© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 161. ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΔΑΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 163. Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΣΤΗ ΜΑΓΑΔΑΝ |
162:0.1 Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ με τους δέκα αποστόλους, σχεδίαζε να περάσει από τη Σαμάρεια, που ήταν ο πιο σύντομος δρόμος. Συνεπώς, πέρασαν από το κάτω μέρος της ανατολικής ακτής της λίμνης και, μέσω της Σκυθούπολης, μπήκαν στα σύνορα της Σαμάρειας. Όταν έπεσε η νύχτα, ο Ιησούς έστειλε το Φίλιππο και το Ματθαίο σ’ ένα χωριό των ανατολικών πλευρών του Όρους Γιλμπόα, για να βρουν κατάλυμα για την παρέα. Συνέβη, αυτοί οι χωρικοί να είναι τα μέγιστα προκατειλημμένοι κατά των Ιουδαίων, περισσότερο από το μέσο όρο των Σαμαρειτών, και τα αισθήματα αυτά είχαν τη συγκεκριμένη αυτή εποχή ενταθεί, καθώς πολλοί ήταν καθ’ οδό προς τη γιορτή της αρτοφορίας. Οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν πολύ λίγα για τον Ιησού, και αρνήθηκαν να του δώσουν κατάλυμα επειδή αυτός και οι σύντροφοί του ήταν Ιουδαίοι[1]. Όταν ο Ματθαίος και ο Φίλιππος έδειξαν αγανάκτηση και πληροφόρησαν τους Σαμαρείτες ότι αρνούνταν να φιλοξενήσουν τον Άγιο του Ισραήλ, οι εξαγριωμένοι χωρικοί τούς καταδίωξαν έξω από το μικρό χωριό με ξύλα και πέτρες.
162:0.2 Μετά που ο Φίλιππος και ο Ματθαίος γύρισαν στους συντρόφους τους και τους ανέφεραν τον τρόπο με τον οποίο είχαν οδηγηθεί έξω από το χωριό, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης προχώρησαν προς τον Ιησού και είπαν: «Κύριε, σε παρακαλούμε να μας δώσεις την άδεια να διατάξουμε να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να ρημάξει τους θρασείς και αμετανόητους Σαμαρείτες». Όταν όμως ο Ιησούς άκουσε αυτά τα λόγια της εκδίκησης, στράφηκε προς τους γιους του Ζεβεδαίου και τους επέπληξε σοβαρά: «Δεν γνωρίζετε τι στάση να δείξετε[2]. Η εκδίκηση δεν έχει τη γεύση της βασιλείας των ουρανών. Αντί για διαμάχη, ας βαδίσουμε μέχρι το μικρό χωριό κοντά στη διάβαση του Ιορδάνη». Έτσι εξαιτίας στενών αντιλήψεων προκατάληψης, αυτοί οι Σαμαρείτες αρνήθηκαν στους εαυτούς τους την τιμή να επιδείξουν φιλοξενία στο Δημιουργό ενός σύμπαντος.
162:0.3 Ο Ιησούς και οι δέκα σταμάτησαν για τη νύχτα στο χωριό κοντά στη διάβαση του Ιορδάνη[3]. Νωρίς το άλλο πρωί πέρασαν το ποτάμι και συνέχισαν για την Ιερουσαλήμ μέσω του δρόμου ανατολικά του Ιορδάνη, φθάνοντας στη Βηθανία αργά το βράδυ της Τετάρτης. Ο Θωμάς και ο Ναθαναήλ έφτασαν την Παρασκευή, έχοντας καθυστερήσει εξαιτίας των συνομιλιών τους με τον Ροδάν.
162:0.4 Ο Ιησούς και οι δώδεκα παρέμειναν στα πέριξ της Ιερουσαλήμ μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα (Οκτωβρίου), περίπου τεσσερισήμισι εβδομάδες. Ο ίδιος ο Ιησούς πήγε στη πόλη μόνο λίγες φορές, και αυτές οι σύντομες επισκέψεις έγιναν τις ημέρες της γιορτής της αρτοφορίας. Ο Ιησούς πέρασε ένα σημαντικό κομμάτι του Οκτωβρίου με τον Άμπνερ και τους συνεργάτες του στη Βηθλεέμ.
¶ 1. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
162:1.1 Πολύ πριν απομακρυνθούν οι απόστολοι από τη Γαλιλαία, οι οπαδοί του Ιησού, τον είχαν ικετέψει να πάει στην Ιερουσαλήμ για να διακηρύξει το ευαγγέλιο της βασιλείας, ώστε το μήνυμά του να έχει το γόητρο πως κηρύχτηκε στο κέντρο της Ιουδαϊκής μόρφωσης και γνώσης[4]. Αλλά, τώρα που ο Ιησούς βρισκόταν πράγματι στην Ιερουσαλήμ να διδάξει, φοβόντουσαν για τη ζωή του. Γνωρίζοντας ότι το Σανχεντρίν ζητούσε να φέρει τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί και ενθυμούμενοι τις, πρόσφατα, διατυπωμένες εκ νέου δηλώσεις τού Κυρίου ότι θα τον θανάτωναν, οι απόστολοι είχαν κυριολεκτικά εκπλαγεί από την ξαφνική απόφασή του να παραστεί στη γιορτή της αρτοφορίας[5]. Σ’ όλες τις προηγούμενες ικεσίες τους να πάει στην Ιερουσαλήμ είχε απαντήσει, «Η ώρα δεν ήρθε ακόμα». Τώρα, στις διαμαρτυρίες φόβου, είχε απαντήσει μόνο, «Η ώρα όμως έφτασε».
162:1.2 Κατά τη διάρκεια της γιορτής της αρτοφορίας, ο Ιησούς πήγε με θράσος στην Ιερουσαλήμ, σε κάμποσες περιπτώσεις, και δημόσια δίδαξε στο ναό. Το έκανε αυτό παρά τις προσπάθειες των αποστόλων του να τον αποτρέψουν. Αν και τον είχαν παροτρύνει πολύ να κηρύξει το μήνυμά του στην Ιερουσαλήμ, φοβόντουσαν τώρα να τον δουν να εισέρχεται στην πόλη αυτή την εποχή, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν αποφασισμένοι να τον θανατώσουν.
162:1.3 Η τολμηρή εμφάνιση του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, περισσότερο από ποτέ μπέρδεψε τους οπαδούς του. Πολλοί από τους μαθητές του, ακόμα και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο απόστολος, είχαν τολμήσει να σκεφτούν ότι ο Ιησούς είχε απομακρυνθεί βιαστικά στη Φοινίκη, επειδή φοβόταν τους Ιουδαίους αρχηγούς και τον Ηρώδη Αντύπα. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τη σημασία των κινήσεων τού Κυρίου[6]. Η παρουσία του στην Ιερουσαλήμ στη γιορτή της αρτοφορίας, ακόμα και αντίθετα από τη γνώμη των οπαδών του, έφτασε για πάντα να βάλει τέρμα σε όλους τους ψιθύρους για φόβο και δειλία.
162:1.4 Κατά τη γιορτή της αρτοφορίας, χιλιάδες πιστών από όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είδαν τον Ιησού, τον άκουσαν να διδάσκει, και πολλοί βάδισαν ακόμα και μέχρι τη Βηθανία για να μιλήσουν μαζί του σχετικά με την πρόοδο της βασιλείας στις περιοχές της πατρίδας τους.
162:1.5 Υπήρχαν πολλοί λόγοι που εξηγούσαν γιατί ο Ιησούς μπορούσε και δίδασκε δημόσια στο προαύλιο του ναού κατά τις μέρες της γιορτής, και πάνω απ’ όλους ήταν ο φόβος που κατείχε τους αξιωματούχους του Σανχεντρίν, σαν αποτέλεσμα του μυστικού συναισθήματος που είχε απλωθεί στις γραμμές των ενόπλων τους. Ήταν γεγονός ότι πολλοί από τα μέλη του Σανχεντρίν, είτε πίστευαν μυστικά στον Ιησού είτε ήταν αποφασιστικά αντίθετοι με τη σύλληψή του στη διάρκεια της γιορτής, όταν ένας τόσο μεγάλος αριθμός ανθρώπων ήταν παρόντες στην Ιερουσαλήμ, πολλοί από τους οποίους είπε πίστευαν σ’ αυτόν ή ήταν τουλάχιστον φιλικοί με το πνευματικό κίνημα το οποίο υποστήριζε.
162:1.6 Οι προσπάθειες του Άμπνερ και των συνεργατών του σε όλη την Ιουδαία είχαν συμβάλλει στην ενίσχυση του ευνοϊκού αισθήματος προς τη βασιλεία, ώστε οι εχθροί του Ιησού δεν τολμούσαν να είναι υπερβολικά ειλικρινείς με την αντίθεσή τους. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους γιατί ο Ιησούς μπόρεσε δημόσια να επισκεφθεί την Ιερουσαλήμ και μετά να φύγει ζωντανός. Ένα ή δυο μήνες νωρίτερα θα είχε σίγουρα θανατωθεί.
