© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 98. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 100. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ |
99:0.1 Η θρησκεία πετυχαίνει την υψηλότερη κοινωνική της υπηρεσία όταν έχει την όσο το δυνατόν μικρότερη σχέση με τους εγκόσμιους θεσμούς της κοινωνίας. Σε πιο παλιές εποχές, εφόσον οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις περιοριζόντουσαν στην ηθική σφαίρα, η θρησκεία δεν χρειαζόταν να προσαρμοστεί σε εκτενείς αλλαγές στα οικονομικά και πολιτικά συστήματα. Το κύριο πρόβλημα της θρησκείας ήταν η προσπάθεια να αντικαταστήσει το κακό με το καλό μέσα στην υπάρχουσα κοινωνική τάξη πολιτικής και οικονομικής κουλτούρας. Η θρησκεία έτσι είχε την τάση, έμμεσα, να διαιωνίζει την καθιερωμένη κοινωνική δομή, να ενισχύει την τήρηση του υπάρχοντος πολιτισμικού τύπου.
99:0.2 Αλλά η θρησκεία δεν πρέπει άμεσα να ασχολείται ούτε με την δημιουργία νέας κοινωνικής τάξης ούτε με την διατήρηση της παλιάς. Η αληθινή θρησκεία πραγματικά αντιτίθεται προς την βία σαν τεχνική κοινωνικής εξέλιξης, αλλά δεν αντιτίθεται στις νοήμονες προσπάθειες της κοινωνίας να προσαρμόσει τις συνήθειές της και τους θεσμούς της στις νέες οικονομικές συνθήκες και στις πολιτιστικές απαιτήσεις.
99:0.3 Η θρησκεία δεν ενέκρινε τις περιστασιακές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις των περασμένων αιώνων, αλλά τον εικοστό αιώνα επιβάλλεται να αντιμετωπίσει αναπροσαρμογές στις εκτενείς και συνεχείς κοινωνικές αναδομήσεις. Οι συνθήκες ζωής αλλάζουν τόσο γρήγορα που οι θεσμικές τροποποιήσεις πρέπει να επιταχυνθούν κατά πολύ, και η θρησκεία πρέπει ανάλογα να επιταχύνει την προσαρμογή της σε αυτή την νέα και συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνική τάξη.
99:1.1 Ο μηχανικές εφευρέσεις και η διασπορά της γνώσης κάνουν μετατροπές στον πολιτισμό¨ κάποιες οικονομικές προσαρμογές και κοινωνικές αλλαγές επιβάλλονται για να αποφευχθεί η καταστροφή του πολιτισμού. Αυτή η νέα επερχόμενη κοινωνική τάξη δεν πρόκειται να σταθεροποιηθεί για μια χιλιετία. Η ανθρωπότητα πρέπει να συμφιλιωθεί με μια σειρά αλλαγών, προσαρμογών, και αναπροσαρμογών. Η ανθρωπότητα βρίσκεται πρόσω ολοταχώς προς ένα νέο και άγνωστο πλανητικό προορισμό.
99:1.2 Η θρησκεία πρέπει να γίνει μια ισχυρή επιρροή για την ηθική σταθερότητα και την πνευματική πρόοδο που να λειτουργεί δυναμικά στην μέση αυτών των συνεχώς μεταβαλλόμενων συνθηκών και ατελείωτων οικονομικών προσαρμογών.
99:1.3 Η κοινωνία της Ουράντια δεν μπορεί ποτέ να ελπίζει σε σταθεροποίηση σαν αυτή των περασμένων εποχών. Το πλοίο της κοινωνίας έχει σαλπάρει και έχει απομακρυνθεί από τις προστατευμένες μέρες της κατεστημένης παράδοσης και έχει αρχίσει την περιοδεία του στις υψηλές θάλασσες του εξελικτικού προορισμού¨ και η ψυχή του ανθρώπου, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ανθρώπου, χρειάζεται να εξετάζει εξονυχιστικά τα διαγράμματα της ηθικής και να παρατηρεί πολύ προσεχτικά την πυξίδα της θρησκευτικής καθοδήγησης. Η κύρια αποστολή της θρησκείας σαν κοινωνική επίδραση είναι να σταθεροποιεί τα ιδεώδη της ανθρωπότητας αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς της μετάβασης από την μια φάση του πολιτισμού στην άλλη, από το ένα επίπεδο του πολιτισμού στο άλλο.
