© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 154. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 156. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΤΥΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΔΩΝΑ |
155:0.1 Αμέσως μετά την αποβίβασή τους κοντά στην Κερίσα, αυτή τη γεμάτη συμβάντα Κυριακή, ο Ιησούς και οι εικοσιτέσσερις προχώρησαν λίγο προς τα βόρεια, όπου πέρασαν τη νύχτα σ’ ένα ωραίο κήπο στο νότιο μέρος της Βηθσαϊδά-Ιουλίας. Το γνώριζαν καλά αυτό το μέρος, επειδή είχαν σταθμεύσει εκεί σε κάποιες μέρες περασμένες. Πριν αποσυρθούν για τη νύχτα, ο Κύριος κάλεσε τους οπαδούς του γύρω του και συζήτησε μαζί τους τα πλάνα για την σχεδιασμένη περιήγησή τους μέσα από τη Βατάνεα και τη βόρεια Γαλιλαία στην ακτή της Φοινίκης.
¶ 1. ΓΙΑΤΙ ΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ
155:1.1 Είπε ο Ιησούς: «Όλοι σας θα θυμάστε τι αναφέρουν οι Ψαλμοί για αυτούς τους καιρούς, όταν λένε, ‘Γιατί οι ειδωλολάτρες οργίζονται και οι λαοί συνωμοτούν άσκοπα; Οι βασιλείς της γης είναι αδιάλλακτοι και οι κυβερνήτες του λαού συσκέπτονται μεταξύ τους, κατά του Κυρίου και κατά των χρισμένων του, λέγοντας, Ας σπάσουμε τα δεσμά του ελέους σε κομμάτια και ας διώξουμε μακριά τα σκοινιά της αγάπης’[1].
155:1.2 Σήμερα βλέπετε αυτό να εκπληρώνετε μπροστά στα μάτια σα;. Αλλά δεν θα δείτε να εκπληρώνεται και η υπόλοιπη προφητεία των Ψαλμών, γιατί φιλοξενεί λανθασμένες ιδέες για το Γιο του Ανθρώπου και την αποστολή του στη γη. Η βασιλεία μου θεμελιώθηκε πάνω στην αγάπη, διακήρυξε το έλεος και εδραιώθηκε από την αλτρουιστική υπηρέτηση. Ο Πατέρας μου δεν κάθεται στον ουρανό περιγελώντας τους ειδωλολάτρες. Δεν είναι γεμάτος οργή και δυσαρέσκεια[2]. Είναι αληθινή η υπόσχεση που έδωσε ο Γιος σ’ αυτούς τους αποκαλούμενους ειδωλολάτρες (στην πραγματικότητα τους αδαείς και ανεκπαίδευτους αδελφούς του), ότι θα είναι κληρονόμοι του[3]. Και θα δεχτώ αυτούς τους εθνικούς με ανοιχτές τις αγκάλες του ελέους και της αγάπης. Όλη αυτή η τρυφερή καλοσύνη θα αποκαλυφθεί στους επονομαζόμενους ειδωλολάτρες, παρόλη την ατυχή δήλωση της αναφοράς η οποία γνωστοποιεί ότι ο θριαμβευτής Υιός ‘θα δαμάσει αυτούς με σιδερένια ράβδο και θα τους συντρίψει σε κομμάτια σαν δοχείο κεραμέα’[4]. Ο Ψαλμωδός σας παρότρυνε να ‘υπηρετείτε τον Κύριο με φόβο’ – σας δίνω εντολή να εισέλθετε στα ανώτερα προνόμια της θεϊκής συγγένειας με πίστη[5][6][7]. Αυτός σας διατάσσει να ευφρανθείτε με ρίγος. Εγώ σας δίνω εντολή να ευφρανθείτε με σιγουριά[8]. Αυτός λέγει, ‘Ασπασθείτε τον Υιό, μήπως και θυμώσει και χαθείτε όταν εξαφθεί η οργή του’. Εσείς όμως που ζήσατε μαζί μου γνωρίζετε καλά ότι ο θυμός και η οργή δεν αποτελούν τμήμα στην εγκαθίδρυση της βασιλείας των ουρανών στις καρδιές των ανθρώπων[9]. Αλλά ο Ψαλμωδός έριξε μια βιαστική ματιά στο φως της αλήθειας όταν, τελειώνοντας αυτή την προτροπή, είπε: ‘Ευλογημένοι είναι αυτοί που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν τον Υιό’».
155:1.3 Ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει τους εικοσιτέσσερις, λέγοντας: «Οι ειδωλολάτρες δεν είναι ασυγχώρητοι όταν οργίζονται εναντίον μας[10]. Επειδή οι προσδοκίες τους είναι μικρές και περιορισμένες, είναι ικανοί να εστιάζουν τις δραστηριότητές τους με ενθουσιασμό. Οι στόχοι τους είναι κοντινοί και λίγο πολύ ορατοί. Γι αυτό αγωνίζονται θαρραλέα και αποτελεσματικά. Εσείς που έχετε επιβεβαιώσει την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών είστε καθ’ ολοκληρία πολύ διστακτικοί και ασαφείς στη διδακτική σας συμπεριφορά. Οι ειδωλολάτρες επιτίθoνται κατ’ ευθείαν στους αντικειμενικούς στόχους τους. Εσείς είστε ένοχοι γιατί χρονοτριβείτε υπερβολικά πολύ. Αν επιθυμείτε να εισέλθετε στη βασιλεία, γιατί δεν την καταλαμβάνετε με πνευματική επίθεση όπως καταλαμβάνουν οι ειδωλολάτρες μια πόλη την οποία πολιορκούν; Δεν αξίζετε σχεδόν καθόλου τη βασιλεία όταν η υπηρεσία σας συνίσταται τόσο πολύ από μια θρηνητική στάση για το παρελθόν, μεμψίμοιρη για το παρόν και μάταια ελπιδοφόρα για το μέλλον. Γιατί εξοργίζονται οι ειδωλολάτρες; Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Γιατί εσείς αναλώνεστε σε μάταιους πόθους; Επειδή δεν εκτελείτε πιστά την αλήθεια. Σταματήστε τους ανώφελους πόθους σας και βαδίστε μπροστά με θάρρος πράττοντας ό,τι αφορά για την εγκαθίδρυση της βασιλείας.
155:1.4 Σε ό,τι κάνετε, να μην είστε μονόπλευροι και υπερεξειδικευμένοι. Οι Φαρισαίοι που αναζητούν την καταστροφή μας πιστεύουν αληθινά ότι εκτελούν έργο Θεού. Έχουν γίνει εκ παραδόσεως τόσο στενοκέφαλοι που έχουν τυφλωθεί από την προκατάληψη και έχουν σκληρύνει από το φόβο. Δείτε τους Έλληνες, που έχουν επιστήμη χωρίς θρησκεία, ενώ οι Ιουδαίοι έχουν θρησκεία χωρίς επιστήμη. Όταν οι άνθρωποι παραπλανούνται τοιουτοτρόπως και δέχονται μια στενή και θολή αποσύνθεση της αλήθειας, η μοναδική ελπίδα σωτηρίας τους είναι να συντονισθούν με την αλήθεια – να αλλάξουν πίστη.
