© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 149. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 151. ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ |
150:0.1 Το βράδυ της Κυριακής, 16 Ιανουαρίου 29μ.Χ., ο Άμπνερ μαζί με τους αποστόλους του Ιωάννη, έφτασαν στη Βηθσαϊδά και έκαναν σύσκεψη από κοινού με τον Ανδρέα και τους αποστόλους του Ιησού την επόμενη μέρα. Ο Άμπνερ και οι σύντροφοί του είχαν κάνει το αρχηγείο τους στη Χεβρώνα και είχαν τη συνήθεια να έρχονται περιοδικά στη Βηθσαϊδά για αυτές τις συσκέψεις.
150:0.2 Μεταξύ των πολλών θεμάτων που συζήτησαν σε αυτή την κοινή σύσκεψη ήταν και η πρακτική του να αλείφουν τον άρρωστο με κάποια έλαια σε συνδυασμό με προσευχές για θεραπεία[1]. Και πάλι ο Ιησούς αρνήθηκε να συμμετάσχει στις συζητήσεις τους ή να εκφράσει τη γνώμη του σχετικά με τα συμπεράσματά τους. Οι απόστολοι του Ιωάννη χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν την επάλειψη με έλαιο στην περιποίηση των αρρώστων και των πληγωμένων και αναζητούσαν να εφαρμόσουν αυτή σαν ενιαία πρακτική και για τις δυο ομάδες, αλλά οι απόστολοι του Ιησού αρνήθηκαν να δεσμευτούν από ένα τέτοιο κανονισμό.
150:0.3 Την Τρίτη, 18 Ιανουαρίου, οι εικοσιτέσσερις συναντήθηκαν με τους ευαγγελιστές που είχαν περάσει τη δοκιμασία, περίπου εβδομήντα-πέντε τον αριθμό, στο σπίτι του Ζεβεδαίου στη Βηθσαϊδά, προετοιμαζόμενοι να σταλούν πάλι σε τρίτη περιοδεία για κήρυγμα στη Γαλιλαία. Αυτή η αποστολή συνεχίστηκε για μια περίοδο επτά εβδομάδων.
150:0.4 Οι ευαγγελιστές στάλθηκαν σε ομάδες των πέντε, ενώ ο Ιησούς και οι δώδεκα ταξίδευαν μαζί τον περισσότερο καιρό, οι απόστολοι ανά δυο, για να βαφτίζουν πιστούς όταν το απαιτούσε η περίσταση. Για μια περίοδο σχεδόν τριών εβδομάδων ο Άμπνερ και οι σύντροφοί του εργάστηκαν και αυτοί με τις ομάδες των ευαγγελιστών, συμβουλεύοντάς τους και βαφτίζοντας πιστούς. Επισκέφθηκαν τα Μάγδαλα, την Τιβεριάδα, τη Ναζαρέτ και όλες τις σημαντικές πόλεις και χωριά της κεντρικής και νότιας Γαλιλαίας, όλα τα μέρη που είχαν προηγουμένως επισκεφθεί και πολλά άλλα. Αυτό ήταν και το τελευταίο τους μήνυμα στη Γαλιλαία, εκτός των βορείων τμημάτων[2].
¶ 1. ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ
150:1.1 Από όλα τα τολμηρά πράγματα που έκανε ο Ιησούς σε σχέση με τη σταδιοδρομία του στη γη, το πιο εκπληκτικό ήταν η ξαφνική ανακοίνωση το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου: «Το πρωί θα ξεχωρίσουμε δέκα γυναίκες για να υπηρετήσουν το έργο της βασιλείας»[3]. Στην αρχή της περιόδου των δυο εβδομάδων κατά την οποία οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές ήταν απόντες από τη Βηθσαϊδά με άδεια, ο Ιησούς ζήτησε από το Δαυίδ να προσκαλέσει τους γονείς του πίσω στο σπίτι τους και να στείλει αγγελιαφόρους που θα καλούσαν στη Βηθσαϊδά δέκα ευσεβείς γυναίκες που είχαν υπηρετήσει στη διοργάνωση του προηγούμενου καταυλισμού και του πρόχειρου νοσοκομείου κάτω από τις τέντες. Οι γυναίκες αυτές είχαν όλες παρακολουθήσει τις οδηγίες που είχαν δοθεί στους νέους ευαγγελιστές, αλλά δεν είχαν ποτέ φανταστεί αυτές ή οι δάσκαλοί τους, ότι ο Ιησούς θα τολμούσε να εξουσιοδοτήσει γυναίκες να διδάξουν το ευαγγέλιο της βασιλείας και να υπηρετήσουν τους αρρώστους. Αυτές οι δέκα γυναίκες που εξέλεξε και εξουσιοδότησε ο Ιησούς ήταν: η Σουζάννα, η κόρη του προηγούμενου επόπτη της συναγωγής στη Ναζαρέτ, η Ιωάννα, η γυναίκα του Κούζα, του οικονόμου του Ηρώδη Αντύπα, η κόρη ενός πλούσιου Ιουδαίου της Τιβεριάδας και της Σεφφώρας, η Μάρθα, η μεγαλύτερη αδελφή του Ανδρέα και του Πέτρου, η Ραχήλ, η κουνιάδα του Ιούδα, του αδελφού του Κυρίου, η Νασάντα, η κόρη του Έλμαν, του Σύριου γιατρού, η Μίλχα, μια ξαδέλφη του αποστόλου Θωμά, η Ρουθ, η μεγαλύτερη κόρη του Ματθαίου Λεβή, η Κέλτα, η κόρη ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου και η Αγάμα, μια χήρα της Δαμασκού. Στη συνέχεια ο Ιησούς προσέθεσε άλλες δυο γυναίκες σε αυτή την ομάδα – τη Μαρία Μαγδαληνή και τη Ρεβέκκα, την κόρη του Ιωσήφ από την Αριμαθαία.
150:1.2 Ο Ιησούς εξουσιοδότησε αυτές τις γυναίκες να δημιουργήσουν δική τους οργάνωση και έδωσε εντολή στον Ιούδα να παράσχει τους πόρους για τα εφόδια και τα υποζύγιά τους. Οι δέκα εξέλεξαν τη Σουζάννα για αρχηγό τους και την Ιωάννα για ταμία τους. Έκτοτε, έβρισκαν δικούς τους πόρους και ποτέ ξανά δεν χρησιμοποίησαν τον Ιούδα σαν πηγή τροφοδοσίας τους[4].
