1 Haftanin ilk günü* erkenden, ortalik daha karanlikken Mecdelli Meryem mezara gitti. Tasin mezarin girisinden kaldirilmis oldugunu gördü. [1] [2]
2 Kosarak Simun Petrus'a ve Isa'nin sevdigi öbür ögrenciye geldi. "Rab'bi mezardan almislar, nereye koyduklarini da bilmiyoruz" dedi. [3] [4] [5]
3 Bunun üzerine Petrus'la öteki ögrenci disari çikip mezara yöneldiler. [6]
4 Ikisi birlikte kosuyordu. Ama öteki ögrenci Petrus'tan daha hizli kosarak mezara önce vardi.
5 Egilip içeri bakti, keten bezleri orada serili gördü, ama içeri girmedi.
6 Ardindan Simun Petrus geldi ve mezara girdi. Orada serili duran bezleri ve Isa'nin basina sarilmis olan peskiri gördü. Peskir keten bezlerle birlikte degildi, ayri bir yerde dürülmüs duruyordu.
7 (#20:6)
8 O zaman mezara ilk varan öteki ögrenci de içeri girdi. Olanlari gördü ve iman etti.
9 Isa'nin ölümden dirilmesi gerektigini belirten Kutsal Yazi'yi henüz anlamamislardi. [7]
10 Bundan sonra ögrenciler yine evlerine döndüler.
11 Meryem ise mezarin disinda durmus agliyordu. Aglarken egilip mezarin içine bakti. [8]
12 Beyazlara bürünmüs iki melek gördü; biri Isa'nin cesedinin yattigi yerin basucunda, öteki ayakucunda oturuyordu.
13 Meryem'e, "Kadin, niçin agliyorsun?" diye sordular. Meryem, "Rabbim'i almislar" dedi. "O'nu nereye koyduklarini bilmiyorum." [9]
14 Bunlari söyledikten sonra arkasina döndü, Isa'nin orada, ayakta durdugunu gördü. Ama O'nun Isa oldugunu anlamadi.
15 Isa, "Kadin, niçin agliyorsun?" dedi. "Kimi ariyorsun?" Meryem O'nu bahçivan sanarak, "Efendim" dedi, "Eger O'nu sen götürdünse, nereye koydugunu söyle de gidip O'nu alayim."
16 Isa ona, "Meryem!" dedi. O da döndü, Isa'ya Ibranice*, "Rabbuni!" dedi. Rabbuni, ögretmenim demektir.
17 Isa, "Bana dokunma!" dedi. "Çünkü daha Baba'nin yanina çikmadim. Kardeslerime git ve onlara söyle, benim Babam'in ve sizin Babaniz'in, benim Tanrim'in ve sizin Tanriniz'in yanina çikiyorum." [10] [11] [12]
18 Mecdelli Meryem ögrencilerin yanina gitti. Onlara, "Rab'bi gördüm!" dedi. Sonra Rab'bin kendisine söylediklerini onlara anlatti.
19 Haftanin o ilk günü aksam olunca, ögrencilerin Yahudi yetkililerden korkusu nedeniyle bulunduklari yerin kapilari kapaliyken Isa geldi, ortalarinda durup, "Size esenlik olsun!" dedi. [13]
20 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve bögrünü gösterdi. Ögrenciler Rab'bi görünce sevindiler.
21 Isa yine onlara, "Size esenlik olsun!" dedi. "Baba beni gönderdigi gibi, ben de sizi gönderiyorum." [14] [15] [16]
22 Bunu söyledikten sonra onlarin üzerine üfleyerek, "Kutsal Ruh'u alin!" dedi. [17]
23 "Kimin günahlarini bagislarsaniz, bagislanmis olur; kimin günahlarini bagislamazsaniz, bagislanmamis kalir." [18]
24 Onikiler'den* biri, "Ikiz" diye anilan Tomas, Isa geldiginde onlarla birlikte degildi. [19] [20]
25 Öbür ögrenciler ona, "Biz Rab'bi gördük!" dediler. Tomas ise, "O'nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmagimla dokunmadikça ve elimi bögrüne sokmadikça inanmam" dedi. [21]
26 Sekiz gün sonra Isa'nin ögrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapilar kapaliyken Isa gelip ortalarinda durdu, "Size esenlik olsun!" dedi.
27 Sonra Tomas'a, "Parmagini uzat" dedi, "Ellerime bak, elini uzat, bögrüme koy. Imansiz olma, imanli ol!" [22]
28 Tomas O'na, "Rabbim ve Tanrim!" diye yanitladi. [23] [24]
29 Isa, "Beni gördügün için mi iman ettin?" dedi. "Görmeden iman edenlere ne mutlu!" [25]
30 Isa, ögrencilerinin önünde, bu kitapta yazili olmayan baska birçok dogaüstü belirti gerçeklestirdi.
31 Ne var ki yazilanlar, Isa'nin, Tanri'nin Oglu Mesih* olduguna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adiyla yasama kavusasiniz diye yazilmistir. [26]