© 2010 Fundacja Urantii
21:0.1 SYNOWIE Stwórcy tworzą wszechświaty lokalne czasu i przestrzeni i nimi władają[1]. Ci stwórcy i władcy wszechświatów mają podwójne pochodzenie, uosabiają cechy Boga-Ojca i Boga-Syna. Jednak wszyscy Synowie Stwórcy są odmienni, każdy jest unikalny, tak w swej naturze jak i w osobowości, każdy jest „jedynym zrodzonym Synem” doskonałego, Boskiego ideału, od którego pochodzi[2].
21:0.2 Ojciec Uniwersalny zawsze aprobuje i umacnia tych wysokich Synów, kiedy prowadzą swe szeroko zakrojone dzieło organizacji, rozwoju i doskonalenia wszechświata lokalnego. Związki wzajemne Synów Stwórcy z ich Rajskim Ojcem są bliskie i doskonałe. Bez wątpienia głębokie uczucie Boskich rodziców do Boskiego potomstwa jest źródłem tej pięknej i nieomal boskiej miłości, jaką nawet ziemscy rodzice żywią wobec swych dzieci.
21:0.3 Rajscy Synowie pierwszej klasy uosabiani są jako Michałowie. Kiedy wychodzą z Raju, aby zakładać swe wszechświaty, nazywani są Stwórcami Michałami. Kiedy ustanowieni zostają jako najwyższa władza wszechświatów, zwani są Mistrzami Michałami. Czasami nawiązujemy do władcy waszego wszechświata, Nebadonu, jako do Chrystusa Michała. Nieustannie i wiecznie panują ci Synowie, zgodnie z „klasą Michała”, tak nazwaną według pierwszego Syna ich klasy i natury.
21:0.4 Pierwszy czy pierworodny Michał nigdy się nie wcielił w istotę materialną, jednak siedem razy przeszedł on doświadczenie wznoszenia się istoty duchowej na siedmiu orbitach Havony, posuwając się od sfer zewnętrznych do najbardziej wewnętrznej orbity kreacji centralnej. Klasa Michała zna wielki wszechświat od krańca do krańca; nie istnieje żadne istotne doświadczenie jakiegokolwiek dziecka czasu i przestrzeni, w którym Michałowie osobiście nie braliby udziału; faktycznie podzielają oni nie tylko Boską naturę, ale także waszą naturę, to znaczy wszystkie natury, od najwyższej do najniższej.
21:0.5 Kiedy Rajscy Synowie zbierają się na naradę, w centrum wszystkich rzeczy, pierwszy Michał jest ich szefem i im przewodniczy. Nie tak dawno zarejestrowaliśmy na Uversie wszechświatową transmisję o niezwykłym zgromadzeniu na wiecznej Wyspie stu pięćdziesięciu tysięcy Synów Stwórcy, zebranych tam w obecności rodziców i zajmujących się omawianiem postępów w jednoczeniu i stabilizacji wszechświata wszechświatów. Była to wybrana grupa Władców Michałów, Synów siedmiokrotnego obdarzenia.
21:1.1 Kiedy pełnia absolutnego, duchowego wyobrażenia w Wiecznym Synu, napotka pełnię idei absolutnej osobowości w Ojcu Uniwersalnym, gdy taki stwórczy związek zostanie ostatecznie i w pełni osiągnięty, kiedy pojawia się taka absolutna tożsamość ducha i taka nieskończona jedność idei osobowości, wtedy, dokładnie wtedy i tam, bez utraty czegokolwiek z osobowości czy prerogatyw każdego z nieskończonych Bóstw, rozbłyskuje w pełni rozwiniętą istotę nowy i oryginalny Syn Stwórcy, jedyny zrodzony Syn doskonałego ideału i wspaniałej idei, których związek wytwarza tę nową, stwórczą osobowość mocy i doskonałości.
21:1.2 Każdy Syn Stwórcy jest jedynym zrodzonym i jedynym możliwym do zrodzenia potomstwem doskonałego związku oryginalnych idei dwu nieskończonych, wiecznych i doskonałych umysłów zawsze istniejących Stwórców wszechświata wszechświatów[3]. Nigdy nie będzie innego, podobnego Syna, gdyż każdy Syn Stwórcy jest nie uwarunkowaną, skończoną i ostateczną ekspresją oraz uosobieniem pełni każdego stadium, każdej cechy, każdej możliwości, każdej Boskiej rzeczywistości, jaką kiedykolwiek można by znaleźć w całej wieczności w tych Boskich, stwórczych potencjałach, wyrażoną przez nie czy rozwinięta z nich, potencjałach połączonych po to, aby powołać do istnienia Syna Michała. Każdy Syn Stwórcy jest absolutem tych zjednoczonych idei boskości, które stanowią o jego Boskim pochodzeniu.