150:1.3 Εκείνη την εποχή το πιο εκπληκτικό ήταν, όταν οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν ούτε στην κύρια αίθουσα της συναγωγής, ( περιοριζόντουσαν στη στοά για τις γυναίκες), να τις βλέπουν να έχουν αναγνωριστεί σαν εξουσιοδοτημένες διδασκάλισσες του νέου ευαγγελίου της βασιλείας. Το καθήκον με το οποίο επιφόρτισε ο Ιησούς αυτές τις δέκα γυναίκες καθώς τις έφτιαξε ξεχωριστά για τη διδασκαλία και την υπηρέτηση του ευαγγελίου ήταν η διακήρυξη της απελευθέρωσης, η οποία ελευθέρωνε όλες τις γυναίκες όλων των εποχών. Δεν θα μπορούσε στο εξής ο άνδρας να θεωρεί τη γυναίκα σαν πνευματικά κατώτερή του. Αυτό ήταν ένα αποφασιστικό ξάφνιασμα ακόμα και για τους δώδεκα αποστόλους[5]. Μολονότι είχαν ακούσει πολλές φορές τον Κύριο να λέγει ότι «στη βασιλεία των ουρανών δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, άνδρες και γυναίκες, όλοι είναι εξίσου οι γιοι και οι θυγατέρες του Θεού», ζαλίστηκαν κυριολεκτικά όταν τους ανακοίνωσε επίσημα ότι θα εξουσιοδοτήσει αυτές τις δέκα γυναίκες σαν θρησκευτικούς δασκάλους και ακόμα ότι θα τις επιτρέψει να ταξιδέψουν μαζί τους. Ολόκληρη η χώρα αναταράχτηκε από αυτή τη διαδικασία, οι εχθροί του Ιησού επωφελήθηκαν πολύ από αυτή την κίνηση, αλλά παντού οι γυναίκες που πίστευαν στο ευαγγέλιο στάθηκαν κατευναστικά πίσω από τις εκλεγμένες αδελφές τους και εξέφρασαν την επιδοκιμασία τους γι αυτή την αργοπορημένη αναγνώριση της θέσης των γυναικών στη θρησκευτική εργασία. Και αυτή η απελευθέρωση των γυναικών, που τους έδωσε την οφειλόμενη αναγνώριση, ασκήθηκε από τους αποστόλους αμέσως μετά την αναχώρηση του Κυρίου, μολονότι στις επόμενες γενιές επέστρεψαν πάλι πίσω στα παλιά έθιμα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της χριστιανικής εκκλησίας οι γυναίκες δάσκαλοι και εξυπηρετητές ονομαζόντουσαν διακόνισσες και τους είχε παραχωρηθεί γενική αναγνώριση[6]. Αλλά ο Παύλος, παρά το γεγονός ότι το αποδεχόταν όλο αυτό στη θεωρία, ποτέ δεν το συμπεριέλαβε στη δική του νοοτροπία και προσωπικά το έβρισκε δύσκολο να το βάλει σε πράξη.
¶ 2. Η ΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΜΑΓΔΑΛΑ
150:2.1 Καθώς η αποστολική ομάδα ξεκίνησε για το ταξίδι, από τη Βηθσαϊδά, οι γυναίκες βρισκόντουσαν στο πίσω μέρος της ομάδας. Την ώρα της σύσκεψης καθόντουσαν πάντα σε ομάδα μπροστά και στα δεξιά του ομιλητή. Σταδιακά οι γυναίκες πίστευαν στο ευαγγέλιο της βασιλείας και ήταν πηγή δυσκολιών και ενόχλησης χωρίς σταματημό καθώς είχαν εκφράσει την επιθυμία να έχουν προσωπική συνομιλία με τον Ιησού ή με κάποιον από τους αποστόλους. Τώρα όλα αυτά είχαν αλλάξει. Όταν κάποια από τις γυναίκες-πιστές επιθυμούσε να δει τον Κύριο ή να συνομιλήσει με τους αποστόλους, πήγαινε στη Σουζάννα και με τη συνοδεία μιας από τις δώδεκα γυναίκες ευαγγελίστριες, μπορούσαν να πάνε αμέσως και να παρουσιαστούν στον Κύριο ή σε έναν από τους αποστόλους του.
150:2.2 Στα Μάγδαλα ήταν που οι γυναίκες για πρώτη φορά επέδειξαν τη χρησιμότητά τους και δικαίωσαν τη σοφή εκλογή τους. Ο Ανδρέας είχε θέσει μάλλον αυστηρούς κανόνες στους συνεργάτες του για την προσωπική εργασία που θα έκαναν με τις γυναίκες, ιδιαίτερα με εκείνες που διέθεταν αμφισβητούμενο χαρακτήρα. Όταν η ομάδα μπήκε στα Μάγδαλα, αυτές οι δέκα γυναίκες ευαγγελίστριες ήταν ελεύθερες να εισέλθουν στα κακόφημα μέρη και να κηρύξουν τα καλά νέα απευθείας στους ενοίκους τους. Και επισκεπτόμενες τους αρρώστους, αυτές οι γυναίκες μπόρεσαν να πλησιάσουν πολύ κοντά και να εξυπηρετήσουν τις πληγωμένες αδελφές τους. Σαν αποτέλεσμα της υπηρεσίας αυτών των δέκα γυναικών (μετέπειτα γνωστές σαν οι δώδεκα γυναίκες), σ’ εκείνο τον τόπο, η Μαρία η Μαγδαληνή κέρδισε τη βασιλεία. Μέσα από διαδοχικές ατυχίες και σαν συνέπεια της νοοτροπίας της ευυπόληπτης κοινωνίας προς τις γυναίκες που διέπρατταν τέτοια σφάλματα, αυτή η γυναίκα είχε βρεθεί σ’ ένα από τα αισχρά σπίτια των Μαγδάλων. Ήταν η Μάρθα και η Ραχήλ που έκαναν γνωστό στη Μαρία ότι η πόρτα της βασιλείας ήταν ανοιχτή ακόμα και σε γυναίκες σαν αυτή. Η Μαρία πίστεψε στα καλά νέα και βαφτίστηκε από τον Πέτρο την επόμενη μέρα.
150:2.3 Η Μαρία η Μαγδαληνή έγινε η πιο αποτελεσματική δασκάλα του ευαγγελίου μέσα στην ομάδα αυτή των δώδεκα γυναικών ευαγγελιστριών. Τέθηκε στην υπηρεσία αυτή μαζί με τη Ρεβέκκα, στην Ιωταπάτα, περί τις τέσσερις εβδομάδες που ακολούθησαν τη μεταστροφή της. Η Μαρία και η Ρεβέκκα, μαζί με άλλες από την ομάδα, συνέχισαν κατά το υπόλοιπο διάστημα της γήινης ζωής του Ιησού, να εργάζονται πιστά και αποτελεσματικά για τη διαφώτιση και την ανόρθωση των καταπιεζομένων αδελφών τους. Και όταν το τελευταίο και τραγικό επεισόδιο στο δράμα της ζωής του Ιησού παίχτηκε, μολονότι οι απόστολοι όλοι εξαφανίστηκαν εκτός από έναν, αυτές οι γυναίκες ήταν όλες παρούσες και ούτε μια δεν τον αρνήθηκε ή τον πρόδωσε[7].
¶ 3. ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ
150:3.1 Οι υπηρεσίες του Σαββάτου για την αποστολική ομάδα είχαν ανατεθεί στα χέρια των γυναικών από τον Ανδρέα κατόπιν εντολών από τον Ιησού. Αυτό σήμαινε, βέβαια, ότι δεν μπορούσαν να εκτελούνται στη νέα συναγωγή. Οι γυναίκες επέλεξαν την Ιωάννα για να έχει την ευθύνη αυτής της υπόθεσης, και η σύσκεψη έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεστιάσεων του καινούργιου ανακτόρου του Ηρώδη, ενώ ο Ηρώδης ήταν μακριά από την κατοικία του, στην Ιουλία της Περαίας[8]. Η Ιωάννα διάβασε από τις Γραφές σχετικά με την εργασία των γυναικών στη θρησκευτική ζωή του Ισραήλ, με αναφορές στη Μύριαμ, τη Δεβώρα, την Εσθήρ και άλλες.