162:1.7 Αλλά η απερίσκεπτη τόλμη του Ιησού στη δημόσια εμφάνισή του στην Ιερουσαλήμ, τρόμαξε παραπάνω τους εχθρούς του. Δεν ήταν έτοιμοι για μια τόσο παράτολμη πρόκληση. Αρκετές φορές αυτό το μήνα το Σανχεντρίν έκανε εξασθενημένες προσπάθειες να συλλάβει τον Κύριο, αλλά τίποτε δεν βγήκε από αυτές τις προσπάθειες. Οι εχθροί του τόσο ξαφνιάστηκαν και έκαναν πίσω από την αναπάντεχη δημόσια εμφάνιση του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, ώστε έκαναν εικασίες ότι θα του είχαν υποσχεθεί προστασία οι ρωμαϊκές αρχές. Γνωρίζοντας ότι ο Φίλιππος (ο αδελφός του Ηρώδη Αντύπα) ήταν σχεδόν οπαδός του Ιησού, τα μέλη του Σανχεντρίν υπέθεσαν ότι ο Φίλιππος είχε υποσχεθεί στον Ιησού προστασία απέναντι στους εχθρούς του. Ο Ιησούς είχε φύγει από τη δικαιοδοσία τους πριν αντιληφθούν την πραγματικότητα, ότι είχαν σφάλει δηλαδή, πιστεύοντας ότι η ξαφνική και τολμηρή εμφάνιση του στην Ιερουσαλήμ οφειλόταν σε μια μυστική συνεννόηση με τους Ρωμαίους αξιωματούχους.
162:1.8 Μόνο οι δώδεκα απόστολοι γνώριζαν ότι ο Ιησούς σκόπευε να παρακολουθήσει τη γιορτή της αρτοφορίας, όταν αναχώρησαν από τη Μαγαδάν[7]. Οι άλλοι οπαδοί τού Κυρίου εξεπλάγησαν πολύ όταν εμφανίστηκε στο προαύλιο του ναού και άρχισε δημόσια να διδάσκει, και οι ιουδαϊκές αρχές αιφνιδιάστηκαν πέρα από κάθε άποψη, όταν τους αναφέρθηκε ότι δίδασκε στο ναό.
162:1.9 Αν και οι μαθητές του δεν περίμεναν τον Ιησού να παραστεί στη γιορτή, η πλειονότητα των προσκυνητών που είχαν έρθει από μακριά και είχαν ακούσει γι αυτόν, διατηρούσαν την ελπίδα ότι θα τον έβλεπαν στην Ιερουσαλήμ[8]. Και δεν απογοητεύτηκαν, γιατί αρκετές φορές δίδαξε στην Εξέδρα του Σολομώντα και αλλαχού στο προαύλιο του ναού. Οι διδασκαλίες αυτές ήταν πράγματι η επίσημη ή η τυπική ανακοίνωση της θεϊκότητας του Ιησού στον Ιουδαϊκό λαό και σε όλο τον κόσμο.
162:1.10 Τα πλήθη που άκουγαν τις διδασκαλίες του Κυρίου είχαν διαφορετικές γνώμες[9]. Μερικοί έλεγαν ότι ήταν καλός άνθρωπος. Μερικοί ότι ήταν προφήτης. Μερικοί ότι ήταν αληθινά ο Μεσσίας[10]. Άλλοι έλεγαν ότι ήταν ένας κακόβουλος ταραχοποιός, που οδηγούσε το λαό έξω από το σωστό δρόμο με τις παράξενες θεωρίες του. Οι εχθροί του δίσταζαν να τον καταγγείλουν ανοιχτά από το φόβο των φίλων πιστών του, ενώ οι φίλοι του φοβόντουσαν να τον αναγνωρίσουν δημόσια από το φόβο των Ιουδαίων αρχηγών, γνωρίζοντας ότι το Σανχεντρίν ήταν αποφασισμένο να τον θανατώσει. Αλλά ακόμα και οι εχθροί του θαύμαζαν με τη διδασκαλία του, γνωρίζοντας ότι δεν είχε εκπαιδευτεί στις σχολές των ραβίνων.
162:1.11 Κάθε φορά που ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, οι απόστολοί του γέμιζαν φόβο. Κάθε μέρα φοβόντουσαν και περισσότερο καθώς , μέρα τη μέρα, άκουγαν τις όλο και περισσότερο τολμηρές διακηρύξεις του σχετικά με τη φύση της αποστολής του στη γη. Δεν ήταν συνηθισμένοι να ακούνε τον Ιησού να κάνει κατηγορηματικές δηλώσεις και τόσο καταπληκτικές διαβεβαιώσεις, ακόμα και όταν κήρυττε ανάμεσα στους φίλους του.
¶ 2. Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ
162:2.1 Το πρώτο απόγευμα που ο Ιησούς δίδαξε στο ναό, μια αξιοσημείωτη συντροφιά παρακολουθούσε τα λόγια του, που απεικόνιζαν την ελευθερία του νέου ευαγγελίου και τη χαρά εκείνων που πίστευαν τα καλά νέα, όταν ένας περίεργος ακροατής τον διέκοψε για να ρωτήσει: «Διδάσκαλε, πώς μπορείς και αναφέρεις τις Γραφές και διδάσκεις τον κόσμο με τόση ευχέρεια ενώ μου είπαν ότι δεν διδάχθηκες τα μαθήματα των ραβίνων;». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Κανένας δεν με δίδαξε τις αλήθειες που σας ανακοινώνω[11]. Και αυτή η διδασκαλία δεν είναι δική μου αλλά Εκείνου που με έστειλε. Αν κάποιος επιθυμεί πραγματικά να κάνει το θέλημα του Πατέρα μου, θα μάθει με βεβαιότητα για τη διδασκαλία μου, κατά πόσον είναι του Θεού ή κατά πόσον μιλάω από τον εαυτό μου. Αυτός που μιλάει από τον εαυτό του αναζητάει τη δική του δόξα, αλλά εφόσον φανερώνω το λόγο του Πατέρα, τότε λοιπόν αναζητώ τη δόξα Εκείνου που με έστειλε[12]. Αλλά προτού προσπαθήσετε να εισέλθετε στο νέο φως, δεν θα έπρεπε καλύτερα να ακολουθήσετε το φως που ήδη έχετε; Ο Μωυσής σας έδωσε το νόμο, κι όμως πόσοι από σας ειλικρινά αναζητούν να εκπληρώσουν τις αξιώσεις του; Ο Μωυσής με αυτό το νόμο σας κατευθύνει λέγοντας, ‘Δεν θα φονεύσετε’, όμως παρά την εντολή αυτή, μερικοί από σας ζητάτε να φονεύσετε το Γιο του Ανθρώπου».
162:2.2 Όταν το πλήθος άκουσε αυτά τα λόγια, άρχισαν να καυγαδίζουν μεταξύ τους. Μερικοί είπαν ότι ήταν τρελός. Μερικοί ότι είχε δαιμόνιο. Άλλοι είπαν ότι ήταν πράγματι ο προφήτης της Γαλιλαίας τον οποίο οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έψαχναν από καιρό να φονεύσουν. Μερικοί είπαν ότι οι θρησκευτικές αρχές φοβόντουσαν να τον ενοχλήσουν. Άλλοι σκέφτηκαν ότι δεν τον συλλάμβαναν επειδή είχαν γίνει πιστοί του. Μετά από αξιοσημείωτη διαμάχη ένας από το πλήθος προχώρησε προς τον Ιησού και ρώτησε, «Γιατί οι αρχηγοί θέλουν να σε σκοτώσουν;». Και αυτός απάντησε: «Οι αρχηγοί θέλουν να με σκοτώσουν επειδή δυσανασχετούν από τη διδασκαλία μου για τα καλά νέα της βασιλείας, για ένα ευαγγέλιο που ελευθερώνει τον άνθρωπο από τις επιβαρυντικές παραδόσεις της επίσημης θρησκείας των τελετουργιών, τις οποίες αυτοί οι διδάσκαλοι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν πάση θυσία. Περιτέμνουν σύμφωνα με το νόμο την ημέρα του Σαββάτου, αλλά θα με σκότωναν επειδή κάποτε ελευθέρωσα έναν άνθρωπο την ημέρα του Σαββάτου, που τον κράταγε δέσμιο η ασθένεια. Με ακολουθούν την ημέρα του Σαββάτου για να με κατασκοπεύουν αλλά θα με σκότωναν επειδή σε μια άλλη ευκαιρία διάλεξα να θεραπεύσω ένα σοβαρά άρρωστο άνθρωπο την ημέρα του Σαββάτου[13]. Θέλουν να με σκοτώσουν επειδή γνωρίζουν καλά ότι, αν πιστεύετε ειλικρινά και τολμάτε να αποδεχτείτε τη διδασκαλία μου, το σύστημα της παραδοσιακής θρησκείας τους θα ανατραπεί, καταστραμμένο για πάντα. Μ’ αυτό τον τρόπο θα αποστερηθούν την εξουσία εκείνου στο οποίο αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή, μια και σταθερά αρνούνται να δεχτούν αυτό το νέο και πιο ένδοξο ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού. Και τώρα απευθύνομαι σε καθένα από σας: μην κρίνετε ανάλογα με την εξωτερική εμφάνιση αλλά αντίθετα κρίνετε με το πνεύμα της αλήθειας αυτών των διδασκαλιών. Κρίνετε με δικαιοσύνη».
