رساله به عبرانیان (به یونانی باستان: Πρὸς Ἑβραίους، به زبان رومی: Pros Hebraious، به زبان انگلیسی به عبرانیان) یکی از کتابهای عهد جدید است.
در این متن نام نویسنده آن ذکر نشده است، اما به طور سنتی به پولس رسول نسبت داده شده است. بیشتر نسخههای خطی یونان باستان، پیشیتو سریانی قدیم و برخی از نسخههای خطی لاتین قدیمی، رسالهای به عبرانیان را در میان نامههای پولس دارند. با این حال، اوزبیوس در مورد تألیف پولین در کلیسای روم تردید دارد. پژوهشهای جدید کتاب مقدس، تألیف آن را ناشناخته میدانند، که به تقلید عمدی از سبک پولس نوشته شده است، و برخی ادعا میکنند که توسط پریسیلا و آکیلا تألیف شده است.
محققان یونانی نوشته آن را صیقلیتر و شیواتر از هر کتاب دیگر عهد جدید میدانند، و «یونانی عبرانیان که با دقت ترکیب و مطالعه شدهاند، یونانی خودانگیخته و بیثبات پولس نیست». این کتاب شهرت یک شاهکار را به دست آورده است. همچنین به عنوان یک کتاب پیچیده عهد جدید توصیف شده است. برخی از محققان معتقدند که این کتاب برای مسیحیان یهودی که در اورشلیم زندگی می کردند نوشته شده است. هدف اصلی آن تشویق مسیحیان به استقامت در برابر آزار و اذیت بود. در این زمان، برخی از ایمانداران به فکر بازگشت به یهودیت (نظام شریعت یهودی) بودند تا از آزار و شکنجه به دلیل پذیرش مسیح به عنوان نجات دهنده خود فرار کنند و اکنون از این سیستم فیض (که با قربانی عیسی بر روی صلیب نجات یافت) پیروی می کنند.
بر اساس پژوهش های سنتی، نویسنده رساله به عبرانیان، به تبعیت از پولس، استدلال کرد که شریعت یهود، سنگ بنای اعتقادات و سنت های نوادگان پدران بنیانگذار، نقش مشروعی داشته است. در گذشته، اما با عهد جدید برای غیریهودیان جایگزین شد (رومیان 7: 1-6؛ غلاطیان 3: 23-25؛ عبرانیان 8، 10). با این حال، تعداد فزایندهای از محققان خاطرنشان میکنند که واژههای غیریهودی، مسیحی و مسیحیت در متن وجود ندارند و معتقدند که عبری برای مخاطبان یهودی نوشته شده است، و به بهترین وجه به عنوان بحثی بین پیروان یهودی عیسی و جریان اصلی یهودیت دیده میشود. در لحن و جزئیات، عبرانیان از پولس فراتر می رود و سعی می کند یک تعریف پیچیده تر، ظریف تر و آشکارا خصمانه از رابطه را ارائه دهد. رساله با تعالی عیسی به عنوان «درخشش جلال خدا، تصویر صریح وجود او و حمایت از همه چیز به وسیله کلام قدرتمند او» (عبرانیان 1: 1-3) آغاز می شود. این رساله عناوین «پیشرو» یا «پیشرو»، «پسر» و «پسر خدا»، «کاهن» و «کاهن اعظم» را به عیسی می دهد. این رساله عیسی را به عنوان پسر اعلا و کاهن اعظم، یک مسیح شناسی دوگانه منحصر به فرد معرفی می کند.