© 2010 Fundacja Urantii
| Przekaz 39. Zastępy seraficzne |
Indeks
Wersja wielokrotna |
Przekaz 41. Fizyczne aspekty wszechświata lokalnego |
40:0.1 TAK JAK w wypadku wielu innych, głównych grup istot wszechświatowych, zostało wam objawione siedem zasadniczych klas wznoszących się Synów Boga:
40:0.2 1. Zespoleni z Ojcem śmiertelnicy.
40:0.3 2. Zespoleni z Synem śmiertelnicy.
40:0.4 3. Zespoleni z Duchem śmiertelnicy.
40:0.5 4. Serafini ewolucyjni.
40:0.6 5. Wznoszący się Synowie Materialni.
40:0.7 6. Pośredni transponowani.
40:0.8 7. Uosobieni Dostrajacze.
40:0.9 Historia tych istot, począwszy od skromnych, pochodzących od zwierząt śmiertelników ze światów ewolucyjnych, aż do Uosobionych Dostrajaczy Ojca Uniwersalnego, stanowi wspaniałą opowieść o nieograniczonym obdarzaniu tych istot Boską miłością i miłosierną łaskawością, zawsze i we wszystkich wszechświatach rozległej kreacji Rajskich Bóstw.
40:0.10 Niniejsze prezentacje zaczynają się od opisu Bóstw i te narracje, jedne po drugich, zstępują na wszechświatowej skali istot żywych, aż dochodzą do najniższej klasy życia wyposażonej w potencjał nieśmiertelności; i oto wysłany jestem teraz z Salvingtonu – były śmiertelnik, rodem z ewolucyjnego świata w przestrzeni – aby opracować i ciągnąć dalej opowieść o wiecznym celu Bogów w odniesieniu do wznoszących się klas synostwa, zwłaszcza o tym, co dotyczy śmiertelnych istot czasu i przestrzeni.
40:0.11 Ponieważ większa część tych narracji poświęcona będzie omawianiu trzech podstawowych klas wznoszących się śmiertelników, na początku skoncentrujemy naszą uwagę na wznoszących się klasach nieśmiertelnych – seraficznej, adamicznej, pośrednich i Dostrajacza.
40:1.1 Pochodzący od zwierząt śmiertelnicy nie są jedynymi istotami uprzywilejowanymi synostwem; zastępy anielskie także mają niebiańską możliwość dotarcia do Raju. Serafin opiekun, przez służbę i doświadczenie ze wznoszącymi się śmiertelnikami czasu, również nabiera statusu wznoszącego się synostwa. Tacy aniołowie docierają do Raju przez Serafington a wielu z nich gromadzi się nawet w Korpusie Śmiertelników-Finalistów.
40:1.2 Wspinaczka na niebiańskie wyżyny synostwa finalisty z Bogiem jest mistrzowskim wyczynem dla anioła; osiągnięciem znacznie większym, niż zdobycie przez was wiecznego bytu, dzięki planowi Wiecznego Syna oraz nieodstępnej pomocy zamieszkującego was Dostrajacza; jednak serafini opiekunowie, a czasami również inni, naprawdę tak się wznoszą.
40:2.1 Materialni Synowie Boga są stwarzani we wszechświecie lokalnym, razem z Melchizedekami i ich towarzyszami i wszystkich ich klasyfikuje się jako zstępujących Synów. I doprawdy Planetarni Adamowie – Materialni Synowie i Materialne Córki ze światów ewolucyjnych – są Synami zstępującymi, schodzącymi do światów zamieszkałych z tych sfer, skąd pochodzą, ze stolic systemów lokalnych.
40:2.2 Kiedy Adam i Ewa, jako udoskonalacze biologiczni, osiągną pełny sukces swej wspólnej misji planetarnej, dzielą przeznaczenie mieszkańców swego świata. Kiedy świat taki zostanie ustanowiony w zaawansowanych stadiach światłości i życia, wierny Syn Materialny i Córka Materialna dostają zezwolenie na wycofanie się ze wszystkich planetarnych obowiązków administracyjnych, a będąc tym samym zwolnieni z przygody zstępowania, mogą się zapisać w rejestrach wszechświata lokalnego jako udoskonaleni Synowie Materialni. Tak samo, gdy ich przydział planetarny znacznie się opóźnia, Synowie Materialni, posiadający stały status – obywatele systemów lokalnych – rezygnują z działalności na rzecz tych sfer, na których przebywają i również rejestrują się jako udoskonaleni Synowie Materialni. Po ukończeniu tych formalności, wyzwoleni w ten sposób Adamowie i wyzwolone Ewy, uznawani są za wznoszących się Synów Boga i mogą natychmiast iść w długą drogę do Havony i Raju, zaczynając dokładnie od punktu swego aktualnego statusu i osiągnięć duchowych. I podróżują w towarzystwie śmiertelników i innych wznoszących się Synów, tak długo, aż znajdą Boga i dotrą do Korpusu Finalizmu Śmiertelników, do wiecznej służby dla Rajskich Bóstw.
40:3.1 Chociaż istoty pośrednie pozbawione są bezpośrednich korzyści, płynących z obdarzeń planety zstępującymi Synami Boga, chociaż rajskie wznoszenie się jest dla nich znacznie opóźnione, tym niemniej, zaraz po tym, jak ewolucyjna planeta osiągnie średnio zaawansowane epoki światłości i życia (jeśli nie przedtem), obie grupy istot pośrednich zostają zwolnione z obowiązków planetarnych. Czasami większość z nich transponowana jest razem z ich ludzkimi kuzynami, w dniu zstąpienia świątyni światłości i wyniesienia Księcia Planetarnego do godności Władcy Planetarnego. Obie klasy, po ich zwolnieniu ze służby planetarnej, rejestrowane są we wszechświecie lokalnym jako wznoszący się Synowie Boga i natychmiast zaczynają długie wznoszenie się do Raju tą właśnie drogą, jaką idą rasy śmiertelne ze światów materialnych. Przeznaczeniem grupy pierwotnej są różne korpusy finalistów, ale wtórni albo adamiczni pośredni zapisują się gremialnie do Korpusu Finalizmu Śmiertelników.
