© 2010 Fundacja Urantii
| Przekaz 32. Ewolucja wszechświatów lokalnych |
Indeks
Wersja wielokrotna |
Przekaz 34. Matka Duch wszechświata lokalnego |
33:0.1 PODCZAS gdy nie mamy wątpliwości, że Ojciec Uniwersalny rządzi swym rozległym stworzeniem, w administracji wszechświata lokalnego działa on przez osobę Syna Stwórcy. Ojciec nie działa osobiście w administracji wszechświata lokalnego. Te sprawy zostały powierzone Synowi Stwórcy i Matce Duchowi wszechświata lokalnego, jak również licznym ich dzieciom. Plany, zasady postępowania oraz czynności administracyjne wszechświata lokalnego są formułowane i wprowadzane w życie przez tego Syna, który będąc związany ze współpracującym z nim Duchem, oddał moc wykonawczą Gabrielowi a prawo sądzenia Ojcom Konstelacji, Władcom Systemu i Książętom Planetarnym.
33:1.1 Nasz Syn Stwórcy jest uosobieniem 611.121-szej oryginalnej idei nieskończonej tożsamości, pochodzącej równocześnie od Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna. Michał z Nebadonu jest „jednorodzonym Synem”, uosabiającym 611[1].121-szą wszechświatową ideę boskości i nieskończoności. Jego główna siedziba znajduje się w trojakiej rezydencji światła na Salvingtonie. Mieszkanie to zostało tak zamówione, gdyż Michał żył życiem wszystkich trzech stadiów bytu istoty inteligentnej: duchowym, morontialnym i materialnym. Czasem nazywa się go Chrystusem Michałem, z powodu imienia, związanego z siódmym i ostatnim obdarzeniem dokonanym przez niego na Urantii.
33:1.2 Nasz Syn Stwórcy nie jest Wiecznym Synem, nie jest egzystencjalnym, rajskim towarzyszem Ojca Uniwersalnego i Nieskończonego Ducha. Michał z Nebadonu nie jest członkiem Rajskiej Trójcy. Tym niemniej wasz Syn-Mistrz w swojej domenie posiada wszystkie te Boskie atrybuty i moce, jakie Wieczny Syn sam mógłby przejawiać, gdyby rzeczywiście przebywał na Salvingtonie i działał w Nebadonie. Michał posiada nawet dodatkową moc i władzę, ponieważ uosabia nie tylko Wiecznego Syna, ale również w pełni reprezentuje i rzeczywiście ucieleśnia obecność osobowości Ojca Uniwersalnego dla tego wszechświata lokalnego oraz w tym wszechświecie. Reprezentuje nawet Ojca-Syna. Takie związki czynią z Syna Stwórcy najpotężniejszego, najbardziej wszechstronnego i wpływowego ze wszystkich boskich istot, zdolnych do bezpośredniego zarządzania ewolucyjnymi wszechświatami i do osobistych kontaktów z niedojrzałymi istotami stworzonymi.
33:1.3 Nasz Syn Stwórcy rozpościera z zarządu wszechświata lokalnego taką samą moc przyciągania duchowego – grawitacji duchowej – jaką miałby Wieczny Syn z Raju, gdyby osobiście przebywał na Salvingtonie a nawet więcej; ten Syn Wszechświatowy jest także uosobieniem Ojca Uniwersalnego dla wszechświata Nebadonu. Synowie Stwórcy są osobowymi centrami sił duchowych Rajskiego Ojca-Syna. Synowie Stwórcy są końcowym zogniskowaniem mocy-osobowości potężnych atrybutów czasowo-przestrzennych Boga Siedmiorakiego.