21:1.3 Boskie natury Synów Stwórcy są wyprowadzone, w zasadzie w równym stopniu, z cech obu rajskich rodziców. Wszyscy oni podzielają w pełni Boską naturę Ojca Uniwersalnego i stwórcze prerogatywy Wiecznego Syna, ale jak przyglądamy się praktycznej działalności Michałów we wszechświatach, dostrzegamy oczywiste różnice. Niektórzy Synowie Stwórcy wydają się być bardziej podobni do Boga-Ojca, inni bardziej do Boga-Syna. Na przykład: tendencje administracyjne we wszechświecie Nebadon sugerują, że jego Stwórca i rządzący Syn jest jednym z tych, których natura i charakter przypominają raczej Wieczną Matkę-Syna. Dalej należy zaznaczyć, że pewne wszechświaty są kierowane przez Rajskich Michałów, którzy wydają się być w równym stopniu podobni do Boga-Ojca i Boga-Syna. Takie obserwacje w żadnym sensie nie zakładają krytycyzmu; jest to po prostu stwierdzenie faktu.
21:1.4 Nie wiem, ilu jest dokładnie Synów Stwórcy, ale mam pewne powody przypuszczać, że jest ich ponad siedemset tysięcy. Otóż wiemy, że jest dokładnie siedemset tysięcy Jednoczących Czasu i nie stwarza się ich więcej. Zauważamy także, że plany sporządzone dla obecnej epoki wszechświata wydają się wskazywać na to, że jeden Jednoczący Czasu ustanowiony jest w każdym wszechświecie lokalnym jako doradca-ambasador Trójcy. Dalej zauważamy, że wciąż zwiększająca się liczba Synów Stwórcy już przekroczyła niezmienną liczbę Jednoczących Czasu. Nigdy jednak nie zostaliśmy poinformowani o przeznaczeniu Michałów, przekraczających liczbę siedmiuset tysięcy.
21:2.1 Rajscy Synowie pierwszej klasy są projektantami, stwórcami, budowniczymi i administratorami swoich indywidualnych domen, wszechświatów lokalnych czasu i przestrzeni, podstawowych jednostek stwórczych siedmiu ewolucyjnych superwszechświatów[4]. Syn Stwórcy może wybrać miejsce w przestrzeni na swoją przyszłą, kosmiczną działalność, ale zanim będzie mógł chociażby rozpocząć fizyczną organizację swego wszechświata, musi spędzić długi czas na obserwacji wysiłków swych starszych braci, prowadzonych w rozmaitych kreacjach, znajdujących się w tym superwszechświecie, gdzie planuje swoją działalność. A przed tym wszystkim, Synowie Michałowie muszą ukończyć swą długotrwałą i unikalną praktykę obserwacyjną w Raju i szkoleniową w Havonie.
21:2.2 Kiedy Syn Stwórcy odlatuje z Raju, aby zacząć przygodę tworzenia wszechświata, aby stać się głową – faktycznie Bogiem – wszechświata lokalnego przezeń organizowanego, wtedy, po raz pierwszy, nawiązuje bliski kontakt z Trzecim Źródłem i Centrum i w wielu aspektach uzależnia się od niego. Przeznaczeniem Nieskończonego Ducha, choć mieszka z Ojcem i Synem w centrum wszystkich rzeczy, jest działanie w charakterze ważnego i efektywnego pomocnika każdego Syna Stwórcy. Dlatego też każdemu Synowi Stwórcy towarzyszy Stwórcza Córka Nieskończonego Ducha, ta istota, która ma się stać Boską Opiekunką, Matką Duchem nowego wszechświata lokalnego.
21:2.3 Podczas odlotu Syna Michała oddzielane są na zawsze jego prerogatywy stwórcze od Rajskich Źródeł i Centrów; prerogatywy te poddane są tylko pewnym ograniczeniom, właściwym preegzystencji tych Źródeł i Centrów oraz pewnych innych, nadrzędnych mocy i obecności. Ograniczenia wszechmocnych skądinąd prerogatyw stwórcy Ojca wszechświata lokalnego są między innymi następujące:
21:2.4 1. Energia-materia zdominowana jest przez Nieskończonego Ducha. Zanim będzie można tworzyć jakiekolwiek nowe formy rzeczy, wielkich czy małych, zanim można będzie próbować nowych przeobrażeń energii-materii, Syn Stwórcy musi dostać zgodę i pozyskać roboczą współpracę Nieskończonego Ducha.