155:1.5 Θα σας αναφέρω με έμφαση αυτή την αιώνια αλήθεια: Αν εσείς, συντονιζόμενοι με την αλήθεια, μάθετε να εφαρμόζετε στις ζωές σας το όμορφο παράδειγμα της πλήρους δικαιοσύνης, οι συνάνθρωποί σας τότε θα τρέχουν ξοπίσω σας μήπως και κερδίσουν αυτό που έχετε έτσι αποκτήσει. Το κριτήριο με το οποίο οι αναζητητές της αλήθειας θα έλκονται από εσάς, θα αντιπροσωπεύει το κριτήριο του ταλέντου σας για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη. Το μέγεθος στο οποίο πρέπει να φθάσετε το μήνυμά σας στον κόσμο είναι, κατά κάποιο τρόπο, το κριτήριο της αποτυχίας σας να ζήσετε την πλήρη ζωή της δικαιοσύνης, τη συντονισμένη στην αλήθεια ζωή».
155:1.6 Και πολλά άλλα πράγματα δίδαξε ο Κύριος στους αποστόλους του και τους ευαγγελιστές πριν του πουν καληνύχτα και ζητήσουν ανάπαυση στα μαξιλάρια τους.
¶ 2. ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΧΟΡΑΖΙΝ
155:2.1 Τη Δευτέρα το πρωί, 23 Μαΐου, ο Ιησούς έδωσε εντολή στον Πέτρο να πάει στη Χοραζίν με τους δώδεκα ευαγγελιστές ενώ αυτός, με τους έντεκα, αναχώρησε για την Καισάρεια του Φιλίππου, πηγαίνοντας από τον Ιορδάνη στο δρόμο της Δαμασκού-Καπερναούμ, και από εκεί βορειότερα στη διασταύρωση με το δρόμο για την Καισάρεια του Φιλίππου, και στη συνέχεια σ’ εκείνη την πόλη, όπου στάθηκαν και δίδαξαν για δυο βδομάδες. Έφτασαν κατά το απόγευμα της Τετάρτης, 24 Μαΐου.
155:2.2 Ο Πέτρος και οι ευαγγελιστές παρέμειναν στη Χοραζίν δυο εβδομάδες, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας σε μια μικρή αλλά ένθερμη παρέα πιστών[11]. Αλλά δεν μπόρεσαν να κερδίσουν πολλούς νέους προσήλυτους. Καμία πόλη σε όλη τη Γαλιλαία δεν απέδωσε τόσο λίγες ψυχές στη βασιλεία όπως η Χοραζίν. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Πέτρου οι δώδεκα ευαγγελιστές είχαν να πουν λιγότερα για τη θεραπεία – για φυσικά πράγματα – καίτοι κήρυτταν και δίδασκαν με αυξημένη ενεργητικότητα τις πνευματικές αλήθειες της ουράνιας βασιλείας. Αυτές οι δυο εβδομάδες στη Χοραζίν αποτέλεσαν ένα πραγματικό βάφτισμα μέσα στην εναντιότητα για τους δώδεκα ευαγγελιστές επειδή ήταν η πιο δύσκολη και αντιπαραγωγική περίοδος στην πορεία τους μέχρι εκείνη την ώρα. Όντας έτσι αποστερημένοι από την ικανοποίηση να κερδίσουν ψυχές για τη βασιλεία, καθένας από αυτούς έβαλε το πιο θερμό και έντιμο απόθεμα από τη δική του ψυχή και την πρόοδό του στα πνευματικά μονοπάτια της νέας ζωής.
155:2.3 Όταν φάνηκε ότι δεν ενδιαφερόταν κανένας άλλος να αναζητήσει την είσοδο της βασιλείας, ο Πέτρος, την Τρίτη, 7 Ιουνίου κάλεσε τους συντρόφους του μαζί και αναχώρησαν για την Καισάρεια του Φιλίππου για να ενωθούν με τον Ιησού και τους αποστόλους. Έφτασαν το μεσημέρι της Τετάρτης και πέρασαν όλο το βράδυ εξιστορώντας τις εμπειρίες τους μεταξύ των άπιστων της Χοραζίν. Κατά τη συζήτηση αυτό το βράδυ ο Ιησούς αναφέρθηκε περαιτέρω στην παραβολή του σπορέως και τους δίδαξε πολύ για το νόημα της φαινομενικής αποτυχίας των εγχειρημάτων της ζωής.
¶ 3. ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
155:3.1 Αν και ο Ιησούς δεν έκανε δημόσιο έργο στη διάρκεια των δυο αυτών εβδομάδων στην Καισάρεια του Φιλίππου, οι απόστολοι συγκάλεσαν πολυάριθμες ήσυχες βραδινές συναντήσεις στην πόλη, και πολλοί πιστοί ήρθαν στην κατασκήνωση για να μιλήσουν με τον Κύριο. Πολύ λίγοι προστέθηκαν στην ομάδα των πιστών σαν αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης. Ο Ιησούς μιλούσε με τους αποστόλους κάθε μέρα, και αυτοί διέκριναν πιο καθαρά πλέον ότι μια καινούργια φάση του έργου του κηρύγματος για τη βασιλεία των ουρανών ξεκινούσε τώρα[12]. Άρχιζαν να αντιλαμβάνονται ότι «η βασιλεία των ουρανών δεν είναι κρέας και ποτό αλλά η πραγματοποίηση της πνευματικής χαράς από την αποδοχή της θεϊκής συγγένειας».
155:3.2 Η παραμονή στην Καισάρεια του Φιλίππου ήταν μια πραγματική δοκιμασία για τους έντεκα αποστόλους. Ήταν δυο δύσκολες εβδομάδες επιβίωσης γι αυτούς. Ήταν σχεδόν μελαγχολικοί και τους έλειπε η περιοδική παρακίνηση της ενθουσιώδους προσωπικότητας του Πέτρου. Αυτές τις ώρες ήταν αληθινά μια μεγάλη και απαιτητική περιπέτεια το να πιστεύουν στον Ιησού και να προχωρούν ακολουθώντας τον. Αν και προσηλύτισαν λίγους αυτές τις δυο εβδομάδες, έμαθαν πολλά που ήταν πολύ χρήσιμα, από τις καθημερινές τους συσκέψεις με τον Κύριο.
