1 Ya Rab, barinak oldun bize Kusaklar boyunca.
2 Daglar var olmadan, Daha evreni ve dünyayi yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluga dek Tanri sensin. [1]
3 Insani topraga döndürürsün, "Ey insanogullari, topraga dönün!" diyerek.
4 Çünkü senin gözünde bin yil Geçmis bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir. [2]
5 Insanlari bir düs gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:
6 Sabah filizlenir, büyür, Aksam solar, kurur.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kizginligindan dehsete düsüyoruz.
8 Suçlarimizi önüne, Gizli günahlarimizi yüzünün isigina çikardin.
9 Gazabindan kisaliyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yillarimiz.
10 Ömrümüz yetmis yil sürüyor, Bilemedin seksen, o da saglikliysak; En güzel yillar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz. [3]
11 Kim bilir gazabinin gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
12 Bu yüzden günlerimizi saymayi bize ögret ki, Bilgelik kazanalim.
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Aci kullarina!
14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykiralim.
15 Kaç gün bizi sikintiya soktunsa, Kaç yil çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.
16 Yaptiklarin kullarina, Görkemin onlarin çocuklarina görünsün.
17 Tanrimiz Rab bizden hosnut kalsin. Ellerimizin emegini bosa çikarma. Evet, ellerimizin emegini bosa çikarma.