21:2.5 2. Plany istot i ich rodzaje są pod kontrolą Wiecznego Syna. Zanim Syn Stwórcy będzie mógł stworzyć jakikolwiek nowy rodzaj istoty, jakąkolwiek nową formę istoty, musi uzyskać na to zgodę Wiecznej i Pierwszej Matki-Syna.
21:2.6 3. Osobowość jest kształtowana i nadawana przez Ojca Uniwersalnego.
21:2.7 Typy i formy umysłu są określane poprzez czynniki egzystencji, poprzedzające stworzenie istoty. Potem czynniki te się łączy, aby uformować istotę (osobową czy inną); umysłem obdarza Trzecie Źródło i Centrum, powszechne źródło służby umysłu dla wszystkich istot poniżej poziomu Rajskich Stwórców.
21:2.8 Kontrola projektów i rodzajów ducha zależy od poziomu jego przejawiania się. W końcowym podsumowaniu, projekt duchowy kontrolowany jest przez Trójcę, albo przedtrójcowe, duchowe nadania osobowości Trójcy – Ojca, Syna i Ducha[5].
21:2.9 Kiedy doskonały, boski Syn bierze w swe posiadanie miejsce w przestrzeni, dla wybranego przez siebie wszechświata, kiedy wstępne problemy materializacji wszechświata i jego ogólnej równowagi zostają rozwiązane, kiedy nawiązuje on efektywną i roboczą współpracę z dopełniającą go Córką Nieskończonego Ducha – wtedy ów Syn Wszechświata i Duch Wszechświata inicjują ten związek, który ma dać początek niezliczonym zastępom ich dzieci we wszechświecie lokalnym. W związku z tym wydarzeniem, zogniskowanie Stwórczego Ducha, pochodzące od Rajskiego Nieskończonego Ducha, zostaje zmienione w swej naturze, nabierając osobowych własności Matki Ducha wszechświata lokalnego.
21:2.10 Pomimo, że wszyscy Synowie Stwórcy są boscy, podobnie jak ich rajscy rodzice, nie ma ich dwóch identycznych; każdy jest unikalny, odmienny, wyjątkowy i oryginalny, zarówno w swej naturze jak i osobowości. Ponieważ planują oni życie w swych poszczególnych domenach i realizują te plany, ta właśnie różnorodność daje gwarancję, że ich domeny także będą zróżnicowane w każdej formie i stadium żywego bytu, wywodzącego się od Michała, który może zostać stworzony czy później ukształtowany w takiej domenie. Dlatego też klasy istot, rodzimych dla wszechświatów lokalnych, są raczej urozmaicone. Nie ma dwóch wszechświatów, zarządzanych czy zamieszkałych przez istoty rodzime podwójnego pochodzenia identyczne we wszystkich aspektach. W jakimkolwiek danym superwszechświecie, połowa cech właściwych jego istotom jest w pełni jednolita, gdyż wywodzi się od jednorodnych Stwórczych Duchów; natomiast druga połowa jest urozmaicona, gdyż wywodzi się od różnorodnych Synów Stwórcy. Jednak taką różnorodnością nie odznaczają się istoty, pochodzące wyłącznie od Stwórczego Ducha, ani też istoty przybyłe z wszechświata centralnego czy superwszechświatów.
21:2.11 Kiedy Syna Michała nie ma w jego wszechświecie, rządy sprawuje pierworodna, zrodzona w tym wszechświecie istota, Gwiazda Jasna i Poranna, główny administrator wszechświata lokalnego[6]. W takim czasie wskazówki i porady Jednoczącego Czasu są bezcenne. W czasie takiej nieobecności, Syn Stwórcy może powierzyć towarzyszącej mu Matce Duchowi kontrolę jego obecności duchowej na światach zamieszkałych i w sercach jego śmiertelnych dzieci. Matka Duch wszechświata lokalnego zawsze pozostaje w swej siedzibie, rozpościerając swą wspierającą opiekę i służbę duchową na najodleglejsze części takiej ewolucyjnej domeny.