99:1.4 Η θρησκεία δεν έχει κανένα νέο καθήκον να εκτελέσει, αλλά άμεσα να λειτουργήσει σαν σοφός οδηγός και έμπειρος σύμβουλος σε όλες αυτές τις νέες και συνεχώς μεταβαλλόμενες ανθρώπινες καταστάσεις. Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο μηχανική, πιο συμπαγής, πιο περίπλοκη, και πιο αποφασιστικά ανεξάρτητη. Η θρησκεία πρέπει να λειτουργήσει έτσι που να εμποδίσει αυτές τις νέες και βαθιές αμοιβαίες σχέσεις από το να γίνουν αμοιβαία οπισθοδρομικές ή ακόμα και καταστροφικές. Η θρησκεία πρέπει να δρα σαν κοσμικό αλάτι που εμποδίζει τους αναβρασμούς της προόδου να καταστρέψουν την πολιτιστική γεύση του πολιτισμού. Αυτές οι νέες κοινωνικές σχέσεις και οικονομικές αναστατώσεις μπορεί να επιφέρουν την διαρκή αδελφότητα μόνο με την βοήθεια της θρησκείας.
99:1.5 Ένας άθεος ουμανισμός είναι, μιλώντας ανθρώπινα, μια ευγενική χειρονομία, αλλά η πραγματική θρησκεία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αυξάνει διαρκώς την δεκτικότητα μιας κοινωνικής ομάδας στις ανάγκες και τους πόνους άλλων ομάδων. Στο παρελθόν, η θεσμοθετημένη θρησκεία μπορούσε να παραμένει απαθής ενώ τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας αδιαφορούσαν για τις δυστυχίες και την καταπίεση των αβοήθητων κατώτερων στρωμάτων, αλλά την σύγχρονη εποχή αυτές οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις δεν είναι πια αξιοθρήνητα αμαθείς ούτε τόσο πολιτικά αβοήθητοι.
99:1.6 Η θρησκεία δεν πρέπει να αναμιγνύεται οργανικά στο εγκόσμιο έργο της κοινωνικής αναδόμησης και της οικονομικής αναδιοργάνωσης. Αλλά θα πρέπει να συμβαδίζει δραστήρια με όλη αυτή την πρόοδο του πολιτισμού κάνοντας ξεκάθαρες και ουσιαστικές νέες τοποθετήσεις σχετικά με τις ηθικές προσταγές και τις πνευματικές αρχές, με την προοδευτική φιλοσοφία της ανθρώπινης ζωής και της υπερβατικής επιβίωσης μετά θάνατο. Το πνεύμα της θρησκείας είναι αιώνιο, αλλά η μορφή της έκφρασής της πρέπει να αναθεωρείται κάθε στιγμή που επανεξετάζεται το λεξικό της ανθρώπινης γλώσσας.
99:2.1 Η θεσμοθετημένη θρησκεία δεν μπορεί να διαθέτει έμπνευση και να παρέχει καθοδήγηση σε αυτή την επικείμενη παγκόσμιας κλίμακας κοινωνική αναδόμηση και οικονομική αναδιοργάνωση επειδή δυστυχώς έχει γίνει λίγο πολύ ένα οργανικό τμήμα της κοινωνικής τάξης και του οικονομικού συστήματος που είναι προορισμένο να υποστεί αναδόμηση. Μόνο η πραγματική θρησκεία της προσωπικής πνευματικής εμπειρίας μπορεί να λειτουργήσει χρήσιμα και δημιουργικά στην παρούσα κρίση του πολιτισμού.
99:2.2 Η θεσμοθετημένη θρησκεία βρίσκεται τώρα παγιδευμένη στο αδιέξοδο ενός φαύλου κύκλου. Δεν μπορεί να αναδομήσει την κοινωνία χωρίς πρώτα να αναδομηθεί και η ίδια¨ και αφού είναι ένα τόσο αφομοιωμένο κομμάτι του κατεστημένου, δεν μπορεί να αναδομηθεί μέχρι που να αναδομηθεί ριζικά η κοινωνία.
99:2.3 Οι θρησκευόμενοι πρέπει να λειτουργούν στην κοινωνία, στην βιομηχανία, και στην πολιτική σαν άτομα, όχι σαν ομάδες, κόμματα, ή θεσμοί. Μια θρησκευτική ομάδα που θα τολμήσει έτσι, εκτός από τις θρησκευτικές δραστηριότητες, γίνεται αμέσως πολιτικό κόμμα., μια οικονομική οργάνωση, ή ένας κοινωνικός θεσμός. Η θρησκευτικός κολεκτιβισμός πρέπει να περιορίζει τις προσπάθειές του στην προαγωγή των θρησκευτικών υποθέσεων.
99:2.4 Οι θρησκευόμενοι δεν έχουν μεγαλύτερη αξία στα έργα της κοινωνικής αναδόμησης από ότι η μη θρησκευόμενοι εκτός από τον βαθμό που η θρησκεία τους, τους έχει μεταφέρει την διευρυμένη κοσμική διορατικότητα και τους προικίσει με εκείνη την ανώτερη κοινωνική σοφία που γεννιέται από τον ειλικρινή πόθο να αγαπούν τον Θεό υπέρτατα και να αγαπούν τον κάθε άνθρωπο σαν αδερφό τους στο ουράνιο βασίλειο. Μια ιδανική κοινωνική τάξη είναι εκείνη στην οποία ο κάθε άνθρωπος αγαπά τον συνάνθρωπό του σαν τον εαυτό του.