162:2.3 Μετά είπε άλλος ερωτών: «Ναι, Διδάσκαλε, ψάχνουμε το Μεσσία, αλλά όταν έρθει, ξέρουμε ότι η εμφάνισή του θα είναι μυστική. Γνωρίζουμε από πού είσαι. Είσαι με τους αδελφούς σου από την αρχή. Ο ελευθερωτής θα έρθει με δύναμη για να επαναφέρει το βασίλειο του θρόνου του Δαυίδ. Εσύ πράγματι αξιώνεις ότι είσαι ο Μεσσίας;». Και ο Ιησούς απάντησε: «Αξιώνεις ότι με γνωρίζεις και πως γνωρίζεις από πού είμαι. Εύχομαι οι αξιώσεις σου να είναι αληθινές, γιατί πράγματι τότε θα βρεις άφθονη ζωή σ’ εκείνη τη γνώση. Αλλά σου δηλώνω ότι δεν ήρθα σε σας για τον εαυτό μου. Με έστειλε ο Πατέρας, και αυτός που μ’ έστειλε είναι αληθινός και πιστός. Αρνούμενοι να με ακούσετε, αρνείστε να δεχτείτε εκείνον που με στέλνει[14]. Εσείς, αν δεχτείτε το ευαγγέλιο αυτό, θα γνωρίσετε αυτόν που με έστειλε. Γνωρίζω τον Πατέρα, γιατί έχω έρθει από τον Πατέρα να τον δηλώσω και να τον αποκαλύψω σε σας».
162:2.4 Οι πράκτορες των γραμματέων ήθελαν να τον συλλάβουν, αλλά φοβόντουσαν το πλήθος, γιατί πολλοί πίστευαν σ’ αυτόν. Το έργο του Ιησού από τη βάφτισή του είχε γίνει γνωστό σε όλους τους Εβραίους, και καθώς πολλοί από το πλήθος διηγιόντουσαν αυτά τα πράγματα, αναρωτήθηκαν: «Ακόμα και αν ο δάσκαλος αυτός είναι από τη Γαλιλαία, ακόμα και αν δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες μας για το Μεσσία, αναρωτιόμαστε αν ο ελευθερωτής, όταν έρθει, κάνει κάτι πιο θαυμαστό απ’ ό,τι αυτός ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ έχει ήδη κάνει»[15].
162:2.5 Όταν οι Φαρισαίοι και οι πράκτορές τους άκουσαν το λαό να μιλάει έτσι, έκαναν συμβούλιο με τους αρχηγούς τους και αποφάσισαν ότι κάτι θα έπρεπε να γίνει αμέσως για να μπει ένα τέλος σ’ αυτές τις δημόσιες εμφανίσεις του Ιησού στο προαύλιο του ναού[16]. Οι αρχηγοί των Ιουδαίων, γενικά, ήταν διατεθειμένοι να αποφύγουν μια σύγκρουση με τον Ιησού, πιστεύοντας ότι οι ρωμαϊκές αρχές του είχαν υποσχεθεί προστασία. Δεν μπορούσαν να λογαριάσουν διαφορετικά το θράσος του να έρθει αυτή την εποχή στην Ιερουσαλήμ. Αλλά οι αξιωματούχοι του Σανχεντρίν δεν πίστευαν πολύ αυτή τη φήμη. Αιτιολογούσαν ότι οι Ρωμαίοι κυβερνήτες δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο κρυφά και χωρίς να το γνωρίζει το ανώτατο κυβερνητικό σώμα του ιουδαϊκού έθνους.
162:2.6 Συνεπώς, ο Έμπερ, ο κύριος αξιωματούχος του Σανχεντρίν, στάλθηκε με δυο βοηθούς να συλλάβει τον Ιησού[17]. Καθώς ο Έμπερ βάδιζε προς τον Ιησού, ο Κύριος είπε: «Μη φοβάστε να με πλησιάσετε. Ελάτε κοντά να ακούσετε τη διδασκαλία μου. Γνωρίζω ότι σας έστειλαν να με συλλάβετε, αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι τίποτε δεν θα συμβεί στο Γιο του Ανθρώπου πριν έρθει η ώρα του[18]. Δεν είστε εναντίον μου. Έρχεστε μόνο για να κάνετε το πρόσταγμα των κυρίων σας, και ακόμη και αυτοί οι κυβερνήτες των Ιουδαίων, αλήθεια, σκεφτείτε ότι κάνουν το έργο του Θεού όταν αναζητούν μυστικά την καταστροφή μου.
162:2.7 Δεν θεωρώ κανένα σας ότι έχει μοχθηρία. Ο Πατέρας σάς αγαπά, και επομένως επιθυμώ τη λύτρωσή σας από τα δεσμά της προκατάληψης και το σκοτάδι της παράδοσης. Σας προσφέρω την ελευθερία της ζωής και τη χαρά της σωτηρίας. Διακηρύττω το νέο και ζωντανό δρόμο, τη λύτρωση από το κακό και το σπάσιμο των δεσμών της αμαρτίας[19]. Ήρθα για να έχετε ζωή, και να την έχετε αιώνια[20]. Θέλετε να απαλλαγείτε από μένα και τις ανήσυχες διδασκαλίες μου. Αν μπορούσατε να αντιληφθείτε ότι θα είμαι μαζί σας μόνο για λίγο! Σε πολύ λίγο θα πάω σ’ αυτόν που με έστειλε στον κόσμο[21]. Και ύστερα πολλοί από σας θα με αναζητούν αλλά δεν θα με ανακαλύπτουν, γιατί εκεί που πρόκειται να πάω εσείς δεν μπορείτε να έλθετε[22][23]. Αλλά όλοι όσοι αληθινά αναζητήσουν να με βρούνε, κάποτε θα κερδίσουν τη ζωή που οδηγεί στην παρουσία του Πατέρα μου».
162:2.8 Μερικοί από τους χλευαστές αναρωτιόντουσαν: «Πού θα πάει αυτός ο άνδρας ώστε δεν θα μπορούμε να τον βρούμε; Θα πάει να ζήσει με τους Έλληνες; Θα σκοτωθεί; Τι να εννοεί όταν δηλώνει ότι γρήγορα θα αναχωρήσει από μας, και ότι δεν θα μπορέσουμε να πάμε εκεί που θα πάει;».[24]
162:2.9 Ο Έμπερ και οι βοηθοί του αρνήθηκαν να συλλάβουν τον Ιησού. Γύρισαν στη θέση συγκέντρωσής τους χωρίς αυτόν[25]. Όταν, επομένως, οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι επιτίμησαν τον Έμπερ και τους βοηθούς του επειδή δεν είχαν φέρει τον Ιησού μαζί τους, ο Έμπερ αρκέστηκε να πει: «Φοβηθήκαμε να τον συλλάβουμε μέσα στο πλήθος επειδή πολλοί πιστεύουν σ’ αυτόν. Εξάλλου, δεν ακούσαμε ποτέ να μιλάει κάποιος σαν κι αυτόν τον άνδρα. Υπάρχει κάτι έξω από τα συνηθισμένα σ’ αυτό το διδάσκαλο. Καλά θα κάνατε να πάτε να τον ακούσετε». Όταν οι αρχιερείς άκουσαν τα λόγια αυτά, εξεπλάγησαν και μίλησαν σαρκαστικά στον Έμπερ: «Μήπως και συ πήρες λάθος δρόμο; Είσαι μήπως έτοιμος να πιστέψεις αυτόν τον πλάνο; Άκουσες κανένας από τους διαβασμένους άνδρες μας ή κανένα από τους αρχηγούς να έχουν πιστέψει σ’ αυτόν; Εξαπατήθηκε κανένας από τους γραμματείς ή τους Φαρισαίους από τις έξυπνες διδασκαλίες του; Πώς γίνεται λοιπόν και εσείς επηρεαστήκατε από τη συμπεριφορά του άσχετου αυτού πλήθους που δεν γνωρίζει τους νόμους των προφητών; Δεν γνωρίζετε ότι τέτοιος αμόρφωτος λαός είναι καταραμένος;». Και τότε αποκρίθηκε ο Έμπερ: «Ας είναι, κύριοί μου, αλλά αυτός ο άνδρας λέγει στο πλήθος λόγια ευσπλαχνίας και ελπίδας[26]. Παροτρύνει τους αποκαρδιωμένους και τα λόγια του είναι παρηγοριά ακόμα και για τις δικές μας ψυχές. Τι λάθος μπορεί να υπάρχει σ’ αυτές τις διδασκαλίες ακόμα και αν δεν είναι ο Μεσσίας των Γραφών; Και ακόμα και τότε, ο νόμος μας δεν απαιτεί δικαιοσύνη; Καταδικάζουμε έναν άνθρωπο πριν τον ακούσουμε;». Τότε ο επικεφαλής του Σανχεντρίν εξαγριώθηκε με τον Έμπερ και, στρεφόμενος κατ’ αυτού, είπε: «Τρελάθηκες; Μήπως τυχαίνει να είσαι και συ από τη Γαλιλαία; Ψάξε τις Γραφές και θα ανακαλύψεις ότι από τη Γαλιλαία δεν έρχεται σε ύπαρξη κανένας προφήτης, πόσο μάλλον ο Μεσσίας».