150:3.2 Αργότερα εκείνο το βράδυ ο Ιησούς έδωσε στη συγκεντρωμένη ομάδα μια αξιομνημόνευτη ομιλία πάνω στο «Μαγεία και Δεισιδαιμονίες». Εκείνη την εποχή η εμφάνιση ενός λαμπερού και υποτιθέμενου νέου αστέρα θεωρείτο σημάδι που δήλωνε ότι ένας μεγάλος άνδρας είχε γεννηθεί στη γη[9]. Επειδή είχαν παρατηρήσει πρόσφατα ένα τέτοιο αστέρι, ο Ανδρέας ρώτησε τον Ιησού εάν αυτά τα πιστεύω ήταν καλώς θεμελιωμένα. Στη μακριά απάντηση για την ερώτηση του Ανδρέα, ο Κύριος έκανε μια ολοκληρωμένη συζήτηση για όλο το θέμα της ανθρώπινης δεισιδαιμονίας. Η παρουσίαση που ο Ιησούς έκανε τότε μπορεί να συνοψισθεί σε σύγχρονη φρασεολογία ως ακολούθως:
150:3.3 1. Οι πορείες των άστρων στον ουρανό δεν έχουν καθόλου να κάνουν με τα γεγονότα της ανθρώπινης ζωής στη γη. Η αστρονομία είναι μια αξιοπρεπής επιδίωξη της επιστήμης, αλλά η αστρολογία είναι ένα σύνολο από λάθη δεισιδαιμονίας που δεν έχουν θέση στο ευαγγέλιο της βασιλείας.
150:3.4 2. Η παρατήρηση των εσωτερικών οργάνων ενός ζώου πρόσφατα σφαγμένου δεν μπορεί να φανερώσει τίποτε για τον καιρό, τα μελλούμενα ή την έκβαση των ανθρώπινων υποθέσεων.
150:3.5 3. Τα πνεύματα των νεκρών δεν επιστρέφουν πίσω, για να επικοινωνήσουν με τις οικογένειές τους ή τους φίλους τού κάποτε, ανάμεσα στους ζωντανούς.
150:3.6 4. Τα φυλαχτά και τα λείψανα δεν βοηθούν στη θεραπεία των ασθενειών, δεν προστατεύουν από καταστροφές και δεν επηρεάζουν τα κακά πνεύματα. Η πίστη σε όλα αυτά τα υλικά πράγματα που δήθεν επηρεάζουν τον πνευματικό κόσμο δεν είναι τίποτε άλλο παρά καταφανής δεισιδαιμονία.
150:3.7 5. Το να ρίχνει κανείς λαχνούς, ενώ μπορεί να είναι ένας κατάλληλος τρόπος για να διευθετήσει κανείς μικρότερες δυσκολίες, δεν είναι μια μέθοδος σχεδιασμένη για να αποκαλύπτει το θεϊκό θέλημα. Τέτοια αποτελέσματα είναι καθαρά θέματα τύχης. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τον πνευματικό κόσμο βρίσκεται στο πνεύμα που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, το εντός του ανθρώπου διαμένον πνεύμα του Πατέρα μαζί με το εκχυόμενο πνεύμα του Υιού και την πανταχού παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
150:3.8 6. Η μαντεία, η γοητεία (γητειά) και η μαγική τέχνη είναι δεισιδαιμονίες αμαθών μυαλών όπως είναι και οι πλάνες της μαγείας. Η πίστη σε μαγικούς αριθμούς, οιωνούς καλής τύχης και προάγγελους κακής τύχης είναι καθαρή και αστήρικτη δεισιδαιμονία.
150:3.9 7. Η εξήγηση των ονείρων είναι σε μεγάλο βαθμό δεισιδαιμονία και αποτελεί αβάσιμο σύστημα ενός άσχετου και φανταστικού συλλογισμού. Το ευαγγέλιο της βασιλείας δεν πρέπει να έχει τίποτε κοινό με τους μάντεις-ιερείς μιας πρωτόγονης θρησκείας.
150:3.10 8. Τα πνεύματα του καλού ή του κακού δεν μπορούν να κατοικήσουν μέσα στα σύμβολα από πηλό, ξύλο ή μέταλλο. Τα είδωλα δεν είναι τίποτε περισσότερο από την ύλη από την οποία φτιάχτηκαν.
150:3.11 9. Οι τεχνικές των γητευτών και των μάγων προέρχονται από τις δεισιδαιμονίες των Αιγυπτίων, των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων και των αρχαίων Χαναανιτών. Φυλαχτά και κάθε είδους ξόρκια είναι μάταια είτε για να κερδίσουν την προστασία των καλών πνευμάτων είτε για να αποτρέψουν υποθετικά κακά πνεύματα.
150:3.12 10. Ξεσκέπασε και κατάγγειλε την πίστη τους σε μαγείες, διάφορες δοκιμασίες, οιωνούς, μανδραγόρες, σχοινιά με κόμπους και όλα τα είδη μιας δεισιδαιμονίας που δημιουργεί αμόρφωτους και σκλάβους.
¶ 4. ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΑΝΑ ΔΥΟ
150:4.1 Το επόμενο βράδυ, όντας μαζεμένοι όλοι οι απόστολοι, οι δώδεκα, οι απόστολοι του Ιωάννη και η καινούργια γυναικεία ομάδα, είπε ο Ιησούς: «Βλέπετε και μόνοι σας ότι ο θερισμός είναι άφθονος αλλά οι εργάτες λίγοι[10][11]. Ας προσευχηθούμε όλοι, λοιπόν, στον Κύριο του θερισμού να στείλει περισσότερους εργάτες στους αγρούς του. Ενόσω παραμένω εδώ για να ενθαρρύνω και να καθοδηγώ τους νεότερους δασκάλους, θα στείλω τους παλαιότερους ανά δυο για να διασχίσουν γρήγορα όλη τη Γαλιλαία κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, όσο είναι ακόμα εύκολα και ειρηνικά». Μετά καθόρισε τα ζευγάρια των αποστόλων, όπως επιθυμούσε να τους στείλει, και αυτοί ήταν: Ο Ανδρέας και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης Ζεβεδαίος, ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ, ο Θωμάς και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος και ο Ιούδας του Αλφαίου, ο Σίμων Ζηλωτής και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης[12][13].
150:4.2 Ο Ιησούς όρισε την ημερομηνία της συνάντησης των δώδεκα στη Ναζαρέτ, και στην αναχώρηση είπε: «Σε αυτή την αποστολή μην πάτε σε καμία πόλη των ειδωλολατρών, ούτε στη Σαμάρεια, αλλά πηγαίνετε στο χαμένο πρόβατο του οίκου του Ισραήλ[14]. Κηρύξτε το ευαγγέλιο της βασιλείας και διακηρύξτε τη σωτήρια αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι γιος του Θεού. Θυμηθείτε ότι ο μαθητής δεν βρίσκεται πάνω από το δάσκαλό του ούτε ο υπηρέτης είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αρκεί στο μαθητή να είναι ίσος προς τον αφέντη του και στον υπηρέτη να γίνει όπως ο κύριός του[15]. Αν μερικοί τόλμησαν να ονομάσουν τον κύριο του σπιτιού συνεργάτη του Βεελζεβούλ, πόσο περισσότερο δεν θα θεωρήσουν εκείνους του δικού του σπιτικού! Αλλά να μην φοβάστε αυτούς τους άπιστους εχθρούς[16]. Σας δηλώνω ότι δεν υπάρχει τίποτε καλυμμένο που να μην ξεσκεπαστεί[17]. Δεν υπάρχει τίποτε κρυμμένο που δεν θα μαθευτεί. Ό,τι σας δίδαξα ιδιαιτέρως, αυτό κηρύξτε με σοφία δημόσια. Ό,τι σας αποκάλυψα στο εσώτερο δωμάτιο, αυτό καλείστε να κηρύξετε την κατάλληλη εποχή από τις σκεπές των σπιτιών. Σας λέγω, φίλοι μου και μαθητές, μη φοβάστε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα, αλλά δεν είναι ικανοί να καταστρέψουν την ψυχή. Έχετε εμπιστοσύνη σε Αυτόν που είναι ικανός να συντηρήσει το σώμα και να σώσει την ψυχή.