99:2.5 Η θεσμοθετημένη εκκλησία μπορεί να εμφανίστηκε για να υπηρετήσει την κοινωνία στο παρελθόν δοξάζοντας την κατεστημένη πολιτική και οικονομική τάξη, αλλά πρέπει γρήγορα να σταματήσει αυτή την δράση της αν θέλει να επιζήσει. Η μόνη σωστή της ιδιότητα είναι η διδασκαλία της μη βίας, της διδασκαλίας μιας ειρηνικής εξέλιξης στην θέση μιας βίαιης επανάστασης—ειρήνη επί της γης και καλή θέληση στους ανθρώπους (επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία).
99:2.6 Η σύγχρονη θρησκεία δυσκολεύεται να προσαρμόσει την στάση της προς τις αστραπιαίες κοινωνικές αλλαγές, μόνο επειδή έχει επιτρέψει στον εαυτό της να γίνει τόσο βαθιά προσκολλημένη στις παραδόσεις, δογματική, και θεσμοποποιημένη. Η θρησκεία της ζώσης εμπειρίας δεν δυσκολεύεται καθόλου να βρίσκεται μπροστά από όλες τις κοινωνικές εξελίξεις και οικονομικές αναστατώσεις, ανάμεσα στις οποίες πάντα λειτουργεί σαν ηθικός σταθεροποιητής, κοινωνικός οδηγός, και πνευματικός καθοδηγητής. Η αληθινή θρησκεία μεταφέρει από εποχή σε εποχή τον αξιόλογο πολιτισμό και την σοφία που γεννιέται από την εμπειρία της γνώσης του Θεού και της προσπάθειας για εξομοίωση με αυτόν.
99:3.1 Ο πρώτος Χριστιανισμός ήταν εξ ολοκλήρου ελεύθερος από κάθε αστική ανάμειξη, κοινωνικές υποχρεώσεις, και οικονομικές συμμαχίες. Μόνο αργότερα ο θεσμοθετημένος Χριστιανισμός έγινε οργανικό κομμάτι της πολιτικής και κοινωνικής δομής του Δυτικού πολιτισμού.
99:3.2 Η βασιλεία των ουρανών δεν είναι ούτε κοινωνική ούτε οικονομική τάξη¨ είναι μια αποκλειστικά πνευματική αδελφότητα ατόμων που γνωρίζουν τον Θεό. Είναι αλήθεια, ότι μια τέτοια αδελφότητα είναι από μόνη της ένα νέο εκπληκτικό κοινωνικό φαινόμενο που το συνοδεύουν εντυπωσιακές πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις.
99:3.3 Ο θρησκευόμενος δεν μένει απαθής στον κοινωνικό πόνο, ούτε είναι αδιάφορος για την αστική δικαιοσύνη, ούτε είναι απομονωμένος από την οικονομική σκέψη, ούτε αδιαφορεί για την πολιτική τυραννία. Η θρησκεία επηρεάζει την κοινωνική αναδόμηση άμεσα επειδή πνευματικοποιεί και δίνει ιδανικά στον κάθε πολίτη ατομικά. Έμμεσα, ο πολιτισμός και η κουλτούρα του επηρεάζεται από την στάση του κάθε ενός θρησκευόμενου ατομικά όταν αυτός δραστηριοποιείται και γίνονται ενεργά μέλη με επιρροή διαφόρων κοινωνικών, ηθικών, οικονομικών και πολιτικών ομάδων.
99:3.4 Η επίτευξη ενός πολιτισμού υψηλού πολιτιστικού επιπέδου απαιτεί πρώτον, τον ιδανικό τύπο πολίτη και, έπειτα, ιδανικούς και επαρκείς κοινωνικούς μηχανισμούς, μέσα στους οποίους ένα τέτοιο σώμα πολιτών να μπορεί ελέγχει τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς μιας τέτοιας προχωρημένης ανθρώπινης κοινωνίας.
99:3.5 Η εκκλησία, εξαιτίας υπέρμετρων ψεύτικων συναισθημάτων, έχει μεν προσφέρει στους μη προνομιούχους και δυστυχισμένους εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, και όλα αυτά έγιναν καλώς, αλλά αυτά τα ίδια συναισθήματα έχουν οδηγήσει στην ασύνετη διαιώνιση φυλετικά εκφυλισμένων υλικών που έχουν καθυστερήσει φοβερά την πρόοδο του πολιτισμού.
