© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 78. Η ΙΩΔΗΣ ΦΥΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 80. Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΙΤΩΝ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ |
79:0.1 Η Ασία είναι η πατρίδα της ανθρώπινης φυλής. Ήταν σε μια νότια χερσόνησο αυτής της ηπείρου που γεννήθηκαν ο Άντον και η Φόντα. Στα υψίπεδα του σημερινού Αφγανιστάν, ο απόγονός τους ο Μπαντονάν ίδρυσε ένα πρωτόγονο κέντρο πολιτισμού το οποίο διατηρήθηκε για περισσότερα από μισό εκατομμύρια χρόνια. Εδώ, σ’ αυτή την ανατολική εστία της ανθρώπινης φυλής, οι λαοί του Σαντζίκ διαφοροποιήθηκαν από το Αντονικό γένος και η Ασία έγινε η πρώτη τους πατρίδα, ο πρώτος τόπος όπου κυνήγησαν, το πρώτο πεδίο των μαχών τους. Η νοτιοδυτική Ασία έγινε μάρτυρας των διαδοχικών πολιτισμών των Νταλαμεϊτιανών, των Νοδιτών, των Αδαμιτών και των Ανδιτών και από τις περιοχές αυτές οι δυναμικές του σύγχρονου πολιτισμού διεσπάρησαν στον κόσμο.
79:1.1 Για περισσότερες από είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια, ως το 2000, σχεδόν, π.Χ., στην καρδιά της Ευρασίας δέσποζαν, αν και φθίνοντες, οι Ανδίτες. Στις πεδιάδες του Τουρκεστάν οι Ανδίτες εστράφησαν δυτικά, γύρω από τις εσωτερικές λίμνες προς την Ευρώπη, ενώ από τα υψίπεδα της περιοχής αυτής διείσδυσαν στα ανατολικά. Το ανατολικό Τουρκεστάν (το Σινκιάνγκ) και, σε μικρότερο βαθμό, το Θιβέτ υπήρξαν οι αρχαίες πύλες δια των οποίων οι πληθυσμοί αυτοί της Μεσοποταμίας διείσδυσαν στα βουνά, προς τις βόρειες γαίες των κίτρινων ανθρώπων. Η διείσδυση των Ανδιτών της Ινδίας προχώρησε από τα υψίπεδα του Τουρκεστάν στο Παντζάμπ και από τα βοσκοτόπια του Ιράν στο Βελουχιστάν. Οι πρώιμες αυτές μεταναστεύσεις δεν ήσαν, με καμία έννοια, κατακτήσεις. Απετέλεσαν, μάλλον, τη συνεχή περιπλάνηση των φυλών των Ανδιτών στη δυτική Ινδία και την κίνα.
79:1.2 Για σχεδόν δέκα πέντε χιλιάδες χρόνια τα κέντρα του μικτού πολιτισμού των Ανδιτών διατηρήθηκαν στο λεκανοπέδιο του ποταμού Ταρίμ στο Σινκιάνγκ και στα νότια των ορεινών περιοχών του Θιβέτ, όπου οι Ανδίτες και οι Αντονίτες συγχωνεύθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Η κοιλάδα του Ταρίμ ήταν το ανατολικότερο φυλάκιο του πραγματικού πολιτισμού των Ανδιτών. Εδώ έφτιαξαν τις αποικίες τους και δημιούργησαν εμπορικές σχέσεις με τους προοδευτικούς Κινέζους στην ανατολή και με τους Αντονίτες στο βορρά. Εκείνη την εποχή η περιοχή του Ταρίμ ήταν μια γόνιμη γη. Οι βροχοπτώσεις ήσαν άφθονες. Προς τα ανατολικά το Γκόμπι ήταν ένα ανοικτό λιβάδι, όπου οι βοσκοί σταδιακά στρέφονταν στη γεωργία. Ο πολιτισμός αυτός χάθηκε όταν οι βροχές μετακινήθηκαν νοτιοανατολικά, αλλά στον καιρό του ανταγωνίζετο την ίδια τη Μεσοποταμία.
79:1.3 Ως το 8000 π.Χ. η αργά αυξανόμενη ξηρασία των ορεινών περιοχών της κεντρικής Ασίας άρχισε να οδηγεί τους Ανδίτες στις κοίτες των ποταμών και τις ακτές της θάλασσας. Αυτή η αυξανόμενη ξηρασία δεν τους έσπρωξε μόνο προς τις κοιλάδες του Νείλου, του Ευφράτη, του Ινδού και του Κίτρινου ποταμού, αλλά δημιούργησε μια καινούργια εξέλιξη στον πολιτισμό των Ανδιτών. Μία νέα τάξη ανθρώπων, οι έμποροι, άρχισε να εμφανίζεται σε μεγάλους αριθμούς.
79:1.4 Όταν οι κλιματολογικές συνθήκες έκαναν το κυνήγι μη προσοδοφόρο για τους μεταναστεύοντες Ανδίτες, αυτοί δεν ακολούθησαν την εξελικτική πορεία των παλαιότερων φυλών μεταβαλλόμενοι σε βοσκούς. Το εμπόριο και η αστική ζωή έκαναν την εμφάνισή τους. Από την Αίγυπτο μέσω της Μεσοποταμίας και του Τουρκεστάν ως τους ποταμούς της Κίνας και της Ινδίας, οι περισσότερο πολιτισμένες φυλές άρχισαν να συγκεντρώνονται σε πόλεις αφιερωμένες στις κατασκευές και τις συναλλαγές. Η Αντόνια έγινε η εμπορική μητρόπολη της κεντρικής Ασίας, όντας κτισμένη κοντά στη σημερινή πόλη του Ασκαμπάντ. Το εμπόριο των λίθων, των μετάλλων, του ξύλου και των κεραμικών επιταχύνθηκε στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα.
79:1.5 Η διαρκώς αυξανόμενη, όμως, ξηρασία οδήγησε, σταδιακά, στη μεγάλη έξοδο των Ανδιτών από τις περιοχές νότια και ανατολικά της Κασπίας Θάλασσας. Η παλίρροια της μετανάστευσης άρχισε να αλλάζει πορεία από τα βόρεια προς τα νότια και οι Βαβυλώνιοι ιππείς άρχισαν να μπαίνουν στη Μεσοποταμία.
79:1.6 Η αυξανόμενη ξηρασία στην κεντρική Ασία επέδρασε περαιτέρω στο να μειωθεί ο πληθυσμός και στο να γίνουν αυτοί οι λαοί λιγότερο φιλοπόλεμοι. Και όταν οι φθίνουσες βροχοπτώσεις στο βορρά ανάγκασαν τους νομάδες Αντονίτες να πάνε προς το νότο, έγινε μια τρομακτική έξοδος των Ανδιτών από το Τουρκεστάν. Αυτή είναι η τελευταία μετακίνηση των αποκαλούμενων Άριων στην Ανατολή και την Ινδία. Κορύφωσε τη μακρόχρονη αυτή διασπορά των μικτών απογόνων του Αδάμ κατά την οποία κάθε Ασιατικός λαός, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των λαών των νησιών του Ειρηνικού βελτιώθηκαν, ως ένα βαθμό, από τις ανώτερες αυτές φυλές.
79:1.7 Έτσι, ενώ διασπείρονταν στο Ανατολικό Ημισφαίριο, οι Ανδίτες εξορίσθηκαν από τις πατρίδες τους στη Μεσοποταμία και το Τουρκεστάν, αφού ήταν αυτή η εκτεταμένη προς νότο μετακίνηση των Αντονιτών που διέλυσε τους Ανδίτες στην κεντρική Ασία, ως το σημείο, σχεδόν, της εξαφάνισης.
