άρρωστων. Προσευχηθείτε για την ευτυχία των οικογενειών σας, των φίλων σας και των συντρόφων σας, αλλά κυρίως προσευχηθείτε για εκείνους που σας καταριόνται και κάντε στοργικές προσευχές για εκείνους που σας καταδιώκουν[14]. «Το πότε να προσεύχεστε, δεν θα σας το πω. Μόνο το πνεύμα που κατοικεί μέσα σας μπορεί να σας ωθήσει στο να εκδηλώσετε με λόγια αυτές τις παρακλήσεις που εκφράζουν την ενδότερη σχέση σας με τον Πατέρα των πνευμάτων»[15].
146:2.12 11. Πολλοί καταφεύγουν στην προσευχή μόνο όταν βρίσκονται σε κίνδυνο. Τέτοια πρακτική είναι ασυλλόγιστη και παραπλανητική. Αλήθεια, να προσεύχεστε όταν έχετε κάποια ενόχληση, αλλά θα πρέπει να ενδιαφέρεστε και να συνομιλείτε σαν γιος προς τον Πατέρα σας ακόμα και όταν όλα πάνε καλά με την ψυχή σας. Κάντε τις αληθινές προσευχές σας πάντα κρυφά[16]. Μην αφήνετε να ακούνε οι άνθρωποι τις προσωπικές προσευχές σας. Οι προσευχές για ευχαριστίες είναι κατάλληλες για ομάδες πιστών, αλλά η προσευχή της ψυχής είναι προσωπική υπόθεση. Υπάρχει μόνο ένας τύπος προσευχής που ταιριάζει σε όλα τα παιδιά του Θεού και αυτή είναι: «Παρ’ όλα αυτά, το θέλημά σου θα γίνει».
146:2.13 12. Όλοι οι πιστοί του ευαγγελίου θα έπρεπε να προσευχηθούν ειλικρινά για την επέκταση της βασιλείας των ουρανών. Από όλες τις προσευχές των εβραϊκών Γραφών ο Ιησούς σχολίασε σαν πλέον κατάλληλη την παράκληση του Ψαλμωδού: «Τοποθέτησε μέσα μου μια καθαρή καρδιά, ω Θεέ, και ξαναχτίσε ένα δίκαιο πνεύμα εντός μου. Απάλλαξέ με από κρυφές αμαρτίες και αναχαίτισε το δούλο σου από αλαζονικές παραβάσεις»[17]. Ο Ιησούς σχολίασε επί μακρόν τη σχέση της προσευχής και του αδιάφορου και προσβλητικού λόγου, αναφέροντας: «Βάλε φρουρό, ω Κύριε, μπροστά από το στόμα μου, φύλαξε τη θύρα των χειλέων μου»[18]. «Η ανθρώπινη γλώσσα», είπε ο Ιησούς, «είναι ένα μέλος το οποίο λίγοι άνθρωποι μπορούν να υποτάξουν, αλλά το πνεύμα μέσα μας μπορεί να μετατρέψει αυτό το αχαλίνωτο μέλος σε μια ευγενική φωνή ανεκτικότητας και σε ενθουσιώδη υπηρέτη του ελέους»[19].
146:2.14 13. Ο Ιησούς δίδαξε ότι η προσευχή για θεϊκή καθοδήγηση στο μονοπάτι της γήινης ζωής ερχόταν δεύτερη σε σημασία από την προσευχή για τη γνώση του θελήματος του Πατέρα. Στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει προσευχή για θεϊκή σοφία. Ο Ιησούς ποτέ δεν δίδαξε ότι η ανθρώπινη γνώση και οι ιδιαίτερες ικανότητες μπορούν να αποκτηθούν με την προσευχή. Δίδαξε όμως ότι η προσευχή είναι παράγοντας βασικός στη μεγέθυνση της ικανότητας κάποιου για να δεχτεί την παρουσία του θεϊκού πνεύματος. Όταν ο Ιησούς δίδαξε τους συντρόφους του να προσεύχονται εν πνεύματι και αληθεία, εξήγησε ότι αναφερόταν στην ειλικρινή προσευχή και ανάλογα με τη φώτιση κάποιου, να προσεύχεται με όλη του την καρδιά και διανόηση, ένθερμα και σταθερά[20].
146:2.15 14. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους οπαδούς του να μην νομίσουν ότι οι προσευχές τους θα γίνονταν πιο αποτελεσματικές στολισμένες με επαναλήψεις, ευγλωττία, νηστεία, μετάνοιες ή θυσίες[21]. Αλλά παρότρυνε τους πιστούς του να χρησιμοποιούν την προσευχή ως μέσον που θα τους οδηγήσει ψηλά δια μέσου των ευχαριστιών και της λατρείας. Ο Ιησούς θρηνούσε που υπήρχε τόσο λίγο πνεύμα ευχαριστίας στις προσευχές λατρείας των οπαδών του. Αναφέρθηκε στις Γραφές γι αυτή την υπόθεση, λέγοντας: «Είναι καλό πράγμα να ευχαριστώ τον Κύριο και να ψάλλω αίνους για το όνομα του Υψίστου, να αναγνωρίζω τη στοργική του καλοσύνη κάθε πρωί και την εμπιστοσύνη του κάθε βράδυ, γιατί ο Θεός με κατέστησε με το έργο του ευτυχισμένο. Για τα πάντα θα αποδίδω ευχαριστίες σύμφωνα με το θέλημα του Θεού»[22].