99:3.6 Πολλοί μεμονωμένοι κοινωνικοί αναμορφωτές, ενώ αποκήρυσσαν σθεναρά την θεσμοθετημένη θρησκεία, είναι, παρόλα αυτά, ένθερμα θρήσκοι στην προπαγάνδα των κοινωνικών τους μεταρρυθμίσεων. Γι αυτό το θρησκευτικό κίνητρο, προσωπικό και λίγο πολύ μη αναγνωρίσιμο, παίζει μεγάλο ρόλο στο πρόγραμμα των τωρινών ημερών της κοινωνικής αναδιάρθρωσης.
99:3.7 Η μεγάλη αδυναμία όλου αυτού του μη αναγνωρίσιμου και ασυνείδητου τύπου θρησκευτικής δραστηριότητας είναι ότι δεν είναι ικανή να ωφεληθεί από την ανοιχτή θρησκευτική κριτική και να μπορέσει να πετύχει έτσι ωφέλιμα επίπεδα αυτό-διόρθωσης. Είναι γεγονός ότι η θρησκεία δεν αναπτύσσεται εκτός κι πειθαρχείται από εποικοδομητική κριτική, ενισχύεται από την φιλοσοφία, εξαγνίζεται από την επιστήμη, και τρέφεται από την πιστή αδελφοσύνη.
99:3.8 Υπάρχει πάντα ο μεγάλος κίνδυνος να παραμορφωθεί η θρησκεία και να μετατραπεί σε επιδίωξη ψευδών στόχων, όπως σε καιρό πολέμου κάθε μαχόμενο έθνος εκπορνεύει την θρησκεία του σε στρατιωτική προπαγάνδα. Ο ζήλος χωρίς αγάπη είναι πάντα επιβλαβής για την θρησκεία, ενώ οι διώξεις εκτρέπουν τις δραστηριότητες της θρησκείας σε επιτεύγματα κάποιας κοινωνιολογικής ή θεολογικής φιλοδοξίας.
99:3.9 Η θρησκεία μπορεί να κρατηθεί ελεύθερη από τις ανίερες εγκόσμιες συμμαχίες μόνο με τους εξής τρόπους:
99:3.10 1. Με μια κριτική και διορθωτική φιλοσοφία
99:3.11 2. Την ελευθερία από κάθε κοινωνική, οικονομική, και πολιτική συμμαχία.
99:3.12 3. Με δημιουργικές, εμψυχωτικές, αδελφότητες που επεκτείνονται μέσα από την αγάπη.
99:3.13 4. Την προοδευτική διεύρυνση της πνευματικής διορατικότητας και της εκτίμησης των κοσμικών αξιών.
99:3.14 5. Την αποφυγή του φανατισμού με την αντιστάθμιση της επιστημονικής νοητικής διάθεσης.
99:3.15 Οι πιστοί, σαν ομάδα, ποτέ δεν πρέπει να ασχοληθούν με τίποτα άλλο εκτός από την θρησκεία, μολονότι ο κάθε ένας ατομικά, σαν πολίτης, μπορεί να γίνει ένας εξέχων ηγέτης κάποιας κοινωνικής, οικονομικής, ή πολιτικής μεταρρυθμιστικής κίνησης.
99:3.16 Δουλειά της θρησκείας είναι να δημιουργεί, να στηρίζει, και να εμπνέει μια τέτοια κοσμική πίστη στον κάθε πολίτη ατομικά που να τον καθοδηγεί στην επιτυχία της προόδου όλων αυτών των δύσκολων αλλά επιθυμητών κοινωνικών υπηρεσιών.
99:4.1 Η γνήσια θρησκεία κάνει τον πιστό, στολίδι της κοινωνίας και δημιουργεί βαθιές γνώσεις στην ανθρώπινη αδελφοσύνη. Αλλά ο σχηματισμός θρησκευτικών ομάδων πολλές φορές καταστρέφει τις ίδιες τις αξίες για την προώθηση των οποίων οργανώθηκε αυτή η ομάδα. Η ανθρώπινη φιλία και η θεϊκή θρησκεία αλληλοβοηθούνται και διαφωτίζουν σημαντικά αν η ανάπτυξη της κάθε μιας εξισώνεται και εναρμονίζεται. Η θρησκεία δίνει νέα σημασία σε όλους τους ομαδικούς συνεταιρισμούς—οικογένειες, σχολεία, και συλλόγους. Μεταδίδει νέες αξίες στο παιχνίδι και εξυψώνει το αληθινό χιούμορ.
99:4.2 Η κοινωνική ηγεσία μεταμορφώνεται από την πνευματική βαθιά γνώση¨ η θρησκεία εμποδίζει όλα τα συλλογικά κινήματα να χάσουν το πραγματικό τους αντικείμενο. Μαζί με τα παιδιά, η θρησκεία είναι ο μεγάλος συνενωτής της οικογενειακής ζωής, εφόσον βέβαια είναι μια ζωντανή και αναπτυσσόμενη πίστη. Οικογενειακή ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς παιδιά¨ μπορείτε να την ζήσετε χωρίς θρησκεία, αλλά μια τέτοια έλλειψη πολλαπλασιάζει κατά πολύ τις δυσκολίες αυτής της στενής προσωπικής σχέσης. Τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, η οικογενειακή ζωή, μετά την θρησκευτική ζωή, είναι αυτή που υποφέρει πιο πολύ από την παρακμή που επήλθε με την μετάβαση από τις παλαιές θρησκευτικές πεποιθήσεις στις νέες έννοιες και αξίες.