33:1.4 Syn Stwórcy jest namiestnikiem-uosobieniem Ojca Uniwersalnego, partnerem w boskości Wiecznego Syna i stwórczym współpracownikiem Nieskończonego Ducha. Dla naszego wszechświata i dla wszystkich jego zamieszkałych światów Syn Władca jest, praktycznie rzecz biorąc, Bogiem[2]. Uosabia on wszystko to z Rajskich Bóstw, co rozwijający się śmiertelnicy mogą odpowiednio zrozumieć[3]. Ten właśnie Syn i jego towarzyszka, Duch, są waszymi stwórczymi rodzicami. Dla was Michał, Syn Stwórcy, jest osobowością najwyższą a Wieczny Syn jest dla was supernajwyższą, nieskończoną osobowością Bóstwa.
33:1.5 W osobie Syna Stwórcy mamy władcę i boskiego rodzica, który jest tak samo potężny, efektywny i dobroczynny, jak byłby Ojciec Uniwersalny i Wieczny Syn, gdyby obaj przebywali na Salvingtonie i zajmowali się administracją wszechświata Nebadonu.
33:2.1 Gdy obserwuje się Synów Stwórcy, można zauważyć, że niektórzy bardziej przypominają Ojca, niektórzy Syna, podczas gdy jeszcze inni mają po równo cech obu nieskończonych rodziców. Nasz Syn Stwórcy bardzo wyraźnie przejawia cechy i atrybuty przypominające Wiecznego Syna.
33:2.2 Michał postanowił zorganizować ten wszechświat lokalny a teraz rządzi w nim niepodzielnie. Jego osobista władza ograniczona jest tylko przez istniejące uprzednio obwody grawitacji, zogniskowane w Raju, oraz przez klauzulę Pradawnych Czasu z rządu superwszechświata, dotyczącą wszystkich ostatecznych sądów wykonawczych związanych z likwidacją osobowości. Osobowość jest darem samego Ojca, ale Synowie Stwórcy, za aprobatą Wiecznego Syna, mogą inicjować nowe modele istot a przy roboczej współpracy swych towarzyszek-Duchów, mogą próbować nowych przekształceń energii-materii.
33:2.3 Michał jest uosobieniem Rajskiego Ojca-Syna dla wszechświata lokalnego Nebadonu i w tym wszechświecie; kiedy zatem Stwórcza Matka Duch, reprezentująca Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym, podporządkowała się Chrystusowi Michałowi, gdy wrócił z końcowego obdarzenia Urantii, Syn-Mistrz przejął wtedy „całą władzę w niebie i na ziemi”[4].
33:2.4 Takie podporządkowanie się Boskich Opiekunek Synom Stwórcy z wszechświatów lokalnych ustanawia tych Synów-Mistrzów osobowymi powiernikami skończenie przejawiającej się boskości Ojca, Syna i Ducha, podczas gdy praktyki obdarzenia w charakterze istoty stworzonej kwalifikują Michałów do wyrażania empirycznej boskości Istoty Najwyższej. Żadna inna istota we wszechświatach nie wyczerpuje w ten sposób, osobiście, potencjałów obecnego, skończonego doświadczenia i żadna inna istota we wszechświatach nie posiada takich warunków do sprawowania samodzielnej władzy.
33:2.5 Chociaż zarząd Michała oficjalnie jest na Salvingtonie, w stolicy Nebadonu, Michał spędza sporo czasu na odwiedzaniu zarządów konstelacji i systemów a nawet poszczególnych planet. Czasami podróżuje do Raju a często do Uversy, gdzie odbywa narady z Pradawnymi Czasu. Kiedy jest poza Salvingtonem, jego miejsce zajmuje Gabriel, który działa wtedy jako regent wszechświata Nebadonu.
33:3.1 Chociaż Nieskończony Duch przenika wszystkie wszechświaty czasu i przestrzeni, działa on z zarządu każdego wszechświata lokalnego, jako specjalne zogniskowanie, zdobywając wszystkie cechy osobowości dzięki stwórczej współpracy z Synem Stwórcy. Tak dalece, jak to dotyczy wszechświata lokalnego, autorytet administracyjny Syna Stwórcy jest najwyższy; Nieskończony Duch, jako Boska Opiekunka, współpracuje z nim w całej pełni, będąc jego doskonałą partnerką.