40:4.1 Gdy śmiertelnikom czasu nie uda się zapewnić wiecznego trwania ich duszom, w planetarnym związku z duchowymi darami Ojca Uniwersalnego, przyczyną takiego niepowodzenia w żadnym wypadku nie jest zaniedbanie obowiązków opieki, służby, czy też brak poświęcenia ze strony Dostrajacza. W czasie śmierci człowieka, takie opuszczone Monitory wracają do Diviningtonu a następnie, po osądzeniu istoty, która nie przetrwała śmierci, mogą otrzymać inny przydział na światach czasu i przestrzeni. Czasami, po wielokrotnych służbach tego rodzaju albo w następstwie jakiegoś niezwykłego doświadczenia, takiego jak działalność w charakterze Dostrajacza zamieszkującego wcielonego Syna obdarzającego, takie operatywne Dostrajacze uosabiane są przez Ojca Uniwersalnego.
40:4.2 Uosobieni Dostrajacze są istotami klasy unikalnej i niedościgłej. Posiadając na wstępie przedosobowy status egzystencjalny, Dostrajacze stają się empiryczne przez udział w życiu i działaniach skromnych śmiertelników ze światów materialnych. A skoro osobowość, nadana takiemu doświadczonemu Dostrajaczowi Myśli, ma swój początek i źródło w osobistej i nieustannej działalności Ojca Uniwersalnego, polegającej na obdarzeniu empiryczną osobowością stworzonych przez siebie istot, Uosobieni Dostrajacze klasyfikują się do wznoszących się Synów Boga, do najwyższej klasy tego synostwa.
40:5.1 Śmiertelnicy stanowią ostatnie ogniwo w łańcuchu istot, zwanych synami Boga. Osobiste cechy Pierwszego i Wiecznego Syna przenikają w dół, poprzez szeregi coraz mniej boskich a coraz bardziej ludzkich uosobień, aż docierają do istoty takiej jak wy sami, istoty, którą możecie widzieć, słyszeć i dotknąć. Zatem duchowo uświadamiacie sobie tę wielką prawdę, którą możecie pojąć waszą wiarą – synostwo wiecznego Boga!
40:5.2 Podobnie postępuje Pierwszy i Nieskończony Duch, zbliżając się coraz bardziej do trudzących się życiem istot ze światów, poprzez długie szeregi coraz mniej boskich a coraz bardziej ludzkich klas, osiągając szczyt swej ekspresji w aniołach, stworzonych trochę wyżej od was, którzy osobiście was chronią i prowadzą drogą waszego życia, drogą śmiertelnika czasu[1].
40:5.3 Tak więc Bóg Ojciec nie zstępuje w dół osobiście, nie może tego uczynić, aby się zbliżyć do prawie nieograniczonej liczby wznoszących się istot w całym wszechświecie wszechświatów. Ale Ojciec nie jest pozbawiony osobistego kontaktu ze swymi skromnymi istotami a i wy nie jesteście pozbawieni Boskiej obecności. Chociaż Bóg Ojciec nie może być z wami, jako bezpośredni przejaw jego osobowości, on jest w was i jest waszą częścią, jako tożsamość zamieszkujących was Dostrajaczy Myśli, Boskich Monitorów. W ten sposób Ojciec, który jest od was najbardziej oddalony w osobowości i w duchu, zbliża się do was najbardziej w obwodzie osobowości i w duchowej styczności, w wewnętrznej komunii z duszami jego śmiertelnych synów i córek.
40:5.4 Utożsamienie się z duchem stanowi tajemnicę wiecznego życia osobowości i determinuje cel duchowego wznoszenia się. A skoro Dostrajacze Myśli są jedynymi duchami z potencjałem zespolenia, jakie mogą utożsamić się z człowiekiem za jego życia w ciele, śmiertelników czasu i przestrzeni klasyfikuje się przede wszystkim zgodnie z ich związkiem z tymi Boskimi darami, które ich zamieszkują, z Nieodgadnionymi Monitorami. Klasyfikacja ta wygląda następująco:
40:5.5 1. Śmiertelnicy przejściowego albo empirycznego pobytu Dostrajacza.
40:5.6 2. Śmiertelnicy nie zespalający się z Dostrajaczem.
40:5.7 3. Śmiertelnicy z potencjałem zespolenia z Dostrajaczem.
40:5.8 Grupa pierwsza – śmiertelnicy przejściowego albo empirycznego pobytu Dostrajacza. To określenie grupy śmiertelników jest przejściowe dla każdej rozwijającej się planety a odnosi się ono do wczesnych stadiów rozwoju wszystkich zamieszkałych światów, za wyjątkiem tych, które należą do grupy drugiej.
40:5.9 Śmiertelnicy grupy pierwszej zamieszkują światy w przestrzeni, we wczesnych epokach ewolucji ludzkości; grupę tę tworzą najbardziej prymitywne typy umysłów ludzkich. Na wielu światach, takich jak przedadamiczna Urantia, znaczna ilość wyższych i bardziej zaawansowanych typów ludzkich zdobywa możliwość wiecznego życia, ale nie osiąga zespolenia z Dostrajaczem. Przez długie epoki, zanim człowiek wkroczy na poziom wyższych duchowych aktów woli, Dostrajacze zamieszkują w umysłach tych trudzących się życiem istot, podczas ich krótkich żyć w ciele, a w tym momencie, gdy takie obdarzone wolą istoty zostają zamieszkałe przez Dostrajacze, zaczyna działać grupa aniołów stróżów. Podczas gdy śmiertelnicy pierwszej grupy nie posiadają stróżów osobistych, mają opiekunów grupowych.