99:4.3 Η αληθινή θρησκεία είναι ένας σημαντικός τρόπος αντιμετώπισης των κοινών αληθειών της καθημερινής ζωής. Αλλά για να προκαλέσει η θρησκεία την ατομική εξέλιξη του χαρακτήρα και ενισχύει την ολοκλήρωση της προσωπικότητας, δεν πρέπει να μπαίνει σε στερεότυπα. Για να προωθήσει η θρησκεία την υπέρτατη πίστη, δεν πρέπει να τυποποιείται.
99:4.4 Άσχετα με τις όποιες αναταραχές που συνοδεύουν την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του πολιτισμού, η θρησκεία είναι γνήσια και άξια όσο ενισχύει στο άτομο μια εμπειρία στην οποία επικρατεί η κυριαρχία της αλήθειας, του κάλους, και της καλοσύνης, γιατί αυτή είναι η πραγματική πνευματική ιδέα της υπέρτατης πραγματικότητας. Και μέσα από την αγάπη και την λατρεία αυτό αποκτά σημασία σαν αδελφοσύνη με τον άνθρωπο και ιδιότητα υιού του.
99:4.5 Εξάλλου, αυτό που πιστεύει κάποιος και όχι αυτό που γνωρίζει , καθορίζει την συμπεριφορά και κυριαρχεί στην προσωπική έκφραση. Η σκέτη γνώση των γεγονότων ασκεί πολύ μικρή επιρροή στον μέσο άνθρωπο εκτός κι αν ενεργοποιηθεί συναισθηματικά. Αλλά η ενεργοποίηση της θρησκείας είναι υπέρ-συναισθηματική, και ενοποιεί ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία σε υπερβατικά επίπεδα μέσα από την επαφή, και την απελευθέρωση, των πνευματικών ενεργειών του θνητού βίου.
99:4.6 Κατά την διάρκεια των ψυχολογικά ανάστατων καιρών του εικοστού αιώνα, μέσα στις οικονομικές αναταραχές, και τις ηθικές συγκρούσεις, και τις κοινωνιολογικές ασωτίες των θυελλωδών μεταβάσεων μιας επιστημονικής εποχής, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες έχουν περιθωριοποιηθεί¨ είναι ανήσυχοι, αγχωμένοι, και ανάστατοι¨ όσο ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία χρειάζονται την παρηγοριά και την σταθερότητα μιας γερής και ολοκληρωμένης θρησκείας. Μπροστά στα πρωτοφανή επιστημονικά επιτεύγματα και την μηχανική εξέλιξη, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε πνευματικό τέλμα και φιλοσοφικό χάος.
99:4.7 Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αν η θρησκεία γίνεται όλο και περισσότερο προσωπική υπόθεση—προσωπικό βίωμα—φτάνει να μην χάνει τα κίνητρά της για ανιδιοτελή και κοινωνική υπηρεσία αγάπης. Η θρησκεία έχει υποφέρει από πολλές δευτερογενείς επιδράσεις: την ξαφνική ανάμειξη πολιτισμών, δογμάτων, την υποβάθμιση της εκκλησιαστικής εξουσίας, την αλλαγή της οικογενειακής ζωής, μαζί με την αστικοποίηση και την μηχανοποίηση.
99:4.8 Ο μεγαλύτερος πνευματικός κίνδυνος του ανθρώπου είναι η μονομερής πρόοδος, η δυσχερής κατάσταση της ημιτελούς εξέλιξης: η κατάργηση των εξελικτικών θρησκειών που βασίζονται στον φόβο χωρίς την άμεση αντικατάστασή τους με την εξ αποκαλύψεως θρησκεία της αγάπης. Η σύγχρονη επιστήμη, ειδικά η ψυχολογία, έχει αποδυναμώσει μόνο εκείνες τις θρησκείες που βασιζόντουσαν στον φόβο, τις προλήψεις, και το συναίσθημα.
99:4.9 Η μετάβαση πάντα συνοδεύεται από σύγχυση, και πολύ λίγη ηρεμία θα υπάρξει στον θρησκευτικό κόσμο μέχρι να λήξει η μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στις τρεις ανταγωνιστικές θρησκευτικές φιλοσοφίες:
99:4.10 1. Η πνευματιστική πίστη (σε μια Θεότητα πρόνοιας) πολλών θρησκειών.
99:4.11 2. Η ουμανιστική και ιδεαλιστική πίστη πολλών φιλοσοφιών
99:4.12 3. Οι μηχανιστικές και νατουραλιστικές αντιλήψεις πολλών επιστημών.