155:3.3 Οι απόστολοι έμαθαν ότι οι Ιουδαίοι ήταν στάσιμοι και νεκροί πνευματικά επειδή είχαν αποκρυσταλλωμένες αλήθειες για το δόγμα[13]. Ότι όταν η αλήθεια παίρνει τη μορφή μιας περιοριστικής γραμμής από την αποκλειστικότητα της αυτοδικαίωσης αντί να χρησιμοποιείται σαν κοντάρι σήμανσης της πνευματικής καθοδήγησης και προόδου, τέτοιου είδους διδασκαλίες χάνουν τη δημιουργική και ζωοποιό δύναμή τους και τελικά γίνονται εν μέρει διατηρητέες και απολιθωμένες.
155:3.4 Όλο και περισσότερο μάθαιναν από τον Ιησού να αναζητούν στοιχεία στις ανθρώπινες προσωπικότητες σε σχέση με τις δυνατότητές τους στο χρόνο και στην αιωνιότητα. Έμαθαν ότι πολλές ψυχές μπορούν καλύτερα να οδηγηθούν να αγαπήσουν τον αόρατο Θεό αφού πρώτα διδαχθούν να αγαπούν τους αδελφούς τους που μπορούν και βλέπουν. Και ήταν σε σχέση με αυτό που καινούργιες σημασίες συνδυάστηκαν με τη διατύπωση του Κυρίου που αφορούσε την ανιδιοτελή υπηρέτηση των συνανθρώπων: «Αφού ό,τι κάνετε στον ελάχιστο από τους αδελφούς σας, σε εμένα το κάνετε».
155:3.5 Ένα από τα μεγάλα μαθήματα αυτής της παραμονής στην Καισάρεια είχε να κάνει με την προέλευση των θρησκευτικών παραδόσεων, με το σοβαρό κίνδυνο να επιτρέπουν μια δόση ιερότητας να προσκολλάται σε μη ιερά πράγματα, απλές ιδέες, ή καθημερινά γεγονότα. Από μια σύσκεψη οι απόστολοι βγήκαν με τη διδαχή ότι η αληθινή θρησκεία ήταν η εγκάρδια πίστη του ανθρώπου στις υψηλότερες και πιο αληθινές πεποιθήσεις του.
155:3.6 Ο Ιησούς προειδοποίησε τους πιστούς του ότι, αν οι θρησκευτικές επιθυμίες τους ήταν αποκλειστικά υλιστικές, η αυξανόμενη γνώση για τη φύση θα μπορούσε, με την προοδευτική εκτόπιση της υποθετικής υπερφυσικής προέλευσης των πραγμάτων, τελικά να τους αποστερήσει από την πίστη τους στο Θεό. Αλλά ότι, αν η θρησκεία τους ήταν πνευματική, δεν θα μπορούσε ποτέ η πρόοδος της φυσικής επιστήμης να διαταράξει την πίστη τους στις αιώνιες πραγματικότητες και στις θεϊκές αξίες.
155:3.7 Έμαθαν ότι, όταν η θρησκεία έχει ολότελα πνευματικά κίνητρα, κάνει κάθε ζωή να αξίζει αφού, την γεμίζει με υψηλούς σκοπούς, της προσδίδει υπερβατικές αξίες, την εμπνέει με μεγαλοπρεπή κίνητρα, ενώ συγχρόνως δίνει παρηγοριά στην ανθρώπινη ψυχή με ανυπέρβλητη και ενδυναμωτική ελπίδα. Η αληθινή θρησκεία έχει σαν επιδίωξη να ελαττώνει το άγχος της ύπαρξης. Αποδεσμεύει πίστη και κουράγιο για τον καθημερινό τρόπο ζωής και την αλτρουιστική υπηρέτηση. Η πίστη προάγει την πνευματική ζωντάνια και την ενάρετη ζωή.
155:3.8 Ο Ιησούς επανειλημμένα δίδαξε τους αποστόλους του ότι κανένας πολιτισμός δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ μετά από το χάσιμο του καλύτερου τμήματος της θρησκείας του. Και ποτέ δεν κουράστηκε να τονίζει στους δώδεκα το μεγάλο κίνδυνο από την τοποθέτηση και αποδοχή θρησκευτικών συμβόλων και τελετουργιών στη θέση του θρησκευτικού βιώματος. Ολόκληρη η γήινη ζωή του ήταν αφιερωμένη με συνέπεια στην αποστολή τού να λιώσει τις παγωμένες μορφές της θρησκείας και να τις μετατρέψει στη ρέουσα ελευθερία της φωτισμένης συγγένειας με το Θεό.
¶ 4. ΚΑΘ’ ΟΔΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΦΟΙΝΙΚΗ
155:4.1 Την Πέμπτη το πρωί 9 Ιουνίου, μετά την είδηση που έλαβε, σχετικά με την πρόοδο της βασιλείας, από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ από τη Βηθσαϊδά, η ομάδα των εικοσιτεσσάρων διδασκάλων της αλήθειας, άφησε την Καισάρεια του Φιλίππου και ξεκίνησε για το ταξίδι της προς τη Φοινικική ακτή. Πέρασαν γύρω από την ελώδη περιοχή, από το δρόμο της Λουζ, μέχρι το σημείο που ενωνόταν με το δρόμο που οδηγούσε από τα Μάγδαλα στο Όρος του Λιβάνου, και από εκεί μέχρι τη διασταύρωση με το δρόμο που οδηγούσε στη Σιδώνα, φτάνοντας εκεί την Παρασκευή το απόγευμα.
155:4.2 Ενόσω έκαναν μιαν ανάπαυλα για φαγητό κάτω από τη σκιά της προεξοχής ενός βράχου που κρεμόταν από πάνω, κοντά στη Λουζ, ο Ιησούς έκανε μια από τις σημαντικότερες ομιλίες που άκουσαν ποτέ οι απόστολοι σε όλα τα χρόνια της συνεργασίας τους μαζί του. Δεν είχαν προλάβει να καθίσουν και να μοιράσουν το ψωμί όταν ο Σίμων Πέτρος ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, εφόσον ο Πατέρας στον ουρανό γνωρίζει τα πάντα, και εφόσον το πνεύμα του μας υποστηρίζει στην εγκαθίδρυση της βασιλείας των ουρανών στη γη, τότε γιατί τρέχουμε μακριά από τις απειλές των εχθρών μας; Γιατί αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς της αλήθειας;». Πριν όμως αρχίσει ο Ιησούς να εξηγεί την ερώτηση του Πέτρου, ο Θωμάς παρενέβη και ρώτησε: «Κύριε, θα ήθελα πραγματικά να ξέρω τι ακριβώς είναι λάθος στη θρησκεία των εχθρών μας στην Ιερουσαλήμ. Ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ της δικής τους θρησκείας και της δικής μας; Γιατί έχουμε τόσες διαφορές στα πιστεύω όταν όλοι επαγγελλόμαστε ότι υπηρετούμε τον ίδιο Θεό;». Και όταν ο Θωμάς τελείωσε, ο Ιησούς είπε: «Αν και δεν αγνοώ την ερώτηση του Πέτρου, γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο εύκολα θα μπορούσατε να παρεξηγήσετε τους λόγους μου, γιατί αποφεύγω να έρθω σε ανοιχτή σύγκρουση με τους άρχοντες των Ιουδαίων αυτήν ακριβώς την ώρα, θα αποδεικνυόταν όμως πιο χρήσιμο για όλους σας αν καλύτερα επέλεγα να απαντήσω στην ερώτηση του Θωμά. Και αυτό προτίθεμαι να κάνω όταν τελειώσετε το φαγητό σας».