79:1.8 Ωστόσο, ακόμα και κατά τον εικοστό, μετά Χριστόν, αιώνα, υπάρχουν ίχνη του αίματος των Ανδιτών μεταξύ των λαών του Τουράν και του Θιβέτ, όπως αυτό επιβεβαιώνεται από τους τύπους αίματος που κατά διαστήματα βρίσκονται σ’ αυτές τις περιοχές. Τα παλιά Κινεζικά χρονικά αναφέρουν την παρουσία κοκκινόμαλλων νομάδων στα βόρεια των φιλήσυχων αποικιών του Κίτρινου Ποταμού, ενώ επιπλέον υπάρχουν εικονογραφήσεις οι οποίες πιστά καταγράφουν την παρουσία τόσο των ξανθών Ανδιτών, όσο και των μελαχρινών Μογγολικών τύπων στη λεκάνη του Ταρίμ εκείνης της εποχής.
79:1.9 Η τελευταία μεγάλη εκδήλωση της χαμένης στρατιωτικής ιδιοφυΐας των Ανδιτών της κεντρικής Ασίας έγινε το 1200 μ.Χ., όταν οι Μογγόλοι, υπό τον Τζένκις Χαν άρχισαν την κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος της Ασιατικής ηπείρου. Και, όπως οι Ανδίτες του παλιού καιρού, οι πολεμιστές αυτοί κήρυξαν την ύπαρξη «ενός θεού εν ουρανοίς». Η πρώιμη διάσπαση της αυτοκρατορίας τους καθυστέρησε για πάρα πολύ καιρό την πολιτισμική επαφή μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής και εμπόδισε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη της μονοθεϊστικής αντίληψης στην Ασία[1].
79:2.1 Η Ινδία είναι η μοναδική περιοχή όπου όλες οι φυλές της Ουράντια συγχωνεύθηκαν, με την εισβολή των Ανδιτών να προσθέτει τους τελευταίους γόνους. Στα υψίπεδα βορειοδυτικά της Ινδίας γεννήθηκαν οι φυλές Σαντζίκ και, χωρίς εξαίρεση, μέλη από την κάθε μία εισέβαλαν στην υπο-ήπειρο της Ινδίας των πρώιμων καιρών τους, αφήνοντας πίσω τους την πλέον ετερογενοποιημένη φυλετική ανάμιξη που υπήρξε ποτέ στην Ουράντια. Η αρχαία Ινδία λειτούργησε ως λεκάνη σύλληψης των φυλών που μετανάστευαν. Η βάση της χερσονήσου ήταν παλαιότερα κάπως στενότερη από όσο σήμερα, με μεγάλο μέρος των δέλτα του Γάγγη και του Ινδού να αποτελούν το έργο των τελευταίων πενήντα χιλιάδων χρόνων.
79:2.2 Οι παλαιότερες αναμίξεις των φυλών στην Ινδία αποτελούσαν συγχώνευση των κόκκινων και κίτρινων φυλών που μετανάστευαν με τους ιθαγενείς Αντονίτες. Η ομάδα αυτή εξασθένησε αργότερα απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος των χαμένων πράσινων ανθρώπων της ανατολής καθώς επίσης και μεγάλους αριθμούς της πορτοκαλόχρωμης φυλής, βελτιώθηκε ελαφρά με την περιορισμένη ανάμιξη με τους γαλάζιους ανθρώπους, αλλά υπέφερε εξαιρετικά από την αφομοίωση μεγάλων αριθμών της μαύρης φυλής. Ωστόσο, οι αποκαλούμενοι ιθαγενείς της Ινδίας δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν αντιπροσωπευτικοί αυτών των αρχικών πληθυσμών. Είναι, μάλλον, ο κατώτατος οριακός πληθυσμός στα νότια και ανατολικά, που δεν απορροφήθηκε ποτέ εντελώς είτε από τους Ανδίτες, είτε από αργότερα εμφανισθέντες Άριους εξαδέλφους τους.
79:2.3 Ως το 20,000 π.Χ. ο πληθυσμός της δυτικής Ινδίας είχε ήδη επηρεασθεί από το Αδαμικό αίμα και ποτέ στην ιστορία της Ουράντια, ένας πληθυσμός, δεν συμπεριέλαβε τόσες πολλές φυλές. Ήταν, ωστόσο, ατυχές το ότι κυριάρχησαν τα δευτερεύοντα γένη των Σαντζίκ και υπήρξε, πράγματι, ολέθριο το ότι και οι γαλάζιοι και οι κόκκινοι άνθρωποι χάθηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από το φυλετικό αυτό χωνευτήρι του παρελθόντος. Περισσότερα από τα κύρια γένη των Σαντζίκ θα είχαν εξαιρετικά συνεισφέρει στην αύξηση αυτού που θα μπορούσε να είχε γίνει ένας ακόμη μεγαλύτερος πολιτισμός. Όπως εξελίχθηκε, ο κόκκινος άνθρωπος αυτοκατεστρέφετο στην Αμερική, ο γαλάζιος άνθρωπος περνούσε καλά στη Ευρώπη και οι αρχικοί απόγονοι του Αδάμ (και οι περισσότεροι από τους μεταγενέστερους) ελάχιστη επιθυμία εξεδήλωναν να αναμιχθούν με σκουρότερου χρώματος ανθρώπους, είτε βρίσκονταν στην Ινδία, την Αφρική, είτε αλλού.
79:2.4 Γύρω στο 15,000 π.Χ. η αυξανόμενη πληθυσμιακή πίεση σ’ ολόκληρο το Τουρκεστάν και το Ιράν προκάλεσε την πρώτη πραγματικά εκτεταμένη μετακίνηση των Ανδιτών προς την Ινδία. Για περισσότερα από χίλια πεντακόσια χρόνια οι ανώτεροι αυτοί λαοί ξεχύνονταν στα υψίπεδα του Βελουχιστάν και διασκορπίζονταν στις κοιλάδες του Ινδού και του Γάγγη , ενώ κινούνταν αργά προς το νότο, στο Ντεκκάν. Η πίεση αυτή των Ανδιτών από τα βορειοδυτικά οδήγησε πολλούς από τους κατώτερους λαούς των νότιων και ανατολικών περιοχών στην Βιρμανία και τη νότια Κίνα, αλλά όχι αρκετά, ώστε να διασωθούν οι εισβολείς από τη φυλετική εξάλειψη.
79:2.5 Η αδυναμία της Ινδίας να ηγεμονεύσει στην Ευρασία υπήρξε κατά μέγα μέρος θέμα τοπογραφίας. Η πληθυσμιακή πίεση από το βορρά συνώστισε, μόνο, την πλειονότητα του πληθυσμού προς το νότο, στη φθίνουσα περιοχή του Ντεκκάν, την οποία περιτριγύριζε από παντού η θάλασσα. Αν υπήρχαν γειτονικές περιοχές για να μεταναστεύσουν, τότε οι κατώτεροι θα είχαν διασκορπισθεί προς κάθε κατεύθυνση και τα ανώτερα γένη θα είχαν κατακτήσει έναν ανώτερο πολιτισμό.
79:2.6 Όπως ήταν, όμως, τα πράγματα, αυτοί οι πρώιμοι Ανδίτες κατακτητές έκαναν μία απελπισμένη προσπάθεια να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και να αναχαιτίσουν το ρεύμα του φυλετικού καταποντισμού θεσπίζοντας αυστηρούς περιορισμούς σχετικά με την επιγαμία. Παρά ταύτα, Οι Ανδίτες είχαν εξαφανισθεί ως το 10,000 π.Χ., αλλά το σύνολο της μάζας του πληθυσμού βελτιώθηκε σημαντικά από την απορρόφηση αυτή.
79:2.7 Η φυλετική ανάμιξη είναι πάντα επωφελής στο ότι ευνοεί το πολύμορφο της κουλτούρας και προωθεί τον προοδευτικό πολιτισμό, αν όμως, κυριαρχήσουν τα κατώτερα φυλετικά γένη, τα επιτεύγματα αυτά θα είναι βραχύβια. Μία πολυγλωσσική κουλτούρα μπορεί να διατηρηθεί μόνον εάν τα ανώτερα γένη αναπαραχθούν σε ένα ασφαλές περιθώριο από τα κατώτερα. Ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των κατώτερων, με φθίνουσα αναπαραγωγή των ανώτερων, είναι σαφώς αυτοκτονικός για τον εξανθρωπιστικό πολιτισμό.