146:2.16 15. Και μετά ο Ιησούς είπε: «Μην είστε συνεχώς υπερβολικά αγχωμένοι για τις συνηθισμένες ανάγκες σας. Μη βλέπετε το μέλλον με αγωνία όσον αφορά τα προβλήματα της γήινης ύπαρξής σας, αλλά για όλα αυτά τα πράγματα, μέσα από την προσευχή και την ικεσία, με πνεύμα ειλικρινούς ευχαριστίας, εκθέστε τις ανάγκες σας μπροστά στον Πατέρα που είναι στον ουρανό»[23]. Μετά αναφέρθηκε στις Γραφές: «Θα δοξάσω το όνομα του Θεού με ένα τραγούδι και θα τον μεγαλύνω με ευχαριστίες. Και αυτό θα ευχαριστήσει τον Κύριο καλύτερα από τη θυσία ενός βοδιού ή ενός ταύρου με κέρατα και οπλές»[24].
146:2.17 16. Ο Ιησούς δίδαξε τους οπαδούς του ότι, όταν έχουν κάνει την προσευχή τους προς τον Πατέρα, θα πρέπει να παραμείνουν για ένα διάστημα σε σιωπηλή δεκτικότητα για να δώσουν, στο εντός τους ευρισκόμενο πνεύμα, την καλύτερη δυνατότητα να μιλήσει στην ψυχή που ακούει. Το πνεύμα του Πατέρα μιλάει καλύτερα στον άνθρωπο όταν ο ανθρώπινος νους βρίσκεται σε θέση αληθινής κατάνυξης. Λατρεύουμε το Θεό με τη βοήθεια του εντός μας ευρισκόμενου πνεύματος του Πατέρα και με τη φώτιση του ανθρώπινου νου δια μέσου της αλήθειας. Η λατρεία είναι μια μεταμορφωτική εμπειρία δια της οποίας ο πεπερασμένος νους σταδιακά πλησιάζει και τελικά κατορθώνει να φτάσει την παρουσία του Άπειρου.
146:2.18 Πολλές άλλες αλήθειες είπε ο Ιησούς στους αποστόλους του για την επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό, αλλά δεν μπόρεσαν πολλοί να περιβάλλουν με κατανόηση τη διδασκαλία του.
¶ 3. Η ΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΡΑΜΑ
146:3.1 Στη Ραμά ο Ιησούς είχε μια αξιομνημόνευτη συζήτηση με τον ηλικιωμένο Έλληνα φιλόσοφο που δίδασκε ότι η επιστήμη και η φιλοσοφία ήταν αρκετές για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τής ανθρώπινης εμπειρίας. Ο Ιησούς άκουγε με υπομονή και συμπάθεια τον Έλληνα διδάσκαλο, επισημαίνοντας την αλήθεια σε πολλά πράγματα που είπε αυτός, τονίζοντας όμως, όταν τελείωσε, πως είχε παραλείψει να εξηγήσει στην ομιλία του για την ανθρώπινη ύπαρξη το «από πού, γιατί, και προς τα πού», και πρόσθεσε: «Εκεί που εσύ σταμάτησες, εμείς ξεκινάμε. Η θρησκεία είναι μια αποκάλυψη για την ψυχή του ανθρώπου που έχει να κάνει με πραγματικότητες του πνεύματος τις οποίες ο νους από μόνος του δεν θα μπορούσε ποτέ να ανακαλύψει ή να ερευνήσει τελείως. Οι διανοητικές προσπάθειες μπορούν ίσως να αποκαλύψουν την πραγματικότητα της ζωής, αλλά το ευαγγέλιο της βασιλείας ξεδιπλώνει τις αλήθειες της ύπαρξης. Μίλησες για τις υλικές σκιές της αλήθειας. Θα προσέξεις τώρα, όταν θα σου μιλάω για τις αιώνιες και πνευματικές αλήθειες που αποδιώχνουν τις φευγαλέες σκιές των υλικών γεγονότων της θνητής ύπαρξης;». Για μια ώρα και πλέον ο Ιησούς δίδασκε αυτό τον Έλληνα τις σωτήριες αλήθειες του ευαγγελίου της βασιλείας. Ο γερο-φιλόσοφος ήταν επιδεκτικός στον τρόπο που ο Κύριος άγγιζε τα θέματα και όντας ειλικρινής και έντιμος, γρήγορα πίστεψε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας.
146:3.2 Οι απόστολοι είχαν λίγο συγχυστεί από την άνεση με την οποία ο Ιησούς συμφωνούσε με τις προτάσεις των Ελλήνων, αλλά ο Ιησούς τούς είπε κατόπιν ιδιαιτέρως: «Παιδιά μου, μην απορείτε που ήμουν ανεκτικός με την ελληνική φιλοσοφία. Η αληθινή και αυθεντική εσωτερική βεβαιότητα δεν έχει να φοβηθεί το ελάχιστο από την εξωτερική ανάλυση, ούτε δυσανασχετεί η αλήθεια από την έντιμη κριτική. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονείτε ότι η μισαλλοδοξία είναι η μάσκα που καλύπτει την ύπαρξη κρυφών αμφιβολιών ως προς την αλήθεια των πιστεύω κάποιου. Κανένας δεν ενοχλείται ποτέ από τη στάση του γείτονά του όταν έχει πλήρη εμπιστοσύνη στην αλήθεια αυτών που πιστεύει με όλη του την καρδιά. Θάρρος θέλει η εμπιστοσύνη στην πλήρη εντιμότητα εκείνων των πραγμάτων στα οποία κάποιος ισχυρίζεται ότι πιστεύει. Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν φοβούνται την κριτική εξέταση των αληθινών πεποιθήσεων και των υψηλών ιδανικών τους».
146:3.3 Τη δεύτερη μέρα στη Ραμά, ο Θωμάς έκανε στον Ιησού αυτήν την ερώτηση: «Κύριε, πώς μπορεί ένας καινούργιος πιστός της διδασκαλίας σου να γνωρίζει πραγματικά, να είναι πράγματι σίγουρος για την αλήθεια αυτού του ευαγγελίου της βασιλείας;».
