1 Temanli Elifaz söyle yanitladi: [1]
2 "Biri sana bir sey söylemeye çalissa gücenir misin? Kim konusmadan durabilir?
3 Evet, pek çoklarina sen ders verdin, Zayif elleri güçlendirdin,
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekistirdin.
5 Ama simdi senin basina gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yilginliga düsüyorsun.
6 Senin güvendigin Tanri'dan korkun degil mi, Umudun kusursuz yasaminda degil mi?
7 "Düsün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede dogrular yikima ugradi?
8 Benim gördügüm kadariyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor. [2]
9 Tanri'nin soluguyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgariyla tükeniyorlar.
10 Aslanin kükremesi, homurtusu kesildi, Disleri kirildi genç aslanlarin.
11 Aslan av bulamadigi için yok oluyor, Disi aslanin yavrulari dagiliyor.
12 "Bir söz gizlice eristi bana, Fisiltisi kulagima ulasti.
13 Gece rüyalarin dogurdugu düsünceler içinde, Insanlari agir uyku bastigi zaman,
14 Beni dehset ve titreme aldi, Bütün kemiklerimi sarsti.
15 Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 Durdu, ama ne oldugunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çit çikmazken bir ses duydum:
17 'Tanri karsisinda insan dogru olabilir mi? Kendisini yaratanin karsisinda temiz çikabilir mi? [3]
18 Bakin, Tanri kullarina güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 Çamur evlerde oturanlara, Mayasi toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Ömürleri sabahtan aksama varmaz, Kimse farkina varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Içlerindeki çadir ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.