79:2.8 Αν ο αριθμός των Ανδιτών κατακτητών ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος από όσο υπήρξε, ή, αν είχαν εκδιώξει, ή τουλάχιστον καταστρέψει το, τουλάχιστον, ανεπιθύμητο, ένα τρίτο των μικτών πορτοκαλο-πράσινο-μαύρων κατοίκων, τότε η Ινδία θα είχε γίνει ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα εξανθρωπιστικού πολιτισμού στον κόσμο και αναμφίβολα θα είχε προσελκύσει περισσότερα από τα μεταγενέστερα ρεύματα των Μεσοποταμίων που έρευσαν στο Τουρκεστάν και από εκεί βόρεια, προς την Ευρώπη.
79:3.1 Η ανάμιξη των κατακτητών Ανδιτών στην Ινδία με το εντόπιο γένος είχε, τελικά, ως αποτέλεσμα το μικτό αυτό πληθυσμό που ονομάσθηκε Δραβιδιανός. Οι παλαιότεροι και καθαρότεροι Δραβιδιανή διέθεταν μεγάλες ικανότητες πολιτισμικών επιτευγμάτων, οι οποίες εξασθενούσαν καθώς η Αντιτική τους κληρονομιά έφθινε προοδευτικά. Και αυτό είναι που καταδίκασε τον αναπτυσσόμενο πολιτισμό της Ινδίας δώδεκα, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια πριν. Η έκχυση, όμως, έστω και αυτής της μικρής ποσότητας του αίματος του Αδάμ, προκάλεσε αξιοσημείωτη επιτάχυνση στην κοινωνική εξέλιξη. Το σύνθετο αυτό γένος δημιούργησε τον πλέον πολύμορφο πολιτισμό της εποχής του στη γη.
79:3.2 Σύντομα αφού κατέκτησαν την Ινδία, οι Δραβιδιανοί Ανδίτες έχασαν την φυλετική και την πολιτισμική τους επαφή με την Μεσοποταμία, ωστόσο, η μετέπειτα διεύρυνση των θαλάσσιων συγκοινωνιών και οι πορείες των καραβανιών αποκατέστησαν τις επαφές αυτές. Και καμία στιγμή, μέσα στα τελευταία δέκα χιλιάδες χρόνια, δεν διακόπηκε εντελώς η επικοινωνία της Ινδίας με τη Μεσοποταμία στη δύση και την Κίνα στην ανατολή, παρά το ότι τα βουνά που λειτουργούν ως φυσικά εμπόδια ευνόησαν πολύ την επαφή με τη δύση.
79:3.3 Ο ανώτερος πολιτισμός και οι θρησκευτική παιδεία των λαών της Ινδίας χρονολογούνται από τους πρώτους καιρούς της κυριαρχίας των Δραβιδιανών και οφείλονται, εν μέρει, στο γεγονός ότι πολύ μεγάλο μέρος του ιερατείου των Σεθιτών εισήλθε στην Ινδία, με τις εισβολές τόσο των Ανδιτών, αρχικά, όσο και των Αρίων, αργότερα. Το νήμα του μονοθεϊσμού που διέτρεξε ολόκληρη την ιστορία της θρησκείας στην Ινδία, αρχίζει, λοιπόν, από τις διδασκαλίες των Αδαμιτών στο δεύτερο κήπο.
79:3.4 Ήδη από το 16000 π.Χ., μια ομάδα εκατό Σεθιτών ιερέων πήγε στην Ινδία και πολύ γρήγορα επέτυχε την θρησκευτική κατάκτηση του δυτικού μισού αυτού του πολύγλωσσου λαού. Η θρησκεία τους, ωστόσο, δεν διήρκεσε. Μέσα σε πέντε χιλιάδες χρόνια τα δόγματά τους για την Αγία Τριάδα του Παραδείσου εκφυλίσθηκαν στο τριαδικό σύμβολο του θεού της φωτιάς.[2]
79:3.5 Ωστόσο, για περισσότερα από επτά χιλιάδες χρόνια, ως το τέλος των μεταναστεύσεων των Ανδιτών, η θρησκευτική κατάσταση των κατοίκων της Ινδίας ήταν κατά πολύ ανώτερη από εκείνη του υπόλοιπου κόσμου. Κατά την εποχή αυτή φαίνεται ότι η Ινδία ανέπτυξε τον μεγαλύτερο ανθρωπιστικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό και εμπορικό πολιτισμό του κόσμου. Και αν δεν είχε επισυμβεί η ολοκληρωτική εξαφάνιση των Ανδιτών από τους λαούς του νότου, το πεπρωμένο αυτό θα είχε, πιθανότατα, ολοκληρωθεί.
79:3.6 Τα Δραβιδιανά κέντρα του πολιτισμού βρίσκονταν στις κοιλάδες των ποταμών, κυρίως του Ινδού και του Γάγγη, αλλά και την κοιλάδα Ντεκκάν, κατά μήκος των τριών ποταμών που κυλούν μέσα από το ανατολικό Γκατς προς τη θάλασσα. Οι αποικίες κατά μήκος των ακτογραμμών του Δυτικού Γκατς όφειλαν την κυριαρχία τους στις ναυτιλιακές σχέσεις με τη Σουμερία.
79:3.7 Οι Δραβιδιανοί ήσαν ανάμεσα στους πρώτους πληθυσμούς που έκτισαν πόλεις και που ασχολήθηκαν με εκτεταμένες εισαγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις, τόσο δια ξηράς, όσο και δια θαλάσσης. Ως το 7000 π.Χ. καραβάνια από καμήλες έκαναν τακτικά ταξίδια προς τη μακρινή Μεσοποταμία. Η Δραβιδιανή ναυτιλία προωθείτο προς τις ακτές, μέσω της Αραβικής Θάλασσας προς τις Σουμερικές πόλεις του Περσικού Κόλπου και αποτολμούσε επικίνδυνα ταξίδια στα νερά του Κόλπου της Βεγγάλης, ως τις Ανατολικές Ινδίες. Ένα αλφάβητο, μαζί με την τέχνη της γραφής, εισήχθη από τη Σουμερία από αυτούς τους θαλασσινούς και εμπόρους.
79:3.8 Οι εμπορικές αυτές σχέσεις συνέβαλαν πολύ στην περαιτέρω διαποίκιλση μιας κοσμοπολίτικης κουλτούρας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την άμεση εμφάνιση πολλών από τις εκλεπτύνσεις, ακόμη και της πολυτέλειας της αστικής ζωής. Όταν οι μετέπειτα εμφανιζόμενοι Άριοι εισέβαλαν στην Ινδία δεν αναγνώρισαν στους Δραβιδιανούς τους μακρινούς Ανδίτες εξαδέλφους τους κάτω από τις φυλές Σαντζίκ, βρήκαν, όμως, ένα πολύ προηγμένο πολιτισμό. Παρά τους βιολογικούς περιορισμούς, οι Δραβιδιανοί ίδρυσαν έναν ανώτερο πολιτισμό. Διεσπάρη σε μεγάλο βαθμό σ’ ολόκληρη την Ινδία και επέζησε ως τους σύγχρονους καιρούς στο Ντεκκάν.
79:4.1 Η δεύτερη εισβολή των Ανδιτών στην Ινδία υπήρξε η εισβολή των Αρίων κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πεντακοσίων, σχεδόν, ετών, στο μέσο της τρίτης προ Χριστού χιλιετίας. Αυτή η μετανάστευση σήμανε την τελική έξοδο των Ανδιτών από την πατρίδας τους, στο Τουρκεστάν.