162:2.10 Το Σανχεντρίν διαλύθηκε με σύγχυση, και ο Ιησούς αποσύρθηκε στη Βηθανία για τη νύχτα.[27]
¶ 3. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΝΑ ΜΟΙΧΕΥΕΙ
162:3.1 Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης στην Ιερουσαλήμ που ο Ιησούς συναναστράφηκε με κάποια γυναίκα κακής φήμης που την έφεραν μπροστά του οι κατήγοροί της και οι εχθροί του[28]. Η παραποιημένη αναφορά που έχετε γι αυτό το επεισόδιο, σημειώνει ότι αυτή τη γυναίκα την έφεραν μπροστά στον Ιησού οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, και ότι ο Ιησούς είχε αυτή τη συναναστροφή μαζί τους για να υποδείξει ότι οι θρησκευτικοί αρχηγοί των Ιουδαίων θα έπρεπε να κρίνουν τους εαυτούς τους ένοχους για ανηθικότητα. Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι, ενώ οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν πνευματικά τυφλοί και νοητικά προκατειλημμένοι από την εμμονή τους στην παράδοση, υπολογίζονταν μεταξύ των πλέον ηθικών ανθρώπων εκείνης της εποχής και γενιάς.
162:3.2 Αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν το εξής: Νωρίς το τρίτο πρωινό της γιορτής, καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στο ναό, συναντήθηκε με μια ομάδα πληρωμένων πρακτόρων του Σανχεντρίν που έσερναν μαζί τους μια γυναίκα. Καθώς πλησίασαν, ο ομιλητής είπε: «Κύριε, αυτή η γυναίκα συνελήφθη για μοιχεία – επ’ αυτοφώρω[29]. Ο νόμος του Μωυσή, λοιπόν, προστάζει να λιθοβολούμε τέτοιες γυναίκες. Τι λες ότι θα πρέπει να γίνει μ’ αυτή;».
162:3.3 Το σχέδιο των εχθρών του Ιησού ήταν, αν επικύρωνε το νόμο του Μωυσή, που απαιτούσε ο εξομολογούμενος παραβάτης να λιθοβολείται, να τον φέρουν σε δύσκολη θέση με τους Ρωμαίους κυβερνήτες, οι οποίοι είχαν απαγορεύσει στους Ιουδαίους το δικαίωμα να επιβάλλουν τη θανατική καταδίκη χωρίς την έγκριση ενός ρωμαϊκού δικαστηρίου. Αν απαγόρευε να λιθοβολήσουν τη γυναίκα, θα τον κατηγορούσαν ενώπιον του Σανχεντρίν ότι έθετε τον εαυτό του πάνω από τον Μωυσή και τον Ιουδαϊκό νόμο. Αν παρέμενε σιωπηλός, θα τον κατηγορούσαν για δειλία[30]. Αλλά ο Κύριος διαχειρίστηκε έτσι την υπόθεση ώστε ή όλη συνομωσία να συντριβεί από το άθλιο βάρος της.
162:3.4 Η γυναίκα αυτή, κάποτε όμορφη, ήταν η γυναίκα ενός κατώτερου πολίτη της Ναζαρέτ, ενός άνδρα που είχε δημιουργήσει φασαρίες στον Ιησού στα νεανικά του χρόνια. Ο άνδρας, όντας παντρεμένος με αυτή τη γυναίκα, την εξανάγκαζε με εξευτελιστικό τρόπο να κερδίζει χρήματα γι αυτούς, πουλώντας το κορμί της. Είχε έρθει στη γιορτή στην Ιερουσαλήμ ώστε να μπορεί η γυναίκα του να εκπορνεύεται και με τις φυσικές της χάρες να έχει οικονομικό όφελος. Είχε έρθει σε συμφωνία με τους μισθοφόρους των Ιουδαίων κυβερνητών ούτως ώστε να προδώσει την ίδια του τη γυναίκα για την εμπορευματοποιημένη ακολασία της. Και έτσι ήρθαν με τη γυναίκα και τον παραβάτη σύντροφό της, με σκοπό να παγιδεύσουν τον Ιησού να κάνει κάποια δήλωση η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του σε περίπτωση σύλληψης.
162:3.5 Ο Ιησούς, κοιτάζοντας μέσα στο πλήθος, είδε τον άνδρα της να στέκεται πίσω από τους άλλους. Ήξερε τι είδους άνθρωπος ήταν και διέκρινε ότι ήταν συμμέτοχος σ’ αυτή την πρόστυχη συναλλαγή. Ο Ιησούς περπάτησε πρώτα ένα γύρο για να πλησιάσει εκεί που στεκόταν ο εκφυλισμένος σύζυγος και έγραψε πάνω στην άμμο λίγες λέξεις οι οποίες και προκάλεσαν τη βιαστική αναχώρησή του[31]. Μετά γύρισε πίσω μπροστά στη γυναίκα και ξαναέγραψε στο έδαφος για το καλό των κατηγόρων της. Και όταν αυτοί διάβασαν τα λόγια του, κι αυτοί, επίσης, απομακρύνθηκαν ένας ένας. Και μετά που ο Κύριος έγραψε στην άμμο για τρίτη φορά, ο σύντροφος της γυναίκας στην άδικη πράξη, αναχώρησε, έτσι ώστε όταν ο Κύριος σηκώθηκε από το γράψιμο, πρόσεξε τη γυναίκα να στέκεται μόνη της μπροστά του. Είπε ο Ιησούς: «Γυναίκα, πού είναι οι κατήγοροί σου; Δεν έμεινε κανένας να σε λιθοβολήσει;». Και η γυναίκα, σηκώνοντας τα μάτια της, απάντησε: «Κανένας, Κύριε». Και τότε ο Ιησούς είπε: «Γνωρίζω για σένα. Ούτε εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε εν ειρήνη». Και αυτή η γυναίκα, η Χιλντάνα, άφησε το διεφθαρμένο σύζυγό της και ενώθηκε με τους μαθητές της βασιλείας.
¶ 4. Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΡΤΟΦΟΡΙΑΣ
162:4.1 Η παρουσία ανθρώπων απ’ όλο το γνωστό τότε κόσμο, από την Ισπανία μέχρι την Ινδία, έκανε τη γιορτή της αρτοφορίας μιαν ιδανική ευκαιρία για τον Ιησού να διακηρύξει δημόσια για πρώτη φορά όλο το ευαγγέλιο στην Ιερουσαλήμ[32]. Στη γιορτή αυτή ο κόσμος ζούσε στο ύπαιθρο, σε προσωρινά υπόστεγα από κλαδιά. Ήταν η γιορτή της συγκομιδής, και καθώς έπεφτε τους δροσερούς μήνες του φθινοπώρου, γενικά αυτήν παρακολουθούσαν περισσότερο οι Ιουδαίοι του κόσμου, παρά το Πάσχα στο τέλος του χειμώνα ή την Πεντηκοστή στην αρχή του καλοκαιριού. Οι απόστολοι τέλος παρατήρησαν τον Κύριό τους να ανακοινώνει με τόλμη την αποστολή του στη γη μπροστά σε όλο τον κόσμο, που βρισκόταν εκεί.
162:4.2 Αυτή ήταν η γιορτή των γιορτών, μια και κάθε προσφορά που δεν γινότανε στις άλλες εκδηλώσεις, μπορούσε να γίνει αυτό τον καιρό. Αυτή ήταν η ευκαιρία να δεχτούν τις προσφορές του ναού. Ήταν ένας συνδυασμός ευχάριστων διακοπών και κατανυκτικών ιεροτελεστιών θρησκευτικής λατρείας[33]. Ήταν ο καιρός για φυλετική ευφροσύνη ανάμεικτη με προσφορές, λευιτικές ψαλμωδίες και επίσημους ήχους από τις γλυκόφωνες σάλπιγγες των ιερέων. Τη νύχτα, το εντυπωσιακό θέαμα του ναού και του πλήθους των προσκυνητών του φεγγοβολούσε από τα τεράστια καντηλέρια που έκαιγαν με δυνατή λάμψη στο προαύλιο των γυναικών καθώς και από τις δεκάδες τους πυρσούς που βρίσκονταν στα προαύλια του ναού. Ολόκληρη η πόλη ήταν χαρούμενα στολισμένη εκτός από το ρωμαϊκό κάστρο της Αντώνιας, το οποίο φαινόταν κάτω, μια άσχημη αντίθεση με αυτή την εορταστική και λατρευτική σκηνή. Και πόσο μισούσαν οι Ιουδαίοι αυτή την πάντοτε παρούσα υπενθύμιση του ρωμαϊκού ζυγού!