146:3.4 Και ο Ιησούς αποκρίθηκε στο Θωμά: «Η επιβεβαίωση ότι έχετε εισέλθει στην οικογένεια της βασιλείας του Πατέρα, και ότι θα ζείτε αιώνια με τα παιδιά της βασιλείας, είναι εξ ολοκλήρου θέμα προσωπικής εμπειρίας – πίστης για την κυριολεξία. Η πνευματική βεβαιότητα είναι ισοδύναμη της προσωπικής θρησκευτικής σας εμπειρίας στις αιώνιες πραγματικότητες της θεϊκής αλήθειας και είναι κατά ένα διαφορετικό τρόπο ίση με την κατανόηση του νου σας ως προς τις πραγματικότητες της αλήθειας συν την πνευματική σας πίστη μείον τις δίκαιες αμφιβολίες σας.
146:3.5 Ο Γιος έχει προικισθεί φυσιολογικά με τη ζωή του Πατέρα. Εσείς, όντας προικισμένοι με το ζωντανό πνεύμα του Πατέρα, είστε επομένως και γιοι του Θεού. Επιβιώνετε στον υλικό κόσμο της σάρκας επειδή έχετε ταυτιστεί με το ζωντανό πνεύμα του Πατέρα, το δώρο της αιώνιας ζωής. Πολλοί, όντως, είχαν αυτή τη ζωή πριν τον ερχομό μου από τον Πατέρα, και πολλοί άλλοι έχουν δεχτεί αυτό το πνεύμα επειδή πίστεψαν στα λόγια μου[25]. Αλλά σας δηλώνω ότι, όταν θα γυρίσω στον Πατέρα, θα στείλει το πνεύμα του στις καρδιές όλων των ανθρώπων.
146:3.6 Αφού δεν μπορείτε να παρατηρήσετε το θεϊκό πνεύμα να εργάζεται μέσα στο νου σας, υπάρχει μια πρακτική μέθοδος να ανακαλύψετε το βαθμό στον οποίο έχετε παραχωρήσει τον έλεγχο της ψυχής σας στη διδασκαλία και στην καθοδήγηση του εντός σας ευρισκόμενου πνεύματος του ουράνιου Πατέρα, και αυτή είναι ο βαθμός της αγάπης σας για το συνάνθρωπό σας. Το πνεύμα του Πατέρα συμμετέχει στην αγάπη του Πατέρα και καθώς κυριεύει τον άνθρωπο, οδηγεί αλάνθαστα σε κατευθύνσεις θεϊκής λατρείας και στοργικού ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο. Κατ’ αρχήν πιστεύετε ότι είστε γιοι του Θεού επειδή η διδασκαλία μου σας έκανε πιο συνειδητούς στην εσωτερική καθοδήγηση της παρουσίας του Πατέρα μας που βρίσκεται μέσα σας, αλλά τώρα το Πνεύμα της Αληθείας θα εκχυθεί σε κάθε σάρκα και θα ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους και θα διδάξει τους ανθρώπους, όπως εγώ τώρα ζω ανάμεσά σας και σας λέγω λόγια αλήθειας. Και αυτό το Πνεύμα της Αληθείας, σας μιλάω για τα πνευματικά χαρίσματα της ψυχής σας, θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε ότι είστε γιοι του Θεού. Θα μαρτυρήσει αλάνθαστα μαζί με την παρουσία του Πατέρα εντός σας, το πνεύμα σας δηλαδή, και θα κατοικήσει σε όλους τους ανθρώπους όπως κατοικεί τώρα σε μερικούς, λέγοντάς σας ότι είστε στην πραγματικότητα οι γιοι του Θεού[26].
146:3.7 Κάθε παιδί της γης που ακολουθεί την καθοδήγηση αυτού του πνεύματος θα γνωρίσει τελικά το θέλημα του Θεού και αυτός που θα παραδοθεί στο θέλημα του Πατέρα μου θα ζήσει για πάντα. Ο δρόμος από τη γήινη ζωή στην αιώνια κατοικία δεν σας έχει γίνει ξεκάθαρα γνωστός, αλλά υπάρχει τρόπος, πάντα υπήρχε, και εγώ έχω έρθει για να κάνω αυτό το δρόμο καινούργιο και ζωντανό. Αυτός που εισέρχεται στη βασιλεία έχει ήδη αιώνια ζωή – δεν θα χαθεί ποτέ. Αλλά το περισσότερο θα το καταλάβετε καλύτερα όταν θα επιστρέψω στον Πατέρα μου και εσείς θα μπορέσετε να εκτιμήσετε τις εμπειρίες σας σε ανασκόπηση»[27].
146:3.8 Και όλοι όσοι άκουσαν αυτά τα ευλογημένα λόγια ευχαριστήθηκαν πολύ. Η ιουδαϊκή διδασκαλία ήταν μπερδεμένη και αμφίβολη σχετικά με την επιβίωση του ενάρετου και ήταν αναζωογονητικό και ενθουσιώδες για τους οπαδούς του Ιησού να ακούσουν αυτά τα πολύ καθορισμένα και θετικά λόγια επιβεβαίωσης για την αιώνια επιβίωση όλων των αληθινών πιστών.
146:3.9 Οι απόστολοι συνέχισαν να κηρύττουν και να βαφτίζουν πιστούς, ενώ συνέχιζαν την πρακτική να επισκέπτονται από σπίτι σε σπίτι και να παρηγορούν τους αποθαρρυμένους και να φροντίζουν τους άρρωστους και τους πονεμένους. Η αποστολική οργάνωση είχε επεκταθεί και κάθε ένας απόστολος του Ιησού είχε για σύντροφο έναν απόστολο του Ιωάννη. Ο Άμπνερ ήταν ο σύντροφος του Ανδρέα, και αυτό το σχέδιο συνεχίστηκε μέχρι που πήγαν στην Ιερουσαλήμ το επόμενο Πάσχα.