79:4.2 Τα πρώτα κέντρα των Αρίων ήταν διασκορπισμένα στο βόρειο μισό της Ινδίας, κυρίως στα βορειοδυτικά. Οι εισβολείς αυτοί ουδέποτε ολοκλήρωσαν την κατάκτηση της χώρας και εξ αυτού1 η εισβολή τους ακυρώθηκε αφού οι ελαττούμενοι αριθμοί τους, τους έκαναν ευάλωτους στην απορρόφηση από τους Δραβιδιανούς του νότου, που με τη σειρά τους κατέκλυσαν ολόκληρη τη χερσόνησο, εκτός της περιοχής των Ιμαλαΐων.
79:4.3 Οι Άριοι ελάχιστα επέδρασαν από φυλετικής πλευράς στην Ινδία, εκτός των βόρειων περιοχών. Στο Ντεκκάν η επίδρασή τους περισσότερο πολιτιστική και θρησκευτική παρά φυλετική. Η μεγαλύτερη διατήρηση του Άριου αίματος στη βόρεια Ινδία δεν οφείλεται μόνο στην παρουσία τους στις περιοχές αυτές σε μεγαλύτερους αριθμούς, αλλά επίσης στο ότι ενισχύθηκαν από μετέπειτα κατακτητές, εμπόρους και ιεραπόστολους. Έως τον πρώτο προ Χριστού αιώνα υπήρξε μία συνεχής διείσδυση Άριου αίματος στο Παντζάμπ, με την τελευταία εισροή να ακολουθείται από τις εκστρατείες των Ελληνιστικών λαών.
79:4.4 Στην πεδιάδα του Γάγγη οι Άριοι και οι Δραβιδιανοί αναμίχθηκαν, τελικά, για να δημιουργήσουν έναν ανώτερο πολιτισμό και το κέντρο αυτό ενισχύθηκε αργότερα δια της από βορράν συνεισφοράς η οποία ήλθε από την Κίνα.
79:4.5 Στην Ινδία άνθισαν πολλά είδη κοινωνικής οργάνωσης κατά καιρούς, από τα ημι-δημοκρατικά συστήματα των Αρίων, ως τις δεσποτικές και μοναρχικές μορφές διακυβέρνησης. Το εντονότερο, ωστόσο, χαρακτηριστικό της κοινωνίας ήταν η διατήρηση των μεγάλων κοινωνικών καστών οι οποίες θεσπίστηκαν από τους Άριους σε μια προσπάθεια να διαιωνίσουν την φυλετική τους ταυτότητα. Αυτό το περίτεχνο σύστημα κοινωνικού διαχωρισμού διατηρήθηκε μέχρι σήμερα.
79:4.6 Από τις τέσσερις μεγάλες κάστες οι υπήρχαν, όλες εκτός της πρώτης θεσπίσθηκαν στη μάταιη προσπάθεια να εμποδιστεί η φυλετική ανάμιξη των Άριων κατακτητών με τους κατώτερους υποτελείς τους. Η αρχαιότερη, όμως, κάστα, οι διδάσκαλοι-ιερείς, κατάγεται από τους Σεθίτες. Οι Βραχμάνοι του εικοστού, μετά Χριστόν, αιώνα είναι οι κατ’ ευθείαν πολιτισμικοί απόγονοι των ιερέων του δεύτερου κήπου, παρά το ότι οι διδασκαλίες τους διαφέρουν πάρα πολύ από εκείνες των ένδοξων προπατόρων τους.
79:4.7 Όταν οι Άριοι εισέβαλαν στην Ινδία, έφεραν μαζί τους τις απόψεις τους περί του Θείου, όπως αυτές είχαν διατηρηθεί στις αργοπορημένες θρησκευτικές παραδόσεις του δεύτερου κήπου. Οι Βραχμάνοι ιερείς, όμως, δεν μπόρεσαν ποτέ να αντισταθούν στην παγανιστική ορμή που διογκώθηκε από την αιφνίδια επαφή τους με τις κατώτερες θρησκείες της Ντεκκάν, μετά την φυλετική εξάλειψη των Αρίων. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού περιέπεσε στην εξάρτηση των εξανδραποδιστικών προλήψεων των κατώτερων θρησκειών. Και έτσι ήταν που η Ινδία απέτυχε να δημιουργήσει τον ανώτερο πολιτισμό, ο οποίος είχε προαναγγελθεί σε παλιότερους χρόνους.
79:4.8 Η πνευματική αφύπνιση του έκτου προ Χριστού αιώνα δεν διατηρήθηκε στην Ινδία και είχε χαθεί ήδη πριν από την εισβολή των Μωαμεθανών. Ωστόσο, μια μέρα μπορεί να εμφανισθεί ένας νέος Γκαουτάμα για να οδηγήσει την Ινδία στην αναζήτηση του ζώντος Θεού και τότε ο κόσμος θα δει τους καρπούς τους πολιτισμικού δυναμικού ενός πολύπλευρου λαού που για τόσους αιώνες βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση κάτω από την αδρανοποιητική επίδραση ενός μη προοδευτικού θρησκευτικού οράματος.
79:4.9 Ο πολιτισμός πράγματι στηρίζεται σε βιολογικό υπόβαθρο, αλλά η κάστα από μόνη της δεν μπόρεσε να διαιωνίσει τον πολιτισμό των Αρίων, αφού η θρησκεία, η πραγματική θρησκεία, είναι η απαραίτητη πηγή της ανώτερης εκείνης ενέργειας που οδηγεί τους ανθρώπους στο να εγκαθιδρύσουν έναν ανώτερο πολιτισμό βασισμένο στην αδελφοσύνη των ανθρώπων.
79:5.1 Ενώ η ιστορία της Ινδίας είναι αυτή της κατάκτησης των Ανδιτών και η τελική τους καταβύθιση στους παλαιότερους εξελικτικούς πληθυσμούς, η αφήγηση για την ανατολική Ασία αφορά περισσότερο στους αρχικούς Σαντζίκ, ιδιαίτερα στον κόκκινο άνθρωπο και τον κίτρινο άνθρωπο. Αυτές οι δύο φυλές διέφυγαν σε μεγάλο βαθμό την επιμειξία με το εκφυλισμένο γένος των Νεαντερτάλιων το οποίο καθυστέρησε πάρα πολύ τον γαλάζιο άνθρωπο στην Ευρώπη, προφυλάσσοντας, έτσι το ανώτερο δυναμικό του πρώιμου τύπου Σαντζίκ.
79:5.2 Ενώ οι πρώτοι Νεαντερτάλιοι είχαν εξαπλωθεί σ’ ολόκληρο το εύρος της Ευρασίας, η ανατολική πτέρυγα ήταν η πλέον μολυσμένη με εκφυλισμένα ζωικά γένη. Οι υπανθρώπινοι αυτοί τύποι ωθήθηκαν προς το νότο από τον πέμπτο παγετώνα, από το ίδιο στρώμα πάγου που για τόσα πολλά χρόνια εμπόδισε τη μετανάστευση των Σαντζίκ στην ανατολική Ασία. Και όταν ο κόκκινος άνθρωπος κινήθηκε νοτιοανατολικά, γύρω από τα υψίπεδα της Ινδίας, βρήκε την βορειοανατολική Ασία απαλλαγμένη από τους υπανθρώπινους αυτούς τύπους. Η συγκρότηση των φατριών των κόκκινων φυλών σχηματοποιήθηκε νωρίτερα από όσο οποιουδήποτε άλλου λαού, ενώ ήσαν οι πρώτοι που μετανάστευσαν από την εστία των Σαντζίκ στην κεντρική Ασία. Τα κατώτερα Νεαντερτάλια γένη εξοντώθηκαν, ή εκδιώχθηκαν από την ενδοχώρα, από τις μετέπειτα μεταναστεύσασες κίτρινες φυλές. Ο κόκκινος άνθρωπος, ωστόσο, είχε κυριαρχήσει στην ανατολική Ασία για εκατό, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια πριν την άφιξη των κίτρινων φυλών.