21:2.12 Syn Stwórcy niekoniecznie musi przebywać w swoim wszechświecie lokalnym, aby stabilna kreacja materialna była prowadzona bez zakłóceń. Ci Synowie mogą podróżować do Raju a ich wszechświat wciąż się obraca w przestrzeni. Mogą zawiesić linie swej mocy, żeby się wcielić w formę dziecka czasu, a ich domeny nadal wirują wokół odpowiednich centrów. Żadna struktura materialna nie może być niezależna od absolutnego uchwytu grawitacji Raju, czy od kosmicznej kontroli, nieodłącznej obecności w przestrzeni Absolutu Nieuwarunkowanego.
21:3.1 Syn Stwórcy otrzymuje dziedzinę wszechświatową za aprobatą Rajskiej Trójcy i z potwierdzeniem Ducha Nadrzędnego, nadzorującego dany superwszechświat. Taki akt jest prawem fizycznego posiadania, kosmicznej dzierżawy. Jednak wyniesienie Syna Michała od tego, wstępnego stadium władania z ograniczeniami przez siebie nałożonymi, do empirycznej supremacji samodzielnie zdobytej władzy, następuje w wyniku jego własnej, osobistej pracy nad stwarzaniem wszechświata oraz jego obdarzenia w formie cielesnej. Przed przejęciem władzy, którą Syn zdobywa w wyniku swego obdarzania, rządzi on jako namiestnik Ojca Uniwersalnego.
21:3.2 Syn Stwórcy może przejąć pełną władzę nad swą własną kreacją w dowolnym czasie, ale roztropnie tego nie czyni. Gdyby przejął niezasłużoną, najwyższą władzę, przed dokonaniem obdarzeń w formie istoty stworzonej, przebywające w jego wszechświecie lokalnym osobowości rajskie odeszłyby stamtąd. Jednak nie zdarzyło się to nigdy, w całej kreacji czasu i przestrzeni.
21:3.3 Fakt kreatywności implikuje pełnię władzy, ale Michałowie wolą zdobywać ją empirycznie, zapewniając sobie tym samym pełną współpracę wszystkich rajskich osobowości, przydzielonych do administracji wszechświata lokalnego. Nie znamy Michała, który kiedykolwiek zrobiłby inaczej, ale wszyscy oni mogą to uczynić, są naprawdę Synami obdarzonymi wolną wolą.
21:3.4 Władza Syna Stwórcy wszechświata lokalnego przechodzi sześć, być może siedem, stadiów empirycznego przejawiania się. Stadia te występują w następującym porządku:
21:3.5 1. Wstępna władza namiestnika – samotna, tymczasowa władza, sprawowana przez Syna Stwórcy, zanim związany z nim Stwórczy Duch nie nabędzie cech osobowości.
21:3.6 2. Wspólna władza namiestnika – wspólna władza rajskiej pary, w następstwie osiągnięcia osobowości przez Matkę Ducha Wszechświata.
21:3.7 3. Poszerzona władza namiestnika – zaawansowana władza Syna Stwórcy, w okresie dokonywania przez niego siedmiu obdarzeń w charakterze istoty stworzonej.
21:3.8 4. Najwyższa władza – stabilna władza po ukończeniu siódmego obdarzenia. W Nebadonie najwyższa władza datuje się od ukończenia obdarzenia Urantii przez Michała. Trwa ona już ponad dziewiętnaście wieków waszego czasu planetarnego.
21:3.9 5. Poszerzona najwyższa władza – zaawansowana współzależność, powstała w wyniku ustanowienia w światłości i życiu większości domen zamieszkałych przez istoty stworzone. Stadium to jest stanem jeszcze nieosiągniętym; to jest przyszłość waszego wszechświata lokalnego.
21:3.10 6. Trójcowa władza – sprawowana w wyniku ustanowienia w światłości i życiu całego wszechświata lokalnego.
21:3.11 7. Nie objawiona władza – nieznane zależności w przyszłej epoce wszechświata.
21:3.12 Przejmując wstępną władzę namiestnika projektowanego wszechświata lokalnego, Stwórca Michał składa Trójcy przysięgę, że nie przejmie najwyższej władzy, zanim nie ukończy siedmiu obdarzeń w formie istoty stworzonej, poświadczonych przez władców superwszechświata. Gdyby jednak Syn Michał nie mógł z własnej woli przejąć takiej, niezasłużonej władzy, składanie przysięgi, że nie będzie tego robić, nie miałoby sensu.