99:4.13 Και αυτές οι μονομερείς προσεγγίσεις στην πραγματικότητα του κόσμου πρέπει τελικά να εναρμονιστούν από την αποκαλυπτική παρουσία της θρησκείας, της φιλοσοφίας, και της κοσμολογίας που απεικονίζει την τριαδική ύπαρξη του πνεύματος, του νου, και της ενέργειας που προέρχεται από την Τριάδα του Παραδείσου και αποκτά χρονική και χωρική ενότητα μέσα στην Θεότητα του Υπέρτατου.
99:5.1 Ενώ η θρησκεία είναι αποκλειστικά προσωπικό πνευματικό βίωμα—το να γνωρίσεις τον Θεό σαν Πατέρα—το αποτέλεσμα αυτής του βιώματος—το να γνωρίζεις τον άνθρωπο σαν αδερφό—συνεπάγεται την προσαρμογή του εαυτού σε άλλους εαυτούς, και αυτό έχει να κάνει με την κοινωνική ή ομαδική άποψη της θρησκευτικής ζωής. Η θρησκεία είναι πρώτα μια εσωτερική ή προσωπική προσαρμογή, και μετά γίνεται θέμα κοινωνικής υπηρεσίας ή ομαδικής προσαρμογής. Το γεγονός της κοινωνικότητας του ανθρώπου με την βία έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία θρησκευτικών ομάδων. Το τι θα συμβαίνει σε αυτές τις θρησκευτικές ομάδες εξαρτάται κατά πολύ από την έξυπνη ηγεσία. Στην πρωτόγονη κοινωνία η θρησκευτική ομάδα δεν είναι πάντα διαφορετική από τις οικονομικές ή πολιτικές ομάδες. Η θρησκεία πάντα συντηρούσε τα ήθη και ενεργούσε σαν σταθεροποιητής της κοινωνίας. Και αυτό ισχύει ακόμα, παρά την αντίθετη διδασκαλία πολλών σύγχρονων κοινωνιολόγων και ουμανιστών.
99:5.2 Πάντα να έχετε στο νου σας: Η αληθινή θρησκεία είναι να γνωρίζεις τον Θεό σαν Πατέρα σου και τον άνθρωπο σαν αδερφό σου. Η θρησκεία δεν είναι μια δουλική πίστη σε απειλές για τιμωρία ή σε μαγικές υποσχέσεις για μελλοντικές μυστικιστικές ανταμοιβές.
99:5.3 Η θρησκεία του Ιησού είναι η πιο δυναμική επίδραση που ενεργοποίησε ποτέ την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς σύντριψε την παράδοση, κατάστρεψε τα δόγματα, και κάλεσε την ανθρωπότητα να πετύχει τα υψηλότερα ιδανικά της στον χρόνο και στην αιωνιότητα—να γίνει κανείς τέλειος, όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας στον ουρανό[1].
99:5.4 Η θρησκεία δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες να λειτουργήσει μέχρι να διαχωριστεί η θρησκευτική ομάδα από όλες τις άλλες—τον κοινωνικό συνετ6αιρισμό της πνευματικής συμμετοχής στο βασίλειο των ουρανών.
99:5.5 Η διδασκαλία του προπατορικού αμαρτήματος κατάστρεψε πολύ από το δυναμικό της θρησκείας για την επίτευξη κοινωνικών αντίκτυπων εξυψωτικής φύσης και εμπνευσμένης αξίας. Ο Ιησούς προσπάθησε να αναστηλώσει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου όταν διακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τα παιδιά του Θεού[2].
99:5.6 Οποιαδήποτε θρησκευτική πίστη που είναι αποτελεσματική στην πνευματικοποίηση του πιστού σίγουρα θα έχει και ισχυρό αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή αυτού του πιστού. Η θρησκευτική εμπειρία πάντα αποδίδει «τους καρπούς του πνεύματος» στην καθημερινή ζωή του θνητού που καθοδηγείται από το πνεύμα[3].
99:5.7 Με την ίδια βεβαιότητα που οι άνθρωποι μοιράζονται τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, δημιουργούν μια θρησκευτική ομάδα κάποιου είδους που τελικά δημιουργεί κοινούς στόχους. Κάποια μέρα οι πιστοί θα βρεθούν μαζί και πραγματικά θα πετύχουν συνεργασία στην βάση της ενότητας των ιδανικών και των σκοπών, πολύ περισσότερο από το να προσπαθούν να πετύχουν κάτι τέτοιο στην βάση ψυχολογικών απόψεων και θεολογικών πεποιθήσεων. Οι στόχοι ,και όχι το δόγμα ,θα πρέπει να ενοποιούν τους πιστούς. Αφού η θρησκεία είναι θέμα προσωπικής εμπειρίας, είναι αναπόφευκτο ότι κάθε πιστός θα πρέπει να ΄χει την δική του προσωπική ερμηνεία για την συνειδητοποίηση αυτής της πνευματικής εμπειρίας. Ο όρος «πίστη» ας σημαίνει την σχέση του ατόμου με τον Θεό και όχι την δογματική τυποποίηση στην οποία έχει καταλήξει κάποια ομάδα θνητών και την καθόρισαν σαν κοινή τους θρησκευτική στάση. «Έχεις πίστη; Τότε έχε την για τον εαυτό σου[4].»