79:5.3 Περισσότερα από τριακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, ο κύριος κορμός της κίτρινης φυλής εισέβαλε στην Κίνα από το νότο, ως μετανάστες των παράκτιων περιοχών. Κάθε χιλιετία εισχωρούσαν όλο και βαθύτερα προς την ενδοχώρα, αλλά δεν ήλθαν σε επαφή με τους μεταναστεύοντες Θιβετιανούς αδελφούς τους ωςε τους σχετικά πρόσφατους χρόνους.
79:5.4 Η αύξουσα πίεση του πληθυσμού προκάλεσε την προς τα βορειοδυτικά κινούμενη κίτρινη φυλή να μπει στους κυνηγότοπους του κόκκινου ανθρώπου. Η καταπάτηση αυτή, συμπληρούμενη με τον φυσιολογικό φυλετικό ανταγωνισμό, κορυφώθηκε σε έντονες εχθροπραξίες και έτσι άρχισε ο κρίσιμος αγώνας για τα γόνιμα εδάφη της μακρινής Ασίας.
79:5.5 Η ιστορία της μακραίωνης αναμέτρησης μεταξύ των κόκκινων και των κίτρινων φυλών αποτελεί έπος στην ιστορία της Ουράντια. Για περισσότερα από διακόσιες χιλιάδες χρόνια, αυτές οι δύο ανώτερες φυλές διεξήγαγαν σκληρούς και συνεχείς πολέμους. Κατά τους αρχικούς αγώνες οι κόκκινοι άνθρωποι ήσαν, γενικά, οι νικητές, με τα επιτιθέμενα στρατεύματά τους να σπέρνουν τον όλεθρο στα χωριά των κίτρινων. Ο κίτρινος, ωστόσο, άνθρωπος υπήρξε άξιος μαθητής στην τέχνη του πολέμου και από νωρίς εκδήλωσε για αξιοσημείωτη ικανότητα να ζει ειρηνικά με τους συμπατριώτες του. Οι κινέζοι υπήρξαν οι πρώτοι που έμαθαν ότι η ισχύς βρίσκεται στην ένωση. Οι κόκκινες φυλές συνέχισαν τις αλληλοκτόνες συγκρούσεις τους και άρχισαν, πλέον, να υφίστανται επανειλημμένες ήττες στα επιθετικά χέρια των άτεγκτων Κινέζων, οι οποίοι συνέχιζαν την ανελέητη πορεία τους προς το βορρά.
79:5.6 Εκατό χιλιάδες χρόνια πριν οι αποδεκατισμένες φατρίες της κόκκινης φυλής πολεμούσαν με τα νώτα προς τους υποχωρούντες πάγους του τελευταίου παγετώνα και όταν το πέρασμα της ξηράς προς τα ανατολικά, πάνω από τον Βερίγγειο πορθμό, έγινε βατό, οι φατρίες αυτές δεν άργησαν να εγκαταλείψουν τις αφιλόξενες ακτές της Ασιατικής ηπείρου. Πάνε ογδόντα πέντε χιλιάδες χρόνια από τότε που ο τελευταίοι καθαροί ερυθρόδερμοι εγκατέλειψαν την Ασία, ο μακραίωνος, όμως, πόλεμος άφησε το γενετικό του σημάδι στην νικήτρια κίτρινη φυλή. Οι πληθυσμοί της βόρειας Κίνας, μαζί με τους Αντονίτες της Σιβηρίας, αφομοιώθηκαν περισσότερο στο κίτρινο γένος και εξ αυτού ωφελήθηκαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
79:5.7 Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής ποτέ δεν ήλθαν σε επαφή, ούτε καν με τους Ανδίτες απογόνους του Αδάμ και της Εύας, έχοντας εγκαταλείψει τις πατρίδες τους στην Ασία κάπου πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν την άφιξη του Αδάμ. Κατά την εποχή των μεταναστεύσεων των Ανδιτών, τα αμιγή κόκκινα γένη εξαπλώθηκαν στη Βόρεια Αμερική ως νομαδικές φυλές, ως κυνηγοί που καλλιεργούσαν, επίσης, σε μικρό ποσοστό. Αυτές οι φυλές και οι πολιτιστικές ομάδες παρέμειναν σχεδόν απόλυτα απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, από την άφιξή τους στην Αμερική, ως το τέλος της πρώτης χιλιετίας της Χριστιανικής εποχής, οπότε τους ανακάλυψαν οι λευκές φυλές της Ευρώπης. Ως εκείνη την εποχή, οι Εσκιμώοι ήσαν πλησιέστερα στους λευκούς από όσο υπήρξαν ποτέ οι φυλές του κόκκινου ανθρώπου του βορρά.
79:5.8 Οι κόκκινες και οι κίτρινες φυλές αποτελούν τους μοναδικούς ανθρώπινους γόνους που κατέκτησαν έναν ανώτερο βαθμό πολιτισμού, πέραν των επιδράσεων των Ανδιτών. Η παλαιότερη Αμερικανο-ινδική κουλτούρα2 ήταν το κέντρο Οναμοναλόντον στην Καλιφόρνια που χάθηκε, όμως, 35,000 χρόνια προ Χριστού. Στο Μεξικό, την Κεντρική Αμερική και τα βουνά της Νότιας Αμερικής ιδρύθηκαν μεταγενέστεροι και ανθεκτικότεροι πολιτισμοί από μία κατά το πλείστον κόκκινη φυλή, η οποία, όμως, περιείχε ένα σημαντικό ποσοστό κίτρινης, πορτοκαλόχρωμης και γαλάζιας.
79:5.9 Οι πολιτισμοί αυτοί υπήρξαν εξελικτικά προϊόντα των Σαντζίκ, παρά το ότι τα ίχνη του αίματος των Ανδιτών έφθασαν στο Περού. Εκτός των Εσκιμώων στην Βόρεια Αμερική και ελάχιστων Πολυνήσιων Ανδιτών στη Νότια Αμερική, οι πληθυσμοί του Δυτικού Ημισφαιρίου δεν είχαν επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο ως το τέλος της πρώτης μετά Χριστόν χιλιετίας,. Στο αρχικό σχέδιο των Μελχισεδέκ για τη βελτίωση των φυλών της Ουράντια είχε ορισθεί ότι ένα εκατομμύριο αμιγών απογόνων του Αδάμ τα πήγαιναν για να αναβαθμίσουν τον κόκκινο άνθρωπο των Αμερικανικών Ηπείρων.
79:6.1 Κάποια στιγμή, αφού είχαν εκδιώξει τον κόκκινο άνθρωπο στη Βόρεια Αμερική, οι προελαύνοντες Κινέζοι έδιωξαν τους Αντονίτες από τις κοιλάδες των ποταμών της ανατολικής Ασίας ωθώντας τους βόρεια, στη Σιβηρία και δυτικά, στο Τουρκεστάν, όπου επρόκειτο να έλθουν σύντομα σε επαφή με τον ανώτερο πολιτισμό των Ανδιτών.
79:6.2 Στην Βιρμανία και στη χερσόνησο της Ινδοκίνας οι πολιτισμοί της Ινδίας και της Κίνας αναμίχθηκαν και ενώθηκαν για να σχηματίσουν τους μεταγενέστερους πολιτισμούς εκείνων των περιοχών. Εδώ η εξαφανισμένη πράσινη φυλή είχε διατηρηθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
79:6.3 Πολλές διαφορετικές φυλές κατέλαβαν τα νησιά του Ειρηνικού. Γενικά, τα νοτιότερα και, τότε, μεγαλύτερα σε έκταση νησιά, είχαν καταληφθεί από λαούς οι οποίοι έφεραν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πράσινου και μαύρου αίματος. Τα βόρεια νησιά αποτελούσαν κτήση των Αντονιτών και, αργότερα, φυλών οι οποίες περιελάμβαναν μεγάλα ποσοστά κίτρινων και κόκκινων γενών. Οι πρόγονοι των Γιαπωνέζων δεν εκδιώχθησαν από την ενδοχώρα έως το 12,000 π.Χ., όταν εκτοπίσθηκαν από μια ισχυρή επίθεση των Κινεζικών φυλών του βορρά, που κατευθύνονταν προς το νότο και τις ακτές. Η τελική τους έξοδος δεν οφείλετο τόσο στην πληθυσμιακή πίεση, όσο στην πρωτοβουλία ενός οπλαρχηγού, τον οποίο έφθασαν να θεωρούν ως προσωποποίηση του θείου.