40:5.10 Empiryczny Dostrajacz pozostaje z prymitywną istotą ludzką przez całe jej życie w ciele. Dostrajacze przyczyniają się w znacznym stopniu do rozwoju człowieka prymitywnego, ale nie mogą wytworzyć wiecznej wspólnoty z takimi śmiertelnikami. Taka przejściowa służba Dostrajaczy daje w rezultacie dwie rzeczy. Po pierwsze, Dostrajacze zdobywają wartościowe i autentyczne doświadczenie odnośnie natury ewolucyjnego intelektu i pracy z nim, to doświadczenie, które będzie nieocenione w późniejszych kontaktach z istotami wyżej rozwiniętymi na innych światach. Po drugie, przejściowy pobyt Dostrajaczy przyczynia się w znacznym stopniu do przygotowania ich śmiertelnych podopiecznych do ewentualnego, przyszłego zespolenia z Duchem. Wszystkie poszukujące Boga dusze tego typu zdobywają życie wieczne przez duchowe objęcie Matki Ducha wszechświata lokalnego, a tym samym zostają wznoszącymi się śmiertelnikami porządku wszechświata lokalnego. Wiele osób z przedadamicznej Urantii awansowało w ten sposób do światów-mieszkań Satanii.
40:5.11 Bogowie, którzy zarządzili, że śmiertelny człowiek powinien sięgać wyższych poziomów inteligencji duchowej, przez długie epoki ewolucyjnych prób i cierpień, wiedzą o jego statusie i potrzebach na każdym stopniu wznoszenia się; i zawsze są bosko rzetelni i sprawiedliwi, nawet wdzięcznie miłosierni, w ostatecznym osądzie tych trudzących się życiem śmiertelników, we wczesnym okresie rozwijających się gatunków.
40:5.12 Grupa druga – śmiertelnicy nie zespalający się z Dostrajaczem. Są to te typy istot ludzkich, które są niezdolne do wiecznego zjednoczenia z zamieszkującym ich Dostrajaczem. Klasyfikacja gatunków, na posiadające mózgi jedno, dwu i trójdzielne, nie odgrywa roli przy zespalaniu się z Dostrajaczem; wszyscy tacy śmiertelnicy są sobie pokrewni, ale ci, co nie zespalają się z Dostrajaczem, są zupełnie odmienną i znacznie zmodyfikowaną klasą istot z wolą. Wiele istot nie oddychających należy do tej klasy a istnieją również liczne inne grupy istot, które zwykle nie zespalają się z Dostrajaczami.
40:5.13 Podobnie jak w grupie pierwszej, każdemu członkowi tej grupy, za życia w ciele, służy pojedynczy Dostrajacz. W życiu doczesnym Dostrajacze robią to wszystko dla swych podopiecznych, których tymczasowo zamieszkują, co robią na innych światach, na których śmiertelnicy mają potencjał zespolenia. Śmiertelnicy grupy drugiej są często zamieszkali przez dziewicze Dostrajacze, ale wyższe typy ludzkie związane są najczęściej z wytrawnymi i doświadczonymi Monitorami.
40:5.14 W systemie wznoszenia się, którego celem jest doskonalenie stworzonych pochodzących od zwierząt, istoty te korzystają z tej samej, oddanej służby Synów Boga, jaka rozciąga się na śmiertelników typu Urantii. Seraficzna współpraca z Dostrajaczami, na planetach bez zespalania się, prowadzona jest dokładnie tak samo, jak na światach z zespalaniem; na takich sferach opiekunowie przeznaczenia służą tak jak na Urantii i działają tak samo w momencie przeżycia śmierci przez człowieka, kiedy to przetrwała dusza zostaje zespolona z Duchem.
40:5.15 Kiedy na światach-mieszkaniach spotkacie te zmodyfikowane typy śmiertelników, nietrudno wam będzie porozumieć się z nimi. Mówią tym samym językiem systemu, ale odmienną techniką. Istoty te są takie same jak wasza klasa życia, w duchu i w przejawach osobowości, różnią się tylko pewnymi cechami fizycznymi oraz tym, że nie mogą się zespalać z Dostrajaczami Myśli.
40:5.16 Nie potrafię powiedzieć, dlaczego ten właśnie rodzaj istot nigdy nie może się zespolić z Dostrajaczami Ojca Uniwersalnego. Niektórzy z nas skłonni są wierzyć, że Nosiciele Życia, gdy pragną nadać formy istotom zdolnym do egzystencji w nietypowym środowisku planetarnym, stają przed koniecznością dokonania tak radykalnych modyfikacji we wszechświatowym planie stwarzania inteligentnych istot z wolą, że praktycznie staje się niemożliwe doprowadzenie do stałego ich zjednoczenia z Dostrajaczami. Często zadawaliśmy sobie pytanie, czy jest to zamierzona czy niezamierzona część planu wznoszenia się, ale nie znaleźliśmy odpowiedzi.
40:5.17 Grupa trzecia – śmiertelnicy z potencjałem zespolenia z Dostrajaczem. Wszyscy, zespalający się z Ojcem śmiertelnicy, pochodzą od zwierząt, tak jak gatunek ludzki z Urantii. Zaliczają się do nich śmiertelnicy z mózgiem jednodzielnym, dwudzielnym i trójdzielnym; wszyscy oni potencjalnie mogą zespolić się z Dostrajaczem. Urantianie są typem pośrednim, albo z mózgiem dwudzielnym, będąc pod wieloma względami wyżsi niż typy z mózgiem jednodzielnym, ale definitywnie ograniczeni w porównaniu z klasą trójdzielną. Takie trzy typy mózgu cielesnego nie odgrywają istotnej roli przy obdarzeniu Dostrajaczem, w służbie seraficznej, czy w jakimkolwiek innym stadium służby duchowej. Zróżnicowanie intelektualne i duchowe, jakie występuje pomiędzy trzema typami mózgowymi, charakteryzuje te jednostki, które skądinąd są prawie jednolite w wyposażeniu umysłowym i potencjale duchowym. Takie zróżnicowanie, największe w życiu doczesnym, ma tendencje do zanikania w miarę tego, jak światy-mieszkania przemierzane są jeden za drugim. Od zarządu systemu wzwyż, rozwój tych trzech typów istot jest taki sam a ich ostateczne, rajskie przeznaczenie, jest identyczne.
40:5.18 Grupy nienumerowane. Narracje te nie mogą jednak objąć wszystkich fascynujących gatunków istot na światach ewolucyjnych. Wiecie, że co dziesiąty świat jest planetą dziesiętną albo eksperymentalną, ale nic nie wiecie o innych zróżnicowaniach, charakterystycznych dla różnych grup sfer ewolucyjnych. Zróżnicowania, nawet pomiędzy objawionymi klasami istot żywych, tak jak i pomiędzy planetami tej samej grupy, są zbyt liczne, aby je opowiedzieć; ten przegląd wyjaśnia podstawowe różnice w odniesieniu do drogi wznoszenia się. Droga wznoszenia się jest najważniejszym czynnikiem, branym pod uwagę przy jakichkolwiek rozważaniach, dotyczących śmiertelników czasu i przestrzeni.