150:4.3 Δυο σπουργίτια δεν πωλούνται μια δεκάρα; Και όμως σας δηλώνω ότι ούτε ένα από αυτά δεν είναι ξεχασμένο από το Θεό. Δεν γνωρίζετε ότι και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι όλες μετρημένες; Μη φοβάστε, λοιπόν[18]. Αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια. Μη ντρέπεστε τη διδασκαλία μου[19]. Πηγαίνετε κηρύσσοντας την ειρήνη και την καλή θέληση, αλλά μην απατάσθε – η ειρήνη δεν θα συνοδεύει πάντα το κήρυγμά σας. Ήρθα για να φέρω την ειρήνη στη γη, αλλά όταν οι άνθρωποι αρνούνται το δώρο μου, χωρισμός και αναταραχή θα προκύψουν. Όταν μια ολόκληρη οικογένεια δέχεται το ευαγγέλιο της βασιλείας, αληθινή ειρήνη μένει σ’ εκείνο το σπίτι, αλλά όταν κάποιοι από την οικογένεια εισέρχονται στη βασιλεία και οι άλλοι απορρίπτουν το ευαγγέλιο, μια τέτοια διαίρεση μόνο πίκρα και θλίψη μπορεί να προκαλέσει[20]. Εργαστείτε θερμά για να σώσετε όλη την οικογένεια από φόβο μήπως εχθροί ενός ανθρώπου γίνουν εκείνοι από τη δική του οικογένεια. Αλλά όταν θα έχετε κάνει το καλύτερο για όλους κάθε οικογένειας, σας δηλώνω ότι αυτός που αγαπάει τον πατέρα ή τη μητέρα του περισσότερο από το ευαγγέλιο δεν είναι άξιος της βασιλείας».
150:4.4 Όταν οι δώδεκα άκουσαν αυτά τα λόγια, ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν[21]. Και δεν ξαναβρέθηκαν μαζί παρά τον καιρό της συγκέντρωσής τους στη Ναζαρέτ για να συναντήσουν τον Ιησού και τους άλλους μαθητές όπως είχε ορίσει ο Κύριος.
¶ 5. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΩ;
150:5.1 Ένα βράδυ στο Σάνεμ, μετά την επιστροφή των αποστόλων του Ιωάννη στη Χεβρώνα, και μετά την αποστολή των μαθητών του Ιησού ανά δυο, όταν ο Κύριος είχε αναλάβει να διδάξει μια ομάδα δώδεκα από τους νεότερους ευαγγελιστές, που εργαζόντουσαν κάτω από τη διεύθυνση του Ιακώβ, μαζί με τις δώδεκα γυναίκες, η Ραχήλ ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, τι θα απαντάμε όταν οι γυναίκες μας ρωτούν Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;». Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτή την ερώτηση, απάντησε:
150:5.2 «Όταν άνδρες και γυναίκες ρωτούν τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε, θα απαντάτε, Πιστέψτε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας, δεχθείτε θεϊκή συγχώρεση[22]. Με την πίστη αναγνωρίζετε το πνεύμα του Θεού μέσα σας, του οποίου η αποδοχή σάς κάνει γιους του Θεού[23]. Δεν διαβάσατε στις Γραφές, εκεί που αναφέρει: ‘Η δικαιοσύνη μου είναι πλησίον, η σωτηρία μου έχει έρθει και τα χέρια μου θα αγκαλιάσουν το λαό μου’[24][25]. ‘Η ψυχή μου θα χαίρεται στην αγάπη του Θεού μου, γιατί με ένδυσε με τα ρούχα της σωτηρίας και με σκέπασε με το φόρεμα της δικαιοσύνης του’[26]. Δεν διαβάσατε ακόμη για τον Πατέρα ότι το όνομά του ‘θα λέγεται ο Κύριος της δικαιοσύνης’[27][28]. Βγάλτε τα κουρέλια της αυτοδικαίωσης και ντύστε το γιο μου με το φόρεμα της θεϊκής δικαιοσύνης και της αιώνιας σωτηρίας’. Είναι παντοτινή αλήθεια, ‘ο δίκαιος θα ζήσει δια της πίστεως’. Η είσοδος στο βασίλειο του Πατέρα μου είναι τελείως ελεύθερη, αλλά η πρόοδος – η αύξηση της χάρης – είναι ουσιαστική για να συνεχίσει κανείς εκεί μέσα.
150:5.3 Η σωτηρία είναι το δώρο του Πατέρα και αποκαλύπτεται από τους Γιους του[29]. Η αποδοχή δια της πίστεως εκ μέρους σας, σας κάνει μέρος της θεϊκής φύσης, ένα γιο ή μια κόρη του Θεού. Δια της πίστεως δικαιώνεστε[30]. Δια της πίστεως σώζεστε και δια της ίδιας πίστεως προχωράτε αιωνίως στην οδό της προόδου και της θεϊκής τελειότητας. Δια της πίστεως δικαιώθηκε ο Αβραάμ και γνώρισε τη σωτηρία από τη διδασκαλία του Μελχισεδέκ. Δια μέσου των αιώνων αυτή η ίδια πίστη έσωσε τους γιους τού ανθρώπου, αλλά τώρα ένας Γιος έχει έρθει από τον Πατέρα για να κάνει τη σωτηρία πιο πραγματική και αποδεκτή».
150:5.4 Όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει, υπήρξε μεγάλη ευχαρίστηση ανάμεσα σε εκείνους που άκουσαν αυτά τα γενναιόδωρα λόγια και όλοι συνέχισαν τις επόμενες μέρες να κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας με καινούργια δύναμη και με ανανεωμένη ενέργεια και ενθουσιασμό. Και οι γυναίκες χάρηκαν όλες περισσότερο που έμαθαν ότι συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά τα σχέδια για την εγκαθίδρυση της βασιλείας στη γη.
150:5.5 Ανακεφαλαιώνοντας την τελευταία του αναφορά, ο Ιησούς είπε: «Δεν μπορείτε να αγοράσετε τη σωτηρία, δεν μπορείτε να κερδίσετε τη δικαιοσύνη. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού και η δικαιοσύνη είναι το φυσικό δώρο της αναγεννημένης από το πνεύμα ζωής που συγγενεύει με το Θεό στη βασιλεία του. Δεν θα σωθείτε επειδή ζείτε μια δίκαιη ζωή αλλά ζείτε μια δίκαιη ζωή επειδή έχετε ήδη σωθεί, έχετε αναγνωρίσει τη συγγένειά σας με το Θεό σαν δώρο του Θεού και την υπηρεσία στη βασιλεία σαν την ύψιστη απόλαυση της ζωής στη γη. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στο ευαγγέλιο, που αποτελεί αποκάλυψη της καλοσύνης του Θεού, θα οδηγηθούν εθελοντικά στη μετάνοια κάθε γνωστής αμαρτίας. Η αναγνώριση της συγγένειας με το Θεό είναι ασυμβίβαστη με την επιθυμία για αμαρτία. Οι πιστεύοντες στη βασιλεία πεινάνε για δικαιοσύνη και διψάνε για θεϊκή τελειότητα».