¶ 5. Η ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
155:5.1 Αυτή η αξιομνημόνευτη ομιλία πάνω στη θρησκεία, σε περίληψη και διατυπωμένη ξανά σε σύγχρονη φρασεολογία, εξέφρασε τις ακόλουθες αλήθειες:
155:5.2 Αν και οι θρησκείες του κόσμου έχουν διττή προέλευση – φυσική και αποκαλυπτική – σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και σε οποιοδήποτε λαό απαντώνται τρεις διαφορετικές μορφές θρησκευτικής αφοσίωσης. Και αυτές οι τρεις εκδηλώσεις θρησκευτικής τάσης είναι:
155:5.3 1. Πρωτόγονη θρησκεία. Η μερικώς φυσική και ενστικτώδης τάση να φοβούνται τις μυστηριακές δραστηριότητες και να λατρεύουν τις ανώτερες δυνάμεις, κυρίως μια θρησκεία της φύσης, η θρησκεία του φόβου.
155:5.4 2. Η θρησκεία του πολιτισμού. Οι προχωρημένες θρησκευτικές σκέψεις και πρακτικές των πολιτισμένων φυλών – η θρησκεία του νου – η διανοητική θεολογία της εξουσίας της εγκατεστημένης θρησκευτικής παράδοσης.
155:5.5 3. Αληθινή θρησκεία – η θρησκεία της αποκάλυψης. Η αποκάλυψη των υπερφυσικών αξιών, μια εν μέρει ενόραση της αιώνιας πραγματικότητας, μια στιγμιαία ματιά της καλοσύνης και της ομορφιάς του ατελεύτητου χαρακτήρα του ουράνιου Πατέρα – η θρησκεία του πνεύματος όπως εμφανίζεται στο ανθρώπινο βίωμα.
155:5.6 Ο Κύριος αρνήθηκε να υποτιμήσει τη θρησκεία των φυσικών αισθήσεων και των δεισιδαιμονικών φόβων του ανθρώπου, αν και θρήνησε για το γεγονός ότι πολλές μορφές της πρωτόγονης αυτής λατρείας θα παραμείνουν στις θρησκείες και των πιο εξελιγμένων διανοητικά φυλών της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς ξεκαθάρισε ότι η μεγάλη διαφορά μεταξύ της θρησκείας του νου και της θρησκείας του πνεύματος είναι ότι, ενώ η πρώτη διέπεται από εκκλησιαστική εξουσία, η δεύτερη βασίζεται εξ ολοκλήρου στο ανθρώπινο βίωμα.
155:5.7 Και μετά ο Κύριος, κατά την ώρα της διδασκαλίας, συνέχισε ξεκαθαρίζοντας αυτές τις αλήθειες:
155:5.8 Έως ότου οι φυλές αποκτήσουν υψηλή νοημοσύνη και εκπολιτιστούν πλήρως, θα παραμείνουν πολλές από εκείνες τις παιδαριώδεις και δεισιδαιμονικές τελετουργίες που είναι τόσο χαρακτηριστικές των εξελιγμένων θρησκευτικών πρακτικών πρωτόγονων και οπισθοδρομικών λαών. Έως ότου η ανθρώπινη φυλή προοδεύσει μέχρι το επίπεδο μιας ανώτερης και γενικότερης αναγνώρισης της πραγματικότητας του πνευματικού βιώματος, μεγάλος αριθμός ανδρών και γυναικών θα συνεχίσει να δείχνει μια προσωπική προτίμηση για εκείνες τις θρησκείες εξουσίας οι οποίες απαιτούν διανοητική μόνο προσέγγιση, σε αντίθεση με τη θρησκεία του πνεύματος, η οποία απαιτεί ενεργή συμμετοχή του νου και της ψυχής στην περιπέτεια της πίστης για τον αγώνα με τις αυστηρές πραγματικότητες του προοδευτικού ανθρώπινου βιώματος.
155:5.9 Η αποδοχή των παραδοσιακών θρησκειών εξουσίας, παρουσιάζει τον εύκολο δρόμο της τάσης του ανθρώπου που αναζητά να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της πνευματικής του φύσης. Οι καθορισμένες, αποκρυσταλλωμένες και εδραιωμένες θρησκείες εξουσίας παρέχουν ένα έτοιμο καταφύγιο στο οποίο μπορεί καταφύγει η ταραγμένη και αλλόφρων ψυχή του ανθρώπου όταν κατατρέχεται από το φόβο και βασανίζεται από την αβεβαιότητα. Τέτοιου είδους θρησκεία απαιτεί από τους πιστούς της, σαν τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για την ικανοποίηση και την ασφάλεια, μόνο παθητική και καθαρά διανοητική προσέγγιση.
155:5.10 Και για πολύ καιρό θα επιζούν στη γη εκείνα τα δειλά, φοβισμένα και άτολμα άτομα που θα προτιμούν να εξασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο τη θρησκευτική παρηγοριά τους, ακόμα και αν, θέτοντας έτσι την τύχη τους υπό τη θρησκεία της εξουσίας, παραχωρούν την αυτονομία της προσωπικότητάς τους, υποτιμούν την αξιοπρέπεια του αυτοσεβασμού και πέρα για πέρα παραδίδουν το δικαίωμα της συμμετοχής σε εκείνο το πιο συγκινητικό και εμπνευσμένο από όλα τα βιώματα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος: την προσωπική αναζήτηση της αλήθειας, την ευτυχία του να έρθει αντιμέτωπος με τους κινδύνους της νοητικής ανακάλυψης, την αποφασιστικότητα να εξερευνήσει τις αλήθειες του πραγματικού ανθρώπινου βιώματος, την ύψιστη ικανοποίηση από τη βίωση του προσωπικού θριάμβου της αληθινής πραγματικότητας της νίκης της πνευματικής πίστης πάνω στις αμφιβολίες της διανόησης, έτσι όπως έντιμα νικάει στην ύψιστη περιπέτεια όλης της ανθρώπινης ύπαρξης – ο άνθρωπος που αναζητά το Θεό, για τον εαυτό του και σαν τον εαυτό του, και βρίσκοντάς τον.