40:5.19 Jeśli idzie o szansę śmiertelnika na wieczne życie, należy wyjaśnić raz na zawsze: żyć wiecznie będą wszystkie dusze, każdego możliwego stadium śmiertelnej egzystencji, pod warunkiem, że przejawiają wolę współpracy z zamieszkującymi ich Dostrajaczami i wykazują chęć znalezienia Boga oraz osiągnięcia boskiej doskonałości, nawet, jeśli takie pragnienia będą tylko pierwszymi, słabymi przebłyskami prymitywnego pojmowania tej „światłości prawdziwej, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi”[2][3].
40:6.1 Rasy śmiertelne stanowią najniższą klasę inteligentnej i osobowej kreacji. Wy, śmiertelnicy, jesteście bosko kochani i każdy z was może dokonać wyboru, akceptując oczywiste przeznaczenie wspaniałego trwania, jednak z racji waszej natury nie jesteście jeszcze klasą boską; jesteście całkowicie śmiertelni. Zostaniecie zaliczeni do wznoszących się synów w tym momencie, kiedy nastąpi zespolenie, jednak status śmiertelników czasu i przestrzeni, przed ostatecznym połączeniem przetrwałej duszy ludzkiej z pewnym rodzajem wiecznego i nieśmiertelnego ducha, jest statusem wiernych synów[4].
40:6.2 Jest wielkim i niebiańskim faktem, że tak niskie i materialne istoty, jak ludzie z Urantii, są synami Boga, wiernymi dziećmi Najwyższego. „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, że możemy być zwani synami Bożymi”[5]. „Wszystkim tym jednak, którzy go przyjęli, dał moc, aby rozpoznali, że są synami Bożymi”[6]. Podczas gdy „jeszcze się nie ujawniło, czym będziecie”, nawet teraz „jesteście dzięki wierze synami Bożymi”; „nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możecie wołać «Ojcze nasz»”[7][8][9]. Mówił niegdyś prorok, w imieniu wiecznego Boga: „Nawet im dam miejsce w moim domu oraz imię lepsze od synów; dam im imię wieczyste i niezniszczalne”[10]. „A ponieważ jesteście synami, Bóg wysłał do serc waszych ducha swego Syna”[11].
40:6.3 Wszystkie ewolucyjne światy, zamieszkałe przez śmiertelników, posiadają tych wiernych synów Boga, synów łaski i miłosierdzia, istoty śmiertelne należące do Boskiej rodziny i dlatego nazywane synami Boga. Śmiertelnicy Urantii mają prawo uważać siebie za synów Boga, ponieważ:
40:6.4 1. Jesteście synami obietnicy duchowej, synami wiary; uznaliście status synostwa. Wierzycie w rzeczywistość synostwa i tym sposobem wasze synostwo z Bogiem stanie się wiecznie rzeczywiste.
40:6.5 2. Syn Stwórcy Boga stał się jednym z was; faktycznie jest on waszym starszym bratem; a jeśli w duchu staniecie się naprawdę krewnymi, braćmi Chrystusa, zwycięskiego Michała, to w duchu musicie także być synami Ojca, którego macie wspólnego – Uniwersalnego Ojca wszystkich.
40:6.6 3. Jesteście synami, ponieważ duch Syna został na was wylany, był szczodrze i niezawodnie nadany wszystkim rasom Urantii. Duch ten zawsze przyciąga was ku Boskiemu Synowi, który jest jego źródłem i ku Rajskiemu Ojcu, który jest źródłem tego, Boskiego Syna.
40:6.7 4. Mocą swej Boskiej, wolnej woli, Ojciec Uniwersalny dał osobowość waszemu jestestwu. Zostaliście wyposażeni w część boskiej spontaniczności działania, tej wolnej woli, jaką Bóg dzieli ze wszystkimi, którzy mogą stać się jego synami.
40:6.8 5. Zamieszkuje was fragment Ojca Uniwersalnego i tym samym jesteście bezpośrednio spokrewnieni z Boskim Ojcem wszystkich Synów Boga.
40:7.1 Wysłanie Dostrajaczy, ich zamieszkanie w człowieku, jest doprawdy jedną z niezgłębionych tajemnic Boga Ojca. Te fragmenty Boskiej natury Ojca Uniwersalnego niosą ze sobą stworzonej istocie potencjał nieśmiertelności. Dostrajacze są duchami nieśmiertelnymi, a zjednoczenie z nimi daje duszy zespolonego śmiertelnika życie wieczne.
40:7.2 Wasz gatunek, śmiertelników mogących żyć wiecznie, zalicza się do tej grupy wznoszących się Synów Boga. Jesteście teraz synami planetarnymi, istotami ewolucyjnymi, wywodzącymi się z zaszczepień Nosicieli Życia, modyfikowanymi adamiczną infuzją życia; raczej nie jesteście jeszcze wznoszącymi się synami, ale doprawdy jesteście synami z potencjałem wznoszenia się – nawet do najwyższych wyżyn chwały i boskości – a taki status duchowy, wznoszącego się synostwa, możecie osiągnąć przez wiarę i współpracę, z wolnej woli, z uduchowiającymi poczynaniami zamieszkującego was Dostrajacza. A kiedy wy i wasz Dostrajacz będziecie ostatecznie i na zawsze zespoleni, kiedy was dwoje stworzy jedność, nawet tak, jak w Chrystusie Michale Syn Boży i Syn Człowieczy są jednością, wtedy faktycznie zostaniecie wznoszącymi się synami Boga.