79:6.4 Όπως οι φυλές της Ινδίας και της Μικράς Ασίας, νικήτριες φυλές κίτρινων ανθρώπων ίδρυσαν τα πρώτα τους κέντρα κατά μήκος των ακτών και των ποταμών. Τα παράκτια χωριά τους ελάχιστα εξελίχθηκαν τα μετέπειτα χρόνια, καθώς οι αυξανόμενες πλημμύρες και οι αλλαγές στην πορεία των ποταμών έκαναν τις πεδινές πόλεις μη κατοικήσιμες.
79:6.5 Είκοσι χιλιάδες χρόνια πριν, οι πρόγονοι των Κινέζων είχαν δημιουργήσει δώδεκα ισχυρά κέντρα πρωτόγονης κουλτούρας και μάθησης, κυρίως κατά μήκος του Κίτρινου Ποταμού και του Γιανγκτσέ. Και τώρα, τα κέντρα αυτά άρχισαν να ενισχύονται από την έλευση ενός σταθερού ρεύματος ανώτερα επιμεμειγμένων φυλών από το Σινκιάνγκ και το Θιβέτ. Η μετανάστευση από το Θιβέτ στην κοιλάδα του Γιανγκτσέ δεν ήταν τόσο εκτεταμένη, όσο η προς βορράν, ούτε τα Θιβετιανά κέντρα αναπτύχθηκαν τόσο, όσο αυτά του λεκανοπεδίου του Ταρίμ. Ωστόσο, και οι δύο μετακινήσεις έφεραν ένα ποσοστό Ανδιτικού αίματος ανατολικά, στις παραποτάμιες αποικίες.
79:6.6 Η ανωτερότητα της αρχαίας κίτρινης φυλής οφείλετο σε τέσσερις μείζονες παράγοντες:
79:6.7 1. Γενετικούς. Αντίθετα προς τους γαλάζιους εξαδέλφους τους στην Ευρώπη, τόσο η κόκκινη, όσο και η κίτρινη φυλή απέφυγαν σε πολύ μεγάλο βαθμό την επιμειξία με εκφυλισμένα ανθρώπινα γένη. Οι Κινέζοι του βορρά, ενισχυμένοι ήδη με μικρές ποσότητες ανώτερων και Αντονικών γενών, επρόκειτο σύντομα να επωφεληθούν από μια σημαντική εισροή Ανδιτικού αίματος. Οι Κινέζοι του νότου δεν τα κατάφεραν τόσο καλά ως προς αυτό και υπέφεραν για πάρα πολλά χρόνια από την απορρόφηση της πράσινης φυλής, ενώ αργότερα επρόκειτο να αποδυναμωθούν ακόμη περισσότερο εξ αιτίας της διάβρωσης από στίφη κατώτερων πληθυσμών που συνωστίζονταν έξω από την Ινδία, λόγω της εισβολής των Δραβιδιανών-Ανδιτών. Και σήμερα υπάρχει στην Κίνα μια σαφής διαφοροποίηση μεταξύ των φυλών του βορρά και του νότου.
79:6.8 2. Κοινωνικούς: Η κίτρινη φυλή έμαθε από νωρίς την αξία της ειρήνης μεταξύ τους. Η εσωτερική φιλειρηνικότητά τους συνεισέφερε τόσο πολύ στην αύξηση του πληθυσμού, ώστε να εξασφαλίσει την εξάπλωση του πολιτισμού τους μεταξύ πολλών εκατομμυρίων. Από το 25,000 ως το 5,000 π.Χ. ο ανώτερος μαζικός πολιτισμός στην Ουράντια βρισκόταν στην κεντρική και βόρεια Κίνα. Ο κίτρινος άνθρωπος ήταν ο πρώτος που επέτυχε μια φυλετική σταθερότητα – ο πρώτος που κατέκτησε έναν ευρείας κλίμακας ανθρωπιστικό, κοινωνικό και πολιτικό πολιτισμό.
79:6.9 Οι Κινέζοι του 15,000 π.Χ. ήσαν επιθετικοί μιλιταριστές. Δεν είχαν εξασθενήσει από την υπερβολική ευλάβεια προς το παρελθόν και, αριθμώντας λιγότερα από δώδεκα εκατομμύρια, είχαν δημιουργήσει ένα συμπαγές σώμα που μιλούσε την ίδια γλώσσα. Κατά την εποχή αυτή έφτιαξαν ένα πραγματικό έθνος, πολύ περισσότερο ενωμένο και ομοιογενές από τις πολιτικές συμμαχίες τους κατά τους ιστορικούς χρόνους.
79:6.10 3. Πνευματικούς. Κατά την εποχή των μεταναστεύσεων των Ανδιτών, οι Κινέζοι συγκαταλέγονταν μεταξύ των πλέον πνευματικών λαών της γης. Η μακρά προσκόλληση στη λατρεία της Μιάς Αλήθειας που αγγέλθηκε από τον Σίνγκλανγκτον, τους έκανε να προηγηθούν των περισσότερων άλλων φυλών. Το ερέθισμα μιας προοδευτικής και προηγμένης θρησκείας αποτελεί συχνά αποφασιστικό παράγοντα στην πολιτισμική εξέλιξη. Όπως η Ινδία εξασθενούσε, έτσι η Κίνα προόδευε υπό το αναζωογονητικό ερέθισμα μιας θρησκείας, στην οποία η αλήθεια διεφυλάσσετο ως το υπέρτατο Θείο.
79:6.11 Η λατρεία αυτή της αλήθειας προκάλεσε την έρευνα και την ατρόμητη διερεύνηση των νόμων της φύσης, αλλά και των δυναμικών του ανθρώπινου είδους. Ακόμη και οι Κινέζοι που ζούσαν έξι χιλιάδες χρόνια πριν ήσαν ενθουσιώδεις μαθητές και ορμητικοί στην αναζήτηση της αλήθειας.
79:6.12 4. Γεωγραφικοί. Η Κίνα προστατεύεται από τα βουνά προς τα δυτικά και από τον Ειρηνικό προς την ανατολή. Μόνο από το βορρά υπάρχει δρόμος ανοικτός για επιθέσεις και από τις μέρες του κόκκινου ανθρώπου έως την έλευση των μεταγενέστερων απογόνων των Ανδιτών, ο βορράς δεν κατακτήθηκε από κάποια επιθετική φυλή.
79:6.13 Και αν δεν υπήρχαν τα εμπόδια των βουνών και η μετέπειτα εξασθένηση του πνευματικού πολιτισμού, η κίτρινη φυλή θα είχε, αναμφίβολα, ελκύσει κοντά της το μεγαλύτερο μέρος των Ανδιτικών μεταναστεύσεων από το Τουρκεστάν και θα είχε αναντίρρητα κυριαρχήσει στον παγκόσμιο πολιτισμό.
79:7.1 Περίπου δέκα πέντε χιλιάδες χρόνια πριν, οι Ανδίτες, σε μεγάλους αριθμούς, διέσχιζαν το πέρασμα του Τι Ταό και εξαπλώνονταν σ’ ολόκληρη την άνω κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού, μέσα στα χωριά των Κινέζων του Κανσού. Είχα, πλέον, εισχωρήσει ανατολικά, στο Χονάν, όπου βρίσκονταν τα πλέον προοδευτικά χωριά. Οι διεισδύοντες αυτοί από τη δύση ήταν κατά το ήμισυ, περίπου, Αντονίτες και κατά το ήμισυ Ανδίτες.