¶ 6. ΤΑ ΒΡΑΔΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
150:6.1 Στις βραδινές συζητήσεις ο Ιησούς μίλησε για πολλά θέματα. Το υπόλοιπο διάστημα αυτής της περιοδείας – πριν ενωθούν όλοι μαζί στη Ναζαρέτ – μίλησε για: «Η αγάπη του Θεού», «Όνειρα και Οράματα», «Κακία», «Ταπεινότητα και Πραότητα», «Θάρρος και Πίστη», «Μουσική και Λατρεία», «Υπηρεσία και Υπακοή», «Υπερηφάνεια και Θράσος», «Συγχώρεση σε σχέση με Μετάνοια», «Ειρήνη και Τελειότητα», «Κακία και Φθόνος», «Το Κακό, η Αμαρτία και ο Πειρασμός», «Αμφιβολίες και Απιστία», «Σοφία και Λατρεία». Με τους παλαιότερους αποστόλους να βρίσκονται μακριά, αυτές οι νεότερες ομάδες ανδρών και γυναικών εισχώρησαν πιο ελεύθερα στις συζητήσεις αυτές με τον Κύριο.
150:6.2 Αφού περνούσε δυο ή τρεις μέρες με τη μία ομάδα των δώδεκα ευαγγελιστών, ο Ιησούς στη συνέχεια προχωρούσε για να συναντηθεί με άλλη ομάδα, αφού είχε ενημερωθεί για το πού βρισκόντουσαν και για τη δράση όλων αυτών των εργατών, από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ. Επειδή για τις γυναίκες ήταν η πρώτη περιοδεία τους, παρέμεναν πολύ χρόνο με τον Ιησού. Με την εξυπηρέτηση των αγγελιαφόρων κάθε ομάδα από αυτές ενημερωνόταν πλήρως σχετικά με την πρόοδο της περιοδείας και η λήψη ειδήσεων από άλλες ομάδες αποτελούσε πάντοτε μια πηγή ενθάρρυνσης γι αυτούς τους διασκορπισμένους και ξεχωριστούς εργάτες.
150:6.3 Πριν το χωρισμό τους είχε καθορισθεί ώστε οι δώδεκα απόστολοι, μαζί με τους ευαγγελιστές και τη γυναικεία ομάδα να συγκεντρωθούν στη Ναζαρέτ για να συναντηθούν με τον Κύριο την Παρασκευή 4 Μαρτίου[31]. Έτσι, εκείνη την ώρα, από όλα τα μέρη της κεντρικής και νότιας Γαλιλαίας αυτές οι διαφορετικές ομάδες αποστόλων και ευαγγελιστών άρχισαν να κινούνται προς τη Ναζαρέτ. Κατά το απόγευμα, ο Ανδρέας και ο Πέτρος, που έφτασαν τελευταίοι, πήγαν στην κατασκήνωση που προετοιμάστηκε από εκείνους που είχαν φτάσει νωρίτερα και που βρισκόταν στα υψώματα βόρεια της πόλης. Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς επισκέφτηκε τη Ναζαρέτ από την αρχή του δημόσιου έργου του.
¶ 7. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ
150:7.1 Αυτό το απόγευμα της Παρασκευής ο Ιησούς περπάτησε στη Ναζαρέτ σχεδόν απαρατήρητος και τελείως άγνωστος. Πέρασε από το σπίτι των παιδικών του χρόνων και το μαραγκούδικο και αφιέρωσε μισή ώρα στο λόφο που αγαπούσε τόσο σα νεαρός. Από την ημέρα της βάφτισής του από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη, είχε ο Γιος του Ανθρώπου να νιώσει τόσο ξεχείλισμα ανθρώπινων συναισθημάτων που ανατάρασσαν την ψυχή του. Ενώ κατέβαινε από το βουνό, άκουσε τους οικείους ήχους της τρομπέτας που ανάγγελλαν τη δύση του ήλιου, όπως ακριβώς την είχε τόσες μα τόσες πολλές φορές ακούσει, σαν παιδί που μεγάλωνε στη Ναζαρέτ. Πριν επιστρέψει στον καταυλισμό, περπάτησε μέχρι τη συναγωγή όπου πήγαινε σχολείο και παρέδωσε τις σκέψεις του σε πολλές θύμησες των ημερών της παιδικής ηλικίας του. Νωρίτερα εκείνη τη μέρα ο Ιησούς είχε στείλει το Θωμά να τακτοποιήσει με τον υπεύθυνο της συναγωγής το κήρυγμα κατά τη λειτουργία του πρωινού του Σαββάτου.
150:7.2 Ο κόσμος της Ναζαρέτ δεν φημίστηκε ποτέ για ευσέβεια και έντιμη ζωή. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, το χωριό αυτό σιγά-σιγά μολυνόταν από το χαμηλό ηθικό επίπεδο της γειτονικής Σεφφώρας. Κατά τη νεότητα και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης του Ιησού υπήρχε ένας διχασμός γνώμης στη Ναζαρέτ σχετικά με αυτόν. Προσβλήθηκαν πολύ όταν μετακόμισε στην Καπερναούμ. Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ είχαν ακούσει πολλά για τη δράση του πρώην μαραγκού και είχαν προσβληθεί που αυτός δεν συμπεριέλαβε ποτέ το χωριό που γεννήθηκε σε καμία από τις προηγούμενες περιοδείες του. Είχαν ακούσει πράγματι τη φήμη του Ιησού αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων είχε θυμώσει επειδή δεν είχε επιτελέσει καμία από τις μεγάλες εργασίες του στην πόλη της νιότης του. Για μήνες ο κόσμος της Ναζαρέτ συζητούσε πολύ για τον Ιησού, αλλά οι γνώμες τους ήταν στο σύνολό τους δυσμενείς γι αυτόν.
150:7.3 Έτσι ο Κύριος βρέθηκε στο μέσον μιας όχι φιλικής υποδοχής, αλλά μιας αποφασισμένης εχθρικής και επικριτικής ατμόσφαιρας. Και αυτό δεν ήταν όλο. Οι εχθροί του, γνωρίζοντας ότι θα περνούσε το Σάββατο στη Ναζαρέτ και υποθέτοντας ότι θα μιλούσε στη συναγωγή, είχαν πληρώσει πολυάριθμους βάναυσους και αγροίκους άνδρες για να τον ενοχλήσουν και με κάθε δυνατό τρόπο να του δημιουργήσουν προβλήματα.
150:7.4 Οι περισσότεροι από τους μεγαλύτερους φίλους του Ιησού, συμπεριλαμβανομένου και του προικισμένου αρχιραβίνου δασκάλου της νιότης του, είχαν πεθάνει ή είχαν φύγει από τη Ναζαρέτ και οι νεότερες γενιές δυσανασχετούσαν με τη φήμη του και έδειχναν πολύ μεγάλη ζήλια. Δεν θυμόντουσαν την αφοσίωσή του στην οικογένεια του πατέρα του και ήταν πικρόχολοι στην κριτική τους που αμέλησε να επισκεφθεί τον αδελφό του και τις παντρεμένες αδελφές του που ζούσαν στη Ναζαρέτ. Η στάση της οικογένειας του Ιησού προς αυτόν, έτεινε να αυξάνει ακόμα περισσότερο αυτό το σκληρό αίσθημα των κατοίκων. Οι ορθόδοξοι μεταξύ των Ιουδαίων μάλιστα τόλμησαν να επικρίνουν τον Ιησού επειδή περπατούσε πολύ γρήγορα στο δρόμο προς τη συναγωγή αυτό το πρωινό του Σαββάτου.