162:4.3 Εβδομήντα νεαροί ταύροι θυσιάστηκαν σε όλη τη διάρκεια της γιορτής, σύμβολο των εβδομήντα εθνών των ειδωλολατρών. Η ιεροτελεστία του ξεχειλίσματος των υδάτων συμβόλιζε το ξεχείλισμα του θεϊκού πνεύματος. Αυτή η ιεροτελεστία των υδάτων ακολουθούσε τη λιτανεία των ιερέων και των Λευιτών με την ανατολή του ήλιου. Οι προσκυνητές κατέβαιναν τα σκαλιά που οδηγούσαν από το προαύλιο του Ισραήλ στο προαύλιο των γυναικών ενώ ακουγόντουσαν διαδοχικοί ήχοι από τις γλυκόφωνες σάλπιγγες. Και μετά οι πιστοί βάδιζαν προς την ωραία πύλη, η οποία κοίταζε στο προαύλιο των εθνικών. Εδώ στρέφονταν με το πρόσωπο στη δύση, για να επαναλάβουν τις ψαλμωδίες τους και για να συνεχίσουν το βήμα τους προς τα συμβολικά ύδατα.
162:4.4 Την τελευταία ημέρα της γιορτής, περίπου τετρακόσιοι πενήντα ιερείς, μαζί με ένα αντίστοιχο αριθμό Λευιτών, εκτελούσαν τα ιερατικά τους καθήκοντα. Την αυγή οι προσκυνητές μαζευόντουσαν από όλα τα μέρη της πόλης, κρατώντας ο καθένας στο δεξί του χέρι ένα ματσάκι μυρτιάς, ιτιάς και κλαδιά φοίνικα, ενώ στο αριστερό χέρι καθένας κρατούσε ένα κλαδί από τη μηλιά του παραδείσου – το κίτρο, ή τον «απαγορευμένο καρπό». Αυτοί οι προσκυνητές χωριζόντουσαν σε τρεις ομάδες για την πρωινή τελετουργία. Μια ομάδα παρέμενε στο ναό για να παραστεί στις πρωινές θυσίες. Άλλη ομάδα βάδιζε προς το κάτω μέρος της Ιερουσαλήμ, στην κοντινή Μάζα για να κόψει τα κλαδιά της ιτιάς για το στολισμό του ιερού βωμού, ενώ η τρίτη ομάδα σχημάτιζε μια πομπή και βάδιζε από το ναό πίσω στους ιερείς των υδάτων, οι οποίοι, με τον ήχο από τις σάλπιγγες, έφερναν την κανάτα που επρόκειτο να γεμίσουν με το συμβολικό νερό, δια μέσου του Όφελ στην κοντινή κολυμπήθρα του Σιλωάμ, όπου βρισκόταν η πύλη της πηγής. Μετά το γέμισμα της χρυσής κανάτας από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, η πομπή επέστρεφε στο ναό, εισερχόμενη μέσω της πύλης των υδάτων και πηγαίνοντας απευθείας στο προαύλιο των ιερέων, όπου ο ιερέας που έφερνε την κανάτα με το νερό, ενωνόταν με τον ιερέα που έφερνε τον οίνο για την προσφορά της πόσης. Αυτοί οι δυο ιερείς προχωρούσαν μετά προς τα ασημένια χωνιά που οδηγούσαν στη βάση του βωμού και έχυναν τα περιεχόμενα των κανατών εκεί μέσα. Η εκτέλεση αυτής της ιεροτελεστίας της έκχυσης του οίνου και του νερού ήταν το σύνθημα για τους προσκυνητές να αρχίσουν να ψάλλουν κομμάτια των Ψαλμών από το 113 έως και το 118, εναλλάξ με τους Λευίτες. Και καθώς επαναλάμβαναν αυτές τις γραμμές, κυμάτιζαν τα κλαδιά τους στο βωμό[34]. Μετά ακολουθούσαν οι θυσίες της ημέρας, σε συνδυασμό με την επανάληψη του ψαλμού της ημέρας, ο ψαλμός της τελευταίας ημέρας της γιορτής ήταν ο ογδοηκοστός δεύτερος, αρχίζοντας από την πέμπτη στροφή.[35]
¶ 5. ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
162:5.1 Το βράδυ της προτελευταίας ημέρας της γιορτής, όταν το σκηνικό ήταν λαμπρά φωταγωγημένο από το φως των καντηλεριών και των πυρσών, ο Ιησούς στάθηκε στο μέσο του συγκεντρωμένου πλήθους και είπε:
162:5.2 «Εγώ είμαι το φως του κόσμου[36]. Αυτός που με ακολουθεί δεν θα βαδίσει στο σκοτάδι αλλά θα έχει το φως της ζωής. Αναμένοντας να με δικάσετε και αξιώνοντας να γίνετε δικαστές μου, δηλώνετε ότι, αν μαρτυρήσω για μένα, η μαρτυρία μου δεν μπορεί να είναι αληθινή[37]. Αλλά δεν μπορεί ποτέ το δημιούργημα να δικάσει το Δημιουργό του. Ακόμα και αν μαρτυρήσω για μένα, η μαρτυρία μου θα είναι για πάντα αλήθεια, γιατί γνωρίζω από πού ήρθα, ποιος είμαι και πού πηγαίνω. Εσείς που θέλετε να σκοτώσετε το Γιο του Ανθρώπου δεν γνωρίζετε από πού ήρθα, ποιος είμαι, ή πού πηγαίνω. Κρίνετε μόνο από την εμφάνιση της σάρκας. Δεν διακρίνετε την αλήθεια του πνεύματος. Δεν κρίνω κανένα, ούτε και το μεγαλύτερο εχθρό μου. Αλλά αν διάλεγα να κρίνω, η κρίση μου θα ήταν αληθινή και σωστή, γιατί δεν θα έκρινα μόνος μου αλλά σε συνεργασία με τον Πατέρα μου, που με έστειλε στον κόσμο, και ο οποίος είναι η πηγή κάθε σωστής κρίσης. Εσείς επιτρέπετε να γίνεται δεκτή η μαρτυρία δυο αξιόπιστων ατόμων – λοιπόν, τότε, φέρνω μαρτυρία γι αυτές τις αλήθειες. Το ίδιο κάνει και ο ουράνιος Πατέρας μου. Και όταν σας το είπα αυτό χθες, μέσα στο σκοτάδι σας με ρωτήσατε, ‘Πού είναι ο Πατέρας σου;’. Αλήθεια, δεν γνωρίζετε ούτε εμένα ούτε τον Πατέρα μου, γιατί αν με γνωρίζατε, θα είχατε γνωρίσει και τον Πατέρα.
162:5.3 Σας έχω ήδη πει ότι θα αναχωρήσω, και ότι θα με αναζητάτε και δεν θα με βρίσκετε, γιατί εκεί που πηγαίνω εσείς δεν μπορείτε να έλθετε[38][39]. Εσείς που απαρνείστε το φως αυτό, προέρχεστε από κάτω. Εγώ προέρχομαι από πάνω[40][41]. Εσείς που προτιμάτε να κάθεστε στο σκοτάδι είστε από τον κόσμο αυτό. Εγώ δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο, και ζω στο αιώνιο φως του Πατέρα του φωτός. Όλοι σας είχατε άφθονες ευκαιρίες να μάθετε ποιος είμαι, αλλά θα έχετε κι άλλες αποδείξεις ακόμα που θα επιβεβαιώνουν την ταυτότητα του Γιου του Ανθρώπου. Είμαι το φως της ζωής και καθένας που σκόπιμα και με κατανόηση απαρνείται αυτό το σωτήριο φως θα πεθάνει μέσα στις αμαρτίες του. Πολλά έχω να σας πω αλλά είστε ανίκανοι να δεχτείτε τα λόγια μου. Όμως, αυτός που με έστειλε είναι αληθινός και πιστός. Ο Πατέρας μου αγαπάει ακόμα και τα πλανημένα παιδιά του. Και όλα όσα είπε ο Πατέρας μου αυτά διακηρύσσω στον κόσμο.
162:5.4 Όταν ο Γιος του Ανθρώπου θα αναστηθεί, τότε θα μάθετε όλοι ότι είμαι αυτός, και ότι δεν έκανα τίποτε για μένα παρά μόνο καθώς ο Πατέρας με δίδαξε[42]. Λέγω αυτά τα λόγια σε σας και στα παιδιά σας. Και αυτός που με έστειλε είναι ακόμα και τώρα μαζί μου. Δεν με άφησε μόνο, γιατί πράττω πάντα ό,τι είναι ευχάριστο στο βλέμμα του».
162:5.5 Καθώς ο Ιησούς δίδασκε έτσι τους προσκυνητές στα προαύλια του ναού, πολλοί πίστεψαν[43]. Και κανένας δεν τόλμησε να τον συλλάβει.