79:7.2 Τα βόρεια πολιτισμικά κέντρα, κατά μήκος του Κίτρινου Ποταμού ανέκαθεν υπήρξαν προοδευτικότερα των χωριών νότια του Γιανγκτσέ. Μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια μετά την έλευση ακόμη και μικρών αριθμών των ανώτερων αυτών ανθρώπων, τα χωριά κατά μήκος του Κίτρινου Ποταμού είχαν προοδεύσει έναντι των χωριών του Γιανγκτσέ και είχαν φθάσει σε μια προηγμένη κατάσταση έναντι των αδελφών τους στο νότο, η οποία έκτοτε διατηρήθηκε.
79:7.3 Δεν είναι το ότι οι Ανδίτες ήσαν πάρα πολλοί, ούτε ότι ο πολιτισμός τους ήταν ανώτερος, αλλά η επιμειξία μαζί τους δημιούργησε ένα περισσότερο πολύπλευρο γένος. Οι Κινέζοι του βορρά δέχθηκαν αρκετούς γόνους Ανδιτών ώστε να διεγερθεί ήπια ο εγγενώς ικανός νους τους, αλλά όχι αρκετούς ώστε να τους πυροδοτήσουν με την ακάματη, διερευνητική περιέργεια, την τόσο χαρακτηριστική στις λευκές φυλές του βορρά. Τούτη η περισσότερο περιορισμένη εμφύσηση της Ανδιτικής κληρονομιάς προκάλεσε μικρότερες διαταραχές στην εγγενή σταθερότητα των τύπων Σαντζίκ.
79:7.4 Τα μεταγενέστερα κύματα των Ανδιτών έφεραν μαζί τους ένα μέρος της προηγμένης κουλτούρας της Μεσοποταμίας. Τούτο είναι κυρίως αληθές όσον αφορά στα τελευταία μεταναστευτικά κύματα από τη δύση. Βελτίωσαν πάρα πολύ τις οικονομικές και εκπαιδευτικές πρακτικές των Κινέζων του βορρά. Και ενώ η επίδρασή τους στην θρησκευτική κουλτούρα της κίτρινης φυλής δεν διήρκεσε πολύ, οι μετέπειτα απόγονοί τους συνεισέφεραν πάρα πολύ σε μια μεταγενέστερη πνευματική αφύπνιση. Οι παραδόσεις, ωστόσο, των Ανδιτών για την ομορφιά της Εδέμ και της Νταλαμέιτια πράγματι επηρέασαν τις Κινεζικές παραδόσεις. Οι πρώτοι Κινεζικοί μύθοι τοποθετούν «τη γη των θεών» στη δύση.
79:7.5 Ο Κινεζικός λαός δεν άρχισε να κτίζει πόλεις και να ασχολείται με τις κατασκευές έως και μετά το 10,000 π.Χ., έπειτα από τις κλιματολογικές αλλαγές στο Τουρκεστάν και την έλευση των τελευταίων Ανδιτών μεταναστών. Η ενστάλαξη του νέου αυτού αίματος δεν προσέθεσε τόσα πολλά στον πολιτισμό του κίτρινου ανθρώπου, όσο το ότι ενίσχυσε την περαιτέρω και ραγδαία εξέλιξη των άδηλων τάσεων των ανώτερων Κινεζικών γενών. Από το Χονάν στο Σενσί, οι δυναμικές ενός προηγμένου πολιτισμού καρποφορούσαν. Η μεταλλουργία και όλες οι τέχνες των κατασκευών χρονολογούνται από τις μέρες εκείνες.
79:7.6 Οι ομοιότητες μεταξύ ορισμένων από τις πρώτες Κινεζικές και Μεσοποτάμιες μεθόδους μέτρησης του χρόνου, αστρονομίας και διακυβέρνησης οφείλονταν στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών, σε μεγάλη απόσταση ευρισκόμενων, κέντρων. Οι Κινέζοι έμποροι ταξίδευαν δια ξηράς, μέσω του Τουρκεστάν προς τη Μεσοποταμία ήδη από την εποχή των Σουμερίων. Και η ανταλλαγή αυτή δεν ήταν μονόπλευρη – η κοιλάδα του Ευφράτη επωφελήθηκε εξ αυτής σημαντικά, όπως και οι πληθυσμοί της πεδιάδας του Γάγγη. Οι κλιματολογικές, όμως, μεταβολές και οι νομαδικές επιδρομές της τρίτης προ Χριστού χιλιετίας μείωσαν σε μεγάλο βαθμό τον όγκο των εμπορευμάτων που ταξίδευαν πάνω στους δρόμους των καραβανιών της κεντρικής Ασίας.
79:8.1 Ενώ ο κόκκινος άνθρωπος υπέφερε πάρα πολύ εξ αιτίας των πολέμων, δεν είναι ολότελα άτοπο να πούμε ότι η εξέλιξη της έννοιας του κράτους μεταξύ των Κινέζων καθυστέρησε ένεκα της σε βάθος κατάκτησης από αυτούς της Ασίας. Διέθεταν ένα μεγάλο δυναμικό φυλετικής αλληλεγγύης, η οποία, όμως, απέτυχε να εξελιχθεί λόγω του ότι δεν υπήρχε η συνεχής δραστηριοποιητική διέγερση του αεί παρόντος κινδύνου μιας εξωτερικής επίθεσης.
79:8.2 Με την ολοκλήρωση της κατάκτησης της ανατολικής Ασίας, το αρχαίο μιλιταριστικό κράτος σταδιακά διαλύθηκε– οι πόλεμοι του παρελθόντος λησμονήθηκαν. Από τους επικούς αγώνες με την κόκκινη φυλή έμεινε μόνο η θολή παράδοση ενός αρχαίου πολέμου με τους λαούς που πολεμούσαν με τόξα. Οι Κινέζοι από νωρίς στράφηκαν στη γεωργία, η οποία τόνισε ακόμη περισσότερο τις φιλήσυχες τάσεις τους, ενώ ένας πληθυσμός αρκετά χαμηλότερα από την αναλογία καλλιεργήσιμης γης-ανθρώπων συνέβαλε ακόμη περισσότερο στην αναπτυσσόμενη ειρήνη στην περιοχή.
79:8.3 Η συνειδητοποίηση των επιτευγμάτων του παρελθόντος (λίγο μειωμένη πλέον), ο συντηρητισμός ενός υπερβολικά γεωργικού πληθυσμού και η πολύ ανεπτυγμένη οικογενειακή ζωή έφθασαν στη γέννηση της ευλάβειας προς τους προγόνους, η οποία κορυφώθηκε στο έθιμο να τιμώνται τόσο πολύ οι άνθρωποι του παρελθόντος, ώστε η ευλάβεια να φθάνει στα όρια της λατρείας. Μια πολύ παρόμοια νοοτροπία επεκράτησε μεταξύ των λευκών φυλών της Ευρώπης για πεντακόσια, περίπου, χρόνια μετά την κατάρρευση του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.
79:8.4 Η πίστη στην, και η λατρεία της «Μιας Αλήθειας» όπως αυτή διδάχθηκε από τον Σίνγκλανγκτον ουδέποτε έσβησε εντελώς[3]. Καθώς, όμως, περνούσε ο καιρός, η αναζήτηση μιας νέας και ανώτερης αλήθειας επισκιάσθηκε από την αύξουσα τάση να τιμάται αυτό που ήδη αποτελούσε καθεστώς. Σιγά-σιγά, το δαιμόνιο της κίτρινης φυλής παρεξέκλινε από την αναζήτηση του αγνώστου στη διαφύλαξη του γνωστού. Και αυτός είναι ο λόγος για το μαρασμό αυτού που υπήρξε ο ταχύτερα αναπτυχθείς πολιτισμός του κόσμου.