33:3.2 Matka Duch Wszechświata z Salvingtonu, pomagająca Michałowi w nadzorowaniu i zarządzaniu Nebadonem, pochodzi z szóstej grupy Duchów Najwyższych i jest 611.121-szą z tej klasy. Zaofiarowała się towarzyszyć Michałowi w momencie jego zwolnienia od rajskich zobowiązań i odtąd zawsze działa razem z nim, podczas stwarzania i administracji jego wszechświata.
33:3.3 Mistrz-Syn Stwórcy osobiście zarządza swoim wszechświatem, ale we wszystkich szczegółach tych rządów Duch Wszechświata rządzi razem z Synem. Chociaż Duch zawsze uznaje Syna za monarchę i władcę, Syn zawsze przyznaje Duchowi partnerską pozycję i jednakową władzę we wszystkich sprawach ich domeny. Syna Stwórcy, w całym jego obdarzaniu miłością i życiem, nieustannie i zawsze doskonale podtrzymuje i mądrze wspomaga wszechmądry i zawsze wierny Duch Wszechświata oraz cały różnorodny orszak jej anielskich osobowości. Boska Opiekunka jest w rzeczywistości matką duchów i osobowości duchowych, zawsze obecną i wszechmądrą doradczynią Syna Stwórcy, wiernym i prawdziwym przejawem Rajskiego, Nieskończonego Ducha.
33:3.4 Syn działa jako ojciec w swoim wszechświecie lokalnym. Duch, jak mogą to rozumieć istoty śmiertelne, odgrywa rolę matki i zawsze pomaga Synowi, a jest ona na wieczność niezastąpiona w administracji wszechświata. W wypadku buntu, tylko Syn i związani z nim Synowie mogą działać jako wybawiciele. Duch nigdy nie może się przeciwstawiać buntowi czy bronić władzy, ale Duch zawsze podtrzymuje Syna we wszystkim, co musi on przeżyć w czasie prób stabilizacji rządu i utrzymania władzy na światach splamionych przez zło lub zdominowanych przez grzech. Tylko Syn może odzyskać dzieło razem z Duchem stworzone, ale żaden Syn nie mógłby mieć nadziei osiągnięcia końcowego sukcesu bez ustawicznej współpracy Boskiej Opiekunki oraz jej rozległego grona duchowych pomocnic, córek Boga, tak wiernie i dzielnie trudzących się dla dobra śmiertelnych ludzi i dla chwały swych boskich rodziców.
33:3.5 Gdy Syn Stwórcy zakończy siódme i ostatnie obdarzenie w charakterze istoty stworzonej, dla Boskiej Opiekunki kończą się niepewności, wynikające z okresowego odosobnienia i ta wszechświatowa pomocnica Syna zdobywa na zawsze pewność i kontrolę. To właśnie podczas osadzenia na tronie Syna Stwórcy, jako Syna-Mistrza, przy tej uroczystości nad uroczystościami, Duch Wszechświata po raz pierwszy publicznie potwierdza, przed zgromadzonymi zastępami, podporządkowanie się Synowi, zobowiązując się do wierności i posłuszeństwa. Wydarzenie takie miało miejsce w Nebadonie, kiedy Michał wrócił do Salvingtonu, po tym, jak obdarzył sobą Urantię. Nigdy, przed tym doniosłym wydarzeniem, Duch Wszechświata nie potwierdził podporządkowania się Synowi Wszechświata i aż do momentu tego, dobrowolnego zrzeczenia się przez Ducha mocy i władzy, nie mogło być prawdziwe oświadczenie o Synu, że „dana mu jest wszelka moc na niebie i na ziemi”[5].