¶ 8. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
150:8.1 Το Σάββατο αυτό ήταν μια όμορφη μέρα και όλη η Ναζαρέτ, φίλοι και εχθροί, προσήλθαν ν’ ακούσουν τον πρώην κάτοικο της πόλης τους να μιλάει στη συναγωγή[32]. Πολλοί από την ακολουθία των αποστόλων έπρεπε να μείνουν έξω. Δεν υπήρχε χώρος για όλους όσους είχαν έρθει να τον ακούσουν. Σαν νεαρός ο Ιησούς είχε συχνά μιλήσει σε αυτό το χώρο λατρείας, και το σημερινό πρωινό, όταν ο υπεύθυνος της συναγωγής του έδωσε τον κύλινδρο με τα ιερά κείμενα, απ’ όπου θα διάβαζε το μάθημα των Γραφών, κανένας από τους παρόντες δεν φαινόταν να θυμάται ότι αυτό ήταν το ίδιο χειρόγραφο που είχε διαβάσει και παλιότερα στη συναγωγή.
150:8.2 Η λειτουργία εκείνη την ημέρα κύλησε όπως ακριβώς και όταν ο Ιησούς την είχε παρακολουθήσει σαν παιδί. Ανέβηκε στο βάθρο του ομιλητή μαζί με τον υπεύθυνο της συναγωγής και η λειτουργία άρχισε με την απαγγελία δυο προσευχών: «Ευλογημένος είναι ο Κύριος, ο Βασιλιάς του κόσμου, που μορφοποιεί το φως και δημιουργεί το σκοτάδι, που κάνει την ειρήνη και δημιουργεί τα πάντα. Που δίνει με το έλεός του το φως στη γη και σε εκείνους που μένουν πάνω της και με καλοσύνη, μέρα με τη μέρα και κάθε μέρα ανανεώνει το έργο της δημιουργίας. Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας για τη δόξα των έργων των χειρών του και για το φως που δίνει το φως που έκανε για τη δόξα του. Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας, που μορφοποίησε το φως».
150:8.3 Μετά από ανάπαυση ενός λεπτού προσευχήθηκαν ξανά: «Με μεγάλη αγάπη μας αγάπησε ο Θεός μας, και με έλεος που ξεχειλίζει μας σπλαχνίστηκε, ο Πατέρας μας και Βασιλιάς μας, προς χάρη των πατέρων μας που τον εμπιστεύθηκαν. Τους δίδαξες τους νόμους της ζωής, δείξε έλεος σε μας και δίδαξέ μας. Φώτισε τα μάτια μας στο νόμο, κάνε τις καρδιές μας να δεχτούν τις εντολές σου, ένωσε τις καρδιές μας για να αγαπούν και να φοβούνται το όνομά σου και δεν θα ατιμασθούμε σ’ ένα κόσμο χωρίς τέλος. Γιατί είσαι Θεός που ετοιμάζει σωτηρία και εμάς έχει διαλέξει από όλα τα έθνη και τις γλώσσες και εν αληθεία μας έφερες δίπλα στο όνομά σου ώστε να δοξάσουμε με λατρεία τη μοναδικότητά σου. Ευλογημένος είναι ο Κύριος, που διάλεξε με αγάπη το λαό του Ισραήλ».
150:8.4 Η συνάθροιση μετά απήγγειλε τη Σεμά, το ιουδαϊκό σύμβολο της πίστεως. Αυτό το τελετουργικό αποτελείτο από επαναλαμβανόμενα πολυάριθμα εδάφια από τους νόμους και έδειχνε ότι το εκκλησίασμα είχε δεθεί με τη βασιλεία των ουρανών και επίσης είχε δεχθεί τις εντολές όπως εφαρμόζονταν τη μέρα και τη νύχτα.
150:8.5 Και μετά ακολούθησε η τρίτη προσευχή: «Αλήθεια είναι ότι είσαι ο Γιαχβέ, ο Θεός μας και ο Θεός των πατέρων μας, ο Βασιλιάς μας και ο Βασιλιάς των πατέρων μας, ο Σωτήρας μας και Σωτήρας των πατέρων μας, ο Δημιουργός μας και ο βράχος της σωτηρίας μας, η βοήθεια και ο λυτρωτής μας. Το όνομά σου θα διαρκέσει στους αιώνες, και δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από σένα. Ένα νέο ύμνο έψαλλαν, αυτοί που λυτρώθηκαν, για το όνομά σου κοντά στην ακτή. Όλοι μαζί δόξασαν και σε ομολόγησαν Βασιλιά και λένε, ο Γιαχβέ θα βασιλέψει σε κόσμο χωρίς τέλος. Ευλογημένος είναι ο Κύριος που σώζει τον Ισραήλ».
150:8.6 Ο υπεύθυνος της συναγωγής μετά πήρε τη θέση του μπροστά από την κιβωτό ή θησαυροφυλάκιο που περιείχε τα ιερά κείμενα και άρχισε την ανάγνωση των δεκαεννέα προσευχών-ευλογιών. Αλλά για την περίπτωση εκείνη ήταν επιθυμητό να συντομευτεί τη λειτουργία ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος στον εκλεκτό καλεσμένο για την ομιλία του. Έτσι, διαβάστηκαν μόνο η πρώτη και η τελευταία ευλογία. Η πρώτη ήταν: «Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας και ο Θεός των πατέρων μας, ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ κι ο Θεός του Ιακώβ. Ο μεγάλος, ο ισχυρός και τρομερός Θεός που δείχνει έλεος και καλοσύνη, που δημιουργεί όλα τα πράγματα, που θυμάται τις ευλογημένες υποσχέσεις του στους πατέρες και φέρνει ένα σωτήρα στα παιδιά των παιδιών του προς χάρη του ονόματός του, με αγάπη. Ω Βασιλιά, βοηθέ, σωτήρα και προστασία! Είσαι ευλογημένος, Ω Γιαχβέ, η προστασία του Αβραάμ».
150:8.7 Μετά ακολούθησε η τελευταία ευλογία: «Ω κάνε να εγκατασταθεί στο λαό σου Ισραήλ μεγάλη ειρήνη για πάντα, γιατί είσαι ο Βασιλιάς και ο Κύριος όλης της ειρήνης. Και είναι καλό να ευλογήσεις τον Ισραήλ για πάντα και για κάθε ώρα με ειρήνη. Ευλογημένος εσύ, Γιαχβέ, που ευλογείς το λαό σου με ειρήνη». Η συνάθροιση δεν κοίταζε τον υπεύθυνο καθώς απήγγειλλε τις ευλογίες. Παρακολουθώντας τις ευλογίες προσέφερε μιαν ανεπίσημη προσευχή κατάλληλη για την περίπτωση και όταν αυτό ολοκληρώθηκε, όλη η συνάθροιση είπε μαζί αμήν.