21:3.13 Nawet w epokach przedobdarzeniowych Syn Stwórcy rządzi swoją domeną nieomal absolutnie, kiedy w żadnej jej części nie ma sprzeciwu wobec jego władzy. Ograniczone władanie byłoby prawie niezauważalne, gdyby ta władza nie była nigdy kwestionowana. Władza sprawowana przez Syna Stwórcy przed obdarzeniami, we wszechświecie bez buntu, nie jest większa niż w tym wszechświecie, gdzie wybuchł bunt, ale w pierwszym przypadku ograniczenia tej władzy nie są tak dostrzegalne, jak w drugim.
21:3.14 Jeśli władza albo administracja Syna Stwórcy kiedykolwiek jest kwestionowana, atakowana lub narażona na niebezpieczeństwo, jest on wiecznie zobowiązany zachowywać, zabezpieczać, bronić, a gdy zajdzie potrzeba, odzyskać swą osobistą kreację. Synowie ci mogą być nękani lub niepokojeni tylko przez istoty przez nich stworzone, albo przez wyższe istoty przez nich wybrane. Można się domyślać, że byłoby raczej nieprawdopodobne, aby te „wyższe istoty”, pochodzące z poziomów ponad wszechświatem lokalnym, przysparzały kłopotów Synowi Stwórcy i jest to prawdą. Jednak mogą one to robić, gdyby zechciały. Cnota u osobowości jest sprawą wolicjonalną; prawość nie jest automatyczna u istot obdarzonych wolną wolą.
21:3.15 Przed ukończeniem misji obdarzającej Syn Stwórcy rządzi z pewnymi ograniczeniami swej władzy, które sam sobie narzuca, ale gdy skończy służbę obdarzania, rządzi na mocy swego aktualnego doświadczenia, nabytego w formach i na podobieństwo wielorakich istot przez niego stworzonych. Gdy Stwórca siedem razy przebywał wśród stworzonych przez siebie istot, gdy misja obdarzania jest zakończona, wtedy zostaje on ugruntowany ostatecznie we władzy wszechświata, zostaje Synem-Mistrzem, suwerenem i najwyższym władcą.
21:3.16 Procedura zdobywania najwyższej władzy we wszechświecie lokalnym obejmuje siedem następujących stopni empirycznych:
21:3.17 1. Empiryczne zgłębianie siedmiu poziomów bytu istot stworzonych, metodą obdarzania, poprzez wcielenie się we właściwą formę istoty stworzonej, żyjącej na danym poziomie.
21:3.18 2. Empiryczna konsekracja dla każdego stadium siedmiorakiej woli Rajskiego Bóstwa, tak jak wola ta jest uosobiona w Siedmiu Duchach Nadrzędnych.
21:3.19 3. Doświadczenie każdego z siedmiu poziomów istoty stworzonej, wraz z jednym z tych siedmiu poświęceń się woli Rajskiego Bóstwa.
21:3.20 4. Na każdym poziomie egzystencji istoty stworzonej, empirycznie przedstawienie punktu kulminacyjnego życia takiej istoty Rajskiej Trójcy oraz wszystkim wszechświatowym istotom inteligentnym.
21:3.21 5. Na każdym poziomie istoty stworzonej, empiryczne objawienie temu, obdarzanemu poziomowi i całemu wszechświatowi, jednego stadium siedmiorakiej woli Bóstwa.
21:3.22 6. Empiryczne zjednoczenie siedmiorakiego doświadczenia, nabytego w charakterze istoty stworzonej, z siedmiorakim doświadczeniem objawienia natury i woli Bóstwa.
21:3.23 7. Osiągnięcie nowego i wyższego związku z Istotą Najwyższą. Reperkusje tego, całościowego doświadczenia Stwórca-stworzony, poszerzają superwszechświatową rzeczywistość Boga Najwyższego oraz czasowo-przestrzenną władzę Wszechmocnego Najwyższego, jak również urzeczywistniają najwyższą władzę Rajskiego Michała we wszechświecie lokalnym.
21:3.24 Syn Stwórcy, ustalając swą władzę we wszechświecie lokalnym, nie tylko demonstruje własną zdolność rządzenia, ale objawia także naturę i obrazuje siedmiorakie stanowisko Rajskich Bóstw. Skończone zrozumienie Ojca i uznanie jego prymatu przez istotę stworzoną jest przedmiotem troski Syna Stwórcy podczas tego zadania, kiedy zniża się on do form i doświadczeń stworzonych przez siebie istot. Rajscy Synowie pierwszej klasy są prawdziwymi objawicielami przepełnionej miłością natury i wyrozumiałej władzy Ojca, tego samego Ojca, który w powiązaniu z Synem i Duchem jest uniwersalnym zwierzchnikiem całej mocy, osobowości i rządu we wszystkich domenach wszechświata.
