1 RAB'bi sabirla bekledim; Bana yönelip yakarisimi duydu.
2 Ölüm çukurundan, Balçiktan çikardi beni, Ayaklarimi kaya üzerinde tuttu, Kaymayayim diye.
3 Agzima yeni bir ezgi, Tanrimiz'a bir övgü ilahisi koydu. Çoklari görüp korkacak Ve RAB'be güvenecekler.
4 Ne mutlu RAB'be güvenen insana, Gururluya, yalana sapana ilgi duymayana. [1]
5 Ya RAB, Tanrim, Harikalarin, düsüncelerin ne çoktur bizim için; Sana es kosulmaz! Duyurmak, anlatmak istesem yaptiklarini, Saymakla bitmez.
6 Kurbandan, sunudan hosnut olmadin, Ama kulaklarimi açtin. Yakmalik sunu*, günah sunusu* da istemedin. [2]
7 O zaman söyle dedim: "Iste geldim; Kutsal Yazi tomarinda benim için yazilmistir. Ey Tanrim, senin istegini yapmaktan zevk alirim ben, Yasan yüregimin derinligindedir."
8 (#40:7)
9 Büyük toplantida müjdelerim senin zaferini, Sözümü esirgemem, Ya RAB, bildigin gibi!
10 Zaferini içimde gizlemem, Bagliligini ve kurtarisini duyururum, Sevgini, sadakatini saklamam büyük topluluktan.
11 Ya RAB, esirgeme sevecenligini benden! Sevgin, sadakatin hep korusun beni!
12 Sayisiz belalar çevremi sardi, Suçlarim bana yetisti, önümü göremiyorum; Basimdaki saçlardan daha çoklar, Çaresiz kaldim.
13 Ne olur, ya RAB, kurtar beni! Yardimima kos, ya RAB!
14 Utansin canimi almaya çalisanlar, Yüzleri kizarsin! Geri dönsün zararimi isteyenler, Rezil olsunlar!
15 Bana, "Oh! Oh!" çekenler Dehsete düssün utançlarindan!
16 Sende nese ve sevinç bulsun Bütün sana yönelenler! "RAB yücedir!" desin hep Senin kurtarisini özleyenler!
17 Bense mazlum ve yoksulum, Düsün beni, ya Rab. Yardimcim ve kurtaricim sensin, Geç kalma, ey Tanrim!