146:3.10 Οι ειδικές οδηγίες που δόθηκαν από τον Ιησού κατά την παραμονή τους στη Ζαβουλών είχαν κυρίως να κάνουν με περαιτέρω συζητήσεις για τις αμοιβαίες υποχρεώσεις της βασιλείας και την κατανόηση της διδασκαλίας, που στόχευε στο να κάνει σαφείς τις διαφορές μεταξύ της προσωπικής θρησκευτικής εμπειρίας και της φιλίας των κοινωνικών θρησκευτικών υποχρεώσεων. Αυτή ήταν μια από τις λίγες φορές που ο Κύριος συζήτησε τις κοινωνικές απόψεις της θρησκείας. Σε όλη τη γήινη ζωή του ο Ιησούς έδωσε πολύ λίγες οδηγίες στους οπαδούς του για την κοινωνικοποίηση της θρησκείας.
146:3.11 Στη Ζαβουλών ο κόσμος αποτελούνταν από ανάμεικτες φυλές, πολύ λίγοι Ιουδαίοι ή ειδωλολάτρες, και λίγοι από αυτούς πίστεψαν πραγματικά στον Ιησού, μολονότι είχαν ακούσει για τη θεραπεία των αρρώστων στην Καπερναούμ.
¶ 4. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟ ΙΡΟΝ
146:4.1 Στο Ιρόν, όπως και σε πολλές από τις μικρότερες πόλεις της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας, υπήρχε συναγωγή και τον πρώτο καιρό της διακονίας του Ιησού ήταν συνήθειά του να μιλάει σε αυτές τις συναγωγές την ημέρα του Σαββάτου. Μερικές φορές μίλαγε κατά την πρωινή λειτουργία, και ο Πέτρος ή κάποιος άλλος απόστολος κήρυττε κατά την απογευματινή λειτουργία. Ο Ιησούς και οι απόστολοι δίδασκαν συχνά και κήρυτταν κατά τις βραδινές συγκεντρώσεις που γίνονταν στη συναγωγή μέσα στην εβδομάδα. Αν και οι θρησκευτικοί ηγέτες της Ιερουσαλήμ έγιναν σταδιακά ανταγωνιστές τού Ιησού, δεν ασκούσαν άμεσο έλεγχο στις συναγωγές που βρισκόντουσαν έξω από την πόλη. Μόνο αργότερα, κατά τη δημόσια διακονία του Ιησού κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα τόσο ευρύ αίσθημα εναντίον του, ώστε να κλείσουν σχεδόν σε όλη τη χώρα οι συναγωγές για τη διδασκαλία του. Εκείνη όμως την εποχή όλες οι συναγωγές στη Γαλιλαία και την Ιουδαία ήταν ανοιχτές σ’ αυτόν[28].
146:4.2 Το Ιρόν ήταν το μέρος με εκτεταμένα ορυχεία μεταλλευμάτων εκείνης της εποχής, και αφού ο Ιησούς δεν είχε ποτέ μοιραστεί τη ζωή τού μεταλλωρύχου, περνούσε τον περισσότερο καιρό του, κατά την παραμονή στο Ιρόν, στα ορυχεία. Ενώ οι απόστολοι επισκεπτόντουσαν τα σπίτια και κήρυτταν σε δημόσια μέρη, ο Ιησούς εργαζόταν στα ορυχεία με αυτούς τους υπόγειους εργάτες. Η φήμη του Ιησού σαν θεραπευτή είχε διαδοθεί ακόμα και σε αυτό το απομακρυσμένο χωριό, και πολλοί άρρωστοι και πονεμένοι αναζητούσαν βοήθεια στα χέρια του και πολλοί είχαν ευεργετηθεί από τη θεραπευτική διακονία του. Αλλά σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις ο Κύριος δεν εκτέλεσε ένα λεγόμενο θαύμα θεραπείας εκτός από αυτήν ενός λεπρού.
146:4.3 Αργά το απόγευμα της τρίτης ημέρας στο Ιρόν, καθώς ο Ιησούς επέστρεφε από τα ορυχεία, πέρασε τυχαία από ένα πλαϊνό στενό δρομάκι πάνω στο δρόμο για το μέρος που έμενε. Καθώς πλησίασε κοντά στη βρώμικη καλύβα κάποιου λεπρού, ο άρρωστος, έχοντας ακούσει για τη φήμη του σαν θεραπευτή, τόλμησε να απευθυνθεί σ’ αυτόν, καθώς ο Ιησού πέρναγε από την πόρτα του, λέγοντας γονατίζοντας μπροστά του: «Κύριε, αν ήθελες μόνο, θα μπορούσες να με καθαρίσεις. Έχω ακούσει το μήνυμα των δασκάλων σου και θα εισερχόμουνα στη βασιλεία αν ήμουν καθαρός». Και ο λεπρός μίλησε με αυτό τον τρόπο επειδή απαγορευόταν στους λεπρούς να παρακολουθούν τη λειτουργία στη συναγωγή ή να απασχολούνται με άλλο τρόπο με τη δημόσια λατρεία. Αυτός ο άνδρας πίστευε πραγματικά ότι θα μπορούσε να μην γίνει δεκτός στην επερχόμενη βασιλεία εκτός και μπορούσε να βρει γιατρειά από τη λέπρα του. Όταν ο Ιησούς τον είδε μέσα στην αρρώστια του και άκουσε τα λόγια πίστης του, η ανθρώπινη καρδιά και το θεϊκό μυαλό του συγκινήθηκαν με συμπόνια. Καθώς ο Ιησούς τον κοίταζε, ο άνδρας έπεσε με το πρόσωπο στο πάτωμα και προσευχήθηκε. Τότε ο Κύριος άπλωσε το χέρι του και αγγίζοντάς τον, είπε: «Θέλω – καθαρίσου». Και αμέσως αυτός θεραπεύτηκε[29]. Η λέπρα δεν τον ταλαιπώρησε πλέον.