40:7.3 Opis szczegółów misji Dostrajacza, który zamieszkuje istotę w okresie próbnym na ewolucyjnej planecie, nie jest częścią mojego zadania; tę wielką prawdę będziecie wypracowywać przez całą waszą egzystencję. Dla wzbogacenia opowieści, traktującej o zespolonych z Dostrajaczem śmiertelnikach, nadmieniam tutaj o pewnych funkcjach Dostrajacza. Te zamieszkujące człowieka fragmenty Boga są z waszą klasą istot od wczesnych dni waszej materialnej egzystencji, przez całą waszą drogę wznoszenia się w Nebadonie i Orvontonie, i dalej, poprzez Havonę aż do samego Raju. Później, podczas przygody wieczności, ten sam Dostrajacz jest waszą częścią i jednością z wami.
40:7.4 Mówimy o tych śmiertelnikach, którzy otrzymali polecenie Ojca Uniwersalnego: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak ja doskonały jestem”[12]. Ojciec obdarzył was sobą, umieścił w was swego własnego ducha; dlatego wymaga od was maksymalnej doskonałości. Opowieść o ludzkim wznoszeniu się, od sfer śmiertelników czasu do boskich domen wieczności, jest bardzo interesująca, nie wchodzi jednak ona w zakres mojego zadania, tym niemniej, ta niebiańska przygoda powinna stanowić przedmiot najwyższych dociekań śmiertelnego człowieka.
40:7.5 Zespolenie z fragmentem Ojca Uniwersalnego jest równoznaczne z Boskim potwierdzeniem możliwości dotarcia do Raju i tacy, zespoleni z Dostrajaczem śmiertelnicy, są jedyną klasą istot ludzkich, które przemierzają orbity Havony i znajdują Boga w Raju. Dla zespolonego z Dostrajaczem śmiertelnika misja wszechświatowej służby stoi szeroko otworem. Jakiż to zaszczyt przeznaczenia i chwała sukcesów oczekuje każdego z was! Czy doceniacie w pełni to, co zostało dla was zrobione? Czy pojmujecie wspaniałość tych szczytów wiecznych osiągnięć, które rozpościerają się przed wami? Właśnie przed wami, którzy teraz brniecie zwykłymi ścieżkami życia, waszą tak zwaną „doliną łez”.
40:8.1 Podczas gdy praktycznie wszyscy żyjący wiecznie śmiertelnicy zespalają się ze swymi Dostrajaczami na jednym ze światów-mieszkań lub zaraz po przybyciu do wyższych sfer morontialnych, istnieją pewne przypadki opóźnionego zespolenia; niektórzy nie zaznają tej ostatecznej pewności przetrwania, zanim nie osiągną ostatnich światów edukacyjnych zarządu wszechświata; a kilku tych śmiertelnych kandydatów do niekończącego się życia wcale nie zespala swej tożsamości ze swymi wiernymi Dostrajaczami.
40:8.2 Śmiertelnicy tacy zostają uznani przez władze orzekające za wartych wiecznego życia a nawet ich Dostrajacze, po swym powrocie z Diviningtonu, uczestniczą w ich wznoszeniu się na światach-mieszkaniach. Istoty takie wzniosły się przez system, konstelację i przez światy edukacyjne orbity Salvingtonu; miały „siedemdziesiąt razy siedem” okazji do zespolenia i wciąż nie potrafiły osiągnąć jedności ze swymi Dostrajaczami[13].
40:8.3 Kiedy okaże się oczywiste, że pewne trudności synchronizacyjne nie pozwalają zespolić się z Ojcem, zbierają się arbitrzy wiecznego życia, działający z ramienia Syna Stwórcy. I kiedy ten dociekliwy sąd, autoryzowany przez osobistego przedstawiciela Pradawnych Czasu, ostatecznie postanowi, że wznoszący się śmiertelnik nie jest odpowiedzialny za niepowodzenie w zespoleniu, w zakresie żadnej zauważalnej przyczyny, arbitrzy potwierdzają to w zapisach wszechświata lokalnego i przekazują odpowiednio ten wniosek Pradawnym Czasu. Skutkiem tego zamieszkujący śmiertelnika Dostrajacz natychmiast wraca do Diviningtonu, gdzie przyjmują go Uosobione Monitory, a w momencie tego odejścia morontialny śmiertelnik natychmiast zostaje zespolony ze zindywidualizowanym darem ducha Syna Stwórcy.
40:8.4 Tak jak sfery morontialne Nebadonu dzielić będziecie z zespolonymi z Duchem śmiertelnikami, tak zespolone z Synem istoty dzielić będą służby Orvontonu ze swymi zespolonymi z Dostrajaczem braćmi, podróżującymi do wewnątrz, do odległej Wyspy Raj. Są oni prawdziwie waszymi braćmi i będziecie się bardzo dobrze czuć w ich towarzystwie, kiedy przechodzić będziecie przez światy szkoleniowe superwszechświata.
40:8.5 Zespoleni z Synem śmiertelnicy są nieliczną grupą istot, w superwszechświecie Orvonton jest ich mniej niż milion. Są oni pod każdym względem równi swym towarzyszom, zespolonym z Dostrajaczem, za wyjątkiem tego, że zamieszkanie w Raju nie jest ich przeznaczeniem. Często podróżują do Raju, wykonując wyznaczone im superwszechświatowe zadania, ale rzadko mieszkają tam na stałe, będąc jako klasa ograniczeni do tego superwszechświata, z którego pochodzą.
40:9.1 Wznoszący się, zespoleni z Duchem śmiertelnicy nie są osobowościami Trzeciego Źródła; są oni objęci obwodem osobowości Ojca, ale zespoleni są z indywidualizacjami przedumysłowego ducha Trzeciego Źródła i Centrum. Takie zespolenie z Duchem nie następuje nigdy podczas ziemskiego życia; odbywa się ono dopiero w okresie przebudzenia śmiertelnika do egzystencji morontialnej, na światach-mieszkaniach. Doświadczenia zespalania nie nakładają się na siebie; istota posiadająca wolę albo jest zespolona z Duchem, albo z Synem, albo z Ojcem. Ci, którzy są zespoleni z Dostrajaczem, czyli z Ojcem, nigdy nie są zespoleni z Duchem czy Synem.