155:5.11 Η θρησκεία του πνεύματος σημαίνει προσπάθεια, αγώνα, διαμάχη, υπόσχεση, αποφασιστικότητα, αγάπη, πίστη και πρόοδο. Η θρησκεία του νου – η θεολογία της εξουσίας – απαιτεί λίγο ή καθόλου αγώνα από τους επίσημους οπαδούς της. Η παράδοση είναι ένα ασφαλές καταφύγιο και ένα εύκολο μονοπάτι για εκείνες τις έντρομες και χλιαρές ψυχές που ασυνείδητα αποφεύγουν τους πνευματικούς αγώνες και τις νοητικές αβεβαιότητες που συμβαδίζουν με εκείνα τα ταξίδια πίστης της τολμηρής περιπέτειας στις μεγάλες θάλασσες της ανεξερεύνητης αλήθειας, προς αναζήτηση των μακρινών ακτών της πνευματικής πραγματικότητας , όπως αυτή μπορεί να ανακαλυφθεί από το προοδευτικό ανθρώπινο μυαλό και να βιωθεί από την εξελιγμένη ανθρώπινη ψυχή.
155:5.12 Και ο Ιησούς συνέχισε λέγοντας: «Στην Ιερουσαλήμ οι θρησκευτικοί αρχηγοί έχουν μετατρέψει τις ποικίλες θεωρίες των παραδοσιακών δασκάλων και των προφητών τους των αλλοτινών ημερών σε ένα εγκατεστημένο σύστημα διανοητικών πιστεύω, σε μια θρησκεία εξουσίας. Η έλξη του νου προς τέτοιες θρησκείες είναι μεγάλη. Τώρα λοιπόν, είναι ανάγκη να υπεισέλθουμε σε θανατηφόρα διαμάχη με αυτή τη θρησκεία αφού σύντομα θα αρχίσουμε την τολμηρή διακήρυξη μιας νέας θρησκείας – μιας θρησκείας που δεν έχει σήμερα το νόημα εκείνης της λέξης, μιας θρησκείας που επικαλείται κυρίως το θεϊκό πνεύμα του Πατέρα μου που κατοικεί στο νου του ανθρώπου. Μιας θρησκείας που η εξουσία της προέρχεται από τους καρπούς της αποδοχής της, που με βεβαιότητα θα εμφανιστούν στο προσωπικό βίωμα όλων αυτών που αληθινά και πραγματικά θα πιστέψουν στις αλήθειες της ανώτερης αυτής πνευματικής κοινωνίας».
155:5.13 Δείχνοντας τον καθένα από τους εικοσιτέσσερις και καλώντας τους με το όνομά τους, ο Ιησούς είπε: «Και τώρα, ποιος από εσάς θα προτιμούσε να πάρει το εύκολο μονοπάτι της υπακοής σε μια εγκατεστημένη και απολιθωμένη θρησκεία, όπως υποστηρίζουν οι Φαρισαίοι της Ιερουσαλήμ, από το να υποφέρουν τις δυσκολίες και τις διώξεις που ακολουθούν την αποστολή της διακήρυξης ενός καλύτερου δρόμου σωτηρίας στους ανθρώπους, ενώ παίρνετε την ικανοποίηση από την ανακάλυψη για τους εαυτούς σας της ομορφιάς της ζωής και του βιώματος μέσα στις αιώνιες αλήθειες και στην μεγαλοπρέπεια της βασιλείας των ουρανών; Φοβάστε, είστε μαλθακοί και ζητάτε την καλοπέραση; Μήπως φοβάστε να εμπιστευθείτε το μέλλον σας στα χέρια του Θεού της αλήθειας, του οποίου είστε γιοι; Μήπως δυσπιστείτε για τον Πατέρα, του οποίου είστε παιδιά; Μήπως θα γυρίσετε πίσω στο εύκολο μονοπάτι της σιγουριάς και της διανοητικής σταθερότητας της θρησκείας της παραδοσιακής εξουσίας, ή θα προετοιμαστείτε να προχωρήσετε μαζί μου σ’ εκείνο το αβέβαιο και οδυνηρό μέλλον της διακήρυξης των νέων αληθειών της θρησκείας του πνεύματος, της βασιλείας των ουρανών στις καρδιές των ανθρώπων;».
155:5.14 Και οι εικοσιτέσσερις ακροατές του ανασηκώθηκαν όρθιοι, σκοπεύοντας να εκφράσουν την ενωμένη και πιστή απάντησή τους σ’ αυτό, μια από τις λιγοστές συναισθηματικές εκκλήσεις που έκανε ποτέ ο Ιησούς σε αυτούς, αλλά σήκωσε το χέρι του και τους σταμάτησε λέγοντας: «Ας πάει καθένας χώρια, μόνος καθένας με τον Πατέρα και ας βρει εκεί την απάντηση στην ερώτησή μου χωρίς συναισθηματισμούς, και αφού βρείτε την αλήθεια και την ειλικρινή στάση της ψυχής σας, πείτε ελεύθερα και με τόλμη εκείνη την απάντηση στον Πατέρα μου και Πατέρα σας, του οποίου η αιώνια ζωή της αγάπης είναι το ίδιο το πνεύμα της θρησκείας που διακηρύσσουμε».
155:5.15 Οι ευαγγελιστές και οι απόστολοι χωρίστηκαν για σύντομο διάστημα. Τα πνεύματά τους υψώθηκαν, ο νους τους εμπνεύστηκε και τα συναισθήματά τους δονήθηκαν δυνατά από αυτά που είχε πει ο Ιησούς. Όταν όμως ο Ανδρέας τους φώναξε να συγκεντρωθούν, ο Κύριος είπε μόνο: «Ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Πηγαίνουμε στη Φοινίκη να μείνουμε ένα διάστημα, και όλοι σας πρέπει να προσευχηθείτε στον Πατέρα να μεταμορφώσει τα συναισθήματα του νου και του σώματός σας για μεγαλύτερη πίστη του νου και περισσότερο ικανοποιητικές εμπειρίες για το πνεύμα».
155:5.16 Καθώς πορεύονταν, οι εικοσιτέσσερις ήταν σιωπηλοί στην αρχή, αλλά τώρα άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους, και κατά τις τρεις εκείνο το απόγευμα δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, σταμάτησαν και ο Πέτρος, πηγαίνοντας στον Ιησού, είπε: «Κύριε, μας μίλησες με λόγια ζωής και αλήθειας. Θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα. Σε ικετεύουμε να μας μιλήσεις περαιτέρω σχετικά με αυτά τα θέματα».