21:4.1 Jest siedem grup obdarzających Synów Stwórcy a klasyfikowani są tak zgodnie z tym, ile razy obdarzali sobą istoty ze swych domen. Przedział tych grup rozciąga się od doświadczenia wstępnego i dalej, przez pięć dodatkowych zakresów progresywnych obdarzeń, aż do siódmego i końcowego doświadczenia stworzonego-Stwórcy.
21:4.2 Obdarzenia Avonali zawsze są w formie ciała śmiertelnego, ale siedem obdarzeń Syna Stwórcy obejmuje pojawianie się jego na siedmiu poziomach bytu istoty stworzonej i odnosi się do objawienia siedmiu zasadniczych ekspresji woli i natury Bóstwa. Wszyscy bez wyjątku Synowie Stwórcy przechodzą to siedmiokrotne dawanie siebie swoim stworzonym dzieciom, zanim przejmą trwałą i najwyższą jurysdykcję nad wszechświatem przez siebie stworzonym.
21:4.3 Chociaż w różnych sektorach i różnych wszechświatach to siedem obdarzeń nie jest identyczne, zawsze obejmują one obdarzenie w formie śmiertelnika. W takim, końcowym obdarzeniu, Syn Stwórcy zjawia się w jednej z wyższych ras śmiertelnych, na pewnym zamieszkałym świecie, przeważnie jako członek tej grupy rasowej, która posiada najwięcej dziedzictwa gatunku adamicznego, sprowadzonego uprzednio, aby poprawić status fizyczny ludzi pochodzących od zwierząt. Tylko raz, w swej siedmiorakiej misji Syna obdarzającego, Rajski Michał zrodzony jest z kobiety, jak to podają wasze zapisy o dziecięciu z Betlejem. Tylko raz żyje on i umiera jako członek najniższej klasy istot ewolucyjnych, obdarzonych wolną wolą.
21:4.4 Po każdym obdarzeniu Syn Stwórcy przystępuje do „prawicy Ojca”, aby tam otrzymać Ojcowską akceptację obdarzenia i dostać instrukcję, przygotowującą go do następnego etapu służby wszechświatowej[7]. W następstwie siódmego i końcowego obdarzenia, Syn Stwórcy otrzymuje od Ojca Uniwersalnego najwyższą władzę i jurysdykcję nad swym wszechświatem.
21:4.5 Jest zapisane, że boski Syn, który ostatnio zjawił się na waszej planecie, był Rajskim Synem Stwórcy, który ukończył sześć stadiów swojej misji obdarzającej; kiedy tracił świadomość swego wcielonego życia na Urantii, mógł konsekwentnie, zgodnie z prawdą powiedzieć i powiedział: „Wykonało się”[8]. To było dosłownie wykonane. Jego śmierć na Urantii skończyła misję jego obdarzeń; był to ostatni stopień wypełniania świętej przysięgi Rajskiego Syna Stwórcy[9]. I kiedy Synowie Stwórcy zdobędą takie doświadczenie, są najwyższymi władcami wszechświata; nie rządzą już jako namiestnicy Ojca, ale na swoim własnym prawie i w swoim imieniu, jako „Król Królów i Pan Panów”. Za wyjątkiem pewnych, określonych przypadków, tacy Synowie po siedmiorakim obdarzeniu są absolutnie najwyżsi w swoich wszechświatach[10]. W przypadku waszego wszechświata lokalnego, „cała moc w niebie i na ziemi” została oddana temu, tryumfującemu i osadzonemu na tronie Synowi-Mistrzowi.
21:4.6 Po ukończeniu swych misji obdarzających, Synowie Stwórcy zaliczają się do oddzielnej klasy, do siedmiorakich Synów-Mistrzów. Synowie-Mistrzowie, jako osoby, są identyczni z Synami Stwórcy, ale przeszli oni tak unikalne doświadczenia obdarzenia, że są zazwyczaj uznawani za odmienną klasę. Kiedy Stwórca planuje obdarzenie, planowana jest prawdziwa i trwała zmiana. Prawdę mówiąc, obdarzający Syn nadal nie jest niczym innym niż Stwórcą, ale dodał on do swej natury doświadczenie istoty stworzonej, które na zawsze wyklucza go z boskiego poziomu Syna Stwórcy i wynosi na empiryczną płaszczyznę Syna-Mistrza, tego, który zdobył pełne prawo rządzenia wszechświatem i administrowania jego światami. Istota taka zawiera w sobie wszystko to, co może wywieść ze swego boskiego pochodzenia i posiada wszystko to, co może zyskać z doskonałego doświadczenia istoty stworzonej. Dlaczego człowiek miałby narzekać na swoje niskie pochodzenie i narzuconą mu drogę ewolucyjną, kiedy to właśnie Bogowie muszą przejść takie samo doświadczenie, zanim zostaną ostatecznie i w pełni uznani za empirycznie odpowiednich i kompetentnych do sprawowania władzy nad swymi wszechświatowymi domenami!