146:4.4 Όταν ο Ιησούς τον ανασήκωσε στα πόδια του, του είπε αυστηρά: «Να μην πεις σε κανένα για τη γιατρειά σου παρά να πας γρήγορα στη δουλειά σου, δείχνοντας τον εαυτό σου στον ιερέα και προσφέροντας εκείνες τις θυσίες που ορίζονται από τον Μωυσή σαν μαρτυρία του καθαρισμού σου»[30]. Αλλά ο άνδρας δεν έκανε όπως τον παρότρυνε ο Ιησούς. Αντίθετα, άρχισε να κοινοποιεί σε όλη την πόλη ότι ο Ιησούς είχε γιατρέψει τη λέπρα του και αφού ήταν γνωστός σε όλο το χωριό, οι άνθρωποι μπόρεσαν σαφέστατα να δουν ότι είχε καθαριστεί από την ασθένειά του[31]. Δεν πήγε στους ιερείς όπως ο Ιησούς τον είχε νουθετήσει. Σαν αποτέλεσμα της διάδοσης των νέων ότι ο Ιησούς τον είχε θεραπεύσει, ο Κύριος πολιορκήθηκε τόσο από τους άρρωστους ώστε αναγκάστηκε να σηκωθεί νωρίς την άλλη μέρα και ν’ αφήσει το χωριό. Αν και δεν εισήλθε ξανά στην πόλη, έμεινε δυο μέρες στα περίχωρα κοντά στα ορυχεία, συνεχίζοντας να καθοδηγεί επιπλέον τους μεταλλωρύχους που πίστευαν, σχετικά με το ευαγγέλιο της βασιλείας[32].
146:4.5 Το καθάρισμα του λεπρού ήταν το πρώτο θαύμα που ο Ιησούς σκόπιμα και ηθελημένα εκτέλεσε μέχρι τότε. Και επρόκειτο για πραγματική λέπρα.
146:4.6 Από το Ιρόν πήγαν στη Γίσχαλα, περνώντας εκεί δυο μέρες κηρύττοντας το ευαγγέλιο και μετά αναχώρησαν για τη Χοραζίν, όπου έμειναν περίπου μια εβδομάδα κηρύττοντας τα καλά νέα. Αλλά δεν μπόρεσαν να κερδίσουν πολλούς πιστούς από το βασίλειο της Χοραζιν. Σε κανένα άλλο μέρος που δίδαξε ο Ιησούς δεν συνάντησε τόση γενική αποδοκιμασία για το μήνυμά του. Η παραμονή στη Χοραζίν ήταν πολύ αποκαρδιωτική για τους περισσότερους αποστόλους, και ο Ανδρέας και ο Άμπνερ με μεγάλη δυσκολία συγκράτησαν το κουράγιο των συντρόφων τους. Και έτσι, περνώντας ήσυχα μέσα από την Καπερναούμ, πήγαν στο χωριό Μαδών, όπου τα κατάφεραν λίγο καλύτερα. Εκεί, επικράτησε στο μυαλό των περισσοτέρων αποστόλων η ιδέα, ότι η αποτυχία τους να έχουν επιτυχία στις πόλεις που επισκέφθηκαν πρόσφατα, οφειλόταν στην επιμονή του Ιησού να σταματήσουν να αναφέρονται σ’ αυτόν, κατά τη διδασκαλία και τα κηρύγματά τους, σαν θεραπευτή. Πόσο επιθυμούσαν να καθαρίσει άλλον ένα λεπρό ή να επιδείξει τη δύναμή του με κάποιον άλλο τρόπο ώστε να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου! Όμως ο Κύριος ήταν αμετακίνητος παρά τη θερμή προτροπή τους.
¶ 5. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ
146:5.1 Η ομάδα των αποστόλων χάρηκε πολύ όταν ο Ιησούς ανήγγειλε, «Αύριο θα πάμε στην Κανά»[33]. Ήξεραν ότι θα είχαν ένα φιλικό ακροατήριο στην Κανά, επειδή ο Ιησούς ήταν πολύ γνωστός εδώ. Το έργο τους βάδιζε ικανοποιητικά, φέρνοντας κόσμο στη βασιλεία, όταν την τρίτη ημέρα, έφτασε στην Κανά κάποιος εξέχων πολίτης της Καπερναούμ, ο Τίτος, που πίστευε εν μέρει στον Ιησού, και του οποίου ο γιος ήταν σοβαρά άρρωστος[34]. Άκουσε ότι ο Ιησούς ήταν στην Κανά, έτσι έσπευσε να τον δει. Οι πιστοί στην Καπερναούμ πίστευαν ότι ο Ιησούς μπορούσε να γιατρέψει κάθε ασθένεια.