¶ 6. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
155:6.1 Και έτσι, ενώ έκαναν στάση στη σκιά του λόφου, ο Ιησούς συνέχισε να τους διδάσκει σχετικά με τη θρησκεία του πνεύματος, λέγοντας στην ουσία:
155:6.2 Προέρχεστε από εκείνους τους συνανθρώπους σας που διάλεξαν να παραμείνουν ικανοποιημένοι με μια θρησκεία του νου, που ήθελαν πολύ την ασφάλεια και προτίμησαν την υπακοή. Εσείς επιλέξατε να ανταλλάξετε τα αισθήματα της εξουσιαστικής σιγουριάς με τις εγγυήσεις του πνεύματος της περιπετειώδους και προοδευτικής πίστης. Τολμήσατε να διαμαρτυρηθείτε κατά των σκληρών δεσμών της καθιερωμένης θρησκείας και να απορρίψετε την εξουσία της παράδοσης των αρχείων τα οποία θεωρούνται σήμερα ότι είναι ο λόγος του Θεού. Ο Πατέρας μας μίλησε πράγματι μέσα από το Μωυσή, τον Ηλία, τον Ησαΐα, τον Αμώς και τον Ωσηέ, αλλά δεν σταμάτησε να παρέχει το λόγο του στον κόσμο όταν αυτοί οι προφήτες έβαλαν τέλος στις ομιλίες τους[14]. Ο Πατέρας μου δεν εκτιμά κάποιες φυλές ή γενιές ξεχωριστά ώστε ο λόγος της αλήθειας να παραχωρείται σε μια εποχή και να αποσιωπείται σε μιαν άλλη[15]. Μη διαπράξετε την ανοησία να το αποκαλέσετε θεϊκό αυτό που είναι εξ ολοκλήρου ανθρώπινο, και μην αποτύχετε να διακρίνετε τα λόγια της αλήθειας που δεν προέρχονται από τους παραδοσιακούς χρησμούς υποτιθέμενης έμπνευσης.
155:6.3 Απαίτησα από σας να αναγεννηθείτε, να αναγεννηθείτε από το πνεύμα[16]. Σας κάλεσα από το σκοτάδι της εξουσίας και το λήθαργο της παράδοσης έξω στο υπερβατικό φως της αντίληψης της δυνατότητας να κάνετε για τους εαυτούς σας τη μεγαλύτερη ανακάλυψη που μπορεί να κάνει η ανθρώπινη ψυχή – την ουράνια εμπειρία της εύρεσης του Θεού για σας, μέσα σας και από σας, και κάνοντάς το αυτό να γίνει γεγονός για όλο το προσωπικό βίωμά σας. Και έτσι να μπορέσετε να περάσετε από το θάνατο στη ζωή, από την εξουσία της παράδοσης στο βίωμα της γνώσης του Θεού[17][18]. Έτσι θα περάσετε από το σκοτάδι στο φως, από μια φυλετική κληρονομημένη πίστη σε μια προσωπική πίστη που επιτυγχάνεται με αληθινό βίωμα. Και με αυτό τον τρόπο θα προοδεύσετε από μια θεολογία του νου που σας παραδόθηκε από τους προγόνους σας σε μια αληθινή θρησκεία του πνεύματος που θα αναπτυχθεί σταδιακά στις ψυχές σας σε ένα αιώνιο χάρισμα.
155:6.4 Η θρησκεία σας θα αλλάξει από το απλό διανοητικό πιστεύω στην εξουσία της παράδοσης, στο σημερινό βίωμα εκείνης της ζωντανής πίστης που είναι ικανή να καταλάβει την πραγματικότητα του Θεού και όλα όσα σχετίζονται με το θεϊκό πνεύμα του Πατέρα. Η θρησκεία του νου σας δένει χωρίς ελπίδα με το παρελθόν, η θρησκεία του πνεύματος συνίσταται στην προοδευτική αποκάλυψη και σας έλκει πάντα προς τα υψηλότερα και ιερότερα επιτεύγματα των πνευματικών ιδεωδών και της αιώνιας πραγματικότητας.
155:6.5 Ενόσω η θρησκεία της εξουσίας μπορεί να μεταδώσει ένα πρόσκαιρο αίσθημα σταθερής ασφάλειας, εσείς πληρώνετε για μια τέτοια φευγαλέα ικανοποίηση το τίμημα της απώλειας της πνευματικής και της θρησκευτικής ελευθερίας σας. Ο Πατέρας μου δεν απαιτεί από σας, σαν τιμή εισόδου στη βασιλεία των ουρανών, να υποστηρίξετε την πίστη σας σε πράγματα που είναι ασύμβατα με το πνεύμα, ανίερα και ψεύτικα. Δεν απαιτείται από σας να προσβάλλετε το δικό σας αίσθημα του ελέους, της δικαιοσύνης και της αλήθειας από την υποταγή σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα θρησκευτικών μορφών και τελετουργιών. Η θρησκεία του πνεύματος σας αφήνει για πάντα ελεύθερους να ακολουθήσετε την αλήθεια οπουδήποτε σας πάει η καθοδήγηση του πνεύματος. Και ποιος μπορεί να κρίνει – ίσως αυτό το πνεύμα να έχει κάτι να μεταδώσει σε αυτή τη γενιά που άλλες γενιές αρνήθηκαν να ακούσουν;
155:6.6 Είναι ντροπή για εκείνους τους θρησκευτικούς ψευτοδιδάσκαλους που τραβούν πίσω στο σκοτεινό και μακρινό παρελθόν τις διψασμένες ψυχές και τις αφήνουν εκεί! Και αυτά τα δυστυχισμένα άτομα είναι καταδικασμένα να φοβούνται από κάθε νέα ανακάλυψη, αφού ζαλίζονται από κάθε νέα ανακάλυψη της αλήθειας. Ο προφήτης που είπε: «Θα έχει τέλεια ειρήνη ο νους εκείνου που είναι προσηλωμένος στο Θεό», δεν ήταν μόνο ένας διανοούμενος πιστός στην εξουσιαστική θεολογία[19]. Αυτός ο άνθρωπος γνώστης της αλήθειας είχε ανακαλύψει το Θεό. Δεν μιλούσε εν μέρει μόνο για το Θεό.
155:6.7 Σας υποδεικνύω να παρατήστε την πρακτική να αναφέρετε πάντα τους προφήτες της παλαιάς εποχής και να δοξάζετε τους ήρωες του Ισραήλ, και αντί γι αυτό να φιλοδοξείτε να γίνετε οι ζωντανοί προφήτες του Υψίστου και οι πνευματικοί ήρωες της ερχόμενης βασιλείας. Το να τιμάτε τους αρχηγούς του παρελθόντος που γνώριζαν το Θεό, μπορεί να αξίζει, αλλά γιατί πράττοντας αυτό, πρέπει να θυσιάσετε το ύψιστο βίωμα της ανθρώπινης ύπαρξης: να βρείτε το Θεό για σας και να γνωρίσετε αυτόν μέσα στη δική σας ψυχή;
155:6.8 Κάθε ανθρώπινη φυλή έχει τη δική της νοητική θεώρηση για την ανθρώπινη ύπαρξη. Επομένως η θρησκεία του νου πρέπει να αποδεικνύει αληθινές αυτές τις διαφορετικές φυλετικές απόψεις. Δεν μπορεί ποτέ η θρησκεία της εξουσίας να ενοποιηθεί. Η ενοποίηση της ανθρωπότητας και η αδελφοποίηση των θνητών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την υπερικανότητα της θρησκείας του πνεύματος. Οι φυλετικές σκέψεις μπορεί να διαφέρουν, αλλά όλοι οι άνθρωποι ενοικούνται από το ίδιο θεϊκό και αιώνιο πνεύμα. Η ελπίδα της ανθρώπινης αδελφοποίησης μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν, και εφόσον, οι αποκλίνουσες θρησκείες του νου και της εξουσίας πληρωθούν με, και επισκιαστούν από την ενοποιημένη και εξευγενισμένη θρησκεία του πνεύματος – τη θρησκεία του προσωπικού πνευματικού βιώματος.