33:3.6 Michał z Nebadonu, po tym jak Stwórcza Matka Duch przyrzekła podporządkować się jemu, szlachetnie uznał swą wieczną zależność od towarzyszącego mu Ducha, ustanawiając Ducha wspólnym władcą swych wszechświatowych domen, żądając od wszystkich istot razem przez nich stworzonych zobowiązania lojalności wobec Ducha, takiej, jaką mają wobec Syna; i została wydana i rozpowszechniona ostateczna „Proklamacja równości”. Syn, chociaż jest władcą wszechświata lokalnego, ogłosił światom fakt równości z nim Ducha we wszystkich własnościach osobowości i atrybutach boskiego charakteru. I to stało się transcendentalnym wzorem organizacji rodziny i zarządzania, nawet dla skromnych istot ze światów w przestrzeni. To właśnie stanowi, w funkcjonowaniu i prawdzie, wzniosły ideał rodziny i ludzkiej instytucji dobrowolnego małżeństwa.
33:3.7 Syn i Duch przewodzą teraz wszechświatowi, tak jak ojciec i matka czuwają nad swą rodziną, złożoną z synów i córek i jej służą. Jest zupełnie poprawne odnosić się do Ducha Wszechświata jako do stwórczej towarzyszki Syna Stwórcy oraz traktować istoty z poszczególnych domen jako ich synów i córki – jako wielką i wspaniałą rodzinę, ale taką, co ma ogromne obowiązki i nigdy nie ustaje w opiece.
33:3.8 Syn zapoczątkowuje stwarzanie określonych rodzajów dzieci wszechświatowych, podczas gdy Duch odpowiedzialny jest wyłącznie za powołanie do bytu licznych klas osobowości duchowych, które sprawują opiekę i służą pod kierownictwem i przewodnictwem tej właśnie Matki-Ducha. Przy stwarzaniu innych rodzajów osobowości wszechświatowych, zarówno Syn jak i Duch działają razem, a w każdym akcie stwórczym jedno nie czyni nic bez porady i aprobaty drugiego.
33:4.1 Gwiazda Jasna i Poranna jest uosobieniem pierwszej idei tożsamości i ideału osobowości, jaka została poczęta przez Syna Stwórcy oraz przejaw Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym. Cofając się wstecz, do wczesnych dni wszechświata lokalnego, do czasów przed zespoleniem Syna Stwórcy i Matki Ducha więzią związku stwórczego, do czasów przed rozpoczęciem stwarzania wszechstronnej rodziny synów i córek, pierwszy wspólny akt wczesnych i dobrowolnych związków tych dwu Boskich osób przyniósł w rezultacie stworzenie najwyższej osobowości duchowej Syna i Ducha, Gwiazdy Jasnej i Porannej.
33:4.2 W każdym wszechświecie lokalnym stwarzana jest tylko jedna taka istota, pełna mądrości i majestatu. Ojciec Uniwersalny i Wieczny Syn mogą stwarzać i stwarzają nieograniczoną ilość Synów, dorównujących im boskością, ale Synowie ci, w związku z Córkami Nieskończonego Ducha, mogą stwarzać w każdym wszechświecie tylko jedną Gwiazdę Jasną i Poranną, istotę podobną do nich samych, mającą pod dostatkiem cech wziętych z ich natur, ale nie z ich stwórczych prerogatyw. Gabriel z Salvingtonu jest w swej boskości i naturze taki jak Syn Wszechświata, chociaż jest znacznie ograniczony w atrybutach Bóstwa.
33:4.3 Pierworodny syn rodziców nowego wszechświata jest osobowością unikalną, posiadającą wiele wspaniałych cech, niezbyt wyraźnie dostrzegalnych u obojga rodziców; jest istotą o niebywałej wszechstronności i bardzo utalentowaną. Ta niebiańska osobowość posiada boską wolę Syna, połączoną z twórczą wyobraźnią Ducha. Myśli i działania Gwiazdy Jasnej i Porannej zawsze będą w pełni reprezentować zarówno Syna Stwórcy jak i Stwórczego Ducha. Istota taka dobrze potrafi zrozumieć zarówno duchowe zastępy seraficzne jak i materialne, ewolucyjne istoty obdarzone wolą i potrafi nawiązać z nimi pełen zrozumienia kontakt.