40:9.2 Fakt, że tego typu istoty śmiertelne nie są kandydatami do zespolenia z Dostrajaczami, nie przeszkadza Dostrajaczom zamieszkiwać ich podczas życia w ciele. Dostrajacze działają w umysłach takich istot, podczas ich życia materialnego, ale nigdy nie stają się wiecznotrwałą jednością z duszami swych uczniów. Dostrajacze tworzą z powodzeniem, w czasie doczesnego bytu takiej istoty, tę samą duchową kopię śmiertelnej natury – duszę – jaką tworzą u kandydatów do zespolenia z Dostrajaczem. Aż do czasu ziemskiej śmierci, praca Dostrajaczy jest zupełnie podobna do ich funkcjonowania w waszym gatunku, ale po rozkładzie śmierci Dostrajacze opuszczają na zawsze tych kandydatów do zespolenia z Duchem i udają się bezpośrednio do Diviningtonu, do centrali wszystkich Boskich Monitorów, oczekując tam nowego przydziału w zakresie swej klasy.
40:9.3 Kiedy śpiący przetrwali uosobieni zostają na nowo na światach-mieszkaniach, miejsce Dostrajacza, który odleciał, zapełnione zostaje indywidualizacją ducha Boskiej Opiekunki, reprezentującej Nieskończonego Ducha w danym wszechświecie lokalnym. Ta infuzja duchowa sprawia, że przetrwałe istoty stają się zespolonymi z Duchem śmiertelnikami. Istoty takie są wam równe w każdym aspekcie umysłu i ducha; poza tym są waszymi rówieśnikami, dzielącymi sfery mieszkań i morontialne z waszą klasą kandydatów do zespolenia oraz z tymi, którzy mają zostać zespoleni z Synem.
40:9.4 Jest jednak pewien szczegół, którym zespoleni z Duchem śmiertelnicy różnią się od swoich wznoszących się braci: pamięć tego, co człowiek doświadczył na światach materialnych, przeżywa śmierć ciała, gdyż zamieszkujący śmiertelnika Dostrajacz przyswaja jej duchową kopię, transkrypcję tych wydarzeń życia ludzkiego, które mają znaczenie duchowe. Jednak taki mechanizm, umożliwiający zachowanie ludzkiej pamięci, nie istnieje u zespolonych z Duchem śmiertelników. Transkrypcje pamięci pozostają kompletne i nietknięte u Dostrajaczy, jednak takie nabytki są empirycznymi zdobyczami Dostrajaczy, które odleciały i są niedostępne dla istot uprzednio przez nie zamieszkiwanych, które z tego powodu budzą się w halach zmartwychwstania sfer morontialnych Nebadonu tak, jak gdyby były od nowa stworzonymi istotami, bez świadomości poprzedniego istnienia.
40:9.5 Takie dzieci wszechświata lokalnego mają możność odzyskania dla siebie większości doznań swej dawnej, ludzkiej pamięci, dzięki opowiedzeniu ich na nowo przez towarzyszącego im serafina i cherubina i przez sprawdzenie zapisów swego ludzkiego życia, sporządzonych przez aniołów rejestrujących. Mogą to zrobić z niezachwianą pewnością, ponieważ przeżywająca śmierć dusza, rodem ze świata materialnego i z życia śmiertelnego, podczas gdy nie pamięta wypadków minionych, posiada szczątkową reakcję empirycznego rozpoznawania takich, nie pamiętanych wypadków z przeszłego bytu.
40:9.6 Gdy zespolony z Duchem śmiertelnik słyszy opowieść o nie zapamiętanych wypadkach, w duszy (tożsamości) takiej, żyjącej wiecznie istoty, następuje natychmiastowa reakcja empirycznego rozpoznania przeszłego doświadczenia, która zaraz otacza opowiadany przypadek emocjonalnym zabarwieniem rzeczywistości i intelektualną właściwością faktu; i taka podwójna reakcja stanowi rekonstrukcję, rozpoznanie i potwierdzenie nie pamiętanych aspektów doświadczenia śmiertelnika.
40:9.7 Nawet w wypadku kandydatów do zespolenia z Dostrajaczem, tylko te ludzkie przeżycia, które mają wartości duchowe, stanowią wspólną własność przetrwałego śmiertelnika i powracającego Dostrajacza, dlatego przypominane są natychmiast po przetrwaniu śmierci cielesnej. Co się tyczy wydarzeń nie mających duchowego znaczenia, nawet ci, co się zespalają z Dostrajaczem, muszą polegać na właściwości rozpoznania-reakcji przetrwałej duszy. I ponieważ każde, pojedyncze zdarzenie, może mieć swoje duchowe odnośniki w stosunku do jednego śmiertelnika, ale nie do drugiego, możliwe się staje, że grupa istot wznoszących się równocześnie z tej samej planety łączy swoje historie, z przypominanych przez Dostrajacza zdarzeń i tym samym powstaje rekonstrukcja każdego doświadczenia, które jest wspólne danej grupie, a które w życiu któregokolwiek śmiertelnika miało znaczenie duchowe.
40:9.8 Podczas gdy całkiem dobrze rozumiemy procedury odtwarzania pamięci, nie rozumiemy procedury rozpoznawania osobowości. Osobowości, kiedyś związane ze sobą, reagują na siebie całkiem niezależnie od działania pamięci, aczkolwiek sama pamięć i metoda jej rekonstrukcji jest konieczna, aby przydać pełnego rozpoznania takim wzajemnym reakcjom osobowościowym.
40:9.9 Żyjąca wiecznie istota, zespolona z Duchem, ma również możność nauczyć się sporo o życiu, jakim żyła w ciele, dzięki ponownym odwiedzinom świata swych początków, po zakończeniu systemu sprawiedliwości na jej planecie. Dzieci zespolenia z Duchem mogą korzystać z takich możliwości badania swych ludzkich żyć, jako że ich służba ogranicza się zasadniczo do wszechświata lokalnego. Nie biorą one udziału w waszym wysokim, wzniosłym życiu w Rajskim Korpusie Finalizmu; tylko śmiertelnicy zespoleni z Dostrajaczem albo inne, specjalnie objęte istoty wznoszące się, gromadzą się w szeregach tych, którzy oczekują wiecznej przygody Bóstwa. Zespoleni z Duchem śmiertelnicy są stałymi obywatelami wszechświatów lokalnych; mogą się starać dotrzeć do rajskiego celu, ale nie mogą być go pewni. Ósma grupa światów, okrążających Salvington w Nebadonie, jest ich wszechświatową ojczyzną, ich przeznaczeniem-niebem, którego natura i położenie przypomina niebo z wyobrażeń planetarnych tradycji Urantii.