155:6.9 Οι θρησκείες της εξουσίας μόνο να διχάσουν τους ανθρώπους μπορούν και να τους βάλουν σε ενσυνείδητη αντιπαράταξη μεταξύ τους. Η θρησκεία του πνεύματος θα φέρει τους ανθρώπους προοδευτικά μαζί και θα τους κάνει να συμπονούν ο ένας τον άλλον με κατανόηση. Οι θρησκείες της εξουσίας απαιτούν από τους ανθρώπους ομοιομορφία στην πίστη, αλλά αυτό είναι αδύνατο με την παρούσα κατάσταση του κόσμου. Η θρησκεία του πνεύματος απαιτεί μόνο ενότητα στο βίωμα – ομοιομορφία πεπρωμένου – επιτρέποντας εντελώς τη διαφοροποιημένη πίστη. Η θρησκεία του πνεύματος απαιτεί μόνο ομοιομορφία στην ενόραση, όχι ομοιομορφία στην άποψη και τη θεώρηση. Η θρησκεία του πνεύματος δεν αξιώνει ομοιομορφία στις νοητικές απόψεις, ενότητα μόνο της αίσθησης του πνεύματος. Οι θρησκείες της εξουσίας αποκρυσταλλώνονται σε νεκρά δόγματα πίστεως. Η θρησκεία του πνεύματος αναπτύσσεται μέσα από την αυξανόμενη χαρά και την ελευθερία των εξευγενισμένων πράξεων ένεκα της γεμάτης αγάπη και ευσπλαχνία υπηρέτησης και φροντίδας των συνανθρώπων.
155:6.10 Αλλά προσέξτε, μήπως και κάποιος από σας αντιμετωπίσει με περιφρόνηση τα τέκνα του Αβραάμ επειδή απέτυχαν αυτές τις πονηρές ημέρες της στείρας παράδοσης. Οι πρόγονοί μας αφοσιώθηκαν στην επίμονη και παθιασμένη αναζήτηση για το Θεό, και τον ανακάλυψαν όπως δεν μπόρεσε να τον γνωρίσει καμία άλλη φυλή ανθρώπων από την εποχή του Αδάμ, ο οποίος γνώριζε πολλά περί αυτού μια και ήταν αυτός ένας Γιος του Θεού. Ο Πατέρας μου κατέγραψε τον μακρύ και ακούραστο αγώνα του Ισραήλ, από τις ημέρες του Μωυσή, να βρει και να γνωρίσει το Θεό. Για πολλές εξαντλημένες γενιές οι Ιουδαίοι δεν έπαψαν να μοχθούν, να αγωνιούν, να στενάζουν, να προσπαθούν και να υπομένουν τα βάσανα και να βιώνουν τις θλίψεις ενός παρανοημένου και περιφρονημένου λαού, και όλα αυτά για να μπορέσουν να έρθουν λίγο πιο κοντά στην ανακάλυψη της αλήθειας για το Θεό. Και, παρ’ όλες τις αποτυχίες και τα παραπατήματα του Ισραήλ, οι πατέρες μας προοδευτικά, από το Μωυσή μέχρι τον καιρό του Αμώς και του Ωσηέ, αποκάλυπταν όλο και περισσότερο σε όλο τον κόσμο, μια καθαρότερη και πιο αληθοφανή εικόνα του αιώνιου Θεού. Και έτσι ετοιμάστηκε ο δρόμος για την ακόμα μεγαλύτερη αποκάλυψη του Πατέρα την οποία εσείς έχετε κληθεί να μοιραστείτε.
155:6.11 Μην ξεχάσετε ποτέ ότι υπάρχει μόνο μια περιπέτεια η οποία είναι πιο ικανοποιητική και συνταρακτική από την προσπάθεια να ανακαλύψετε το θέλημα του ζωντανού Θεού, και αυτή είναι να βιώσετε την ύψιστη και ειλικρινή προσπάθεια του να κάνετε αυτό το θεϊκό θέλημα. Και μην παραλείψετε ποτέ να θυμάστε ότι το θέλημα του Θεού μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε γήινη απασχόληση. Μερικά επαγγέλματα δεν είναι ιερά και άλλα είναι εγκόσμια. Όλα τα πράγματα είναι αγιασμένα στις ζωές εκείνων που καθοδηγούνται από το πνεύμα. Δηλαδή σ’ αυτούς που βρίσκονται κάτω από την αλήθεια, εξευγενισμένοι από την αγάπη, κυβερνώνται από το έλεος και περιορίζονται από την τιμιότητα-δικαιοσύνη. Το πνεύμα που ο Πατέρας μου και Εγώ θα στείλουμε στον κόσμο δεν είναι μόνο το Πνεύμα της Αληθείας αλλά επίσης το πνεύμα της ιδεαλιστικής ομορφιάς.
155:6.12 Πρέπει να σταματήσετε να αναζητάτε το λόγο του Θεού μόνο στις σελίδες των παλαιών αρχείων της θεολογικής εξουσίας. Εκείνοι που έχουν γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού θα διακρίνουν εις το εξής το λόγο του Θεού ανεξάρτητα από πού φαίνεται ότι προέρχεται. Η θεϊκή αλήθεια δεν πρέπει να εκπίπτει επειδή το κανάλι στο οποίο εμφανίζεται είναι φαινομενικά ανθρώπινο. Πολλοί από τους αδελφούς σας έχουν μυαλά που δέχονται τη θεωρία περί Θεού αλλά που πνευματικά αποτυγχάνουν να αντιληφθούν την παρουσία του Θεού. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σας δίδαξα τόσο συχνά ότι η βασιλεία των ουρανών μπορεί να γίνει καλύτερα αντιληπτή αν αποκτήσετε την πνευματική νοοτροπία ενός ειλικρινούς παιδιού[20]. Δεν είναι η πνευματική ανωριμότητα του παιδιού που σας συνιστώ αλλά η πνευματική απλότητα ενός μικρού που πιστεύει εύκολα και εμπιστεύεται απόλυτα. Δεν είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζετε την πραγματικότητα του Θεού όσο το να μεγαλώνει μέσα σας όλο και περισσότερο η ικανότητα να αισθάνεσθε την παρουσία του Θεού.