99:5.8 Το ότι η πίστη ασχολείται μόνο με την κατανόηση ιδανικών αξιών φαίνεται από τον ορισμό της Καινής Διαθήκης που δηλώνει ότι η πίστη είναι η ουσία των πραγμάτων που ελπίζουμε και η απόδειξη για τα πράγματα που δεν βλέπουμε[5].
99:5.9 Ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν προσπάθησε πολύ να αποτυπώσει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις σε λέξεις. Την θρησκεία του περισσότερο την «χόρευε», παρά την σκεπτόταν. Οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν επινοήσει διάφορα δόγματα και δημιούργησαν πολλά δοκιμαστικά της θρησκευτικής πίστης. Οι μελλοντικοί πιστοί πρέπει να ζήσουν την θρησκεία τους, να αφοσιωθούν στην ολόκαρδη υπηρεσία της αδελφοσύνης των ανθρώπων. Είναι πια καιρός ο άνθρωπος να αποκτήσει μια θρησκευτική εμπειρία τόσο προσωπική και τόσο θεσπέσια που να μπορεί να εκφραστεί και να συνειδητοποιηθεί μόνο από «συναισθήματα που είναι πολύ βαθιά για να εκφραστούν με λόγια.»
99:5.10 Ο Ιησούς δεν ζήτησε από τους οπαδούς του να συγκεντρώνονται περιοδικά και να απαγγέλλουν μια μορφή λόγων που δείχνουν την κοινή τους πίστη. Αυτός μόνο θέσπισε να συγκεντρώνονται για να κάνουν κάτι πραγματικά—να λάβουν μέρος στο κοινό δείπνο για την μνημόνευση της προσφοράς του στην Ουράντια.
99:5.11 Τι λάθος που κάνουν οι Χριστιανοί όταν, παρουσιάζοντας τον Χριστό σαν το υπέρτατο ιδανικό θρησκευτικής ηγεσίας, τολμούν να ζητούν από τους άνδρες και γυναίκες που έχουν συνείδηση του να απορρίπτουν την ιστορική ηγεσία των ανθρώπων που γνώριζαν τον Θεό και που συνεισέφεραν στην διαφώτιση εκείνου το δικού τους έθνους, στο παρελθόν.
99:6.1 Ο σεχταρισμός είναι μια ασθένεια της θεσμοθετημένης θρησκείας, και ο δογματισμός είναι μια υποδούλωση της πνευματικής φύσης. Είναι πολύ καλύτερο να έχουμε μια θρησκεία χωρίς εκκλησία παρά μια εκκλησία χωρίς θρησκεία. Οι θρησκευτικές ταραχές του εικοστού αιώνα δεν δηλώνουν, από μόνες τους, πνευματική παρακμή. Η σύγχυση προηγείται της ανάπτυξης αλλά και της καταστροφής.
99:6.2 Υπάρχει ένας αληθινός σκοπός στην κοινωνικοποίηση της θρησκείας. Σκοπός των ομαδικών θρησκευτικών δραστηριοτήτων είναι να δραματοποιήσουν την πίστη της θρησκείας¨ να μεγεθύνουν τα θέλγητρα της αλήθειας, της ομορφιάς, και της καλοσύνης¨ να ενισχύσουν τις χάρες των υπέρτατων αξιών¨ να διευρύνουν την υπηρεσία της ανιδιοτελούς αδελφοσύνης¨ να δοξάσουν το δυναμικό της οικογενειακής ζωής¨ και να ενθαρρύνει την ομαδική λατρεία. Και όλες οι ζωντανές θρησκείες ενθαρρύνουν την ανθρώπινη φιλία, διατηρούν την ηθική, προωθούν την καλή σχέση με τους συνανθρώπους, και διευκολύνουν την διάδοση του βασικού ευαγγελίου με τα μηνύματα της αιώνιας σωτηρίας.