40:10.1 Zespoleni z Duchem śmiertelnicy są, ogólnie biorąc, ograniczeni do wszechświata lokalnego; zespolone z Synem, przeżywające śmierć istoty, ograniczone są do superwszechświata; przeznaczeniem zespolonych z Dostrajaczem śmiertelników jest zgłębianie wszechświata wszechświatów. Zespalające się ze śmiertelnikiem duchy zawsze się wznoszą na te poziomy, z których pochodzą; takie duchowe byty niezawodnie wracają do sfery swych początków.
40:10.2 Zespoleni z Duchem śmiertelnicy należą do wszechświata lokalnego; zazwyczaj nie wznoszą się poza granice swej rodzimej domeny, poza rubieże przestrzennego zasięgu ducha, który ich przenika. Wznoszący się, zespoleni z Synem, tak samo się wznoszą do źródła swego wyposażenia duchowego, gdyż większość Ducha Prawdy, pochodzącego od Syna Stwórcy ogniskuje się w związanej z nim Boskiej Opiekunce, tym samym jego „duch zespolenia” urzeczywistnia się w Duchach Zwierciadlanych wyższych wszechświatów. Taka duchowa zależność pomiędzy poziomem wszechświata lokalnego a superwszechświata w Bogu Siedmiorakim, może być trudna do wyjaśnienia, ale nie do dostrzeżenia; objawia się ona wyraźnie w takich dzieciach Duchów Zwierciadlanych, jak sekoraficzne Głosy Synów Stwórcy. Dostrajacz Myśli, przybywający od Ojca z Raju, nigdy nie ustanie, aż śmiertelny syn nie stanie twarzą w twarz z wiecznym Bogiem.
40:10.3 Tajemnicze niestabilności w technice łączenia się, dzięki którym istota śmiertelna nie zespala się, czy też nie może być wiecznie zespolona z zamieszkującym ją Dostrajaczem Myśli, mogą z pozoru wyglądać na usterkę w schemacie wznoszenia się; zespolenia z Synem i Duchem powierzchownie mogą wydawać się rekompensatą za niewyjaśnione braki w pewnych szczegółach planu docierania do Raju; jednak wszystkie takie wnioski są błędne; powiedziano nam, że wszystkie takie wypadki wynikają z praw zarządzonych przez Najwyższych Władców Wszechświata.
40:10.4 Analizowaliśmy ten problem i doszliśmy do niezaprzeczalnej konkluzji, że wysyłanie wszystkich śmiertelników ku ich ostatecznemu, rajskiemu przeznaczeniu, byłoby niesprawiedliwe dla wszechświatów czasu-przestrzeni, jako, że otoczenie Synów Stwórcy i Pradawnych Czasu byłoby zupełnie zależne od służby tych, którzy są w drodze do wyższych domen. Wydaje się zupełnie właściwe, że rządy wszechświatów lokalnych i superwszechświatów powinny mieć swoją stałą grupę wznoszącego się obywatelstwa; że działalność tych administracji powinna być wzbogacona przez funkcjonowanie pewnych grup gloryfikowanych śmiertelników, którzy posiadają stały status i są ewolucyjnym dopełnieniem abandonterów i susatów. Teraz wydaje się zupełnie jasne, że obecny system wznoszenia się zaopatruje odpowiednio administrację czasu-przestrzeni w takie grupy wznoszących się istot. Wielokrotnie zastanawialiśmy się, czy wszystko to jest zamierzoną częścią planów wszechmądrych Architektów Wszechświata Nadrzędnego, mającą na celu dostarczenie Synom Stwórcy i Pradawnym Czasu stałej, wznoszącej się populacji rozwijających się klas obywatelstwa, które będą coraz bardziej kompetentne w prowadzaniu spraw tych domen, w epokach wszechświata, które kiedyś przyjdą?
40:10.5 Przeznaczenia śmiertelników są zatem rozmaite, co wcale nie jest sensownym dowodem tego, że jeden musi koniecznie być niższy od drugiego a tylko tego, że są zróżnicowani. Wznoszące się istoty, zespolone z Dostrajaczem, mają wprawdzie wielką i wspaniałą misję do spełnienia, jako finaliści, rozpościerającą się przed nimi w wiecznej przyszłości, jednak nie oznacza to wcale, że są cenieni wyżej niż inni ich wznoszący się bracia. Nie ma faworyzowania, nie ma niczego arbitralnego w selektywnym funkcjonowaniu boskiego planu wiecznego życia śmiertelnika.
40:10.6 Podczas gdy zespoleni z Dostrajaczem finaliści posiadają niewątpliwie najszerszy ze wszystkich zakres służby, osiągnięcie ich celu automatycznie odbiera im możliwość partycypowania w wieczystych zmaganiach jakiegoś wszechświata czy superwszechświata, w okresie od jego wcześniejszych i mniej stabilnych epok do późniejszych, bezpiecznych er osiągnięcia względnej doskonałości. Finaliści nabywają zdumiewającego, wszechstronnego doświadczenia w rezultacie swej przejściowej służby we wszystkich siedmiu segmentach wielkiego wszechświata, jednak zazwyczaj nie przyswajają gruntownej wiedzy o jakimkolwiek wszechświecie, nawet takiej jak ta, która teraz cechuje zespolonych z Duchem weteranów Nebadońskiego Korpusu Kompletności. Istoty te mogą być świadkami korowodu epok planetarnych, jak wyłaniają się jedna po drugiej na dziesięciu milionach zamieszkałych światów. W czasie wiernej służby takich obywateli wszechświata lokalnego, doświadczenie nakłada się na doświadczenie, aż w pełni czasu dojrzeje u nich ta wysokiej klasy mądrość, która zrodzona jest z koncentracji doświadczenia – mądrość autorytatywna – i już to samo przez się jest istotnym czynnikiem stabilizacji jakiegokolwiek wszechświata lokalnego.