21:5.1 Władza Mistrza Michała jest nieograniczona, gdyż pochodzi od empirycznego związku z Rajską Trójcą, jest niezaprzeczalna, gdyż wywodzi się z rzeczywistego doświadczenia takiej właśnie istoty, jaka podlega tej władzy. Natura władzy siedmiorakiego Syna Stwórcy jest najwyższa gdyż:
21:5.2 1. Obejmuje siedmioraki punkt widzenia Rajskiego Bóstwa.
21:5.3 2. Uosabia siedmioraką postawę istot czasu-przestrzeni.
21:5.4 3. Doskonale syntetyzuje rajskie stanowisko i punkt widzenia istoty stworzonej.
21:5.5 Empiryczna władza jest zatem wszechobejmującą boskością Boga Siedmiorakiego, osiągającą swą kulminację w Istocie Najwyższej. Osobista władza siedmiorakiego Syna podobna jest do przyszłej władzy Istoty Najwyższej, gdy się kiedyś dopełni, i zawiera jako taka najszerszą z możliwych moc i władzę Rajskiej Trójcy, jaka może się przejawiać w zakresie danych ograniczeń czasowo-przestrzennych.
21:5.6 Wraz ze zdobyciem najwyższej władzy wszechświata lokalnego, uchodzi z Syna Michała moc i zdolność stwarzania zupełnie nowych rodzajów istot w obecnej epoce wszechświata. Jednak utrata przez Synów-Mistrzów zdolności zapoczątkowywania zupełnie nowych klas istot, w żaden sposób nie koliduje z zadaniem wypracowywania życia wcześniej stworzonego, będącego w trakcie rozwoju. Ten szeroki program ewolucji wszechświata posuwa się naprzód bez zakłóceń czy ograniczeń. Zdobycie przez Syna-Mistrza najwyższej władzy pociąga za sobą obowiązek osobistego zajmowania się, wspierania i zarządzania tym, co zostało uprzednio zaplanowane i stworzone, oraz tym, co zostanie później wytworzone przez tych, którzy zostali zaplanowani i stworzeni. Z czasem może ukształtować się ewolucyjnie prawie nieskończona ilość różnorodnych istot, ale żadna zupełnie nowa forma czy typ istot inteligentnych nie będzie odtąd pochodził bezpośrednio od Syna-Mistrza. Jest to początek, pierwszy krok, zrobiony w kierunku stabilnej administracji każdego wszechświata lokalnego.
21:5.7 Wyniesienie siedmiorakiego Syna obdarzającego do poziomu niezaprzeczalnej władzy w jego wszechświecie oznacza początek końca epokowej niepewności i względnej dezorientacji. Po tym wydarzeniu, to co nie może być kiedyś uduchowione, będzie w końcu zdezorganizowane; to, co nie może być kiedyś skoordynowane z rzeczywistością kosmiczną, będzie w końcu zniszczone. Kiedy zapasy bezkresnego miłosierdzia i niewysłowionej cierpliwości się wyczerpią, podczas prób zjednywania lojalności i oddania obdarzonych wolą istot z danych domen, zapanuje sprawiedliwość i prawość. To, czego miłosierdzie nie zdoła zrehabilitować, sprawiedliwość w końcu unicestwi.
21:5.8 Mistrzowie Michałowie, gdy raz zostaną niezależnymi władcami, są najwyżsi w swych własnych wszechświatach lokalnych. Do kilku ograniczeń ich władzy zalicza się te, które są właściwe kosmicznej preegzystencji pewnych sił i osobowości. Poza tym, Synowie-Mistrzowie są w swych poszczególnych wszechświatach najwyżsi we władzy, odpowiedzialności i mocy administracyjnej; są jak Stwórcy i Bogowie, prawdziwie najwyżsi we wszystkim. Nie ma możliwości przewyższenia ich mądrości, gdy idzie o funkcjonowanie danego wszechświata.