99:6.3 Αλλά όσο θεσμοθετείται η θρησκεία, η δύναμή της για το καλό περικόπτεται, ενώ οι πιθανότητες για το κακό πολλαπλασιάζονται σε μεγάλο βαθμό. Οι κίνδυνοι της τυποποιημένης θρησκείας είναι: η στερεότυπη πίστη και η κρυστάλλωση των συναισθημάτων¨ η συσσώρευση κατεστημένων ενδιαφερόντων με αύξηση της κοσμικοποίησης¨ η τάση για τυποποίηση και απολιθωματοποίησης της αλήθειας¨ εκτροπή της θρησκείας από την υπηρεσία του Θεού προς την υπηρεσία της εκκλησίας¨ τάση των ηγετών να γίνονται διαχειριστές αντί για υπηρέτες της ανθρωπότητας¨ η τάση για σχηματισμό σχισμάτων και ανταγωνιστικών υποδιαιρέσεων¨ η καθιέρωση καταπιεστικής εκκλησιαστικής εξουσίας¨ η δημιουργία της στάσης του «αριστοκρατικού εκλεκτού λαού»¨ η ενίσχυση ψευδών και υπερβολικών ιδεών ιερότητας¨ η ρουτινοποίηση της θρησκείας και η απολίθωση της λατρείας¨ η τάση για υπερβολικό σεβασμό στο παρελθόν ενώ αγνοούνται οι ανάγκες του παρόντος¨ η αποτυχία να προσαρμόσει τις θρησκευτικές ερμηνείες στην σύγχρονη πραγματικότητα¨ η υπεραπασχόληση με λειτουργίες εγκόσμιων θεσμών¨ δημιουργεί την διεφθαρμένη διάκριση σε θρησκευτικές κάστες¨ γίνεται αδιάλλακτος κριτής της ορθοδοξίας¨ δεν μπορεί να κερδίσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον της τολμηρής νιότης και σταδιακά χάνει το σωτήριο μήνυμα του ευαγγελίου της αιώνιας σωτηρίας.
99:6.4 Η τυπική θρησκεία περιορίζει τους ανθρώπους όσον αφορά τις προσωπικές πνευματικές τους δραστηριότητες αντί να τους απελευθερώνει ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν υψηλή υπηρεσία όπως θα έπρεπε να πράττει κάθε κτίστης της βασιλείας των ουρανών.
99:7.1 Παρόλο που οι εκκλησίες και οι άλλες θρησκευτικές ομάδες θα πρέπει να βλέπουν από μακριά όλες τις εγκόσμιες δραστηριότητες, την ίδια στιγμή η θρησκεία δεν πρέπει να κάνει τίποτα για να εμποδίζει ή να καθυστερεί τον κοινωνικό συντονισμό των ανθρώπινων θεσμών. Η ζωή πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται ουσιαστικά¨ ο άνθρωπος πρέπει να συνεχίσει την αναμόρφωση της φιλοσοφίας και την αποσαφήνιση της θρησκείας .
99:7.2 Η πολιτική επιστήμη πρέπει να επιτυγχάνει την αναδόμηση της οικονομίας και της βιομηχανίας με τις τεχνικές που μαθαίνει από τις κοινωνικές επιστήμες και από την βαθιά γνώση και τα κίνητρα που της παρέχει ο θρησκευτικός βίος. Σε όλες τις κοινωνικές αναδομήσεις η θρησκεία παρέχει μια σταθεροποιητική πίστη σε ένα υπερβατικό αντικείμενο, ένα σταθερό στόχο πέρα και πάνω από το άμεσο και εγκόσμιο αντικείμενο. Στο μέσον της σύγχυσης ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος θνητός χρειάζεται την διατήρηση ενός παράγοντα κοσμικής προοπτικής.
99:7.3 Η θρησκεία εμπνέει τον άνθρωπο να ζει με θάρρος και χαρά στην γη¨ ενώνει την υπομονή με το πάθος, την βαθιά γνώση με τον ζήλο, την συμπάθεια με την δύναμη, και τα ιδανικά με την ενέργεια.
99:7.4 Ο άνθρωπος ποτέ δεν θα μπορεί να αποφασίζει σωστά για τα εγκόσμια θέματα ή να υπερβαίνει την ιδιοτέλεια των προσωπικών του ενδιαφερόντων εκτός και αν διαλογιστεί στην παρουσία της κυριαρχίας του Θεού και λάβει καλά υπόψη του τις αλήθειες των θείων εννοιών και των πνευματικών αξιών.
99:7.5 Η οικονομική ανεξαρτησία και η κοινωνική αδελφοσύνη τελικά θα καταλήξει στην αδελφότητα. Ο άνθρωπος από φύση του ονειρεύεται, αλλά η επιστήμη τον συνεφέρνει έτσι ώστε η θρησκεία να μπορεί να τον ενεργοποιήσει σύντομα με πολύ λιγότερο κίνδυνο να προκληθούν φανατικές αντιδράσεις. Οι οικονομικές ανάγκες δένουν τον άνθρωπο με την πραγματικότητα, και τα θρησκευτικά βιώματα φέρνουν αυτόν τον ίδιο άνθρωπο μπροστά στις αιώνιες αλήθειες μιας αιώνια- διευρυνόμενης και προοδεύουσας ιδιότητας πολίτη.
99:7.6 [Παραδόθηκε από ένα Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]
| Εγγραφο 98. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 100. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ |