1 Sonunda Eyüp agzini açti ve dogdugu güne lanet edip söyle dedi:
2 (#3:1)
3 "Dogdugum gün yok olsun, 'Bir ogul dogdu denen gece yok olsun!
4 Karanliga bürünsün o gün, Yüce Tanri onunla ilgilenmesin, Üzerine isik dogmasin.
5 Karanlik ve ölüm gölgesi sahip çiksin o güne, Bulut çöksün üzerine; Isigini karanlik söndürsün.
6 Zifiri karanlik yutsun o geceyi, Yilin günleri arasinda sayilmasin, Aylardan hiçbirine girmesin.
7 Kisir olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasin içinde.
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'i* uyandirmaya hazir olanlar, O günü lanetlesin.
9 Aksaminin yildizlari kararsin, Bos yere aydinligi beklesin, Tan atisini görmesin.
10 Çünkü sikinti yüzü görmemem için Anamin rahminin kapilarini üstüme kapamadi.
11 "Neden dogarken ölmedim, Rahimden çikarken son solugumu vermedim? [1]
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karsiladi?
13 Çünkü simdi huzur içinde yatmis, Uyuyup dinlenmis olurdum;
14 Yaptirdiklari kentler simdi viran olan Dünya krallari ve danismanlariyla birlikte,
15 Evlerini gümüsle dolduran Altin sahibi önderlerle birlikte.
16 Neden düsük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemis yavrular gibi topraga gömülmedim?
17 Orada kötüler kargasayi birakir, Yorgunlar rahat eder.
18 Tutsaklar huzur içinde yasar, Angaryacinin sesini duymazlar.
19 Küçük de büyük de oradadir, Köle efendisinden özgürdür.
20 "Niçin sikinti çekenlere isik, Aci içindekilere yasam verilir?
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
22 Mezara kavusunca Neseden cosar, sevinç bulurlar.
23 Neden yasam verilir nereye gidecegini bilmeyen insana, Çevresini Tanri'nin çitle çevirdigi kisiye?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadim.
25 Korktugum, Çekindigim basima geldi.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalniz kargasa var."