33:4.4 Gwiazda Jasna i Poranna nie jest stwórcą, ale jest wspaniałym administratorem, osobistym, administracyjnym reprezentantem Syna Stwórcy. Oprócz stwarzania i dawania życia, Syn i Duch nigdy nie omawiają ważnych zagadnień wszechświatowych bez Gabriela.
33:4.5 Gabriel z Salvingtonu jest głównym administratorem wszechświata Nebadonu i arbitrem wszystkich odwołań w sprawach wykonawczych administracji wszechświata. Szef administracyjny wszechświata został stworzony ze wszystkim, co potrzebne do jego pracy, ale zdobywał on również doświadczenie wraz z rozwojem i ewolucją naszej kreacji lokalnej.
33:4.6 Gabriel jest głównym urzędnikiem wdrażającym w życie superwszechświatowe rozporządzenia dotyczące nieosobowych spraw wszechświata lokalnego. Większość spraw związanych z masowym sądzeniem i zmartwychwstaniami na koniec systemu sprawiedliwości, orzekanymi przez Pradawnych Czasu, także zlecana jest do wykonania Gabrielowi i jego personelowi. Tym samym Gabriel jest wspólnym, głównym administratorem, zarówno dla władców superwszechświata jak i wszechświata lokalnego. Ma on pod swoją komendą utalentowany korpus asystentów administracyjnych, nie objawionych ewolucyjnym śmiertelnikom, stworzonych do wykonywania tej właśnie pracy. Oprócz tych asystentów, Gabriel może zatrudnić każdą albo i wszystkie klasy istot niebiańskich, działających w Nebadonie i jest on także naczelnym dowódcą „wojsk, które są w niebie” – niebiańskich zastępów[6].
33:4.7 Gabriel i jego personel nie są nauczycielami, są administratorami. Nigdy nie słyszano, aby przerwali swą systematyczną pracę, za wyjątkiem tego okresu, kiedy Michał wcielił się w istotę stworzoną, podczas swego ostatniego obdarzenia. W trakcie takich obdarzeń, Gabriel zawsze pełni rolę wykonawcy woli wcielonego Syna a podczas ostatnich obdarzeń faktycznie kierował wszechświatem, współpracując z Jednoczącym Czasu. Od czasu obdarzenia Michała, dokonanego w charakterze śmiertelnika, Gabriel związał się ściśle z historią i rozwojem Urantii.
33:4.8 Śmiertelnicy rzadko stykają się z Gabrielem, kiedy się wznoszą przez wszechświat lokalny, zanim nie zostaną wprowadzeni w pracę administracyjną kreacji lokalnej, za wyjątkiem spotkań na tych światach, gdzie dokonują się obdarzenia oraz w czasie powszechnych i specjalnych apeli zmartwychwstania. Jako administratorzy, dowolnej klasy czy stopnia, będziecie pracować pod kierownictwem Gabriela.
33:5.1 Administracja osobowości pochodzących od Trójcy kończy się na rządach superwszechświatowych. Wszechświaty lokalne charakteryzują się podwójnym kierownictwem, które zapoczątkowuje ideę ojca i matki. Ojcem wszechświata jest Syn Stwórcy, matką wszechświata Boska Opiekunka, Stwórczy Duch wszechświata lokalnego. Jednak każdy wszechświat lokalny jest błogosławiony obecnością pewnych osobowości z wszechświata centralnego i Raju. Na czele tej rajskiej grupy w Nebadonie stoi ambasador Rajskiej Trójcy – Emanuel z Salvingtonu – Jednoczący Czasu, przydzielony do wszechświata lokalnego Nebadonu. W pewnym sensie ten wysoki Syn Trójcy jest także osobistym reprezentantem Ojca Uniwersalnego w sądach Syna Stwórcy, stąd jego imię, Emanuel.