¶ 6. ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
162:6.1 Την τελευταία ημέρα, τη μεγάλη ημέρα της γιορτής, καθώς η πομπή από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ διέσχιζε τα προαύλια του ναού, και ακριβώς μετά από την έκχυση του ύδατος και του οίνου πάνω στο βωμό από τους ιερείς, ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσα στους προσκυνητές και είπε: «Αν κάποιος διψάει, ας έρθει σε μένα και ας πιει. Από τον Πατέρα ψηλά φέρνω σε τούτο τον κόσμο το νερό της ζωής[44]. Αυτός που πιστεύει σε μένα θα πληρωθεί με το πνεύμα που αυτό το νερό αντιπροσωπεύει, και που ήδη οι Γραφές έχουν πει, ‘Από αυτόν θα τρέχουν ποταμοί ζωντανού νερού’[45]. Όταν ο Γιος του Ανθρώπου τελειώσει το έργο του, θα εκχυθεί σε κάθε ύπαρξη το ζωντανό Πνεύμα της Αληθείας. Εκείνοι που θα δεχτούν αυτό το πνεύμα δεν θα γνωρίσουν ποτέ πνευματική δίψα».
162:6.2 Ο Ιησούς δεν διέκοψε τη λειτουργία για να εκφωνήσει αυτά τα λόγια. Απευθύνθηκε στους πιστούς αμέσως μετά τον ψαλμό Αλληλούια, στο τέλος του απαντητικού διαβάσματος των Ψαλμών, που συνοδευότανε από τον κυματισμό των κλαδιών μπροστά από το βωμό. Ακριβώς τη στιγμή αυτή γινόταν μια παύση ενώ προετοιμαζόντουσαν οι θυσίες, και ήταν αυτή τη στιγμή που οι προσκυνητές άκουσαν τη γοητευτική φωνή του Κυρίου να δηλώνει ότι αυτός ήταν ο δότης του ζωντανού νερού σε κάθε διψασμένη για το πνεύμα ψυχή.
162:6.3 Μετά το πέρας της πρωινής λειτουργίας, ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει το πλήθος, λέγοντας: «Δεν διαβάσατε στις Γραφές: ‘Προσέξτε όπως τα ύδατα θα χυθούν πάνω στο ξερό έδαφος και θ’ απλωθούν πάνω στο τσουρουφλισμένο χώμα, έτσι θα δώσω το πνεύμα της αγιότητας να εκχυθεί πάνω στα παιδιά για ευλογία, ακόμα και στα παιδιά των παιδιών σας;’[46]. Γιατί διψάτε για το πνεύμα ενώ ψάχνετε να δροσίσετε τις ψυχές σας με τις παραδόσεις των ανθρώπων, που εκχύνονται από τις σπασμένες κανάτες των τελετουργιών; Εκείνο που βλέπετε να συνεχίζεται σ’ αυτό το ναό είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πατέρες σας ζητούσαν να συμβολίσουν την ενσάρκωση του θεϊκού πνεύματος στα παιδιά της πίστης, και καλά κάνατε να διαιωνίσετε αυτά τα σύμβολα, μέχρι των ημερών μας[47]. Όμως τώρα έχει έρθει σ’ αυτή τη γενιά η αποκάλυψη του Πατέρα των πνευμάτων μέσα από την ενσάρκωση του Γιου του, και όλο αυτό θα το ακολουθήσει με βεβαιότητα η ενσάρκωση του πνεύματος του Πατέρα και του Γιου στα παιδιά των ανθρώπων. Για καθένα που πιστεύει, αυτή η ενσάρκωση του πνεύματος θα γίνει ο αληθινός δάσκαλος του δρόμου που οδηγεί στην αιώνια ζωή, στα αληθινά νερά της ζωής στη βασιλεία των ουρανών επί της γης και στον Παράδεισο του Πατέρα εκεί μακριά».
162:6.4 Και ο Ιησούς συνέχισε να απαντά σε ερωτήσεις του πλήθους και των Φαρισαίων. Μερικοί νόμιζαν ότι ήταν προφήτης, μερικοί πίστευαν ότι είναι ο Μεσσίας, άλλοι έλεγαν ότι δεν μπορούσε να είναι ο Χριστός, βλέποντας ότι καταγόταν από τη Γαλιλαία, αλλά και επειδή ο Μεσσίας έπρεπε να επαναφέρει το θρόνο του Δαυίδ. Πάλι όμως δεν τολμούσαν να τον συλλάβουν.[48]
¶ 7. Η ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
162:7.1 Το απόγευμα της τελευταίας ημέρας της γιορτής και αφού οι απόστολοι απέτυχαν στις προσπάθειές τους να τον πείσουν να απομακρυνθεί από την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς πήγε πάλι στο ναό να διδάξει. Βρίσκοντας μια μεγάλη παρέα πιστών συγκεντρωμένους στην Εξέδρα του Σολομώντα, τους μίλησε, λέγοντας:[49]
162:7.2 «Αν τα λόγια μου μείνουν μέσα σας και ενδιαφερθείτε να πράττετε το θέλημα του Πατέρα μου, τότε είστε αληθινά μαθητές μου. Θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει[50]. Γνωρίζω πώς θα μου απαντήσετε: Είμαστε τα παιδιά του Αβραάμ, και δεν είμαστε δέσμιοι κανενός. Πώς λοιπόν θα ελευθερωθούμε; Λοιπόν, δεν μιλάω για εξωτερική υποταγή στην εξουσία άλλου. Αναφέρομαι στις ελευθερίες της ψυχής. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέγω, καθένας που αμαρτάνει είναι δέσμιος της αμαρτίας. Και γνωρίζετε ότι ο δέσμιος δούλος δεν μπορεί να μείνει παντοτινά στο σπίτι του κυρίου του. Γνωρίζετε επίσης ότι ο γιος μένει στο σπίτι του πατέρα του. Αν λοιπόν, ο Γιος σάς ελευθερώσει, θα σας κάνει γιους, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι.
162:7.3 Γνωρίζω ότι είστε απόγονοι του Αβραάμ, κι όμως οι αρχηγοί σας θέλουν να με σκοτώσουν επειδή δεν επέτρεψαν στο λόγο μου να επηρεάσει μεταμορφωτικά τις καρδιές τους[51]. Οι ψυχές τους έχουν σφραγιστεί από την προκατάληψη και τυφλωθεί από την έπαρση της εκδίκησης. Σας κηρύσσω την αλήθεια που μου έδειξε ο Πατέρας μου, ενώ αυτοί οι παραπλανημένοι διδάσκαλοι αναζητούν να κάνουν τα πράγματα που έμαθαν μόνο από τους εγκόσμιους πατέρες τους. Και αν απαντήσετε ότι ο Αβραάμ είναι ο πατέρας σας, τότε σας λέγω ότι, αν είσασταν παιδιά του Αβραάμ, θα πράττατε και τα έργα του Αβραάμ. Μερικοί από σας πιστεύουν τη διδασκαλία μου, αλλά άλλοι ζητούν την καταστροφή μου επειδή σας είπα την αλήθεια που έλαβα από το Θεό. Ο Αβραάμ όμως δεν μεταχειρίστηκε έτσι την αλήθεια του Θεού. Διακρίνω ότι μερικοί ανάμεσά σας είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα έργα του πονηρού. Αν ο Θεός ήταν Πατέρας σας, θα με γνωρίζατε και θα αγαπούσατε την αλήθεια την οποία εγώ αποκαλύπτω. Δεν βλέπετε ότι ήρθα από τον Πατέρα μου, ότι με έστειλε ο Θεός, ότι δεν κάνω αυτό το έργο για μένα; Γιατί δεν καταλαβαίνετε τα λόγια μου; Μήπως επειδή διαλέξατε να γίνετε τα παιδιά του πονηρού; Αν είστε τα παιδιά του σκότους, με δυσκολία θα βαδίσετε στο φως της αλήθειας που αποκαλύπτω[52][53]. Τα παιδιά του πονηρού ακολουθούν μόνο τους δρόμους του πατέρα τους, που ήταν απατεώνας και δεν υποστήριζε την αλήθεια γιατί δεν υπήρχε αλήθεια μέσα του. Τώρα όμως έρχεται ο Γιος του Ανθρώπου που μιλάει και ζει με την αλήθεια, και πολλοί από σας αρνούνται να πιστέψουν.
162:7.4 Ποιος από σας με καταδικάζει για αμαρτία; Αν, λοιπόν, διακηρύσσω και ζω την αλήθεια που μου έδειξε ο Πατέρας, γιατί δεν με πιστεύετε; Αυτός που είναι από το Θεό ακούει με ευχαρίστηση τα λόγια του Θεού[54]. Γι αυτό το λόγο πολλοί από σας δεν ακούτε τα λόγια μου, επειδή δεν είστε από το Θεό. Οι διδάσκαλοί σας τόλμησαν μάλιστα να πουν ότι κάνω τα έργα μου με τη δύναμη του πρίγκιπα των διαβόλων. Ένας εδώ κοντά, μόλις είπε ότι έχω διάβολο μέσα μου, ότι είμαι παιδί του διαβόλου. Όλοι όμως εσείς που έχετε ειλικρινείς σχέσεις με τις ψυχές σας, γνωρίζετε καλά ότι δεν είμαι διάβολος. Γνωρίζετε ότι τιμώ τον Πατέρα ακόμα και αν εσείς με ατιμάζετε. Δεν αναζητώ δική μου δόξα, μόνο τη δόξα του ουράνιου Πατέρα. Και δεν σας κατακρίνω, γιατί υπάρχει κάποιος που κρίνει αντί για μένα.