21:5.9 Rajski Michał, po wyniesieniu do poziomu niezależnej władzy we wszechświecie lokalnym, ma pełną kontrolę nad wszystkimi innymi Synami Boga, działającymi w jego domenie i może rządzić bez ograniczeń, zgodnie z własnymi ideami, gdy idzie o potrzeby jego domeny. Syn-Mistrz może, kiedy zechce, zmieniać porządek duchowego orzecznictwa i ewolucyjne dopasowanie zamieszkałych planet. Synowie tacy sporządzają i wprowadzają w życie swoje własne plany we wszystkich sprawach, dotyczących specjalnych potrzeb planetarnych, zwłaszcza odnoszące się do tych światów, gdzie przebywali jako istoty stworzone a jeszcze bardziej światów swego końcowego obdarzenia, planet wcielenia w formie ciała śmiertelnego.
21:5.10 Synowie-Mistrzowie wydają się być w doskonałej łączności z tymi światami, które obdarzali, nie tylko z tymi światami, gdzie przebywali osobiście, ale ze wszystkimi światami, które obdarzali sobą Synowie-Arbitrzy. Kontakt ten utrzymywany jest przez ich własną, duchową obecność, przez Ducha Prawdy, którego potrafią „wylać na wszelkie ciało”[11][12]. Synowie-Mistrzowie utrzymują też nieprzerwaną łączność z Wieczną Matką-Synem, w centrum wszystkich rzeczy. Posiadają oni zakres zrozumienia, rozpościerający się od Ojca Uniwersalnego na wysokości, do skromnych gatunków żyjących na planetach w domenach czasu.
21:6.1 Nikt nie może z pełnym autorytetem omawiać zarówno natury jak i przeznaczenia siedmiorakich Mistrzów-Władców wszechświatów lokalnych, tym niemniej wszyscy sporo myślimy o tych sprawach. Jesteśmy poinformowani i w to wierzymy, że każdy Rajski Michał jest absolutem idei podwójnego Bóstwa, od którego pochodzi; tym samym uosabia aktualne stadia nieskończoności Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna. Michałowie muszą być w częściowym związku z nieskończonością całościową, ale są prawdopodobnie absolutni w odniesieniu do tej części nieskończoności, która dotyczy ich pochodzenia. Kiedy jednak obserwujemy ich funkcjonowanie w obecnej epoce wszechświata, nie dostrzegamy działalności wyższej nad skończoną; jakiekolwiek ich domniemane, nadskończone możliwości, muszą być przez nich samych powściągane i jak dotychczas nie objawione.
21:6.2 Zakończenie misji obdarzania istot stworzonych oraz wyniesienie Michała do najwyższej władzy wszechświatowej musi oznaczać całkowite wyzwolenie u niego możliwości działań skończonych, wraz z pojawieniem się możliwości służby wyższej niż skończona. W związku z tym zauważamy, że Synowie-Mistrzowie są wtedy ograniczeni, gdy idzie o stwarzanie nowych rodzajów istot; jest to ograniczenie bez wątpienia konieczne, w związku z wyzwoleniem ich nadskończonych potencjałów.
21:6.3 Jest bardzo prawdopodobne, że te nieujawnione moce stwórcze pozostaną ograniczone w obecnej epoce wszechświata. Wierzymy jednak, że kiedyś, w odległej przyszłości, w organizujących się teraz wszechświatach przestrzeni zewnętrznej, łączność pomiędzy siedmiorakim Synem-Mistrzem a Stwórczym Duchem siódmego stopnia może wejść na absoniczne poziomy służby, wraz z pojawieniem się nowych rzeczy, znaczeń i wartości na transcendentalnych poziomach ostatecznego znaczenia wszechświata.
21:6.4 Tak jak Bóstwo Najwyższości aktualizuje się dzięki służbie empirycznej, tak również Synowie Stwórcy osobiście realizują potencjały rajskiej boskości, związane z ich niezgłębionymi naturami. Chrystus Michał powiedział kiedyś, gdy przebywał na Urantii: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”[13]. My wierzymy, że w wieczności, Michałowie literalnie będą „drogą, prawdą i życiem”, wciąż będą oświetlać drogę wszystkim osobowościom wszechświata, jak wiedzie ona od boskości najwyższej, poprzez ostateczny absonit, do wiecznego finalizmu Bóstwa.
21:6.5 [Przedstawione przez Perfektora Mądrości z Uversy].