33:5.2 Emanuel z Salvingtonu ma numer 611.121 i należy do szóstej klasy Najwyższych Osobowości Trójcy; jest istotą o podniosłym dostojeństwie i takiej wielkoduszności, że odmawia czczenia i adoracji ze strony wszystkich istot żywych. Wyróżnia się tym, że jest jedyną istotą w całym Nebadonie, która nigdy nie ogłosiła podporządkowania się swemu bratu Michałowi. Działa jako doradca Syna Władcy, ale służy swą radą tylko na życzenie. Podczas nieobecności Syna Stwórcy, może przewodniczyć każdej wysokiej radzie wszechświata, ale skądinąd nie bierze udziału w sprawach administracyjnych wszechświata, chyba, że go o to poproszą.
33:5.3 Ambasador Raju w Nebadonie nie podlega jurysdykcji rządu wszechświata lokalnego. Nie ma on również autorytatywnej jurysdykcji w sprawach administracyjnych rozwijającego się wszechświata lokalnego, za wyjątkiem nadzorowania związanych z nim braci, Wiernych Czasu, służących w zarządach konstelacji.
33:5.4 Wierny Czasu, podobnie jak Jednoczący Czasu, nigdy nie proponuje swej rady ani nie oferuje pomocy władcom konstelacji, chyba, że jest o to proszony. Ambasadorzy Raju w konstelacji reprezentują końcową, osobistą obecność Stacjonarnych Synów Trójcy, działających w rolach doradczych we wszechświatach lokalnych. Konstelacje mają bliższy kontakt z administracją superwszechświata niż systemy lokalne, które są zarządzane wyłącznie przez osobowości rodzime dla wszechświata lokalnego.
33:6.1 Gabriel jest głównym administratorem i aktualnym zarządcą Nebadonu. Kiedy Michała nie ma na Salvingtonie, nie ma to żadnego wpływu na uporządkowany bieg spraw wszechświata. Podczas nieobecności Michała, co ostatnio się zdarzyło, kiedy w Raju zebrali się Synowie-Mistrzowie z Orvontonu, Gabriel zostaje regentem wszechświata. W takim czasie Gabriel zawsze prosi Emanuela z Salvingtonu o radę we wszystkich zasadniczych problemach.
33:6.2 Ojciec Melchizedek jest pierwszym asystentem Gabriela. Gdy Gwiazdy Jasnej i Porannej nie ma na Salvingtonie, jego obowiązki przejmuje pierwszy Syn Melchizedek.
33:6.3 Rozmaite podadministracje wszechświata mają przydzielone pewne specjalne zakresy obowiązków. Podczas gdy rząd systemu ogólnie dba o dobro swoich planet, szczególnie interesuje się stanem fizycznym istot żywych, ich problemami biologicznymi. Z kolei władcy konstelacji przykładają szczególną wagę do warunków społecznych i rządowych, panujących na różnych planetach i w systemach. Rząd konstelacji zainteresowany jest głównie jednoczeniem i stabilizacją. Jeszcze dalej wzwyż, władcy wszechświata zajmują się bardziej duchowym statusem światów.
33:6.4 Ambasadorów mianuje się rozporządzeniem sądowym a reprezentują oni jedne wszechświaty dla innych wszechświatów. Konsulowie reprezentują konstelacje, jedną dla drugiej i dla zarządu wszechświata; mianowani są dekretem prawodawczym i działają tylko w granicach wszechświata lokalnego. Obserwatorów deleguje Władca Systemu dekretem administracyjnym, aby reprezentowali jeden system w innych systemach oraz w stolicy konstelacji; oni również działają tylko w granicach wszechświata lokalnego.