162:7.5 Αλήθεια, αλήθεια, λέγω σε σας που πιστεύετε το ευαγγέλιο ότι, αν ένας άνθρωπος φυλάξει αυτό το λόγο της αλήθειας ζωντανό στην καρδιά του, δεν θα δοκιμάσει ποτέ το θάνατο[55]. Και τώρα, ακριβώς δίπλα μου, ένας γραμματέας λέγει ότι αυτή η ανακοίνωση αποδεικνύει ότι έχω διάβολο, εφόσον ο Αβραάμ είναι νεκρός, και οι προφήτες επίσης. Και ρωτάει: ‘Είσαι τόσο ανώτερος από τον Αβραάμ και τους προφήτες, που τολμάς και στέκεσαι εδώ και λες ότι όποιος φυλάει το λόγο σου δεν θα δοκιμάσει το θάνατο; Ποιος νομίζεις πως είσαι που τολμάς να εκστομίζεις τέτοιες βλασφημίες;’[56]. Και λέγω σε όλους τους ίδιους ότι, αν δοξάζω τον εαυτό μου, η δόξα μου είναι ένα τίποτα. Αλλά είναι ο Πατέρας που θα με δοξάσει, αυτός ο ίδιος Πατέρας που αποκαλείτε Θεό. Αποτύχατε όμως να γνωρίσετε αυτό το Θεό σας και Πατέρα μου, και ήρθα για να σας ενώσω, να σας δείξω πώς να γίνετε αληθινοί γιοι του Θεού. Αν και δεν γνωρίζετε τον Πατέρα, Εγώ σας γνωρίζω αληθινά. Ακόμα και ο Αβραάμ ευφράνθηκε που είδε την ημέρα μου, την είδε με την πίστη του και ήταν ευτυχής».
162:7.6 Όταν οι άπιστοι Ιουδαίοι και οι πράκτορες του Σανχεντρίν που είχαν μαζευτεί γύρω εκείνη την ώρα, άκουσαν αυτά τα λόγια, ξεσήκωσαν σαματά, φωνάζοντας: «Δεν είσαι πενήντα χρονών και όμως λες πως είδες τον Αβραάμ, είσαι παιδί του διαβόλου!». Ο Ιησούς δεν μπόρεσε να συνεχίσει την ομιλία[57]. Είπε μόνο καθώς έφευγε, «Αλήθεια, αλήθεια, σας λέγω, πριν από τον Αβραάμ, Εγώ υπάρχω». Πολλοί από τους άπιστους εφόρμησαν με πέτρες για να τον διώξουν και οι πράκτορες του Σανχεντρίν θέλησαν να τον συλλάβουν, αλλά ο Κύριος γρήγορα έφυγε μέσα από τους διαδρόμους του ναού και δραπέτευσε σ’ ένα μυστικό μέρος συνάντησης κοντά στη Βηθανία όπου η Μάρθα, η Μαρία και ο Λάζαρος τον περίμεναν.
¶ 8. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΜΑΡΘΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΡΙΑ
162:8.1 Είχε κανονιστεί να μείνει ο Ιησούς με το Λάζαρο και τις αδελφές του σ’ ένα φιλικό σπίτι, ενώ οι απόστολοι είχαν διασκορπιστεί εδώ κι εκεί σε μικρές ομάδες, αυτές τις προφυλάξεις τις είχαν πάρει επειδή οι ιουδαϊκές αρχές είχαν γίνει πάλι θρασείς με τα σχέδιά τους να τον συλλάβουν[58].
162:8.2 Για χρόνια είχε γίνει συνήθεια για τους τρεις τους να παρατάνε τα πάντα και να ακούνε τη διδασκαλία του Ιησού οποτεδήποτε τύχαινε να τους επισκεφθεί. Με το θάνατο των γονιών τους, η Μάρθα είχε επωμισθεί τις ευθύνες της σπιτικής ζωής και έτσι σ’ αυτή την περίπτωση, ενώ ο Λάζαρος και η Μαρία κάθισαν κοντά στα πόδια του Ιησού ρουφώντας την αναζωογονητική διδασκαλία του, η Μάρθα ετοίμαζε να σερβίρει το βραδινό φαγητό τους[59]. Πρέπει να εξηγήσουμε ότι η Μάρθα ανώφελα είχε μπλέξει με πολυάριθμα άχρηστα καθήκοντα, και είχε επιβαρυνθεί με πολλές ασήμαντες φροντίδες. Ήταν η διάθεσή της αυτή.
162:8.3 Καθώς η Μάρθα ήταν απασχολημένη με όλα αυτά τα υποτιθέμενα καθήκοντα, είχε ενοχληθεί που η Μαρία δεν έκανε τίποτε για να την βοηθήσει. Έτσι λοιπόν πήγε στον Ιησού και είπε: «Κύριε, δεν σε ενδιαφέρει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να κάνω όλη αυτή την ετοιμασία; Δεν θα της πεις να έρθει και να με βοηθήσει;». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, γιατί αγωνιάς πάντα για τόσα πολλά πράγματα και βασανίζεσαι από τόσο ασήμαντα; Μόνο ένα πράγμα αξίζει πραγματικά, και αφού η Μαρία διάλεξε αυτό το καλό και χρήσιμο πράγμα, δεν θα το πάρω μακριά της. Πότε όμως και οι δυο θα μάθετε να ζείτε όπως σας δίδαξα: να υπηρετείτε και οι δυο σε συνεργασία και να αναζωογονείτε και οι δυο τις ψυχές σας ομόφωνα; Δεν μπορείτε να μάθετε πως υπάρχει χρόνος για τα πάντα – πως τα μικρότερα θέματα της ζωής πρέπει να δώσουν τη θέση τους στα μεγαλύτερα πράγματα της ουράνιας βασιλείας;».[60]
¶ 9. ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΠΝΕΡ
162:9.1 Όλη την εβδομάδα που ακολούθησε τη γιορτή της αρτοφορίας, δεκάδες πιστοί συναθροίστηκαν στη Βηθανία και έλαβαν οδηγίες από τους δώδεκα αποστόλους. Το Σανχεντρίν δεν προσπάθησε να ενοχλήσει αυτές τις συγκεντρώσεις μια και ο Ιησούς δεν ήταν παρών. Όλο αυτό τον καιρό εργαζόταν με τον Άμπνερ και τους συνεργάτες του στη Βηθλεέμ. Την ημέρα που ακολούθησε το τέλος της γιορτής, ο Ιησούς αναχώρησε για τη Βηθανία και δεν ξαναδίδαξε στο ναό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Ιερουσαλήμ.
162:9.2 Εκείνη την εποχή ο Άμπνερ είχε το αρχηγείο του στη Βηθλεέμ και από εκείνο το κέντρο πολλοί εργάτες στάλθηκαν στις πόλεις της Ιουδαίας και της νότιας Σαμάρειας ακόμα και στην Αλεξάνδρεια. Μέσα σε λίγες ημέρες από την άφιξή του, ο Ιησούς και ο Άμπνερ ολοκλήρωσαν όλα τα απαραίτητα για τη σταθεροποίηση της εργασίας των δυο ομάδων των αποστόλων.
162:9.3 Κατά την επίσκεψή του στη γιορτή της αρτοφορίας, ο Ιησούς είχε μοιράσει το χρόνο του σχεδόν εξίσου μεταξύ Βηθανίας και Βηθλεέμ. Στη Βηθανία ξόδεψε αρκετό καιρό με τους αποστόλους του. Στη Βηθλεέμ εκπαίδευσε πολύ τον Άμπνερ και τους άλλους πρώην αποστόλους του Ιωάννη. Και ήταν αυτή η στενή επαφή, που τους έκανε τελικά να τον πιστέψουν. Αυτοί οι πρώην απόστολοι του Ιωάννη του Βαπτιστή ενθαρρύνθηκαν από το κουράγιο που έδειξε στη δημόσια διδασκαλία του στην Ιερουσαλήμ καθώς και από τη γεμάτη συμπόνια κατανόηση που δοκίμασαν από την ιδιωτική διδασκαλία στη Βηθλεέμ. Η επιρροή του Ιησού μετέπεισε οριστικά και ολοκληρωτικά τους συνεργάτες του Άμπνερ και δέχτηκαν με την καρδιά τους τη βασιλεία και όλα όσα συνεπάγετο ένα τέτοιο βήμα.
162:9.4 Πριν αφήσουν τη Βηθλεέμ για τελευταία φορά, ο Κύριος κανόνισε ώστε όλοι να ενωθούν μαζί του στην κοινή προσπάθεια που προηγείτο του τέλους της γήινης σταδιοδρομίας του, σαν θνητός. Κανόνισαν, ο Άμπνερ και οι συνεργάτες του, να συναντήσουν τον Ιησού και τους δώδεκα, στο εγγύς μέλλον, στον Κήπο της Μαγαδάν.