150:8.8 Μετά ο αρχιραβίνος πήγε πίσω στην κιβωτό και έβγαλε έναν κύλινδρο, που τον παρουσίασε στον Ιησού για να διαβάσει το μάθημα των Γραφών[33]. Ήταν συνήθεια να καλούν επτά άτομα να διαβάζουν όχι λιγότερες από τρεις στροφές από τους νόμους, αλλά αυτή η τακτική παραμερίστηκε σ’ εκείνη την περίπτωση που ο επισκέπτης θα διάβαζε το μάθημα της δικής του επιλογής. Ο Ιησούς, παίρνοντας τον κύλινδρο, σηκώθηκε και άρχισε να διαβάζει από το Δευτερονόμιο: «Γι αυτό αυτή η εντολή που σας δίνω σήμερα δεν είναι κρυφή από εσάς, ούτε είναι μακριά. Δεν είναι στον ουρανό που θα πείτε, ποιος θα πάει από εμάς στον ουρανό και θα μας τη φέρει κάτω ώστε να την ακούσουμε και να πράξουμε; Ούτε είναι πέρα από τη θάλασσα που θα πείτε ποιος θα παει πέρα από τη θάλασσα για μας, να φέρει την εντολή ώστε να την ακούσουμε και να πράξουμε; Όχι, ο λόγος της ζωής είναι πολύ κοντά σας, μπροστά σας και μέσα στην καρδιά σας και πρέπει να τον γνωρίζετε και να τον υπακούετε»[34].
150:8.9 Και όταν σταμάτησε να διαβάζει από τους νόμους, γύρισε στον Ησαΐα και άρχισε να διαβάζει: «Το πνεύμα του Κυρίου είναι πάνω μου γιατί με έχει εξουσιοδοτήσει να κηρύττω καλά νέα στους φτωχούς[35]. Με έστειλε να κηρύξω τη λύτρωση στους αιχμαλώτους και την ανάβλεψη των τυφλών, να ελευθερώσω τους συντριμμένους και να διακηρύξω το έτος της αποδοχής του Κυρίου»[36].
150:8.10 Ο Ιησούς έκλεισε το βιβλίο και αφού το επέστρεψε στον επόπτη της συναγωγής, κάθισε και άρχισε τη συνομιλία με τον κόσμο. Ξεκίνησε λέγοντας: «Σήμερα αυτές οι Γραφές εκπληρώθηκαν»[37]. Και μετά ο Ιησούς μίλησε για δεκαπέντε λεπτά περίπου για «Τους Γιους και τις Κόρες του Θεού». Πολλοί από τον κόσμο ευχαριστήθηκαν με την ομιλία και θαύμασαν με την ευγένεια και τη σοφία του[38][39].
150:8.11 Ήταν συνήθεια στη συναγωγή, μετά το πέρας της τυπικής λειτουργίας, να παραμένει ο ομιλητής ώστε να μπορούν να κάνουν ερωτήσεις όσοι ενδιαφερόντουσαν. Έτσι, αυτό το Σάββατο ο Ιησούς κατέβηκε μέσα στο πλήθος που πίεζε για να κάνει ερωτήσεις. Σ’ εκείνο το πλήθος υπήρχαν πολλά βίαια άτομα των οποίων τα μυαλά ήταν αποφασισμένα να προκαλέσουν αναταραχή, ενώ στο περιθώριο του πλήθους κυκλοφορούσαν εκείνοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι που είχαν πληρωθεί για να δημιουργήσουν φασαρία στον Ιησού. Πολλοί από τους μαθητές και τους ευαγγελιστές που είχαν μείνει έξω πίεζαν τώρα να μπουν μέσα στη συναγωγή και δεν άργησαν να αντιληφθούν ότι υποκινείτο κάποια φασαρία. Ζήτησαν να απομακρύνουν τον Κύριο αλλά αυτός δεν πήγε μαζί τους.
¶ 9. Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ
150:9.1 Ο Ιησούς βρέθηκε περιτριγυρισμένος στη συναγωγή από ένα μεγάλο πλήθος εχθρών του και μια μηδαμινή ομάδα οπαδών του, και σαν απάντηση στις αγενείς ερωτήσεις τους και στα μοχθηρά πειράγματά τους παρατήρησε με ύφος μισοαστείο: «Ναι, είμαι ο γιος του Ιωσήφ[40]. Είμαι ο μαραγκός και δεν με εκπλήσσει που μου θυμίζετε την παροιμία ‘Γιατρέ γιάτρεψε τον εαυτό σου’, και που με προκαλείτε να κάνω στη Ναζαρέτ αυτό που ακούσατε ότι έκανα στην Καπερναούμ. Αλλά σας καλώ να μαρτυρήσετε ότι ακόμα και οι Γραφές αναφέρουν πως ‘ένας προφήτης δεν τιμάται στην πατρίδα του και στους δικούς του ανθρώπους’».[41]
150:9.2 Αλλά τον έσπρωχναν και δείχνοντας απειλητικά δάχτυλα εναντίον του είπαν: «Νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από το λαό της Ναζαρέτ. Έφυγες μακριά μας αλλά ο αδελφός σου είναι ένας απλός εργάτης και οι αδελφές σου ζουν ακόμα ανάμεσά μας. Γνωρίζουμε τη μητέρα σου, Μαρία. Πού βρίσκονται σήμερα; Ακούμε πολλά για σένα αλλά παρατηρούμε ότι δεν κάνεις θαύματα τώρα που επέστρεψες». Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «Αγαπώ το λαό που μένει στην πόλη που μεγάλωσα και θα χαιρόμουνα να σας δω όλους να εισέρχεσθε στη βασιλεία των ουρανών, αλλά τα έργα του Θεού δεν μπορώ να τα αποφασίσω εγώ[42]. Οι μεταμορφώσεις από τη χάρη του Θεού δίνονται σαν απάντηση της ζωντανής πίστης εκείνων που είναι οι ευεργετούμενοι».
150:9.3 Ο Ιησούς θα είχε με καλό τρόπο ελέγξει το πλήθος και αποτελεσματικά αφοπλίσει ακόμα και τους βίαιους εχθρούς του αν δεν έκανε μια γκάφα ένας από τους αποστόλους του, ο Σίμωνας ο Ζηλωτής, ο οποίος, με τη βοήθεια του Ναχώρ, ενός από τους νεότερους ευαγγελιστές, συγκέντρωσε μια ομάδα φίλων του Ιησού από το πλήθος και παίρνοντας εχθρική στάση, στράφηκε κατά των εχθρών του Ιησού που προχωρούσαν. Ο Ιησούς είχε επί μακρόν διδάξει τους αποστόλους ότι μια γλυκιά απάντηση απομακρύνει το θυμό, αλλά οι οπαδοί του δεν ήταν συνηθισμένοι να βλέπουν τον αγαπημένο τους δάσκαλο, τον οποίο τόσο πρόθυμα αποκαλούσαν Κύριο, να του συμπεριφέρονται με τόση αγένεια και περιφρόνηση. Ήταν πάρα πολύ γι αυτούς και βρέθηκαν να εκφράζουν την παθιασμένη και φλογερή προσβολή, όλων εκείνων που καλλιεργούσαν τη νοοτροπία του όχλου σε αυτή την ασεβή και άξεστη συγκέντρωση[43]. Και έτσι, υπό την αρχηγία των μισθοφόρων, αυτοί οι θρασύδειλοι άρπαξαν τον Ιησού και τον πέταξαν έξω από τη συναγωγή μέχρις έναν απόκρημνο λόφο, από την άκρη του οποίου σκεφτόντουσαν να τον σπρώξουν για να σκοτωθεί πέφτοντας. Αλλά καθώς ήταν έτοιμοι να τον σπρώξουν από την απότομη άκρη του βράχου, ο Ιησούς στράφηκε ξαφνικά σ’ αυτούς που τον είχαν συλλάβει και, αντικρίζοντάς τους, ήρεμα δίπλωσε τα χέρια του. Δεν είπε τίποτε, αλλά οι φίλοι του έμειναν περισσότερο από έκπληκτοι όταν, καθώς άρχισε να προχωράει ο όχλος άνοιξε και του επέτρεψαν να περάσει ανεμπόδιστος.[44]
150:9.4 Ο Ιησούς ακολουθούμενος από τους μαθητές του, συνέχισε μέχρι την κατασκήνωσή τους, όπου όλα αυτά είχαν εξιστορηθεί. Και ετοιμάστηκαν εκείνο το βράδυ να επιστρέψουν στην Καπερναούμ νωρίς την άλλη μέρα, όπως τους έδωσε εντολή ο Ιησούς[45]. Αυτό το ταραχώδες τέλος της τρίτης δημόσιας περιοδείας για κήρυγμα είχε ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα για τους οπαδούς του Ιησού. Άρχιζαν να καταλαβαίνουν τη σημασία ορισμένων από τις διδασκαλίες του Κυρίου. Αφυπνίστηκαν στο γεγονός ότι η βασιλεία μπορούσε να έρθει μόνο μέσα από πολύ θλίψη και πικρή απογοήτευση.
