Vaiz (/ɪˌkliːziˈæstiːz/; İncil İbranicesi: קֹהֶלֶת, romanlaştırılmış: qōheleṯ, Eski Yunanca: Ἐκκλησιαστής, romanlaştırılmış: Ekklēsiastēs) İbranice İncil’in Ketuvim’inden (“Yazılar”) ve Hıristiyanlığın Eski Bilgelik kitaplarından biridir. vasiyet. İngilizce’de yaygın olarak kullanılan başlık, İbranice קֹהֶלֶת (Kohelet, Koheleth, Qoheleth veya Qohelet) kelimesinin Yunanca çevirisinin Latince çevirisidir. İsmi açıklanmayan bir yazar, “Kudüs’te kral olan Davut oğlu Kohelet’in sözlerini” (1:1) tanıtır ve kendi düşüncelerini ve düşüncelerini aktardığı son ayetlere (12:9-14) kadar kendi sesini tekrar kullanmaz. Kohelet’in sözlerini özetler; metnin ana gövdesi Kohelet’in kendisine atfedilir.
Kohelet şöyle diyor (1:2) “Kibirlerin kibri! Her şey boş!”; İbranice hevel kelimesi, “buhar”, mecazi olarak “gerçeksiz”, “boş”, “boş” veya “anlamsız” anlamına gelebilir. Bunu göz önünde bulundurarak, bir sonraki ayet, kitabın geri kalanının ilgili olduğu temel varoluşsal soruyu sunar: “Güneşin altında çalıştığı tüm emeğinden bir insanın ne yararı var?” aptal insanların hepsi ölümle biter. Kohelet bilgeliği iyi yaşanmış bir dünyevi yaşam için bir araç olarak kabul ederken, ona sonsuz bir anlam yükleyememektedir. Algılanan bu anlamsızlık ışığında, insanın yeme, içme ve Tanrı’nın elinden gelen bir hediye olan işinden zevk alma gibi günlük yaşamın basit zevklerinden zevk alması gerektiğini öne sürer. Kitap, “Allah’tan korkun ve O’nun emirlerini yerine getirin; çünkü bu tüm insanlığın görevidir. Mademki her amel, iyi ya da kötü, her gizli iş için Allah hükmünü verecektir.”
Haham geleneğine göre, kitap Kral Süleyman tarafından yaşlılığında yazılmıştır, ancak Farsça alıntı kelimelerin ve Aramismlerin varlığı, MÖ 450’den daha erken olmayan bir tarihe işaret ederken, kompozisyonu için mümkün olan en geç tarih 180 BCE’dir.