146:5.2 Όταν αυτός ο ευγενής βρήκε τον Ιησού στην Κανά, τον παρακάλεσε να πάει γρήγορα στην Καπερναούμ και να θεραπεύσει το γιο του. Ενώ οι απόστολοι βρισκόντουσαν σε ετοιμότητα, με κομμένη την ανάσα από την προσδοκία, ο Ιησούς, κοιτάζοντας τον πατέρα του άρρωστου αγοριού, είπε: «Για πόσο καιρό θα βρίσκομαι μαζί σας; Η δύναμη του Θεού βρίσκεται μέσα σας, αλλά εκτός και δείτε σημεία και παρατηρήσετε θαύματα, αρνείστε να πιστέψετε». Όμως ο ευγενής τον παρακάλεσε λέγοντάς του: «Κύριέ μου, πιστεύω αληθινά, έλα όμως πριν χαθεί το παιδί μου, γιατί όταν το άφησα ήταν από τότε στο κατώφλι του θανάτου». Και όταν ο Ιησούς χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό σε σιωπηλό διαλογισμό, είπε απότομα, «Γύρισε σπίτι σου, ο γιος σου θα ζήσει». Ο Τίτος πίστεψε τα λόγια του Ιησού και βιάστηκε να επιστρέψει στην Καπερναούμ. Και καθώς επέστρεφε, οι υπηρέτες του βγήκαν να τον συναντήσουν, λέγοντας: «Αγαλλιάστε γιατί ο γιος σας έχει βελτιωθεί – ζει». Τότε ο Τίτος τους ρώτησε τι ώρα το παιδί άρχισε να αναρρώνει και όταν οι υπηρέτες απάντησαν «χθες κατά την εβδόμην ώρα ο πυρετός τον άφησε», ο πατέρας θυμήθηκε ότι ήταν εκείνη περίπου η ώρα που ο Ιησούς είχε πει, «Ο γιος σου θα ζήσει». Και ο Τίτος έκτοτε πίστεψε με όλη του την καρδιά και επίσης πίστεψε και όλη του η οικογένεια. Αυτός ο γιος έγινε δυναμικός πρεσβευτής της βασιλείας και αργότερα έδωσε τη ζωή του μαζί με αυτούς που υπέφεραν στη Ρώμη. Αν και ολόκληρη η οικογένεια του Τίτου, οι φίλοι του, ακόμα και οι απόστολοι θεώρησαν αυτό το επεισόδιο σαν θαύμα, δεν ήταν. Τουλάχιστον δεν ήταν θαύμα θεραπείας φυσικής νόσου[35]. Ήταν εν μέρει μια περίπτωση πρόγνωσης σχετικής με την πορεία του φυσικού νόμου, ακριβώς η ίδια γνώση στην οποία ο Ιησούς συχνά κατέφευγε μετά τη βάφτισή του[36].
146:5.3 Ο Ιησούς αναγκάστηκε πάλι να φύγει βιαστικά από την Κανά, ένεκα της υπερβολικής προσοχής που δημιούργησε το δεύτερο επεισόδιο αυτού του είδους της υπηρεσίας προς το χωριό. Οι χωρικοί θυμήθηκαν το νερό και το κρασί και τώρα που θεωρήθηκε ότι θεράπευσε το γιο του ευγενή από τόσο μεγάλη απόσταση, ήρθαν σ’ αυτόν, όχι μόνο φέρνοντας άρρωστους και δυστυχείς αλλά στέλνοντας αγγελιαφόρους και ζητώντας να θεραπεύει ασθενείς από μακριά. Όταν λοιπόν είδε ο Ιησούς ότι όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ήταν ξεσηκωμένοι, είπε: «Πάμε στη Ναΐν».
¶ 6. Η ΝΑΪΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ
146:6.1 Οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν στα σημεία. Ήταν μια γενιά που έψαχνε για θαύματα. Την εποχή εκείνη ο λαός της κεντρικής και νότιας Γαλιλαίας αναζητούσε θαύματα όσον αφορούσε τον Ιησού και την προσωπική διακονία του. Δεκάδες, εκατοντάδες έντιμων ανθρώπων που υπέφεραν από καθαρά νευρικές δυσλειτουργίες και ασθενείς με ψυχολογικές διαταραχές ήρθαν στην παρουσία του Ιησού και μετά γύρισαν στα σπίτια τους, στους φίλους τους αναγγέλλοντας ότι ο Ιησούς τους είχε θεραπεύσει. Και τέτοιες περιπτώσεις διανοητικής θεραπείας αυτοί οι αμόρφωτοι και απλοϊκοί άνθρωποι τις θεώρησαν φυσικές ιάσεις, και θαυματουργικές θεραπείες.
146:6.2 Όταν ο Ιησούς γύρευε να φύγει από την Κανά και να πάει στη Ναΐν, ένα μεγάλο πλήθος από πιστούς και πολλοί περίεργοι τον ακολούθησαν. Ήταν αποφασισμένοι να δουν θαύματα και δεν απογοητεύτηκαν. Καθώς ο Ιησούς και οι απόστολοι έφτασαν κοντά στην πύλη της πόλης, συνάντησαν μια νεκρική πομπή που πήγαινε προς το κοντινό νεκροταφείο, μεταφέροντας το μοναχογιό μιας χήρας μάνας από τη Ναΐν[37]. Αυτή η γυναίκα ήταν πολύ σεβαστή και το μισό χωριό ακολουθούσε τους μεταφορείς του φέρετρου του υποτιθέμενου νεκρού αγοριού. Όταν η νεκρική πομπή έφτασε μέχρι τον Ιησού και τους οπαδούς του, η χήρα και οι φίλοι της αναγνώρισαν τον Κύριο και τον ικέτεψαν να φέρει πίσω στη ζωή το γιο της. Η προσδοκία τους για θαύμα είχε φτάσει σε τέτοιο υψηλό βαθμό που πίστευαν ότι ο Ιησούς μπορούσε να γιατρέψει κάθε ανθρώπινη ασθένεια, και γιατί ένας τέτοιος θεραπευτής να μην αναστήσει ένα νεκρό; Ο Ιησούς, επειδή έγιναν τόσο πιεστικοί, προχώρησε και σηκώνοντας το κάλυμμα του φέρετρου, εξέτασε το αγόρι. Ανακαλύπτοντας ότι ο νεαρός δεν ήταν πραγματικά νεκρός, διέκρινε την τραγωδία που η παρουσία του μπορούσε να αποτρέψει. Έτσι στράφηκε στη μητέρα και είπε: «Μην κλαις. Ο γιος σου δεν είναι νεκρός. Κοιμάται. Θα ξυπνήσει». Και τότε, πιάνοντας το νεαρό από το χέρι, είπε: «Ξύπνα και σήκω». Και ο νεαρός που νόμιζαν ότι ήταν νεκρός σηκώθηκε και άρχισε να μιλάει και ο Ιησούς τους έστειλε πίσω στο σπίτι τους.