40:10.7 To, co się tyczy istot zespolonych z Duchem, odnosi się również do zespalających się z Synem śmiertelników, którzy osiągnęli status mieszkańców Uversy. Niektóre z tych istot pochodzą z wcześniejszych epok Orvontonu i są powoli powiększającą się grupą, której mądrość pogłębia jej wnikliwość, a której służba przyczynia się coraz bardziej do pomyślności i ewentualnej stabilizacji siódmego superwszechświata.
40:10.8 Nie wiemy, jakie będzie ostateczne przeznaczenie stałych klas obywatelstwa wszechświata lokalnego i superwszechświata, ale jest zupełnie możliwe, że kiedy rajscy finaliści będą pionierami poszerzania granic boskości w systemach planetarnych pierwszego poziomu przestrzeni zewnętrznej, ich zespoleni z Synem i Duchem bracia z ewolucyjnych wysiłków wznoszenia się będą przyczyniać się zgodnie do podtrzymywania empirycznej równowagi doprowadzonych do doskonałości superwszechświatów, gotowi powitać napływający strumień rajskich pielgrzymów, który w odległej przyszłości może przelewać się przez Orvonton i jego bliźniacze kreacje, jako rozległy potok poszukiwaczy ducha z niezbadanych obecnie i niezamieszkałych galaktyk przestrzeni zewnętrznej.
40:10.9 Większość zespalających się z Duchem istot stale służy jako obywatele wszechświatów lokalnych, ale nie wszystkie. Jeśli pewne stadium ich wszechświatowej służby wymagałoby ich osobistej obecności w superwszechświecie, wtedy u takich obywateli dokonane zostaną odpowiednie przekształcenia ich jestestwa, umożliwiające im wzniesienie się do wyższego wszechświata; a kiedy przybędą Niebiańscy Opiekunowie z nakazami przedstawienia Pradawnym Czasu takich, zespolonych z Duchem śmiertelników, wzniosą się oni tam, aby już nigdy nie wrócić. Zostaną podopiecznymi superwszechświata i będą stale służyć jako asystenci Niebiańskich Opiekunów, za wyjątkiem kilku tych, którzy z kolei zostaną wezwani do służby w Raju i Havonie.
40:10.10 Podobnie jak ich zespoleni z Duchem bracia, ci, co zespalają się z Synem, ani nie przemierzają Havony ani nie docierają do Raju, chyba, że przejdą pewne modyfikujące przeobrażenia. Z dobrze umotywowanych i odpowiednich przyczyn, wprowadza się takie zmiany u niektórych, zespolonych z Synem, żyjących wiecznie istot, które spotyka się co jakiś czas na siedmiu orbitach wszechświata centralnego. Zatem pewna liczba śmiertelników, zarówno zespolonych z Synem jak i z Duchem, faktycznie wznosi się do Raju, aby dotrzeć do celu w wielu aspektach równego temu, który oczekuje zespolonych z Ojcem śmiertelników.
40:10.11 Zespoleni z Ojcem śmiertelnicy są potencjalnymi finalistami; ich celem jest Ojciec Uniwersalny i do niego docierają, ale w zakresie obecnej epoki wszechświata finaliści, jako tacy, nie osiągają swego przeznaczenia. Pozostają istotami nieukończonymi – duchami szóstego stadium – dlatego też nie są aktywni w domenach ewolucyjnych, których status poprzedza światłość i życie.
40:10.12 Kiedy śmiertelnik-finalista zostaje objęty Trójcą – stając się Utrójcowionym Synem, takim jak Możny Posłaniec – wtedy finalista osiąga swe przeznaczenie, przynajmniej w obecnej epoce wszechświata. Możni Posłańcy oraz ich bracia mogą nie być duchami siódmego stadium w dokładnym tego słowa znaczeniu, jednak objęcie Trójcy, oprócz innych rzeczy daje im wszystko to, co finalista osiągnie po jakimś czasie, jako duch siódmego stadium. Po utrójcowieniu, zespoleni z Duchem albo z Synem śmiertelnicy przechodzą rajskie doświadczenia, razem ze wznoszącymi się istotami, zespolonymi z Dostrajaczem, z którymi są wtedy identyczni we wszystkich aspektach odnoszących się do administracji superwszechświata. Ci Utrójcowieni Synowie Wyboru czy Dostąpienia są istotami ukończonymi, przynajmniej w tym momencie, w przeciwieństwie do finalistów, którzy obecnie są istotami nieukończonymi.
40:10.13 Dlatego też, w końcowym podsumowaniu, byłoby raczej niewłaściwe używanie słów „większy” czy „mniejszy”, w odniesieniu do różnych przeznaczeń wznoszących się klas synostwa. Każdy syn Boga ma swój udział w ojcostwie Boga a Bóg kocha każdego stworzonego jednakowo; nie wyróżnia on przeznaczeń wznoszących się istot ponad same istoty, które mogą osiągać te przeznaczenia[14][15]. Ojciec kocha każdego swojego syna a uczucie to jest równie prawdziwe, święte, boskie, nieograniczone, wieczne i unikalne – jest to miłość, którą obdarza tego i tamtego syna, indywidualnie, osobiście i wyłącznie. Ta miłość zaćmiewa zupełnie wszystkie inne fakty. Synostwo jest najwyższym powinowactwem stworzonego ze Stwórcą.
40:10.14 Jako śmiertelnicy możecie teraz dostrzec wasze miejsce w rodzinie boskiego synostwa i możecie zacząć czuć się zobowiązani do skorzystania z tych przywilejów, które tak hojnie są wam dawane w rajskim planie wiecznego życia śmiertelnika, planie tak bardzo uwydatnionym i naświetlonym w doświadczeniu życiowym obdarzającego Syna. Wszelkie udogodnienia i wszelka moc została przygotowana, aby wam zapewnić osiągnięcie ostatecznego, rajskiego celu boskiej doskonałości.
40:10.15 [Przedstawione przez Możnego Posłańca, tymczasowo przydzielonego do personelu Gabriela z Salvingtonu].
| Przekaz 39. Zastępy seraficzne |
Indeks
Wersja wielokrotna |
Przekaz 41. Fizyczne aspekty wszechświata lokalnego |