33:6.5 Transmisje z Salvingtonu kierowane są równocześnie do zarządu konstelacji, zarządu systemu i do poszczególnych planet. Wszystkie wyższe klasy istot niebiańskich mogą korzystać z tych służb, aby komunikować się ze swymi kolegami, rozrzuconymi po wszechświecie. Transmisja wszechświata rozsyłana jest na wszystkie światy zamieszkałe, niezależnie od ich statusu duchowego. Nie zezwala się na planetarną komunikację wzajemną tylko tym światom, które są objęte kwarantanną duchową.
33:6.6 Transmisje konstelacji wysyłane są okresowo z zarządu konstelacji przez szefa Ojców Konstelacji.
33:6.7 Chronologia jest obliczana, kalkulowana i korygowana na Salvingtonie, przez specjalną grupę istot. Standardowy dzień Nebadonu równy jest osiemnastu dniom i sześciu godzinom czasu Urantii, plus dwie i pół minuty. Rok Nebadonu opiera się na segmencie czasowym, wziętym z krążenia wszechświata po orbicie wokół Uversy i równa się stu dniom standardowego czasu wszechświata, co daje około pięciu lat czasu Urantii.
33:6.8 Czas Nebadonu, transmitowany z Salvingtonu, jest czasem standartowym dla wszystkich konstelacji i systemów w tym wszechświecie lokalnym. Każda konstelacja działa według czasu Nebadonu, jednak systemy mają swój własny czas, tak samo jak poszczególne planety.
33:6.9 Dzień Satanii, tak jak się go liczy na Jerusem, jest troszkę krótszy (1 godzinę, 4 minuty i 15 sekund) od trzech dni czasu Urantii. Powyższe systemy pomiaru czasu generalnie są znane jako czas Salvingtonu albo czas wszechświata, jak również czas Satanii albo systemu. Czas wszechświata jest czasem standardowym.
33:7.1 Syn-Mistrz, Michał, zajmuje się zasadniczo tylko trzema rzeczami: stwarzaniem, podtrzymywaniem i służbą. Nie bierze on osobiście udziału w czynnościach sądowniczych wszechświata. Stwórcy nigdy nie sądzą istot przez siebie stworzonych; ta funkcja przysługuje wyłącznie istotom stworzonym, posiadającym wysokie wykształcenie i rzeczywiste doświadczenie.
33:7.2 Cały aparat sądowniczy Nebadonu jest pod nadzorem Gabriela. Sądy najwyższe, mieszczące się na Salvingtonie, zajmują się problemami mającymi ogólne znaczenie dla wszechświata oraz sprawami apelacyjnymi, przychodzącymi z trybunałów systemu. Jest siedemdziesiąt gałęzi sądów wszechświatowych a funkcjonują one w siedmiu grupach, po dziesięć sekcji każda. Wszystkim sprawom, które mają być rozsądzane, przewodniczy dwóch sędziów, jeden wywodzący się z doskonałości i jeden z doświadczeniem wznoszenia się.
33:7.3 Jurysdykcja sądów wszechświatów lokalnych ograniczona jest w następujących sprawach:
33:7.4 1. Administracja wszechświata lokalnego zajmuje się stwarzaniem, ewolucją, podtrzymywaniem i służbą. Trybunały wszechświatowe nie mają zatem prawa prowadzenia spraw dotyczących wiecznego życia i śmierci. Nie odnosi się to do śmierci naturalnej, jakiej doznaje się na Urantii, ale jeśli sprawa dotyczy prawa kontynuowania bytu, życia wiecznego, musi być odesłana do trybunałów Orvontonu a gdy decyzja jest niepomyślna dla jednostki, wyroki likwidacji przeprowadzane są na rozkaz superrządu i środkami jego władców.
33:7.5 2. Zaniedbanie lub odstępstwo któregokolwiek z Synów Bożych wszechświata lokalnego, narażające na szwank status i uprawnienia tego Syna, nigdy nie jest sądzone przez trybunały Syna Stwórcy; takie nieporozumienie natychmiast zostanie przedstawione sądom superwszechświata.