146:6.3 Ο Ιησούς προσπάθησε να ηρεμήσει το πλήθος και μάταια δοκίμασε να τους εξηγήσει ότι δεν ήταν πραγματικά νεκρός, ότι δεν τον έφερε πίσω από τον τάφο, αλλά ήταν άχρηστο. Το πλήθος που τον ακολουθούσε και όλο το χωριό της Ναΐν είχε ξεσηκωθεί στον ύψιστο βαθμό της συναισθηματικής φρενίτιδας[38]. Πολλοί καταλήφθηκαν από φόβο, άλλοι από πανικό, ενώ άλλοι πάλι είχαν πέσει κάτω προσευχόμενοι και θρηνώντας για τις αμαρτίες τους. Και μόνο αργά μέσα στη νύχτα το πλήθος που φωνασκούσε κατόρθωσε να διαλυθεί. Και, φυσικά, παρόλη τη δήλωση του Ιησού ότι το αγόρι δεν ήταν νεκρό, καθένας υποστήριζε ότι είχε γίνει θαύμα, και ότι ο νεκρός είχε αναστηθεί. Αν και ο Ιησούς τους είπε ότι το αγόρι είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, αυτοί το εξήγησαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος που μίλαγε και έδωσαν σημασία στο γεγονός ότι πάντα με μεγάλη μετριοφροσύνη προσπαθούσε να αποκρύψει τα θαύματά του.
146:6.4 Έτσι εξαπλώθηκε η φήμη σε όλη τη Γαλιλαία και την Ιουδαία ότι ο Ιησούς είχε αναστήσει το γιο της χήρας από τους νεκρούς και πολλοί που το άκουσαν το πίστεψαν. Ποτέ δεν κατάφερε ο Ιησούς να κάνει τους αποστόλους του να καταλάβουν τελείως ότι ο γιος της χήρας δεν ήταν πραγματικά νεκρός όταν τον ξύπνησε και τον σήκωσε. Αλλά τους εντυπωσίασε αρκετά ώστε να μην το καταγράψουν σε καμία από τις επόμενες αναφορές τους, εκτός από αυτή του Λουκά, που το κατέγραψε όπως είχαν διηγηθεί το επεισόδιο σ’ αυτόν[39]. Και πάλι ο Ιησούς πολιορκήθηκε σαν θεραπευτής ώστε αναχώρησε νωρίς την επομένη για την Ενδώρ.
¶ 7. ΣΤΗΝ ΕΝΔΩΡ
146:7.1 Στην Ενδώρ ο Ιησούς ξέφυγε λίγες μέρες από τα πλήθη που τον φώναζαν αναζητώντας σωματική γιατρειά. Κατά την παραμονή τους στο μέρος αυτό, ο Κύριος αφηγήθηκε για την εκπαίδευση των αποστόλων την ιστορία του βασιλιά Σαούλ και της μάγισσας της Ενδώρ[40]. Ο Ιησούς είπε καθαρά στους αποστόλους του ότι οι αμαρτωλοί και επαναστατικοί μάντεις που είχαν πολύ συχνά υποδυθεί υποτιθέμενα πνεύματα νεκρών, σύντομα θα βρισκόντουσαν υπό έλεγχο ώστε να μην μπορούν στο εξής να κάνουν αυτά τα παράξενα πράγματα. Είπε στους οπαδούς του ότι, μετά την επιστροφή του στον Πατέρα, και μετά την έκχυση του Αγίου Πνεύματός τους πάνω σε όλους τους θνητούς, δεν θα μπορούσαν τέτοια ημιάυλα όντα – τα λεγόμενα ακάθαρτα πνεύματα – να καταλαμβάνουν τους εξασθενημένους και κακώς σκεπτόμενους μεταξύ των θνητών.
146:7.2 Ο Ιησούς εξήγησε επιπλέον στους αποστόλους του ότι τα πνεύματα των πεθαμένων ανθρώπινων όντων δεν επιστρέφουν στον κόσμο από τον οποίο προήλθαν για να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς γνωστούς τους. Μόνο μετά το πέρασμα μιας περιόδου, που θα επιτραπεί από το Θεό, θα καταστεί δυνατό στα ανώτερα πνεύματα των θνητών να επιστρέφουν στη γη και τότε, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και σαν μέρος της πνευματικής διοίκησης του πλανήτη.
146:7.3 Όταν αναπαύτηκαν δυο μέρες, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Την επαύριον ας επιστρέψουμε στην Καπερναούμ να σταθούμε και να διδάξουμε ενώ η ύπαιθρος θα έχει ηρεμήσει. Στο σπίτι, μέχρι αυτή τη ώρα, θα έχουν μάλλον εν μέρει συνέλθει από την έξαψη».
| Εγγραφο 145. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 147. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ-ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ |
¶ Παραπομπές
- ↑ Ο Ααρών και το χρυσό μοσχάρι: Έξ 32:1-35; Δτ 9:16-21.
- ↑ Η άδικη καρδιά καταστρέφει την προσευχή: Ιερ 17:9.
- ↑ Σκληρή καρδιά: Ζαχ 7:11-13.
- ↑ Στρεφόμενο αυτί ένα βδέλυγμα: Πρμ 28:9.
- ↑ Συγχώρεση: Σειρ 28:1-5; Μτ 6:12,14-15; Μτ 18:21-35; Μκ 11:25-26; Λκ 6:37b; Λκ 11:4a; Λκ 17:3-4; Εφ 4:32; Α Ιω 2:12.
- ↑ Αποτέλεσμα της απόρριψης του Θεού: Πρμ 1:24-28.