155:6.13 Όταν κάποτε αρχίσετε να βρίσκετε το Θεό στην ψυχή σας, χωρίς καθυστέρηση θα αρχίσετε να τον ανακαλύπτετε και στις ψυχές άλλων ανθρώπων και τελικά σε όλα τα πλάσματα και τις δημιουργίες ενός πανίσχυρου σύμπαντος. Αλλά ποιες ευκαιρίες έχει ο Πατέρας να εμφανιστεί σαν Θεός ανώτερης πίστης και θεϊκών ιδεωδών στις ψυχές των ανθρώπων που δίνουν λίγο ή καθόλου από το χρόνο τους για μια γεμάτη σκέψεις προσήλωση από τέτοιου είδους αιώνια πραγματικότητα; Αν και ο νους δεν είναι η έδρα της πνευματικότητας, είναι όμως η πύλη σε τούτη.
155:6.14 Μην κάνετε όμως το λάθος να προσπαθήσετε να αποδείξετε στους άλλους ανθρώπους ότι εσείς βρήκατε το Θεό. Δεν μπορείτε να συνειδητά φτιάξετε μια τέτοια έγκυρη απόδειξη, αν και υπάρχουν δυο θετικές και ισχυρές αποδείξεις του γεγονότος ότι γνωρίζετε το Θεό, και αυτές είναι:
155:6.15 1. Οι καρποί του πνεύματος του Θεού που παρουσιάζονται μπροστά στην καθημερινή συνηθισμένη ζωή σας.
155:6.16 2. Το γεγονός ότι όλο το σχέδιο της ζωής σας παρέχει θετικές αποδείξεις ότι έχετε ανεπιφύλακτα διακινδυνεύσει όλα όσα είστε και έχετε για την περιπέτεια της επιβίωσης μετά το θάνατο, επιδιώκοντας την ελπίδα να βρείτε το Θεό της αιωνιότητας, του οποίου την παρουσία έχετε έγκαιρα προγευθεί.
155:6.17 Τώρα, μην κάνετε το λάθος και νομίσετε ότι ο Πατέρας μου δεν θα απαντήσει στο πιο αμυδρό τρεμόπαιγμα πίστης. Προσέχει τα φυσικά και προληπτικά συναισθήματα του πρωτόγονου ανθρώπου. Και με εκείνες τις ειλικρινείς αλλά έντρομες ψυχές των οποίων η πίστη είναι τόσο αδύνατη, αρκεί μια ελάχιστη ποσότητα περισσότερο από τη διανοητική υπακοή που απαιτεί μια παθητική στάση συγκατάθεσης στη θρησκεία της εξουσίας, και ο Πατέρας είναι πάντα έτοιμος να τιμήσει και να περιθάλψει όλες αυτές, ακόμα και τις πιο αδύνατες προσπάθειες για να τον πλησιάσουν. Εσείς όμως που κληθήκατε έξω από το σκοτάδι στο φως, προσδοκά κανείς ότι θα πιστεύετε με όλη σας την καρδιά. Η πίστη σας θα κυβερνάει και θα συνεργάζεται με τις στάσεις του σώματος, του νου και του πνεύματος.
155:6.18 Είστε οι απόστολοί μου, και για σας η θρησκεία δεν θα γίνει ένα θεολογικό καταφύγιο στο οποίο να καταφεύγετε από το φόβο να αντιμετωπίσετε τις καταιγιστικές πραγματικότητες της πνευματικής προόδου και της ιδεαλιστικής περιπέτειας. Αλλά η θρησκεία σας θα αποτελέσει μάλλον το γεγονός πραγματικού βιώματος η οποία θα μαρτυρεί ότι ο Θεός σας βρήκε, σας εξιδανίκευσε, σας εξευγένισε και σας εξάγνισε και ότι σας έχει στρατολογήσει στην αιώνια περιπέτεια της εύρεσης του Θεού, ο οποίος με αυτό τον τρόπο σας βρήκε και σας έκανε παιδιά του.
155:6.19 Και όταν ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία, έκανε νεύμα στον Ανδρέα και δείχνοντας στη δύση προς τη Φοινίκη, είπε: «Ας πηγαίνουμε».
| Εγγραφο 154. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 156. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΤΥΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΔΩΝΑ |
¶ Παραπομπές
- ↑ Γιατί οργίζονται οι ειδωλολάτρες;: Ψλ 2:1-3; Ψλ 46:6; Πραξ 4:25-26.
- ↑ Διορθώνοντας λανθασμένες απόψεις για τον Θεό: Ψλ 2:4-5.
- ↑ Οι ειδωλολάτρες για κληρονομιά: Ψλ 2:8.
- ↑ Ο γιος σπάει με σιδερένια ράβδο: Απ 2:9.
- ↑ Υπηρετείτε τον Κύριο με φόβο: Ψλ 2:11a.
- ↑ Υιότητα με πίστη: Ιω 1:12.
- ↑ Να χαίρεστε με τρόμο: Ψλ 2:11b.
- ↑ Φίλησε τον γιο: Ψλ 2:12a.
- ↑ Εμπιστεύσου τον γιο: Ψλ 2:12b.
- ↑ Γιατί οργίζονται οι ειδωλολάτρες;: Ψλ 2:1; Ψλ 46:6; Πραξ 4:25.
- ↑ Η διδασκαλία της Χοραζίνης: Μτ 11:21; Λκ 10:13.
- ↑ Η βασιλεία δεν είναι φαγητό ή ποτό: Ρωμ 14:17.
- ↑ Υπηρετείτε τους αδελφούς: Μτ 25:40.
- ↑ Ο Θεός μιλάει μέσω των προφητών: Μτ 11:13.
- ↑ Ο Θεός δεν σέβεται τις φυλές: Β Παρ 19:7; Ιωβ 34:19; Σειρ 35:12; Πραξ 10:34; Ρωμ 2:11; Γαλ 2:6; Γαλ 3:28; Εφ 6:9; Κολ 3:11.
- ↑ Το «κάλεσμα» του Ιησού: γεννηθείτε από το πνεύμα: Ιω 3:3,7; Α Πε 1:23.
- ↑ Ο θάνατος στη ζωή: Ιω 5:24; Ρωμ 5:21; Ρωμ 8:2.
- ↑ Το σκοτάδι στο φως: Ησ 9:2; Μτ 4:16; Λκ 1:79; Λκ 11:35-36; Ιω 3:19-21; Ιω 8:12.
- ↑ Τέλεια ειρήνη: Ησ 26:3.
- ↑ Παιδική πίστη, πνευματική απλότητα: Μτ 18:2-4; Μτ 19:13-15; Μκ 9:36-37; Μκ 10:13-16; Λκ 9:47-48; Λκ 18:16-17.