162:9.5 Σύμφωνα με αυτή τη συνεννόηση, τις πρώτες ημέρες του Νοέμβρη, ο Άμπνερ και οι έντεκα φίλοι του επέλεξαν να μείνουν με τον Ιησού και τους δώδεκα και εργάστηκαν μαζί τους σαν ένα σώμα, μέχρι τη σταύρωση.
162:9.6 Το τελευταίο τμήμα του Οκτώβρη, ο Ιησούς και οι δώδεκα αποσύρθηκαν από τα πέριξ της Ιερουσαλήμ. Την Κυριακή, 30 Οκτωβρίου, ο Ιησούς και οι συνεργάτες του άφησαν την πόλη Εφραΐμ, όπου είχε αναπαυθεί σε απομόνωση για λίγες ημέρες, και, πηγαίνοντας, από το δρόμο δυτικά του Ιορδάνη, κατευθείαν στον Κήπο Μαγαδάν, έφτασαν αργά το απόγευμα της Τετάρτης, 2 Νοεμβρίου.
162:9.7 Οι απόστολοι ανακουφίστηκαν πολύ που ο Κύριος βρισκόταν πίσω σε φιλικό έδαφος, ποτέ πια δεν τον ώθησαν να πάει στην Ιερουσαλήμ για να διακηρύξει το ευαγγέλιο της βασιλείας.
| Εγγραφο 161. ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΔΑΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 163. Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΣΤΗ ΜΑΓΑΔΑΝ |
¶ Παραπομπές
- ↑ Apostles denied shelter: Λκ 9:51-53.
- ↑ Ο Ιησούς επιπλήττει τους αποστόλους: Λκ 9:54-55.
- ↑ Το κόμμα χρησιμοποιεί άλλη πόλη: Λκ 9:56.
- ↑ Κήρυγμα στην Ιερουσαλήμ: Ιω 7:2-4.
- ↑ Η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα: Ιω 7:6.
- ↑ Παρανόηση των κινήτρων του Ιησού: Ιω 7:1.
- ↑ Το μυστικό ταξίδι του Ιησού: Ιω 7:8-10.
- ↑ Οι μάζες ελπίζουν να τον δουν: Ιω 7:11.
- ↑ Διχασμένες απόψεις: Ιω 7:12-13.
- ↑ Θαυμάσιες διδασκαλίες: Ιω 7:15.
- ↑ Πηγή του μηνύματος του Ιησού: Ιω 7:14-19.
- ↑ Ου φονεύσεις: Έξ 20:13; Δτ 5:17; Μτ 5:21; Λκ 18:20; Ρωμ 13:9; Ιακ 2:11.
- ↑ Γιατί οι Εβραίοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Ιησού;: Ιω 7:20-24.
- ↑ Σχετικά με τον Μεσσία: Ιω 7:25-29.
- ↑ Οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν ο Ιησούς είναι ελευθερωτής: Ιω 7:30-31.
- ↑ Οι Φαρισαίοι ακούν τους ανθρώπους: Ιω 7:32a.
- ↑ Στείλτε αξιωματικούς να συλλάβουν τον Ιησού: Ιω 7:32b.
- ↑ Τίποτα δεν συμβαίνει μέχρι να έρθει η ώρα: Ιω 7:30.
- ↑ Ιησούς: νέος και ζωντανός δρόμος: Ιω 14:6; Εβρ 10:20.
- ↑ Αιώνια ζωή: Δν 12:2; Μτ 19:16,29; Μτ 25:46; Μκ 10:17,30; Λκ 10:25; Λκ 18:18,30; Ιω 3:15-16,36; Ιω 4:14,36; Ιω 5:24,39; Ιω 6:27,40,47; Ιω 6:54,68; Ιω 8:51-52; Ιω 10:28; Ιω 11:25-26; Ιω 12:25,50; Ιω 17:2-3; Πραξ 13:46-48; Ρωμ 2:7; Ρωμ 5:21; Ρωμ 6:22-23; Γαλ 6:8; Α Τιμ 1:16; Α Τιμ 6:12,19; Τιτ 1:2; Τιτ 3:7; Α Ιω 1:2; Α Ιω 2:25; Α Ιω 3:15; Α Ιω 5:11,13,20; Ιούδα 1:21; Απ 22:5.
- ↑ Πηγαίνω σ' αυτόν που με έστειλε: Ιω 7:33; Ιω 16:5.
- ↑ Θα με αναζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε: Ιω 7:34; Ιω 8:21a.
- ↑ Δεν μπορείτε να πάτε μαζί μου: Ιω 7:34-36; Ιω 8:21b-23.
- ↑ Σχόλια των χλευαστών: Ιω 7:35-36; Ιω 8:22.
- ↑ Οι αξιωματικοί επιστρέφουν χωρίς τον Ιησού, χλευασμένοι: Ιω 7:45-52.
- ↑ Κανένας προφήτης από τη Γαλιλαία: Ιω 7:41.
- ↑ Όλοι πάνε σπίτι τους: Ιω 7:53.
- ↑ Διδασκαλία στο ναό: Ιω 8:2.
- ↑ Ενήλικη που πιάστηκε επ' αυτοφώρω: Ιω 8:3-5.
- ↑ Το δίλημμα: Ιω 8:6a.
- ↑ Ο Ιησούς γράφει στην άμμο: Ιω 8:8-11.
- ↑ Γιορτή των θαλάμων: Λευ 23:39-43.
- ↑ Ασημένιες σάλπιγγες: Αρ 10:1-7.
- ↑ Ψαλμοί 113-118: Ψλ 1.
- ↑ Ψαλμός 82 στίχοι 5-8: Ψλ 82:5-8.
- ↑ Ο Ιησούς είναι το φως του κόσμου: Ησ 9:2; Μτ 4:16; Λκ 1:78-79; Λκ 2:32; Ιω 1:4-9; Ιω 3:19; Ιω 8:12; Ιω 9:5; Ιω 12:35-36.
- ↑ Μάρτυρας της ταυτότητας του Ιησού: Ιω 8:13-19.
- ↑ Ο Ιησούς φεύγει: Ιω 7:33; Ιω 8:21a.
- ↑ Δεν μπορείς να έρθεις: Ιω 7:34-36; Ιω 8:21b-23.
- ↑ Πολλοί προτιμούν να κάθονται στο σκοτάδι: Ησ 9:2; Ησ 50:10; Μτ 4:16; Ιω 8:12.
- ↑ Πατέρας των φώτων: Ιακ 1:17.
- ↑ Υιός που υψώνεται: Ιω 3:14; Ιω 8:28-29; Ιω 12:32,34.
- ↑ Πολλοί πίστεψαν: Ιω 8:30.
- ↑ Φέρνω το νερό της ζωής: Ιω 7:37-39.
- ↑ Ποταμοί ζωντανών νερών: Ησ 12:2-3; Ησ 44:3; Ζαχ 14:8.
- ↑ Νερά που χύνονται σε στεγνή γη: Ησ 44:3.
- ↑ Πατέρας των πνευμάτων: Εβρ 12:9.
- ↑ Απόψεις των ακροατών: Ιω 7:40-44.
- ↑ Οι πιστοί συγκεντρώνονται: Ιω 8:31a.
- ↑ Η γνώση της αλήθειας σε ελευθερώνει: Ιω 8:31b-36.
- ↑ Το σπέρμα του Αβραάμ: Ιω 8:37-40.
- ↑ Με έστειλε ο Θεός: Ιω 6:44; Ιω 9:4.
- ↑ Παιδιά του σκότους: Ιω 8:41-45.
- ↑ Που με καταδικάζει για την αμαρτία: Ιω 8:46-50.
- ↑ Οι πιστοί δεν πεθαίνουν ποτέ: Δν 12:2; Μτ 19:16,29; Μτ 25:46; Μκ 10:17,30; Λκ 10:25; Λκ 18:18,30; Ιω 3:15-16,36; Ιω 4:14,36; Ιω 5:24,39; Ιω 6:27,40,47; Ιω 6:54,68; Ιω 8:51-52; Ιω 10:28; Ιω 11:25-26; Ιω 12:25,50; Ιω 17:2-3; Πραξ 13:46-48; Ρωμ 2:7; Ρωμ 5:21; Ρωμ 6:22-23; Γαλ 6:8; Α Τιμ 1:16; Α Τιμ 6:12,19; Τιτ 1:2; Τιτ 3:7; Α Ιω 1:2; Α Ιω 2:25; Α Ιω 3:15; Α Ιω 5:11,13,20; Ιούδα 1:21; Απ 22:5.
- ↑ Είσαι μεγαλύτερος από τον Αβραάμ;: Ιω 8:53-56.
- ↑ Πριν από τον Αβραάμ, εγώ είμαι: Ιω 8:57-59.
- ↑ Ο Ιησούς μένει με τον Λάζαρο: Λκ 10:38-39a.
- ↑ Η Μαρία ακούει τον Ιησού: Λκ 10:39b.
- ↑ Η Μάρθα υπηρετεί αλλά παραπονιέται: Λκ 10:40-42.