- ↑ Μην κρίνετε για να μην κριθείτε: Μτ 7:1-2.
- ↑ Οι άνθρωποι πρέπει να ακούσουν τις κραυγές των φτωχών: Πρμ 21:13.
- ↑ Όταν οι προσευχές εισακούονται: Μτ 7:7-11; Μτ 21:22; Μκ 11:24-26; Λκ 11:9-13; Ιω 14:13-14; Ιω 15:7,16; Ιω 16:23-24.
- ↑ Απόλαυση στον Θεό: Ψλ 37:4.
- ↑ Εμπιστευτείτε τον Θεό: Ψλ 37:5.
- ↑ Ο Θεός ακούει τις κραυγές των απόρων: Ψλ 72:12; Ψλ 102:17.
- ↑ Προσευχηθείτε για πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες: Ιω 14:13-14.
- ↑ Προσευχηθείτε για τους εχθρούς: Μτ 5:44; Λκ 6:28.
- ↑ Πατέρας των πνευμάτων: Εβρ 12:9.
- ↑ Προσευχηθείτε κρυφά: Μτ 6:6.
- ↑ Δημιουργήστε μια καθαρή καρδιά: Ψλ 51:10. Καθαρίστε με από τις αμαρτίες: Ψλ 19:12-13.
- ↑ Βάλε ρολόι στο στόμα: Ψλ 141:3.
- ↑ Ατίθασα γλώσσα: Ιακ 3:8.
- ↑ Προσεύχεσθε εν πνεύματι και αληθεία: Ιω 4:24.
- ↑ Περίτεχνες και εύγλωττες προσευχές: Μτ 6:7-8a.
- ↑ Καλό είναι να ευχαριστείς τον Θεό: Ψλ 92:1-2. Ο Θεός χαίρεται μέσω της εργασίας: Ψλ 92:4. Σε όλα να ευχαριστείτε: Α Θεσ 5:18.
- ↑ Μην αγχώνεστε: Φιλ 4:6.
- ↑ Δοξάστε τον Θεό με τραγούδι: Ψλ 69:30-31.
- ↑ Ο Υιός έδωσε ζωή στον Πατέρα: Ιω 5:26. Ζωντανό Πνεύμα του Πατέρα: Ιωβ 32:8,18; Ησ 63:10-11; Ιεζ 37:14; Μτ 10:20; Λκ 17:21; Ιω 17:21-23; Ρωμ 8:9-11; Α Κορ 3:16-17; Α Κορ 6:19; Β Κορ 6:16; Γαλ 2:20; Α Ιω 3:24; Α Ιω 4:12-15; Απ 21:3. Οι πιστοί λαμβάνουν πνεύμα: Ιω 5:24.
- ↑ Το πνεύμα του Θεού βοηθάει να γνωρίσουμε την ιδιότητα του υιού: Ρωμ 8:16. Το πνεύμα που κατοικεί επιβεβαιώνει: Ρωμ 8:14. Πνεύμα της αλήθειας: Ιεζ 11:19; Ιεζ 18:31; Ιεζ 36:26-27; Ιλ 2:28-29; Λκ 24:49; Ιω 7:39; Ιω 14:16-18,23,26; Ιω 15:4,26; Ιω 16:7-8,13-14; Ιω 17:21-23; Πραξ 1:5,8a; Πραξ 2:1-4,16-18; Πραξ 2:33; Β Κορ 13:5; Γαλ 2:20; Γαλ 4:6; Εφ 1:13; Εφ 4:30; Α Ιω 4:12-15.
- ↑ Όποιος ακολουθεί το πνεύμα, θα ζήσει για πάντα: Ιω 10:27-28; Ιω 17:2-3. Αιώνια ζωή: Δν 12:2; Μτ 19:16,29; Μτ 25:46; Μκ 10:17,30; Λκ 10:25; Λκ 18:18,30; Ιω 3:15-16,36; Ιω 4:14,36; Ιω 5:24,39; Ιω 6:27,40,47; Ιω 6:54,68; Ιω 8:51-52; Ιω 10:28; Ιω 11:25-26; Ιω 12:25,50; Ιω 17:2-3; Πραξ 13:46-48; Ρωμ 2:7; Ρωμ 5:21; Ρωμ 6:22-23; Γαλ 6:8; Α Τιμ 1:16; Α Τιμ 6:12,19; Τιτ 1:2; Τιτ 3:7; Α Ιω 1:2; Α Ιω 2:25; Α Ιω 3:15; Α Ιω 5:11,13,20; Ιούδα 1:21; Απ 22:5. Νέος και ζωντανός δρόμος: Εβρ 10:20.
- ↑ Συναγωγές ανοιχτές: Μκ 1:39.
- ↑ Ο λεπρός θεραπεύτηκε: Μτ 8:1-3; Μκ 1:40-42; Λκ 5:12-13.
- ↑ «Μην το πείτε σε κανέναν»: Μτ 8:4.
- ↑ Leper told people: Μκ 1:43-45; Λκ 5:14-15.
- ↑ Ευαγγέλιο της Βασιλείας: Μτ 4:23; Μτ 9:35; Μτ 24:14; Μκ 1:14-15.
- ↑ Στη Γαλιλαία (Κανά): Ιω 4:43.
- ↑ Ο γιος του ευγενούς αρρώστησε: Ιω 4:46.
- ↑ Θεραπεία όχι θαυματουργή: Ιω 4:54.
- ↑ Ο Ιησούς προβλέπει ανάρρωση: Ιω 4:47-53.
- ↑ Ο γιος της χήρας: Λκ 7:11-15.
- ↑ Ο λαός έδειξε δέος: Λκ 7:16.
- ↑ Ένα πιστευτό θαύμα: Λκ 7:17.
- ↑ Η μάγισσα του Έντορ: Α Βασ 28:7-25.