79:8.5 Μεταξύ του 4,000 και του 500 π.Χ. η πολιτική επανένωση της κίτρινης φυλής είχε ολοκληρωθεί, αλλά και η πολιτισμική ένωση των κέντρων του ποταμού Γιανγκτσέ και του Κίτρινου Ποταμού είχε ήδη επιτευχθεί. Αυτή η πολιτική επανένωση των μεταγενέστερων φατριακών ομάδων δεν έγινε χωρίς συγκρούσεις, η κοινωνική, όμως, θεώρηση του πολέμου παρέμεινε αρνητική. Η λατρεία των προγόνων, η αύξηση των διαλέκτων και η απουσία στρατιωτικής δράσης για χιλιάδες χιλιάδων χρόνων είχαν κάνει τους λαούς αυτούς σε υπερβολικό βαθμό φιλειρηνικούς.
79:8.6 Παρά την αποτυχία της να εκπληρώσει την υπόσχεση μιας πρώιμης εξέλιξης προηγμένου κράτους, η κίτρινη φυλή, πράγματι, έφθασε προοδευτικά στην πραγμάτωση των τεχνών του πολιτισμού, ιδιαίτερα όσον αφορά στον τομέα της γεωργίας και της κηπουρικής. Τα προβλήματα ύδρευσης που αντιμετώπιζαν οι γεωργοί στο Σενσί και στο Χονάν απαιτούσαν ομαδική συνεργασία για να επιλυθούν. Παρόμοιες δυσκολίες στην άρδευση και τη συντήρηση του εδάφους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανάπτυξη της αλληλεξάρτησης, με την επακόλουθη προώθηση της ειρήνης μεταξύ των γεωργικών φυλών.
79:8.7 Γρήγορα η εξέλιξη της γραφής, μαζί με την ίδρυση των σχολείων, συνέβαλε στην διάδοση της γνώσης σε μια χωρίς προηγούμενο κλίμακα. Η δυσκίνητη, όμως, φύση του ιδεογραφικού συστήματος γραφής έθεσε ένα αριθμητικό όριο στις εγγράμματες τάξεις, παρά την γρήγορη εμφάνιση της τυπογραφίας. Και πέρα από οτιδήποτε άλλο, η διαδικασία της κοινωνικής τυποποίησης και του θρησκευτικού-φιλοσοφικού δογματισμού συνεχίσθηκε γοργή. Η θρησκευτική εξέλιξη της λατρείας των προγόνων έγινε ακόμα περισσότερο περίπλοκη με την πλημμύρα των προλήψεων οι οποίες πρέσβευαν τη λατρεία προς τη φύση, αλλά τα αργοπορημένα ίχνη μιας αληθούς αντίληψης του Θεού διατηρήθηκαν στην αυτοκρατορική λατρεία του Σανγ-τι.
79:8.8 Η μεγάλη αδυναμία της λατρείας των προγόνων είναι το ότι προωθεί μια οπισθοδρομική φιλοσοφία. Όσο κι’ αν είναι συνετό το να συλλέγεται η σοφία του παρελθόντος, είναι ανόητο να θεωρείται το παρελθόν ως αποκλειστική πηγή της αλήθειας. Η αλήθεια είναι σχετική και διευρυνόμενη. Ζει πάντα στο παρόν, αποκτώντας καινούργιες εκφράσεις με κάθε ανθρώπινη γενεά – ακόμα και με κάθε ανθρώπινη ζωή.
79:8.9 Η μεγάλη δύναμη στη λατρεία των προγόνων είναι η αξία την οποία η στάση αυτή προσδίδει στην οικογένεια. Η αξιοθαύμαστη σταθερότητα και εξακολούθηση της Κινέζικης κουλτούρας αποτελεί συνέπεια της κυρίαρχης θέσης που αποδόθηκε στην οικογένεια, αφού ο πολιτισμός εξαρτάται άμεσα από την αποτελεσματική λειτουργία της οικογένειας. Και την Κίνα, η οικογένεια απέκτησε μία κοινωνική σπουδαιότητα, ακόμα και θρησκευτική σημασία, που ελάχιστοι άλλοι λαοί προσέγγισαν.
79:8.10 Η υϊκή αφοσίωση και η νομιμοφροσύνη στην οικογένεια που απαιτούνταν εξ αιτίας της αυξανόμενης πίστης στη λατρεία των προγόνων διασφάλισαν τη δημιουργία ανώτερων οικογενειακών σχέσεων και ανθεκτικών οικογενειακών ομάδων, που όλες διευκόλυναν την ύπαρξη των ακόλουθων παραγόντων για τη διαφύλαξη του πολιτισμού:
79:8.11 1. Της διατήρησης της ιδιοκτησίας και του πλούτου.
79:8.12 2. Της συγκέντρωσης των εμπειριών περισσότερων της μιας γενεών.
79:8.13 3. Της αποτελεσματικής εκπαίδευσης των παιδιών στις τέχνες και τις επιστήμες του παρελθόντος.
79:8.14 4. Της ανάπτυξης μιας ισχυράς αίσθησης καθήκοντος, του τονισμού της ηθικής και της επαύξησης της εθιμικής ευαισθησίας.
79:8.15 Η περίοδος του σχηματισμού του Κινεζικού πολιτισμού, που άρχισε με την έλευση των Ανδιτών, εξακολουθεί ως τη μεγάλη εθιμική, ηθική και ημιθρησκευτική αφύπνιση του έκτου προ Χριστού αιώνα. Και η Κινεζική παράδοση διαφυλάσσει τις συγκεχυμένες καταγραφές του εξελικτικού παρελθόντος. Η μετάβαση από την μητριαρχία στην πατριαρχία, η εγκαθίδρυση της γεωργίας, η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής, η απαρχή της βιομηχανίας – όλα τούτα εξιστορούνται διαδοχικά. Και η εικόνα αυτή παρουσιάζει, με ακρίβεια μεγαλύτερη οποιασδήποτε παρόμοιας περιγραφής, την εικόνα της μεγαλειώδους ανέλιξης ενός ανώτερου λαού από το επίπεδο του βαρβαρισμού. Κατά την εποχή αυτή πέρασαν από την πρωτόγονη, γεωργική κοινωνία σε μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση, που περιλαμβάνει τη δημιουργία των πόλεων, τις κατασκευές, τη μεταλλουργία, τις εμπορικές συναλλαγές, τη διακυβέρνηση, τη γραφή, τα μαθηματικά, την τέχνη, την επιστήμη και την τυπογραφία.
79:8.16 Και έτσι διατηρήθηκε ο αρχαίος πολιτισμός της κίτρινης φυλής μέσα στους αιώνες. Είναι, σχεδόν, σαράντα χιλιάδες χρόνια από όταν έλαβαν χώρα οι αρχικές, σημαντικές πρόοδοι στην Κινεζική κουλτούρα και, παρά το ότι πολλές οπισθοδρομήσεις συνέβησαν, ο πολιτισμός των υιών του Χαν παρουσιάζει καλύτερα από κάθε άλλον την αδιάκοπη πρόοδο ως τον εικοστό αιώνα. Η τεχνική και η θρησκευτική εξέλιξη των λευκών φυλών είναι ανώτερης κατηγορίας, αλλά δεν ξεπέρασε ποτέ τους Κινέζους ως προς την νομιμοφροσύνη στην οικογένεια, τα ομαδικά έθιμα, ή την ατομική ηθική. Ο αρχαίος αυτός πολιτισμός συνεισέφερε πολλά στην ευτυχία των ανθρώπων.
79:8.17 Εκατομμύρια ανθρώπινων υπάρξεων έζησαν και πέθαναν έχοντας επωφεληθεί από τα επιτεύγματα αυτά. Για αιώνες, ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός αναπαύθηκε στις δάφνες του παρελθόντος, τώρα, όμως επαναφυπνίζεται για να οραματισθεί και πάλι τους υπερβατικούς στόχους της ανθρώπινης υπόστασης, και να αναλάβει για άλλη μία φορά τον αδιάλειπτο αγώνα για την αιώνια πρόοδο.
79:8.18 [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον]
| Εγγραφο 78. Η ΙΩΔΗΣ ΦΥΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 80. Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΙΤΩΝ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ |