1 Ey Tanri, susma, Sessiz, hareketsiz kalma!
2 Bak, düsmanlarin kargasa çikariyor, Senden nefret edenler boy gösteriyor.
3 Halkina karsi kurnazlik pesindeler, Korudugun insanlara dolap çeviriyorlar.
4 "Gelin, bu ulusun kökünü kaziyalim" diyorlar, "Israil'in adi bir daha anilmasin!"
5 Hepsi sözbirligi etmis, düzen kuruyor, Sana karsi anlasmaya vardi:
6 Edomlular, Ismaililer, Moavlilar, Hacerliler,
7 Geval, Ammon, Amalek, Filist ve Sur halki.
8 Asur da onlara katildi, Lutogullari'na güç verdiler. *
9 Onlara Midyan'a, Kison Vadisi'nde Sisera'ya ve Yavin'e yaptigini yap:
10 Onlar Eyn-Dor'da yok oldular, Toprak için gübreye döndüler.
11 Onlarin soylularina Orev ve Zeev'e yaptigini, Beylerine Zevah ve Salmunna'ya yaptigini yap.
12 Onlar: "Gelin, sahiplenelim Tanri'nin otlaklarini" demislerdi.
13 Ey Tanrim, savrulan toza, Rüzgarin sürükledigi saman çöpüne çevir onlari!
14 Orman yangini gibi, Daglari tutusturan alev gibi,
15 Firtinanla kovala, Kasirganla dehsete düsür onlari!
16 Utançla kapla yüzlerini, Sana yönelsinler, ya RAB.
17 Sonsuza dek utanç ve dehset içinde kalsinlar, Rezil olup yok olsunlar.
18 Senin adin RAB'dir, Anlasinlar yalniz senin yeryüzüne egemen en yüce Tanri oldugunu. [1]