1 Ey Her Seye Egemen RAB, Ne kadar severim konutunu!
2 Canim senin avlularini özlüyor, Içim çekiyor, Yüregim, bütün varligim Sana, yasayan Tanri'ya sevinçle haykiriyor. [1]
3 Kuslar bile bir yuva, Kirlangiç, yavrularini koyacak bir yer buldu Senin sunaklarinin yaninda, Ey Her Seye Egemen RAB, Kralim ve Tanrim! [2]
4 Ne mutlu senin evinde oturanlara, Seni sürekli överler! *
5 Ne mutlu gücünü senden alan insana! Akli hep Siyon'u ziyaret etmekte.
6 Baka Vadisi'nden geçerken, Pinar basina çevirirler orayi, Ilk yagmurlar orayi berekete bogar.
7 Gittikçe güçlenir, Siyon'da Tanri'nin huzuruna çikarlar.
8 Ya RAB, Her Seye Egemen Tanri, duami dinle, Kulak ver, ey Yakup'un Tanrisi!
9 Ey Tanri, kalkanimiza bak, Meshettigin* krala lütfet!
10 Senin avlularinda bir gün, Baska yerdeki bin günden iyidir; Kötülerin çadirinda yasamaktansa, Tanrim'in evinin esiginde durmayi yeglerim.
11 Çünkü RAB Tanri bir günes, bir kalkandir. Lütuf ve yücelik saglar; Dürüstçe yasayanlardan hiçbir iyiligi esirgemez. [3]
12 Ey Her Seye Egemen RAB, Ne mutlu sana güvenen insana! [4]