33:7.6 3. Kwestia ponownego przyjęcia, po izolacji duchowej, jakiejkolwiek części składowej wszechświata lokalnego – na przykład systemu lokalnego – do wspólnoty z pełnym statusem duchowym w kreacji lokalnej, musi być zatwierdzona przez wysokie zgromadzenie superwszechświata.
33:7.7 We wszystkich innych sprawach sądy Salvingtonu są ostateczne i najwyższe. Nie ma odwołania ani ucieczki od ich decyzji i rozporządzeń.
33:7.8 Aczkolwiek ludzkie spory na Urantii czasami wydają się być nieuczciwie rozsądzane, we wszechświecie panuje sprawiedliwość i Boskie prawo. Żyjecie w dobrze zorganizowanym wszechświecie i wcześniej czy później będziecie zależni od istot działających sprawiedliwie, nawet miłosiernie.
33:8.1 Na Salvingtonie, stolicy Nebadonu, nie ma prawdziwych ciał prawodawczych. Światy zarządu wszechświata zajmują się głównie orzecznictwem. Zgromadzenia prawodawcze wszechświata lokalnego mieszczą się w zarządach stu konstelacji. Systemy zajmują się głównie działalnością wykonawczą i administracyjną kreacji lokalnych. Władcy Systemu oraz ich pomocnicy egzekwują polecenia prawodawcze władców konstelacji i wykonują rozporządzenia sądowe wysokich sądów wszechświata.
33:8.2 Chociaż istotnie ustawodawstwa nie uchwala się w zarządzie wszechświata, działają na Salvingtonie różne zgromadzenia doradcze i badawcze, różnorodnie ustanowione i prowadzone, zgodnie z ich zakresem i celem działania. Niektóre są stałe, inne są rozwiązywane, gdy spełnią swe zadania.
33:8.3 Najwyższa rada wszechświata lokalnego składa się z trzech członków z każdego systemu i z siedmiu reprezentantów z każdej konstelacji. Systemy w stanie izolacji nie mają reprezentantów w tym zgromadzeniu, ale mogą przysyłać obserwatorów, którzy uczestniczą we wszystkich obradach i zapoznają się z nimi.
33:8.4 Sto rad o najwyższej sankcji znajduje się na Salvingtonie. Przewodniczący tych rad tworzą bezpośredni, roboczy gabinet Gabriela.
33:8.5 Wszystkie wnioski wysokich rad konsultacyjnych wszechświata odsyłane są albo do ciał sądowniczych Salvingtonu albo do zgromadzeń prawodawczych konstelacji. Te wysokie rady nie mają władzy czy mocy egzekwowania swych rekomendacji. Jeśli ich rada oparta jest na fundamentalnych prawach wszechświata, wtedy sądy Nebadonu wydają zarządzenia o wprowadzeniu jej w życie; ale jeśli ich rekomendacje odnoszą się do warunków lokalnych lub sytuacji krytycznych, muszą być przekazane do zgromadzeń prawodawczych konstelacji, aby mogły nabrać mocy zarządzenia a potem do władz systemu, aby zostały wprowadzone w życie. Te wysokie rady są w rzeczywistości ciałami superustawodawczymi, ale nie mają uprawnień wprowadzania w życie ustaw i funkcjonują bez mocy wykonawczej.
33:8.6 Kiedy mówimy o administracji wszechświata w terminach „sądów” i „zgromadzeń”, należy rozumieć, że taka duchowa działalność bardzo się różni od bardziej prymitywnych i materialnych spraw, prowadzonych na Urantii a noszących takie same nazwy.
33:8.7 [Przedstawione przez Szefa Archaniołów z Nebadonu].
| Przekaz 32. Ewolucja wszechświatów lokalnych |
Indeks
Wersja wielokrotna |
Przekaz 34. Matka Duch wszechświata lokalnego |