150:9.5 Άφησαν τη Ναζαρέτ αυτό το πρωί της Κυριακής και ταξιδεύοντας από διαφορετικούς δρόμους, συγκεντρώθηκαν όλοι τελικά στη Βηθσαϊδά το μεσημέρι της Πέμπτης, 10 Μαρτίου. Συγκεντρώθηκαν όλοι συγκρατημένοι και σοβαροί σαν μια ομάδα κηρύκων του ευαγγελίου της αλήθειας, που βγήκε από την πλάνη της και όχι σαν μια ενθουσιώδης και νικηφόρα ομάδα θριαμβευτών σταυροφόρων.
| Εγγραφο 149. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 151. ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ |
¶ Παραπομπές
- ↑ Χρίσμα ασθενών με λάδι: Μκ 6:13b; Ιακ 5:14.
- ↑ Τρίτη περιοδεία κηρύγματος: Μτ 9:35; Λκ 8:1.
- ↑ Το σώμα των γυναικών: Λκ 8:2-3.
- ↑ Χρηματοδότηση των γυναικών: Λκ 8:3b.
- ↑ Ισότητα των προσώπων: Β Παρ 19:7; Ιωβ 34:19; Σειρ 35:12; Πραξ 10:34; Ρωμ 2:11; Γαλ 2:6; Γαλ 3:28; Εφ 6:9; Κολ 3:11.
- ↑ Η άποψη του Παύλου για τις γυναίκες: Α Κορ 11:1-15; Α Κορ 14:34-35; Α Τιμ 2:9-12; Α Πε 3:1-6.
- ↑ Πιστές γυναίκες: Μτ 27:55-56,61; Μκ 15:40-41,47; Λκ 8:2-3; Λκ 23:49; Λκ 24:10-11; Ιω 19:25.
- ↑ Ιωάννα, σύζυγος του Χουζά: Λκ 8:3.
- ↑ Αστρικές δεισιδαιμονίες: Μτ 2:1-2.
- ↑ Οι απόστολοι συγκεντρώνονται: Μτ 10:1; Μκ 3:14-15; Λκ 9:1-2.
- ↑ Άφθονος ο θερισμός, λίγοι οι εργάτες: Μτ 9:37-38; Λκ 10:2.
- ↑ Αποστολή αποστόλων ανά δύο: Μκ 6:7; Λκ 10:1.
- ↑ Απόστολοι που ονομάζονται: Μτ 10:2-4; Μκ 3:16-19; Λκ 6:14-16; Πραξ 1:13.
- ↑ Κηρύξτε στον οίκο του Ισραήλ: Μτ 10:5-7.
- ↑ Σχέση κυρίου και δούλου: Μτ 10:24-25a; Λκ 6:40; Ιω 13:16; Ιω 15:20.
- ↑ Βελζεβούλ: Μτ 10:25b.
- ↑ Τίποτα κρυμμένο που δεν θα γίνει γνωστό: Μτ 10:26-28; Λκ 12:2-5.
- ↑ Τα σπουργίτια πέφτουν- οι τρίχες της κεφαλής σου είναι μετρημένες: Μτ 10:29-31; Λκ 12:6-7.
- ↑ Δεν υπάρχει ειρήνη, αλλά θλίψη στη γη: Μτ 10:34-37a; Λκ 12:51-53.
- ↑ Αγαπήστε το ευαγγέλιο περισσότερο από την οικογένεια: Λκ 14:26.
- ↑ Οι απόστολοι αφήνουν να διδάξουν: Μκ 6:12-13; Λκ 9:6.
- ↑ Ευαγγέλιο της βασιλείας: Μτ 4:23; Μτ 9:35; Μτ 24:14; Μκ 1:14-15. Σωτηρία: πιστέψτε, δεχτείτε: Ιω 1:12; Ρωμ 3:21--4:5.
- ↑ Οι δίκαιοι θα ζήσουν με την πίστη: Αβ 2:4.
- ↑ Στον Κύριο έχω δικαιοσύνη: Ησ 45:24.
- ↑ Τα χέρια μου αγκαλιάζουν τους ανθρώπους: Ησ 51:5.
- ↑ Ψυχή χαρούμενη στην αγάπη του Θεού: Ησ 61:10.
- ↑ Ο Κύριος η δικαιοσύνη μας: Ιερ 23:6; Ιερ 33:16.
- ↑ Ντύστε το γιο με το θείο ένδυμα: Ησ 61:10; Ζαχ 3:4.
- ↑ Σωτηρία, δώρο που αποκαλύπτεται από τους Υιούς: Εφ 2:8.
- ↑ Σωτηρία από την πίστη: Μκ 16:16; Ιω 3:36; Πραξ 13:39; Ρωμ 5:1; Γαλ 3:24.
- ↑ Επιστροφή στη Ναζαρέτ: Μκ 6:1; Λκ 4:16a.
- ↑ Πλήθος στη Συναγωγή: Μτ 13:54a; Μκ 6:2a; Λκ 4:16b.
- ↑ Ο Ιησούς παρέδωσε τον πάπυρο: Λκ 4:17a.
- ↑ Εντολή που δεν κρύβεται: Δτ 30:11-14.
- ↑ Ο Ιησούς διαβάζει προφήτες: Λκ 4:17-19.
- ↑ Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου: Ησ 61:1-2a.
- ↑ Σήμερα εκπληρώνονται οι γραφές: Λκ 4:21.
- ↑ Οι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι: Λκ 4:20-22a.
- ↑ Οι άνθρωποι εκπλήσσονται: Μτ 13:54b; Μκ 6:2b.
- ↑ Η αντιπολίτευση αυξάνεται: Μτ 13:55-57; Μκ 6:3-4; Λκ 4:22b-24.
- ↑ Ο Ιησούς παραθέτει τις γραφές: Ιω 4:44.
- ↑ Δεν γίνονται θαύματα: Μτ 13:58; Μκ 6:5-6.
- ↑ Μαλακή απάντηση ξεσηκώνει θυμό: Πρμ 15:1.
- ↑ Ο Ιησούς ξεφεύγει από τον όχλο: Λκ 4:28-30.
- ↑ Επιστροφή στην Καπερναούμ: Λκ 4:31.