Księga Psalmów (/sɑːmz/ SAHMZ lub /sɔː(l)mz/ SAW(L)MZ; hebrajski: תְּהִלִּים, Tehillim, dosł. „chwała”), znana również jako Psalmy lub Psałterz, jest pierwszą księgą Ketuvim („Pisma”), trzecia część Tanachu i księga Starego Testamentu. Tytuł wywodzi się z greckiego tłumaczenia ψαλμοί (psalmoi), co oznacza „muzykę instrumentalną”, a co za tym idzie, „słowa towarzyszące muzyce”. Książka jest antologią poszczególnych hebrajskich hymnów religijnych, z 150 w tradycji żydowskiej i zachodniochrześcijańskiej, a więcej w kościołach wschodnich. Wiele z nich jest powiązanych z imieniem Dawid, ale współczesna nauka odrzuca jego autorstwo, zamiast tego przypisując kompozycję psalmów różnym autorom piszącym między IX a V wiekiem p.n.e.